Γράφει ο Βασ. Α. Κόκκινος
Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε συμφωνήσει με τον κ. Αλμούνια το «πάγωμα» των μισθών και συντάξεων για μια τριετία και τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών κατά 30% τουλάχιστον, προς αντιμετώπιση της κρίσεως. Η Ελλάδα τότε δεν είχε πρόβλημα δανεισμού. Η ρευστότητα των Τραπεζών είχε εξασφαλισθεί με 28 δις ευρώ του ελληνικού δημοσίου. Και τα επιτόκια της αγοράς δεν ήσαν υπέρογκα. Αν η εκ των εκλογών κυβέρνηση δανειζόταν αμέσως το αναγκαίο ποσό, όπως έγραψε και ο Άγγλος πρωθυπουργός κ. Μπράουν, η Ελλάδα θα μπορούσε να επιτύχει τη σταδιακή μείωση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματός της.
Αλλ’ ο ελληνικός λαός παραπλανήθηκε από τις απατηλές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ. Δεν τον είχαν νουθετήσει οι διαψεύσεις άλλων ομοίων του παρελθόντος. Ο κ. Παπανδρέου, εγνώριζε την αληθή οικονομική κατάσταση της χώρας, τόσο από τον κ. Αλμούνια, όσο και από τις εκθέσεις του διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος. Εν τούτοις, διαβεβαίωνε τον λαό ψευδώς, ότι «υπάρχουν χρήματα» και ότι θα δώσει αύξηση μισθών και συντάξεων, ίση με το ποσοστό του πληθωρισμού. Καταφερόταν δε κατά της Νέας Δημοκρατίας για τα μέτρα που θα επέβαλλε. Και ακόμη – κάτι που τα ΜΜΕ λησμόνησαν εύκολα – έλεγε ότι σε εκατό ημέρες η Ελλάδα θα άλλαζε ριζικά επί το καλύτερο σε όλους τους τομείς!
Και άλλαξε πράγματι. Αλλά επί το δραματικότερο. Τις εκατό πρώτες ημέρες ο κ. Παπανδρέου δεν δανείσθηκε τα αναγκαία χρήματα για τη χώρα. Ούτε έλαβε τα κατάλληλα μέτρα περιορισμού των δημοσίων δαπανών και αναπτύξεως της οικονομίας. Προέβη σε δηλώσεις διασυρμού της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στο εξωτερικό. Δια του «Καλλικράτη» προώθησε δαπανηρή συγκέντρωση και όχι αποκέντρωση της τοπικής αυτοδιοικήσεως. Και περιήγαγε την οικονομία σε προϊούσα ύφεση, δια της ευκόλου λύσεως της μειώσεως μισθών και συντάξεων και της επιπολαίας αυξήσεως όλων των φορολογιών, ενώ απέφυγε κάθε λογική ιεράρχηση των δαπανών.
Την ώρα που περιέκοπτε βασικές δαπάνες των νοσοκομείων, διέθεσε 4.000.000 ευρώ σε ΜΚΟ γυναικών για την προώθηση της ισότητας των δύο φύλων. Ανέλαβε την εξόφληση οφειλής του Μεγάρου Μουσικής 95 εκατ. ευρώ, πλέον τόκων. Επιχορήγησε δε, δια του γενικού γραμματέως Μακεδονίας – Θράκης την μονή Βατοπαιδίου, με 345 χιλιάδες ευρώ (εφημερίδα «Δημοκρατία» 26.02.2011). Και αύξησε τις επιτροπές της Βουλής στις οποίες η συμμετοχή των βουλευτών αμείβεται ιδιαιτέρως, με συνέπεια η μείωση των αποδοχών τους να υπερκαλυφθεί.
Υπήγαγε τη χώρα στο ΔΝΤ, ενώ ο ίδιος είχε δηλώσει ότι αυτό θα ήταν ολέθριο, γιατί θα είχε καταστρεπτικές συνέπειες στην οικονομία της πατρίδος μας. Επέβαλε το «μνημόνιο». Δι’ αυτού η Ελλάδα δανειζόταν 115 δις ευρώ εντόκως προς 5,2% για τρία έτη. Αν και είναι λογικώς αδύνατο να επιστρέψει το ποσό αυτό στον χρόνο τούτο. Εν τούτοις η κυβέρνηση επιμένει, πως θα τηρηθούν οι όροι του μνημονίου, όταν η παραγωγική μηχανή της χώρας έφθασε στο ναδίρ, οι εισπράξεις του δημοσίου είναι μικρότερες των προϋπολογισθεισών και η αδράνεια των κυβερνώντων έχει υπερβεί εκείνη των προηγηθέντων.
Κατά τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η πλειονότητα του ελληνικού λαού πιστεύει ότι ο κ. πρωθυπουργός μας υπήγαγε στο ΔΝΤ κατόπιν έξωθεν σχεδίου. Τα στηρίζοντα την κυβέρνηση «παπαγαλάκια» αποδοκιμάζουν αυτή την εκδοχή. Όμως και αυτός ο δημοσιογράφος Ζακ Κατρμέρ, ομιλών στο γαλλικό ινστιτούτο, είπε, ότι: «Η Ελλάδα της φαυλοκρατίας και του πελατειακού συστήματος υπήρξε ο δούρειος ίππος, για την πιθανή καταστροφή του ευρώ» (Αθαν. Παπανδρόπουλος «Εστία» 28-02-2011).
Η κυβέρνηση είχε αποτύχει σε όλους τους τομείς περισσότερο δε σ’ αυτόν της δημοσίας τάξεως (διαπράττονται 1-2 δολοφονίες, άνω των 15 ληστειών και άνω των 250 διαρρήξεων ημερησίως, κατά τον εκπρόσωπο της αστυνομικών). Η εγκληματικότητα είναι ανεξέλεγκτη. Οι Έλληνες πολίτες αισθάνονται ότι ευρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Αλλά ενώ οι πολίτες φοβούνται τους εγκληματίες, οι πολιτικοί τρέμουν τους αγανακτισμένους πολίτες!
Ουσιώδη βοήθεια για την έξοδο της χώρας από το χάρος θα προσέφεραν οι αναμενόμενες αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αν έλεγαν το ορθό, ότι οι δεσμεύσεις του Μνημονίου και οι περικοπές μισθών και συντάξεων είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα. Θα αποτελούσαν ένα σπουδαίο διαπραγματευτικό επιχείρημα για την κυβέρνηση, προκειμένου να επιτύχει ένα επιθυμητό διακανονισμό των οφειλών μας και του χρόνου εξοφλήσεώς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου