Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο. Για πρώτη φορά ένα κείμενο που όπως υποστηρίζουν οι συντάκτες απηχεί τις απόψεις όλων των υπηρετούντων στα ΜΑΤ, δημοσιοποιούν τις θέσεις τους για μια σειρά από ζητήματα που τους απασχόλησαν και σε κάποια από αυτά τους έφεραν στο προσκήνιο της επικαιρότητας ως αρνητικούς πρωταγωνιστές. Κι επειδή ακριβώς πρόκειται για ένα υψηλού ενδιαφέροντος κείμενο το παραθέτουμε δίχως καμία άλλη χρονοτριβή....
"Το παρακάτω κείμενο συντάχθηκε προκειμένου να εκφραστούν και να διατυπωθούν απόψεις, αντιλήψεις και γνώμες αντρών που υπηρετούν στις ειδικές δυνάμεις αστυνομίας και συγκεκριμένα στην Υ.Α.Τ.. Στα πλαίσια του κλίματος της απογοήτευσης που επικρατεί τις τελευταίες μέρες στους άνδρες των διμοιριών λόγο των συμβάντων της 11-5-2011,νομιζουμε πως υπάρχει επιτακτική ανάγκη να εκφράσουμε τα θέματα που μας απασχολούν, τα οποία είναι άκρως σημαντικά και πρέπει να ληφθουν σοβαρά υπόψη και με διάθεση επίλυσης τους.Θα προσπαθήσουμε να είμαστε λακωνικοί και περιεκτικοί στην διατύπωση μας και με προσπάθεια να μην αναλύσουμε περισσότερο από όσο χρειάζεται για να ξεκαθαριστούν τα σημαντικά προβλήματα μας.
"Το παρακάτω κείμενο συντάχθηκε προκειμένου να εκφραστούν και να διατυπωθούν απόψεις, αντιλήψεις και γνώμες αντρών που υπηρετούν στις ειδικές δυνάμεις αστυνομίας και συγκεκριμένα στην Υ.Α.Τ.. Στα πλαίσια του κλίματος της απογοήτευσης που επικρατεί τις τελευταίες μέρες στους άνδρες των διμοιριών λόγο των συμβάντων της 11-5-2011,νομιζουμε πως υπάρχει επιτακτική ανάγκη να εκφράσουμε τα θέματα που μας απασχολούν, τα οποία είναι άκρως σημαντικά και πρέπει να ληφθουν σοβαρά υπόψη και με διάθεση επίλυσης τους.Θα προσπαθήσουμε να είμαστε λακωνικοί και περιεκτικοί στην διατύπωση μας και με προσπάθεια να μην αναλύσουμε περισσότερο από όσο χρειάζεται για να ξεκαθαριστούν τα σημαντικά προβλήματα μας.
Καθώς η Υ.Α.Τ. είναι μια ειδική δύναμη, απαρτίζεται ως επί το πλείστον, από άνδρες που επιθυμούν να βρίσκονται στην υπηρεσία αυτή. Το μεγαλύτερο μέρος των ανδρών στις διμοιρίες, είναι άτομα φιλότιμα, οι όποιοι επέλεξαν ως μάχιμοι να προσφέρουν στην κοινωνία από το να κρυφτούν πίσω από κάποιο γραφείο και δεν συμβιβάστηκαν σε έναν πιο εφησυχασμένο, πλαδαρό και χαλαρό τρόπο ζωής. Ως ελεύθεροι, αξιοπρεπείς και περήφανοι άνθρωποι, από νεαρούς αστυφύλακες μέχρι «παλιούς βητάδες», με οικογένειες και παιδια,εχουμε επιλέξει να τιμούμε τη δημοκρατία της κοινωνίας μας με την ενεργή συνεισφορά μας.
