Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Τέτοιας υφής «εφημερεύοντα θέματα» είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε εξουσίας και δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτουμε στην παγίδα της συγκεκριμένης εφημερίδας.
Είναι επιτέλους ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε φορά που η Άγκυρα αποφασίζει να προπαγανδίσει κάτι που είτε ωραιοποιεί την εικόνα της έναντι της Δύσης, είτε θέλει να «τσιγκλήσει» τους γείτονες, το πράττει μέσω της «Χουριέτ». Έχει κερδίσει τα εύσημα της αποσταθεροποίησης από τον καιρό των Ιμίων, όταν, στις 27 Ιανουαρίου του 1996, δημοσιογράφοι της κατέφθασαν με ελικόπτερο στα Ίμια, κατέβασαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική.
Τότε που έχασαν τη ζωή τους οι ήρωες Καραθανάσης, Γιαλοψός και Βλαχάκος, για να καταλήξουμε στο περίφημο «no ships, no troops, no flags» (ούτε πλοία, ούτε στρατιώτες, ούτε σημαίες). Και σε ένα βιβλίο του κ. Σημίτη…
(Δυστυχώς, από τότε, πολλοί πολιτικοί μας έχουν δώσει συνέντευξη στη «Χουριέτ» - αν και θα έπρεπε να της έχουν επιβάλει αποκλεισμό, αρνούμενοι οποιαδήποτε επαφή. Η συμπεριφορά τους αποτελεί ασέβεια απέναντι στους νεκρούς – αλλά μετά το χρέος των 340 δις ευρώ αυτά είναι ψιλοπράγματα. Δεν θα χάλαγε ο κόσμος αν δεν έδιναν συνέντευξη στη «Χουριέτ». Στα πόδια τους έχουν όλον τον τουρκικό Τύπο αν θέλουν να πουν κάτι για να το ακούσουν τα καρντάσια).
Εδώ, όμως, φαίνεται ότι πρόκειται για άλλη μια καθαρή προβοκάτσια της εφημερίδας. Οι Τούρκοι το ξέρουν καλά το παιχνίδι. Ξέρουν δηλαδή πως με έναν μαζοχιστικό τρόπο, μόλις γράψει κάτι η συγκεκριμένη εφημερίδα, στην Ελλάδα θα αναπαραχθεί πάραυτα. Θα γίνει αμέσως σημαία.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Και με συγκεκριμένη πάντα στόχευση: Από τον Δεκέμβριο του 2004, όταν η Άγκυρα περίμενε πώς και πώς να ξεκινήσουν (τον Οκτώβριο του 2005) οι ενταξιακές της διαπραγματεύσεις και ήθελε να φτιάξει το προφίλ της, άρχισε να χρησιμοποιεί μετά μανίας την «Χουριέτ». Δύο από τα δημοσιεύματα ήσαν πράγματι πολύ εντυπωσιακά.
Γράφτηκε τότε πως έληξε ουσιαστικά το θέμα της διαχείρισης από τα μειονοτικά ιδρύματα των περιουσιακών τους στοιχείων - πολλά από τα οποία είχαν κατασχεθεί παράνομα. Παράλληλα, διοχετεύθηκε η πληροφορία – πάντα εν όψει Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ότι η Ελλάδα δεν συγκαταλεγόταν πλέον στους εχθρούς της Τουρκίας, βάσει του νέου Δόγματος Εθνικής Ασφαλείας.
Διαπιστώθηκε, όμως, ότι η «Χουριέτ» απλώς είχε αναμασήσει (σχετικά με τις περιουσίες) κάποιες… καλοκαιρινές ειδήσεις, όταν από τα 1.512 ακίνητα, τίτλοι ιδιοκτησίας είχαν αναγνωριστεί μόνο σε 286, ενώ όλες οι υπόλοιπες αιτήσεις είχαν απορριφθεί.
Όσο για το «νέο δόγμα», το θέμα είχε και τότε διατυμπανιστεί αρκούντως στην Ελλάδα, για να αποκαλυφθεί μετά πως επρόκειτο απλώς για ένα υπό διαμόρφωση πολιτικό έγγραφο. Εξάλλου, η «Χουριέτ» κάθε άλλο παρά θα πανηγύριζε από μόνη της για τέτοιες «ειρηνικές» εξελίξεις. Όταν πέθανε ο Ετσεβίτ - Αττίλας, τον αποχαιρέτησε με τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Αντίο στον πορθητή της Κύπρου»! Και τον Αύγουστο του 2007, δημοσίευσε ρεπορτάζ εμφανίζοντας την Σύμη ως… τουρκόφωνη!
Τον Αύγουστο, πάλι, του 2004, ο δημοσιογράφος της «Χουριέτ» που ήλθε για να καλύψει την Ολυμπιάδα, ενοχλήθηκε από την απεικόνιση του Θ. Κολοκοτρώνη και διαπίστωσε ότι η Τελετή Έναρξης… «εξέπεμπε τον ελληνικό σοβινισμό».
Είχε προηγηθεί άλλο – ανάλογο του σημερινού – περιστατικό. Τον Ιούνιο του 2004, ο τότε υπουργός Άμυνας Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην δημοσιογράφο της «Χουριέτ» Νουρ Μπατούρ (την είχαμε περί πολλού τότε στην Ελλάδα, κάτι σαν καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω).
Η κυρία αυτή, εμφάνισε τον υπουργό να μιλά με άνεση για μείωση των 10 ν.μ. στον εναέριο χώρο, λέγοντας πως «μπορούμε να επιστρέψουμε στα 9 ή στα 6, μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα». Τον εμφάνισε επίσης να λέει πως θεωρεί ασφαλές σημείο εκκίνησης για τον καθορισμό των θαλασσίων συνόρων «τα 3 μίλια της Συνθήκης της Λοζάνης».
Το τι έγινε (και) τότε στην Ελλάδα, δεν περιγράφεται – θυμάστε, κ. Πάγκαλε; Οι πηχυαίοι τίτλοι έβγαζαν μάτι: Υπουργός προτείνει λύση-πακέτο για τα ελληνοτουρκικά – και άλλα σχετικά.
Μάταια ο Σπηλιωτόπουλος διερρήγνυε τα ιμάτιά του πως δεν είπε τέτοια πράγματα, πως διαστρεβλώθηκαν οι δηλώσεις του, πως έγινε μαϊμουδιά στη μετάφραση.
Χάλασε ο κόσμος, με μπαράζ τηλεοπτικών ρεπορτάζ και τηλεπαραθύρων. Συνεκλήθη επειγόντως σε έκτακτη συνεδρίαση η Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας. Φώναζαν όλοι πως αυτά τα πράγματα δεν καθορίζονται από έναν υπουργό, υπάρχει δόγμα που δεν αλλάζει παρά μόνο με αλλαγή Συντάγματος. Μπα, δεν βαριέσαι. «Υπάρχει κασέτα», έλεγαν από την «Χουριέτ». «Υπάρχει κασέτα», επαναλάμβανε και ο εγχώριος αντίλαλος. Φυσικά, η εφημερίδα δεν εμφάνισε ποτέ καμιά κασέτα.
Βέβαια, δεν έγινε καμιά σπουδαία φασαρία όταν τον περασμένο Οκτώβριο, η «Χουριέτ» υποστήριξε πως στη Βουλιαγμένη, κατά την συνάντηση Παπανδρέου – Ερντογάν, ετέθη «θέμα αναθεώρησης του καθεστώτος του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, στο πλαίσιο της γενικότερης ρύθμισης των ελληνοτουρκικών διαφορών». Και πως (πάντα κατά την «Χουριέτ») «για πρώτη φορά ύστερα από το 2004, όταν επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών ήταν ο Γ. Παπανδρέου, υπάρχει σενάριο περιορισμού του ελληνικού εναέριου χώρου και ταύτισής του με τα ελληνικά χωρικά ύδατα, δηλαδή στα 6 μίλια»!
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η σύγκρουση που εκδηλώθηκε πριν από τρία χρόνια μεταξύ Ερντογάν και του μεγιστάνα του Τύπου Ντογάν (πριν από δύο χρόνια αποσύρθηκε υπέρ της κόρης του) ο όμιλος του οποίου που ελέγχει τα ισχυρότερα αντιπολιτευόμενα τουρκικά μέσα ενημέρωσης (Χουριέτ, Μιλιέτ, Βατάν, Ραντικάλ, CNN Turk, Κανάλ D).
Τον Σεπτέμβριο του 2008 ο Ερντογάν κατηγόρησε τον Ντογάν ότι εφηύρε τα οικονομικά σκάνδαλα της κυβέρνησης, επειδή αρνήθηκε (ο Ερντογάν) να του κάνει το χατίρι να μεσολαβήσει στον δήμαρχο της Πόλης για πολεοδομικές διευκολύνσεις στο Χίλτον, που είναι ιδιοκτησίας του.
Έναν χρόνο αργότερα επιβλήθηκε βαρύ πρόστιμο (2,53 δις δολάρια) στον βαρόνο του τουρκικού Τύπου για φορολογικές παραβάσεις.
Και μια λεπτομέρεια: Μετά τα Ίμια, η «Χουριέτ» πέταξε σαν στημένες λεμονόκουπες τους πρωτεργάτες του παρ’ ολίγον θερμού επεισοδίου. Ο φωτογράφος Αϊκούτ Φιράτ βρέθηκε να ψάχνει δουλειά και ένας από τους δημοσιογράφους, ο Τζεσούρ Σερπ είχε χαρακτηρίσει την υπόθεση κωμωδία.
Ο τελευταίος, όπως είχε αποκαλύψει ο δημοσιογράφος Στρατής Μπαλάσκας, επέστρεψε στη δημοσιογραφία στις αρχές του 2001 και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, σα να μην έτρεχε τίποτε (προπάντων για την ελληνική πλευρά που έσπευσε να εκδώσει θεώρηση διαβατηρίου) ήλθε στην Ελλάδα για να απαθανατίσει το ιστορικό ζεϊμπέκικο του Γ. Παπανδρέου στη Σάμο, παρουσία του (αποθανόντος) υπουργού τότε των Εξωτερικών Ισμαήλ Τζεμ, συνεχίζοντας μετά το ρεπορτάζ του στο Κουσάντασι, όπου μεταφέρθηκε το χορευτικό συγκρότημα.
Όπως βλέπετε, μυαλό δεν βάζουμε. Οπότε στη «Χουριέτ» έχουν κάθε λόγο να ετοιμάζουν, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, την… επόμενη παγίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου