Μια φορά κι έναν καιρό...

Μια φορά κι έναν καιρό... υπήρχε ένα "νησί" όπου ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη, ο Πλούτος, η Αλαζονεία και οι "άλλοι".

Μια μέρα έμαθαν ότι το "νησί" θα βούλιαζε και όλοι πήγαν στις "βάρκες" τους και άρχισαν να φεύγουν.

Η ΑΓΑΠΗ ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. 

Ήθελε να είναι εκεί μέχρι την τελευταία στιγμή. 

Όταν το "νησί" άρχισε να βουλιάζει η ΑΓΑΠΗ ζήτησε βοήθεια…

Βλέπει τον ΠΛΟΥΤΟ και του λέει : "Μπορείς να με πάρεις μαζί σου;;;" 

"Όχι, δε μπορώ. Έχω χρυσάφι και ασήμι στη βάρκα μου και δεν έχω χώρο"…

Δίπλα περνούσε η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ. "Σε παρακαλώ, βοήθησέ με", της είπε η ΑΓΑΠΗ. 

"Δε μπορώ… Είσαι βρεγμένη και θα μου λερώσεις την όμορφη βάρκα μου"…
  

Τελευταία πέρασε η ΕΥΤΥΧΙΑ, αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε άκουσε την ΑΓΑΠΗ να ζητάει βοήθεια…

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή από έναν ηλικιωμένο κύριο που η ΑΓΑΠΗ δεν γνώριζε.

"Έλα εδώ, θα σε πάρω εγώ μαζί μου", της είπε. 

Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε βιαστικά και η ΑΓΑΠΗ δεν πρόλαβε να τον ευχαριστήσει…

"Γνώση, ποιος με βοήθησε;" ρώτησε η ΑΓΑΠΗ.

"Ο ΧΡΟΝΟΣ", της απάντησε η ΓΝΩΣΗ.

"Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;;;" ξαναρώτησε η ΑΓΑΠΗ…

Τότε η ΓΝΩΣΗ χαμογέλασε και της είπε :

"Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει στη ζωή η ΑΓΑΠΗ"…

Αναγνώστης

Related Posts :