Η απάρνηση των κινδύνων που μας απειλούν προκειμένου να υπηρετήσουμε ένα από τα ύψιστα αγαθά της κοινωνίας που είναι η δημόσια τάξη και ειρήνη, είναι που μας κάνει να νοιώθουμε περήφανοι για την επιλογή μας. Τις τεράστιες και ποικίλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, από μια απλή πέτρα μέχρι έναν οποιονδήποτε τρομοκράτη, τις προσπερνάμε πιστεύοντας στο ύψιστο έργο μας. Για όλους εμάς το να μην αφήσουμε μια οποιαδήποτε μειοψηφία να επιβληθεί στην πλειοψηφία της δημοκρατίας του Ελληνικού λαού χωρίς την θέληση του,είναι ένα έργο ιερό που μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε και να μην εγκαταλείπουμε στα δύσκολα.
Σήμερα, όπως έχει εξελιχτεί η ανθρωποτητα,το να αντιμετωπίζεις καταστάσεις όπως αυτές που αντιμετωπίζει η Υ.Α.Τ, φαντάζει αδιανόητο για τους περισσότερους ανθρώπους που σίγουρα δεν μπορούν να αντιληφτούν το τι αντιμετωπίζουμε. Με το που αφήνουμε τις οικογένειες μας και βγαίνουμε από τα σπίτια μας, δεν γνωρίζουμε τι θα αντιμετωπίσουμε και αυτομάτως φορώντας την στολή μας γινόμαστε στόχος πολλών απειλών.
Όμως όλα αυτά τα γνωρίζαμε και τα γνωρίζουμε και όλα αυτά δεν είναι πράγματα που γίνονται για την αμοιβη,παρ’ολο που όλοι μας προερχόμαστε από άπλες και όχι πλούσιες οικογενειες.Αισθανομαστε ανδρείοι, αξιοπρεπείς και πάνω από όλα Έλληνες, και εκτιμώντας στο έπακρο την ζωή μας, έχουμε επιλέξει συνειδητά τα δύσκολα και προσπαθούμε να ωφελήσουμε το σύνολο του Ελληνικού λαού που μέσα σε αυτό είναι οι γονείς μας,τα παιδιά μας,οι συγγενείς μας,οι φίλοι μας,επιθυμωντας να προασπίσουμε τα δικαιώματα όλων μας.
Τα τελευταία 2-3 χρόνια ,έχουμε περάσει παρά πολλές δύσκολες στιγμές και ποτέ δεν εγκαταλείψαμε ακόμα και σε ακραίες καταστάσεις. Ακριβώς επειδή τα ιδανικά μας είναι υψηλα,δεν επιτρέψαμε στον εαυτό μας να τα παρατήσει η’ να οπισθοχωρήσει και σε καταστάσεις όπως τον Δεκέμβρη του 2008 ερχόμασταν για ανάληψη υπηρεσίας άσχημα χτυπημένοι και κάθε μέρα τραυματιζόμασταν ακόμα περισσοτερο.Αυτο γινόταν με ευσυνειδησία και αγάπη για τον συνάδελφο, διότι όλοι μας δεν ανεχόμασταν να εγκαταλείψουμε την μάχη και να φύγει η διμοιρία από την έδρα χωρίς εμάς.
Δεν επιλέξαμε την τακτική του δειλού και δεν επιδείξαμε τον «τυπικό επαγγελματισμό»που επιβάλλει την λογική συνέπεια όταν κάποιος τραυματίζεται να βγαίνει ελεύθερος υπηρεσίας. Την αίσθηση της συναδελφικότητας και της αλληλεγγύης ανάμεσα μας λίγες υπηρεσίες η’ ομάδες μπορούν να την νοιώσουν και ίσως αυτός είναι ο λόγος των οποίων επιτυχιών μας.
