Πάρτι εκατομμυρίων ευρώ είχε στηθεί στο Υπουργείο Άμυνας με τα αντισταθμιστικά οφέλη πριν από το 2004. Ο Δημοσιογράφος Κώστας Αλατζάς που κλήθηκε να ενημερώσει την προανακριτιτκή επιτροπή, είπε σήμερα (χθες 19/5/11) ότι είναι τα ίδια πολιτικά πρόσωπα και με πολλά κοινά σημεία ως προς την υλοποίηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων που εντοπίζονται τόσο στα γερμανικά υποβρύχια, όσο και στην προμήθεια των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων.
Όπως δηλαδή στην υπόθεση των Tor Μ1, έτσι και στα υποβρύχια διαπιστώνεται ότι το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προχώρησε στην πίστωση σειράς αντισταθμιστικών Ωφελημάτων τα οποία δεν εκτελέστηκαν. Μάλιστα, όπως κατέθεσε, η υπογραφή της σύμβασης για τα αντισταθμιστικά προηγήθηκε κατά μία ημέρα εκείνης για την κύρια σύμβαση (14 Φεβρουαρίου 2000 αντί 15 Φεβρουαρίου) ανάμεσα στο υπουργείο Άμυνας και τα Ελληνικά Ναυπηγεία (ΕΝΑΕ) με υποκατασκευαστές τις γερμανικές εταιρείες Ferrostaal AG και HDW.
Η σύμβαση υπ’ αριθμόν 08/2000 αφορά προγράμματα πιστωτικής αξίας 1,376 δισ. ευρώ και ονομαστικής αξίας 255 εκατ. Στη συνέχεια, με την άσκηση της προαίρεσης για το τέταρτο υποβρύχιο διαμορφώθηκε στο 1,540 δισ. πιστωτική και με ονομαστική 282,3 εκατ. ευρώ.
Κατά σύμπτωση, το ποσό αυτό προσεγγίζει τα 25,3 εκατ. ευρώ, που σύμφωνα με την εισαγγελία του Μονάχου έλαβαν τα μέλη της περίφημης «ομάδας Α» κατά την περίοδο 2000-2003, όταν και εμφανίζεται να υλοποιείται το παραπάνω έργο. Την ομάδα αυτή είχε συστήσει η Ferrostaal και φέρεται να ήταν επιφορτισμένη με τις «χρήσιμες πληρωμές» στην Ελλάδα προκειμένου οι Γερμανοί να εξασφαλίσουν το συμβόλαιο της αγοράς των υποβρυχίων. Το ερώτημα είναι γιατί το υπουργείο Αμυνας, εκείνη την περίοδο, πίστωσε ολόκληρη την αξία του προγράμματος, ενώ σήμερα το ΣΔΟΕ διαπιστώνει ότι τα τιμολόγια αντιστοιχούν περίπου στα 2/3 του ποσού: Το θέμα θεωρείται κρίσιμο, καθώς μόνο μετά την πίστωση του υπουργείου -όπως συμβαίνει στα Α. Ω. – η γερμανική προμηθεύτρια εταιρεία Ferrostaal/HDW θα μπορούσε να εκταμιεύσει χρήματα για να υλοποιηθεί το πρόγραμμα. Ως εκ τούτου, ζητούνται απαντήσεις για την κατάληξη των 23 εκατομμυρίων ευρώ της διαφοράς.
Επιπλέον το πρόγραμμα «Νο 1», αν και αρχικώς είχε ονομαστική αξία 38 εκατ. ευρώ, αργότερα εκτοξεύθηκε στα 57 εκατ. «χωρίς επαρκή αιτιολογία», όπως σημειώνουν οι ελεγκτές του ΣΔΟΕ. Απορίες προκαλούν και όσα συνέβησαν στο πρόγραμμα «Νο 4» για τη μεταφορά τεχνολογίας και τεχνογνωσίας στα ΕΝΑΕ, ονομαστικής αξίας 25,5 εκατ. ευρώ. Το πρόγραμμα, μέχρι τις 31 Μαρτίου του 2001, ολοκληρώθηκε και πιστώθηκε από το υπουργείο Αμυνας. Εντούτοις, κατά την ένορκη κατάθεσή του στο ΣΔΟΕ ο σημερινός λογιστής των ναυπηγείων δήλωσε άγνοια, ενώ κατέθεσε ότι τα ναυπηγεία πλήρωσαν 3,5 εκατ. ευρώ για τα έξοδα της εκπαίδευσης και της διαμονής του προσωπικού στο Κίελο.
Ρόλο «συντονιστή» στα Α. Ω., σύμφωνα με την πορισματική αναφορά του ΣΔΟΕ, είχε αναλάβει η εταιρεία ΜΙΕ με έδρα τον Πειραιά. Την επίμαχη περίοδο, όταν συνάπτονταν οι συμβάσεις το 2000, εμφανίζονταν ως μέτοχοι της ΜΙΕ άλλες εταιρείες με έδρα την Κύπρο, κατά το πρότυπο της Drumila στην περίπτωση των Tor Μ1. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται από το ΣΔΟΕ «προκύπτει άμεση εμπλοκή των εταιρειών ΜΙΕ με τα Ελληνικά Ναυπηγεία, την HDW/ Ferrostaal και εκπροσώπων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας».
Το βέβαιο είναι ότι ο τρόπος υλοποίησης των συμβάσεων για τα Α. Ω. εγείρει σωρεία ερωτημάτων. Ποσά, που παραπέμπουν σε υπερτιμολογήσεις, ανεκτέλεστα πλην όμως πιστωμένα προγράμματα με τη σφραγίδα του υπουργείου Εθν. Άμυνας και αναντιστοιχία εγγράφων από τους κατά περίπτωση εμπλεκομένους: Άλλα στοιχεία αναφέρει το υπουργείο Εθν. Άμυνας και άλλα δίνουν στο ΣΔΟΕ οι εταιρείες, που εμφανίζονται να εκτελούν τα Α. Ω. Βεβαίως, όλες αυτές οι «ανεξήγητες» καταστάσεις ενδεχομένως να μην υπήρχαν εάν ετησίως συντάσσονταν πλήρεις αναφορές για την πρόοδο κάθε έργου, κάτι που προβλέπεται ωστόσο ρητά στο άρθρο 15 των κατευθυντηρίων οδηγιών για τα Α. Ω.
Αντικοινοβουλευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου