Αναδιάρθρωση κυβέρνησης

ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν θα σταματήσει παρά μόνο τη στιγμή που θα ανακοινωθεί η δημόσια πρόταση για την υλοποίησή της.

Η ηχηρή παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη προς το «μαθητή» του Γιώργο Παπακωνσταντίνου ότι όσο καθυστερεί η αναδιάρθρωση τόσο επιδεινώνονται οι όροι για τη διευθέτηση του δημόσιου χρέους αποτυπώνει τα αδιέξοδα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ η αναδιάρθρωση δεν αρκεί. Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός εμμένει σε μία πολιτική αύξησης φόρων και περικοπής (απροσδιόριστων δαπανών) ύψους 27 δισεκατομμυρίων, χωρίς να ανακοινώνει έστω και ένα στοιχειώδες αναπτυξιακό μέτρο, τότε ακόμη και εάν μας χάριζαν τα μισά δάνεια οι πιστωτές μας, πολύ σύντομα θα βρισκόμασταν στο σημείο μηδέν. Πολύ απλά η ύφεση είναι τόσο ισχυρή που καίει τα πάντα στο οικονομικό πεδίο.

ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΨΕΙ και το χαρτί της αναδιάρθρωσης, που, ας μη γελιόμαστε, είναι το τελευταίο στάδιο πριν από την πτώχευση. Τι πρέπει να γίνει; Η επιμήκυνση του δημοσίου χρέους, που είναι και το πιθανότερο σενάριο, θα έχει αποτελέσματα μόνο εάν οι δανειστές μας πιστέψουν ότι η οικονομία θα τρέξει και έτσι θα μπορέσουν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Το Μνημόνιο, που συμπληρώνει πλέον 12 μήνες εφαρμογής, απέτυχε να προσδώσει έστω και ψήγματα αξιοπιστίας στην ελληνική οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα spreads επέστρεψαν στα επίπεδα του περυσινού διαγγέλματος του πρωθυπουργού από το Καστελλόριζο και το έλλειμμα του Δημοσίου κινείται σε διψήφια ποσοστά, παρά τις λογιστικές ωραιοποιήσεις του υπουργού Οικονομικών με το κουτσούρεμα του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.

Πολύ απλά το Μνημόνιο πρέπει να αλλάξει και να αποκτήσει ισχυρότερη αναπτυξιακή κατεύθυνση.

ΟΙ ΙΡΛΑΝΔΟΙ, που ακόμη αντιστέκονται στην αύξηση των φόρων για τις επιχειρήσεις, δείχνουν και πάλι το δρόμο. Στις συζητήσεις που είχε η κεντροδεξιά κυβέρνηση με την εκεί Τρόικα συμφωνήθηκε η αύξηση του κατώτατου μισθού των εργαζομένων με σκοπό να τονωθεί η εγχώρια ζήτηση. Ως αντιστάθμισμα για την αύξηση του κόστους, οι εργοδότες έλαβαν ως «μπόνους» τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, με σκοπό να μη δημιουργηθεί πρόβλημα ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ αντί για αναδιάρθρωση χρέους, προέχει η αναδιάρθρωση πολιτικής. Εάν η κυβέρνηση δεν το αντιληφθεί, τότε ο πολιτικός της χρόνος είναι πλέον μετρημένος.

http://www.e-typos.com/

Αναδημοσίευση από http://kostasxan.blogspot.com/

Related Posts :