Περά από όλες τις γνωστές καταστάσεις που έχει αντιμετωπίσει η υπηρεσια,τελευταια είχαμε να περάσουμε από μια ακόμη δυσκολια.Στην Κερατέα επί 4 μήνες πολεμούσαμε καθημερινά και αντιμετωπίζαμε δολοφονικές επιθέσεις μετά από εξαντλητικές επιχειρήσεις. Πολλές φορές η έκβαση των μαχών θα μπορούσε να ήταν πολύ άσχημη και καταλαβαίναμε καθημερινά όλοι μας πως κανείς δεν ενδιαφερόταν για τους κινδύνους που διέτρεχε η ζωή μας και η σωματική μας ακεραιότητα. Η συσσώρευση των γεγονότων και των καταστάσεων που έχουμε βιώσει, μας έχει όπως είναι λογικό επηρεάσει η ανάγκη δημιουργίας αυτού του κειμένου διαμαρτυρίας προέκυψε ύστερα από τα τελευταία γεγονότα της 11-5-2011.
Και επειδή όπως λέει ο Περικλής στο διάγγελμα του στους Αθηναίους, οι άνδρες που δοξαστήκαν με τα έργα τους, μόνο με έργα θα ταίριαζε να τιμηθούν, εδώ ξεκινά η απογοήτευση μας. Νοιώθουμε όλοι μας πουλημένοι και αδικημένοι ως προσωπικότητες και ως επαγγελματίες αστυνομικοί διότι ενώ επιδεικνύουμε θάρρος, ανδρεία και καρτερικότητα στους κόπους, και όπως προείπαμε δεν προβήκαμε σε δειλές τακτικές να αποφεύγουμε και να «λουφάρουμε» βγαίνοντας για παράδειγμα ελεύθεροι υπηρεσίας, αυτό απλά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης με αποτέλεσμα την χρησιμοποίηση μας αλόγιστα και απάνθρωπα!
Οι περισσότερες διμοιρίες την 11-5-2011 και 12-5-2011 εργαστήκαν σε διάστημα 2 ημερών 34 ώρες(!)με συνθήκες εργασίας πολύ σκληρές, όπως επεισόδια, τρέξιμο, περπάτημα, ορθοστασία!
Το τραγελαφικό είναι που μέσα σε αυτή την κατάσταση, ακούμε εντολές για ψυχραιμία και ανεκτικότητα! Είναι αδύνατο ένας άνθρωπος που ενεργεί μέσα σε τέτοιες συνθήκες να συμπεριφερθεί εντελώς ιδανικά και ψύχραιμα όπως αν εργαζόταν σε κανονικές συνθήκες. Το να έχεις ανθρώπους που εργάζονται 22 συνεχόμενες ώρες σε πολεμικές συνθήκες και να τους φέρνεις να εργαστούν σε 12 ώρες ξανά για άλλες 12 ώρες, δείχνει πως δεν υπολογίζεις καθόλου ούτε αυτούς ούτε τις συνέπειες.
Και ειδικά για το επάγγελμα του αστυνομικού που καλείται να ισορροπήσει διάφορες καταστάσεις και να ενεργεί με περίσσεια σύνεση καθώς έχει να κάνει με πολίτες, είναι απαράδεκτο να συμβαίνει αυτό. Η υπηρεσία αυτή δεν είναι ένα στρατιωτικό σώμα που έχει σκοπό απλά να επεμβαίνει και να «καθαρίζει».Η υπηρεσία αυτή έχει να αντιμετωπίσει πολίτες και απαιτείται ιδιαίτερη ευαισθησία και ιδιαίτερος επαγγελματισμός.
Και πέραν αυτών των γεγονότων της καταπάτησης των ωραρίων, ένα άλλο παράδειγμα αδιαφορίας για το τι περνάμε είναι αυτό: Όταν τέλειωσαν την Μ Δευτέρα οι επιχειρήσεις στην Κερατέα, αντί το προσωπικό να ξεκουραστεί, την Μ.Τριτη οι διμοιρίες έπιασαν πάλι τα γνωστά σημεία στο θέατρο, στον Κορυδαλλό κ.α.. Μάλιστα, ανήμερα του Πάσχα, επιλέχτηκε να εργάζονται 4 διμοιρίες στο άδειο κέντρο της Αθήνας!
Πέραν όλων αυτών των θεμάτων, υπάρχει και ένα άλλο τεράστιο θέμα. Δεν υπάρχει καμία υπεράσπιση των ανδρών μας και της αλήθειας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με αποτέλεσμα την επιπόλαιη και εσφαλμένη κατάκριση της κοινωνίας απέναντι μας ,μια κατάσταση η οποία επιφέρει πολλές και διάφορες συνέπειες. Επειδή βολεύει και πουλαει, συνεχώς παρουσιάζονται οι άνδρες της υπηρεσίας μας να φταίνε και ποτέ δεν γίνεται καμία προσπάθεια προσέγγισης του τι αντιμετωπίζουμε. Μπορεί να βγαίνει ο καθένας με μια μολότοφ στο χέρι (και με τις καινούργιου τύπου μάλιστα) η’ με βαριοπούλες, καδρόνια και πέτρες, να πυρπολεί έναν αστυνομικό και κανένας δεν ασχολείται.
Και πέραν αυτών των γεγονότων της καταπάτησης των ωραρίων, ένα άλλο παράδειγμα αδιαφορίας για το τι περνάμε είναι αυτό: Όταν τέλειωσαν την Μ Δευτέρα οι επιχειρήσεις στην Κερατέα, αντί το προσωπικό να ξεκουραστεί, την Μ.Τριτη οι διμοιρίες έπιασαν πάλι τα γνωστά σημεία στο θέατρο, στον Κορυδαλλό κ.α.. Μάλιστα, ανήμερα του Πάσχα, επιλέχτηκε να εργάζονται 4 διμοιρίες στο άδειο κέντρο της Αθήνας!
Πέραν όλων αυτών των θεμάτων, υπάρχει και ένα άλλο τεράστιο θέμα. Δεν υπάρχει καμία υπεράσπιση των ανδρών μας και της αλήθειας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με αποτέλεσμα την επιπόλαιη και εσφαλμένη κατάκριση της κοινωνίας απέναντι μας ,μια κατάσταση η οποία επιφέρει πολλές και διάφορες συνέπειες. Επειδή βολεύει και πουλαει, συνεχώς παρουσιάζονται οι άνδρες της υπηρεσίας μας να φταίνε και ποτέ δεν γίνεται καμία προσπάθεια προσέγγισης του τι αντιμετωπίζουμε. Μπορεί να βγαίνει ο καθένας με μια μολότοφ στο χέρι (και με τις καινούργιου τύπου μάλιστα) η’ με βαριοπούλες, καδρόνια και πέτρες, να πυρπολεί έναν αστυνομικό και κανένας δεν ασχολείται.
Στην Κερατέα μας πυροβολούσαν με καραμπίνες και φωτοβολίδες πλοίου από κοντινή απόσταση και κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να θεσει το θέμα τι θα γίνει αν βρει κάποιον από μας στον λαιμό ή στο μάτι! Η αδικία έγκειται, στο ότι δεν εκτιμάται σχεδόν από κανέναν το ότι στεκόμαστε με θάρρος απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις και κανένας δεν υπερασπίζεται πλέον την λογική!
Κανένας δεν αναλύει αυτές τις καταστάσεις και για το μόνο που ενδιαφέρονται όλοι είναι μόνο αν υπάρχει κάποια υπερβατική ενέργεια των αστυνομικών καθώς στην παράνοια που ζούμε μόνο αυτό πουλάει!
