Σήμερα το σύνολο της κεφαλαιοποίησης των εισηγμένων ΔΕΚΟ στο Χρηματιστήριο δεν πιάνει ούτε 6 δισεκατομμύρια! Πολύ, μα πολύ μακριά από τα 50 δισεκατομμύρια που ψάχνει η πελαγωμένη κυβέρνηση…
Κι αν ανακοινώσουμε αύριο ότι πουλάμε, θα πέσουν οι τιμές των μετοχών τους 15-30% πιο κάτω! Γιατί; Γιατί προοπτική μαζικών πωλήσεων σε περίοδο βαθιάς ύφεσης – όταν υπάρχει buyers market – ρίχνει τις τιμές των μετοχών.
Ακόμα κι αν θέλαμε να πουλήσουμε τώρα, σίγουρα δεν θα έπρεπε να το ανακοινώσουμε δημόσια. Γιατί θα κερδοσκοπούσαμε μόνοι μας σε βάρος του εαυτού μας!
Ειδικά για ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ασφαλώς πρέπει να τηρηθούν και κάποιες ακόμα προϋποθέσεις. Να ξέρουμε τι πουλάμε:
Πουλάμε εργοστάσια, δίκτυα, πελατολόγια, ορυχεία, εγκαταστάσεις, έλεγχο και διανομή; Τι απ’ όλα αυτά;
Και τι υποχρεωτικά κρατάμε; Γιατί αν δεν μείνουν κάποια υπό δημόσιο έλεγχο, όλα τα υπόλοιπαχάνουν μεγάλο μέρος της αξίας τους…
Ποιο θα είναι το «ενεργειακό μας μείγμα»; Από ποιες πηγές; Έχει νόημα να βάζουμε τη ΔΕΗ να αγοράζει πανάκριβη «πράσινη ενέργεια» (και τον έλληνα φορολογούμενο να την επιδοτεί);
Ποιος θα ενδιαφερθεί να αγοράσει τη ΔΕΗ, αν δεν ξέρει που θα έχει ευκαιρίες να επενδύσει και σε ποιους να πουλήσει, με ποιες τιμές;
Αυτά τα προβλήματα όλες οι χώρες τα λύνουν πρώτα.
Αφού λύσουν αυτά, ύστερα απελευθερώνουν την αγορά ενεργείας σταδιακά.
Και μόνο μετά απ’ όλα αυτά, βγάζουν για πώληση υφιστάμενες ενεργειακές υποδομές.
Εμείς εξαγγέλλουμε το τελευταίο χωρίς τα δύο προηγούμενα. Και σε συνθήκες όπου δεν πλησιάζει επενδυτής ούτε με το κιάλι την Ελλάδα!
Κάτι τελευταίο: Πριν ιδιωτικοποιήσουμε κάποια κομμάτια της ΔΕΗ, χρήσιμο είναι να την…κρατικοποιήσουμε πρώτα! Γιατί δεν μπορείς να πουλήσεις κάτι που δεν ελέγχεις, ακόμα κι αν τυπικά είσαι «ιδιοκτήτης».
Το Δημόσιο δεν ελέγχει τη ΔΕΗ. Το Συνδικάτο την ελέγχει!
Που άλλου μπορεί να «μπουκάρει» ο Πρόεδρος του Συνδικάτου στο Γραφείο του Διοικητή της Εταιρίας και να του… πάρει ο διάολος το σόι (του Διοικητή);
Που αλλού συμβαίνουν αυτά;
Αυτό λέγεται Σοβιέτ! Όπου τα «εργοστασιακά συμβούλια» (τα τοπικά Σοβιέτ) έλεγχαν τις επιχειρήσεις…
Όμως, στην ίδια τη Σοβιετική Ένωση το σοβιετικό σύστημα ουσιαστικά καταργήθηκε από το 1929! Εδώ, στην Ελλάδα, πως διατηρήθηκε μέχρι σήμερα;
Κρατικοδίαιτοι «συνδικαλιστές» και κρατικοδίαιτοι «επιχειρηματίες» επί τέσσερις δεκαετίες ανεβάζουν την θεατρική παράσταση των «κοινωνικών κατακτήσεων», ενώ στο παρασκήνιοξεσκίζονταν στο «μεγάλο φαγοπότι».
Η αποθέωση της αβελτηρίας αυτών που τα δέχθηκαν εξ αρχής.
Η αποθέωση του παραλογισμού, αυτών που τα ανέχονται ακόμα.
Το λυκόφως μιας κοινωνίας!
Που δεν μπορεί ακόμα, να αποτινάξει τις εμμονές ενός καθεστώτος που κατέρρευσε και τις ψευδαισθήσεις μιας εποχής που ξόφλησε οριστικά.
Ή μήπως μπορεί;
ΝΖ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου