Τρώμε τις σάρκες μας;

Του Αγη Αθανασούλη*

Το κύριο ζήτημα στο οποίο δεν μπορώ ποτέ να συμφωνήσω με τους αριστερούς φίλους μου, είναι η βία. Μιλάω με ανθρώπους λογικούς, ισορροπημένους, αποδεδειγμένα ικανούς και ψύχραιμους. Οι οποίοι όμως, όπως διαπιστώνω με κατάθλιψη, δεν διστάζουν να βρουν οποιαδήποτε δικαιολογία, οσοδήποτε έωλη ή αστεία, για να μην πουν "ναι, η τυφλή βία είναι λάθος, τελεία και παύλα"...

"Λαική οργή": ο κόσμος υποφέρει, είναι αναμενόμενο και ανθρώπινο να αντιδράσει... Αλλά ούτε αυτοί που βάλανε τη φωτιά στη Marfin, ούτε αυτοί που εμπόδισαν την πυροσβεστική ήταν αξιοπρεπείς άνθρωποι που υποφέρουν επιδεικνύοντας μια κατανοητή συμπεριφορά. Ούτε οι απολυμένοι με παιδιά επιτέθηκαν σε επιβάτες που ήθελαν απλά να ακυρώσουν το εισιτήριο τους. 

"Δίκαιο αίτημα": μα τα εισιτήρια είναι πολύ ακριβά, κάποιος πρέπει να αντιδράσει. Μα στην Κερατέα υπάρχει πρόβλημα, κάποιος πρέπει να αντιδράσει. Δεν θα μπορούσεε κανείς να καταδικάσει αυτόματα μια αντίδραση, η οποία προκαλεί ελάχιστη ζημιά γενικώς, καμία σε αθώους, και καθορίζεται από ένα σαφές και δίκαιο αίτημα - ακόμα κι αν τεχνικά είναι βίαιη ή παράνομη. Όμως οι βανδαλισμοί του μετρό, ή το κλείσιμο των δρόμων δεν μπαίνουν στην ίδια λογική. Σπάζοντας τα ακυρωτικά μηχανήματα τι πετυχαίνεις; 

Πολύ περισσότερο κλείνοντας ένα δρόμο - χτυπάς κάποιους ενόχους, ή μήπως αποκλειστικά αθώους; Αλλά αυτές είναι οι καλές δικαιολογίες. Ακόμα πιο συχνά, ακούς μαργαριτάρια του επιπέδου "εσένα δε σε πειράζουν δηλαδή τα δις που έφαγε ο τάδε", "αυτό δεν πειράζει, δεν έχει σημασία", "είναι μεμονωμένο περιστατικό", ή ακόμα και "καλά τους κάνανε" (εν θερμώ). Η τελευταία δικαιολογία, όταν τους πιέσεις, είναι "δεν ξέρω ποιοί το κάνανε αυτό, και δεν καταλαβαίνω γιατί οφείλω να το σχολιάσω". Η κατάσταση φτάνει σε world class θέατρο παραλόγου όταν συζητάμε 5 λεπτά αργότερα περιστατικά ακροδεξιάς βίας. Εκεί ούτε "άνθρωποι είναι", ούτε "δεν ξέρω ποιοί το έκαναν". Παρά θυμόμαστε αμέσως οτι "η βία δεν είναι ποτέ λύση, ακόμα κι αν υπάρχουν πραγματικές αφορμές", και φυσικά οτι "στη δημοκρατία δεν χωρούν άβατα"... Οι "δικοί μας" "αγανακτισμένοι πολίτες" είναι δικαιολογημένοι και εν πολλοίς η μόνη ελπίδα για τη χώρα, οι δε είναι φασιστικά γουρούνια που τους αρμόζουν "κρεμάλες". Σα να μην πέρασε μια μέρα απ'όταν οι ΗΠΑ ήταν "ιμπεριαλιστική δύναμη", αλλά η εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν ήταν "πολιτιστική ανταλλαγή". Η απ'τον Εμφύλιο...

Το θέμα της βίας δεν έγκειται κυρίως στις "γκρίζες ζώνες" μεταξύ "κατανοητής" ή μη βίας. Σήμερα υπάρχουν οργανωμένες ομάδες, με κέντρα λήψης αποφάσεων, χρηματοδότηση, εξοπλισμό και εκπαίδευση που ασκούν γενικευμένη βία στην Ελλάδα. Από τις bona fide τρομοκρατικές οργανώσεις, μέχρι ακροαριστερές οργανώσεις στα πανεπιστήμια και τους "αντάρτες" της Κερατέας. Όποια και να είναι τα αιτήματα και οι ιδεολογίες, είναι ακατανόητο λογικοί, μορφωμένοι άνθρωποι να εφευρίσκουν δικαιολογίες για οργανωμένη, συστηματική βία - που ακόμα χειρότερα κατευθύνεται στο κοινωνικό σύνολο, κι όχι σε κάποιον "ένοχο".

Αγαπητοί μου φίλοι, αυτό θα καταλήξει ακριβώς με έναν από τους εξής δυο τρόπους: είτε, κατά πάσα πιθανότητα όταν η βία αγγίξει κι εσάς, θα μετανιώσετε πικρά για κάθε φορά που νιώθατε αυτή τη μικρή ψευδαίσθηση δύναμης και ηδονής διαβάζοντας για τραυματίες "μπάτσους" και καμένα μαγαζιά, και θα συντριβείτε ψυχικά, ανάλογα με την απανθρωπιά της στάσης σας. Είτε θα γίνετε τελικά μέρος της αηδιαστικής ανάμνησης άλλης μιας μπολσεβικικής ορδής, που αφού δεν μπορούσε να κατακτήσει τη χώρα που είχε στο στόχαστρο, προσπάθησε απλά να την καταστρέψει. 

*δημοσιεύτηκε στο sofokleousin.gr

Το είδαμε στο http://planet-greece.blogspot.com/

Related Posts :