Εθνική καταστολή ή γαλήνη πριν από την καταιγίδα;

Χωρίς πλήθος και χωρίς πάθος ο χθεσινός γιορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Γεγονός που καταδεικνύει την βλάβη που έχει προκαλέσει ο κατακερματισμός δυνάμεων, η αποσύνθεση του πολιτικού σκηνικού, η απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος και η απογοήτευση για το μέλλον.

Αν και τα μηνύματα ήσαν κοινά και κατά του μνημονίου και της κυβερνητικής πολιτικής, οι πολιτικές δυνάμεις και οι συνδικαλιστικοί φορείς είναι σαφές ότι δεν μπορούν πλέον να συσπειρώσουν τον κόσμο και να ενισχύσουν τις τάξεις τους.

Αντίθετα, αυτό που επιβεβαιώθηκε και χθες, ήταν η ύπαρξη φυγόκεντρων δυνάμεων που οδηγούν στην (μόνιμη; προσωρινή;) καταστολή, αδιαφορία και απάθεια. 

Η λαϊκή οργή δεν βρίσκει διέξοδο και δεν εκφράζεται από καμία πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη, ενώ όλοι περιορίστηκαν σε τετριμμένες δηλώσεις διατήρησης εξουσιών που φθίνουν.

Το ΠΑΜΕ, οι ομιλητές του οποίου υπογράμμισαν την ανάγκη για συντονισμό των σωματείων, αλλά και απομάκρυνση από τον κρατικό συνδικαλισμό, διαδήλωσε χωριστά από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, ενώ χωριστές συγκεντρώσεις οργάνωσαν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και διάφορα σωματεία και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και – όπως πάντα τα τελευταία χρόνια – η «ανερχόμενη δύναμη» των μεταναστών.

Τρεις συγκεντρώσεις και τρεις πορείες οργανώθηκαν και στην Θεσσαλονίκη, γεγονός που δείχνει ότι σε όλη την χώρα η διαίρεση κερδίζει έναντι του  πολλαπλασιασμού των δυνάμεων.

Ο πολύς κόσμος, η «σιωπηρή πλειοψηφία» απείχε και φέτος, καθώς δημιουργείται πλέον ένα διαρκώς διογκούμενο κίνημα πολιτών που δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα και συνδικαλιστική οργάνωση. Και κυρίως, δεν αισθάνεται ότι εκφράζεται και μπορεί να προστατευτεί από κανέναν και τίποτε από τα υπάρχοντα.

Με τον πρωθυπουργό να βλέπει στο μήνυμά του μόνο το γενικό και χωρίς να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στους τρόπους με τους οποίους θα επιχειρηθεί να επιλυθούν τα τρέχοντα προβλήματα μιας ζοφερής πραγματικότητας υψηλής ανεργίας, οι (ακόμη) εργαζόμενοι – και προφανώς και οι άνεργοι - έστρεψαν χθες την πλάτη τους σε μια εκδήλωση που όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο μοιάζει με… γραφειοκρατική υποχρέωση.

Η εβδομάδα που αρχίζει σήμερα, με τις εορτές του Πάσχα και της Πρωτομαγιάς, να ανήκουν ήδη στο παρελθόν, προοιωνίζεται δύσκολες αποφάσεις με σκληρά μέτρα, αλλά και νέες πιέσεις για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Υπό αυτήν την έννοια, η χθεσινή υποτονική Πρωτομαγιά μπορεί να αποτελεί την γαλήνη πριν από την καταιγίδα…

Σοφία Βούλτεψη

Related Posts :