Γελωτοποιοί και αληθινά ταλαντούχοι…

Του Γαβριήλ Θ. Λαμψίδη

lampsidis@gmail.com

 Παρασύρεται και γίνεται γελωτοποιός / κλόουν των συμπατριωτών του που υποφέρουν, χωρίς να είναι σίγουρος -κι’ αυτό είναι το μόνο του ελαφρυντικό- αν προσφέρει θετική υπηρεσία ή αν παίζει το παιχνίδι των επίορκων και βιαστών της δημοκρατίας, ο Λάκης Λαζόπουλος. Είναι σε μια ηλικία και θα μπορούσε να ήταν κατασταλαγμένος. Και μόνο το γεγονός ότι μπερδεύει το θλιβερό με το αστείο, αποτελεί απόδειξη ότι ο άνθρωπος αυτός έχει μεγάλη διαταραχή και είναι αιχμάλωτος των ελαττωμάτων του. Σίγουρα δεν γνωρίζει τι άλλο να κάνει κι’ αν έχει πραγματικούς φίλους θα αποδειχτεί όταν μας δώσει αποδείξεις ότι αντιλήφθηκε ότι επέλεξε τον ολισθηρό δρόμο, γιατί τον θεώρησε εύκολο…

Αντίθετα, ο Χάρρυ Κλυνν, που γεννήθηκε κωμικός, όπως κάποιος άλλος γεννιέται μουσικός ή ζωγράφος, έχοντας δηλαδή φανερή τη δωρεά, γεγονός που τον έκανε να ξεχωρίσει και να αναγνωριστεί, χωρίς «σπρώξιμο» ή άλλης μορφής εύνοιες, κρατάει σήμερα τη σοβαρότητά του, την οποία οι πιο πολλοί από μας νομίζαμε ότι δεν έχει, επειδή την …έκρυβε το ταλέντο του (του κωμικού). Ο αμίμητος Χάρρυ Κλυνν, θα μπορούσε πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε «Λαζόπουλο» να μας κάνει να γελάσουμε, αλλά δεν το κάνει συνειδητά. Προτιμάει να μας ξυπνήσει. Ανάμεσα στα πολλά και πολύ σκληρά σαν τον γρανίτη κείμενά του, που φιλοξενούνται σε πολλές ιστοσελίδες, ξεχωρίζω αυτό που δημοσιεύτηκε την Κυριακή, 26 Φεβρουαρίου 2012 στο eletheroi-ellines.blogspot.com, με τίτλο : «Επιστροφή»…

Ο Χάρρυ Κλυνν δείχνει την υπεροχή του έναντι των γελωτοποιών, επειδή είναι φτιαγμένος από άλλο υλικό κι’ επειδή, κυρίως, σέβεται αυτό με το οποίο έχει προικιστεί. Μεταφέρω στη στήλη μου το κείμενό του - κραυγή. Μια κραυγή που δεν είναι της απελπισίας, αλλά του θάρρους και της αυταπάρνησής του. Ο Χάρρυ Κλυνν έχει πειστεί ότι εξαντλήθηκαν όλα τα όρια και είναι καιρός, είναι η ώρα, είναι η στιγμή να τελειώνουμε με τους επίορκους και τους βιαστές της Δημοκρατίας.

Χάρρυ Κλυνν : Επιστροφή…

Επιστροφή στον «ατσίγαρο φαντάρο» που σε κάθε έξοδό του μετράει όπως παλιά τα κέρματα για να δει αν μπορεί να πιει έναν καφέ, για να δει αν μπορεί να φάει ένα σουβλάκι !...

Επιστροφή στα ωχρά παιδάκια του δημοτικού που λιποθυμάνε από την ασιτία…

Επιστροφή στον νέο και στη νέα με τα σβησμένα μάτια που «κάνουν τα χαρτιά τους» για τη μακρινή Αυστραλία…

Επιστροφή στον άνεργο, στον απελπισμένο που του παίρνουν το σπίτι και από τη μια μέρα στην άλλη κοιμάται στο δρόμο…

Επιστροφή στα συσσίτια του Δήμου και της Εκκλησίας…

Επιστροφή στη μάχη και στο τσαλαπάτημα για το χαρτί της Πρόνοιας…

Επιστροφή στον κατεστραμμένο επιχειρηματία που πηδάει από το παράθυρο στο κενό,  που περνάει τη θηλιά στο λαιμό του…

Επιστροφή στην απελπισία, στην απόγνωση, επιστροφή στην αβεβαιότητα…

Επιστροφή στη μελαγχολία και στην κατάθλιψη…

Επιστροφή στον κόσμο που ετοιμάσατε για μας και για τα παιδιά μας…

Επιστροφή στο αγώνα για να καθαρίσει ο τόπος από τους επίορκους και τους βιαστές της Δημοκρατίας…

Επιστροφή στον αγώνα για να απαλλαγεί ο τόπος μια για πάντα από τους ανίκανους, τους ψεύτες και τους κλέφτες πολιτικούς, τους απάτριδες και τους δοσίλογους…

Οι «Λαζόπουλοι» υπνωτίζονται και το ίδιο κάνουν σε όσους παρασυρθούν να τους προσέξουν, με το να βάζουν μια γριούλα να πει στους επίορκους «στο διάβολο»!

Για να βγούμε στο φωτεινό δρόμο, για να γλιτώσουμε από τους επίορκους και άλλοι πολλοί των εξαγορασμένων  από το διεφθαρμένο κατοχικό καθεστώς ΜΜΕ πρέπει να πάνε στο διάβολο…

Related Posts :