Η μεγάλη πικρία έρχεται, όχι από τον πολύ όχλο ο όποιος ίσως αγνοεί, ή τα καιροσκοπικά τηλεοπτικά κανάλια, αλλά από την στάση της υπηρεσίας μας. Είμαστε περήφανοι άνδρες και δεν θα δεχτούμε να μας επηρεάσει η άγνοια του πολύ κόσμου η’ τα παιχνίδια της τηλεόρασης. Αυτό που μας ενοχλεί είναι η μη εκτίμηση από την υπηρεσία, η οποία εκφράζεται είτε με δηλώσεις διάλυσης(κάτι που όσοι έχουν την στοιχειώδη λογική αντιλαμβάνονται πως δεν πρόκειται να γίνει αυτό),είτε με προσβλητικές και απαξιωτικές ομιλίες σε προσκλητήρια απέναντι στο προσωπικό. Θα έπρεπε να μην λησμονηθεί η στάση μας τον Δεκέμβριο του 2008 και στην Κερατέα όπου κανονικά έπρεπε σχεδόν όλοι μας να ήμασταν ελεύθεροι υπηρεσίας λόγο τραυματισμών! Το ότι έχουμε υψηλή αυτοεκτίμηση και υψηλα ιδανικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτρέψουμε την απάνθρωπη μεταχείριση μας και την απαξίωση. Έχοντας ανεπτυγμένο το αίσθημα της ομαδικότητας και της αυτοεκτίμησης, τα συναισθήματα αυτά διαρρέουν και επηρεάζουν την ψυχολογία όλων μας. Περιμένουμε την ανάλογη εκτίμηση πριν επέλθει ολική απογοήτευση και άρνηση.
Η μεγάλη πικρία έρχεται, όχι από τον πολύ όχλο ο όποιος ίσως αγνοεί, ή τα καιροσκοπικά τηλεοπτικά κανάλια, αλλά από την στάση της υπηρεσίας μας. Είμαστε περήφανοι άνδρες και δεν θα δεχτούμε να μας επηρεάσει η άγνοια του πολύ κόσμου η’ τα παιχνίδια της τηλεόρασης. Αυτό που μας ενοχλεί είναι η μη εκτίμηση από την υπηρεσία, η οποία εκφράζεται είτε με δηλώσεις διάλυσης(κάτι που όσοι έχουν την στοιχειώδη λογική αντιλαμβάνονται πως δεν πρόκειται να γίνει αυτό),είτε με προσβλητικές και απαξιωτικές ομιλίες σε προσκλητήρια απέναντι στο προσωπικό. Θα έπρεπε να μην λησμονηθεί η στάση μας τον Δεκέμβριο του 2008 και στην Κερατέα όπου κανονικά έπρεπε σχεδόν όλοι μας να ήμασταν ελεύθεροι υπηρεσίας λόγο τραυματισμών! Το ότι έχουμε υψηλή αυτοεκτίμηση και υψηλα ιδανικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτρέψουμε την απάνθρωπη μεταχείριση μας και την απαξίωση. Έχοντας ανεπτυγμένο το αίσθημα της ομαδικότητας και της αυτοεκτίμησης, τα συναισθήματα αυτά διαρρέουν και επηρεάζουν την ψυχολογία όλων μας. Περιμένουμε την ανάλογη εκτίμηση πριν επέλθει ολική απογοήτευση και άρνηση.
Και η εκτίμηση αυτή δεν περιορίζεται σε οικονομικούς τομείς, καθώς οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε γνωρίζετε καλά πως δεν «πληρώνονται»!Και εκτός αυτού, είναι πολύ προσβλητική μια κίνηση όπως αυτή όταν πυροβολήθηκε ο Διαμαντής, που αμέσως «βρεθήκαν»χρήματα για εκτός έδρας που μας όφειλαν. Αναμένουμε έμπρακτη εκτίμηση με έργα συμπαράστασης, στήριξης και ανθρώπινης-συναδελφικής διάθεσης και συμπεριφοράς και όχι πάλι κάποια λίγα μάλλον επίπλαστα λόγια...Πόσο μάλλον με άσχημες συμπεριφορές....".
* Η επιστολή στάλθηκε στη "Σύγχρονη Αστυνομία" της Ένωσης Αττικής κι ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρηση της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου