Του "σκοτεινού" συνεργάτη
Λέμε για το δυσβάσταχτο χρέος της Ελλάδας. Όμως η Αμερικανική οικονομία μοιάζει με βραδυφλεγή βόμβα, που κάποια στιγμή θα σκάσει με εφιαλτικές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία. Το χρέος αγγίζει το ασύλληπτο νούμερο των 14,3 τρις δολαρίων ενώ μόνο το τρέχον έτος, τα επιπλέον χρέη αγγίζουν το ηλιγγιώδες νούμερο του 1,6 τρις δολαρίων! Η κατάσταση για πολλούς οικονομολόγους θεωρείται... ξοφλημένη. "Δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανάκαμψης" ψιθυρίζεται ολοένα και από περισσότερους παράγοντες της αγοράς. Η μοναδική περίπτωση ανάκαμψης της Αμερικανικής Οικονομίας είναι η αλματώδης άνοδος της ανάπτυξης. Μόνο που για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να δημιουργηθούν και ανάλογες ανάγκες.
Λέμε για το δυσβάσταχτο χρέος της Ελλάδας. Όμως η Αμερικανική οικονομία μοιάζει με βραδυφλεγή βόμβα, που κάποια στιγμή θα σκάσει με εφιαλτικές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία. Το χρέος αγγίζει το ασύλληπτο νούμερο των 14,3 τρις δολαρίων ενώ μόνο το τρέχον έτος, τα επιπλέον χρέη αγγίζουν το ηλιγγιώδες νούμερο του 1,6 τρις δολαρίων! Η κατάσταση για πολλούς οικονομολόγους θεωρείται... ξοφλημένη. "Δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανάκαμψης" ψιθυρίζεται ολοένα και από περισσότερους παράγοντες της αγοράς. Η μοναδική περίπτωση ανάκαμψης της Αμερικανικής Οικονομίας είναι η αλματώδης άνοδος της ανάπτυξης. Μόνο που για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να δημιουργηθούν και ανάλογες ανάγκες.
Η οικονομική κρίση, σε παγκόσμιο επίπεδο έδωσε το πρώτο ηχηρό ράπισμα στους λαούς - συμπεριλαμβανομένου και των αμερικανών πολιτών - για το είδος της ζωής που εδώ και χρόνια είχαμε επιλέξει να ζούμε. Η πολυτέλεια και η επίδειξη πλούτου, έχουν δώσει τη θέση τους στην απόκτηση ποιοτικών μεν αλλά αναγκαίων αγαθών. Ο υπερκαταναλωτισμός έχει μειωθεί κατά πολύ. Δεν είναι όμως και στο σημείο "μηδέν".
Διαβάζουμε στη Deutsche Welle σε σχετικό άρθρο :
Η δημιουργία χρεών στις ΗΠΑ έχει μια μακρά ιστορία. Το 1984 ο πρόεδρος Ρήγκαν σε ένα ραδιοφωνικό του διάγγελμα έλεγε :
«Να αυξήσουμε τους φόρους, αυτή είναι μια αφόρητη πίεση. Θα πρέπει να μειώσουμε τα έξοδα της κρατικής μηχανής, αυτός είναι ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσουμε».
Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του από το 1981 έως το 1989 μείωσε τους φόρους και αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες. Ακολουθούσε τη θεωρία του Οικονομολόγου Άρθουρ Λέφερ. Κατά την άποψή του η μείωση της φορολογίας θα χρηματοδοτούνταν από τα αυξημένα δημόσια έσοδα.
Το σχέδιο όμως με τα αυξημένα δημόσια έσοδα δεν ευοδώθηκε. Αντ’ αυτού το βουνό των χρεών μεγάλωνε. Παρόμοια ήταν και η πολιτική του προέδρου που τον ακολούθησε, του Τζωρτζ Μπους του πρεσβύτερου :
«Διαβάστε τα χείλη μου: Δεν θα υπάρξουν νέοι φόροι», έλεγε και το κοινό χειροκροτούσε.
Αυτή ήταν μια από τις σημαντικότερες υποσχέσεις του στον προεκλογικό του αγώνα το 1988. Για τους πολιτικούς αναλυτές αυτός ήταν ο σημαντικότερος λόγος που κέρδισε τότε τις εκλογές αλλά και που δεν κατάφερε να κερδίσει μια δεύτερη θητεία.
Κλίντον ο τυχερός…
Η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας οδήγησε τον Μπιλ Κλίντον στο ύπατο αξίωμα της χώρας:
«Το σχέδιο μου είναι να μειώσουμε αισθητά το δημόσιο χρέος. Θα βασιστώ στο να προγραμματίζω βάση μικρότερων δημόσιων εσόδων και όχι όπως έκαναν οι προηγούμενοι να ελπίζω ότι θα έχω τα υψηλότερα έσοδα».
Ο Κλίντον είχε τύχη, διότι βρέθηκε εν μέσω μιας οικονομικής ανάπτυξης. Το δημόσιο χρέος μειώθηκε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του κατά 15%.
Μετά τον Κλίντον ακολούθησε ο Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος.
Στόχος του ήταν ένας ισοσκελισμένος προϋπολογισμός μέχρι το 2012, αλλά δεν του βγήκε, διότι ήρθαν τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου το 2001 και ακολούθησε ο ‘πανάκριβος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας’.
Κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του το δημόσιο χρέος ανέβηκε σε ύψη ρεκόρ, σε παρόμοιο επίπεδο με αυτό κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του Ρόναλντ Ρήγκαν.
Μια βαριά κληρονομιά για τον διάδοχό του Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος θέλει να αυξήσει τη φορολογία για αυτούς που κερδίζουν περισσότερα.
Ο τελευταίος πρόεδρος ανέλαβε τα καθήκοντά του σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους μετά το οικονομικό κραχ του 1929.
Το τρέχον έτος τα νέα χρέη ανέρχονται σε 1,6 τρις δολάρια, ενώ το συνολικό χρέος φθάνει το ιλιγγιώδες 14,3 τρις δολάρια.
Στα παραπάνω, ερχόμαστε να προσθέσουμε μερικές ιδιαίτερα εύστοχες επισημάνσεις:
- η τιμή του χρυσού σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
- παραδοσιακά, σε περιόδους παγκόσμιας ρευστότητας (πολιτικής και οικονομικής) ανάλογα φαινόμενα έκαναν την εμφάνισή τους, δεδομένου ότι τα χρήματα έχαναν κάθε αξία.
- πουθενά, κανείς δε φαίνεται να δίνει την παραμικρή ελπίδα ότι κάπου στο τούνελ ίσως φαίνεται μία αχτίδα φωτός. Μία φωτεινή δέσμη ελπίδας...
Εν κατακλείδι, οι ηγέτες των κρατών θα πρέπει να καταλάβουν ότι με την παρούσα συγκυρία, δεν υπάρχουν σύνορα. Η οικονομική κρίση είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος, έτοιμος να ισοπεδώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Ένας πόλεμος που δεν αντιμετωπίζεται με τα όπλα όπως τα ξέρουμε, αλλά με τη δύναμη του νου και της θέλησης. Πρέπει να σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον να υπάρξει ομόφωνη απόφαση. Όσο απαισιόδοξο ή τρομακτικό κι αν ακούγεται, βρισκόμαστε στο χείλος μίας παγκόσμιας οικονομικής καταστροφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου