1) Να ετοιμαζόμαστε για παταγώδη κατάρρευση;
Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο που θα επαναλάβω, δίκην εμπλουτισμού του σημερινού άρθρου. Είναι αυτό με τις δυο ξανθιές που πριόνιζαν το κλαδί πάνω στο οποίο στεκόντουσαν και μια γριά που περνούσε από κάτω τους είπε : «Κορίτσια, τι κάνετε θα πέσετε...». Όντως, μετά από λίγο έπεσαν, χτύπησαν και αφού σηκώθηκαν και περπατούσαν, μετά από λίγο είδαν την γριά. Τότε γύρισε η μια και αναφώνησε «Το μέντιουμ!...».
Η εξίσωση
Έχουμε αναφέρει πολλές φορές από αυτή την στήλη την κοινοτοπία πλέον πως η ρίζα του προβλήματος της ελληνικής χρεοκοπίας συνίσταται στη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δαπανών του κράτους που φτάνουν τα 75 δισ. ευρώ και των εσόδων που φτάνουν στα 50 δισ. ευρώ.
Από τα 25 δισ. ευρώ του ελλείμματος, τα 10 δισ. περίπου είναι πρωτογενές έλλειμμα, δηλ. αν δεν πληρώναμε τους τόκους του δημοσίου χρέους πάλι τα έσοδα θα υπολείπονταν των εξόδων...
Υπάρχουν δυο τρόποι για να εξαλειφθεί το πρωτογενές έλλειμμα των 10 δισ. ευρώ αλλά και το συνολικό έλλειμμα των 25 δισ. ευρώ. Ο ένας είναι η αύξηση των εσόδων κατά 10 ή 25 δισ. ευρώ και ο άλλος είναι η μείωση των δαπανών κατά 10 και εν συνεχεία 25 δισ. ευρώ...Η εξίσωση
Έχουμε αναφέρει πολλές φορές από αυτή την στήλη την κοινοτοπία πλέον πως η ρίζα του προβλήματος της ελληνικής χρεοκοπίας συνίσταται στη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δαπανών του κράτους που φτάνουν τα 75 δισ. ευρώ και των εσόδων που φτάνουν στα 50 δισ. ευρώ.
Από τα 25 δισ. ευρώ του ελλείμματος, τα 10 δισ. περίπου είναι πρωτογενές έλλειμμα, δηλ. αν δεν πληρώναμε τους τόκους του δημοσίου χρέους πάλι τα έσοδα θα υπολείπονταν των εξόδων...
Η νέα φοροκαταιγίδα επιβεβαιώνει μια δριμύτερη επανάληψη του μοντέλου του μνημονίου Νο1. Η κυβέρνηση, αλλά και ο πολιτικός κόσμος στο σύνολο του, αρνούνται να θίξουν τον δημόσιο τομέα και να μειώσουν άχρηστο και σπάταλο κράτος, γιατί αποτελεί τη βάση των ψήφων και των κομματικών μηχανισμών που τους στηρίζει...
Η νέα φοροκαταιγίδα θα έχει σαν συνέπεια το κλείσιμο και άλλων επιχειρήσεων και την κατάργηση και άλλων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Μοιραία αυτό θα έχει σαν συνέπεια την μείωση της φορολογικής βάσης και την αμφίβολη επίτευξη του στόχου κάλυψης του ελλείμματος μέσω αύξησης των εσόδων.
Το χρόνο που πέρασε έχασαν την εργασία τους 200.000 άνθρωποι από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό έχει οδυνηρές συνέπειες στους ίδιους και τις οικογένειές τους, αλλά και στην οικονομία, αφού το χαμένο εισόδημα αποσύρεται από την οικονομική κυκλοφορία που δημιουργεί εισόδημα και θέσεις εργασίας...
Αν το χρόνο που πέρασε έχαναν την εργασία τους 200.000 άνθρωποι από το δημόσιο τομέα, θα υπήρχε μεν η απώλεια αυτού του εισοδήματος στη γενική οικονομική δραστηριότητα, αλλά το κράτος θα μείωνε ανάλογα τα έξοδα και θα είχαμε μικρότερη απώλεια θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Δεν έχω κάποια προκατάληψη έναντι του δημοσίου, απλά για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, η λύση περνάει από τη δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, την πλήρη αναδόμησή του και τη δημιουργία προϋποθέσεων παραγωγικών θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Ο δημόσιος υπάλληλος ή ο πολιτευτής που νιώθει πως κατάφερε να την «γλυτώσει» και φέτος, βλέποντας 200.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα να χάνονται, δεν ξέρει τι του γίνεται...
Αμφότεροι, μοιάζουν με τις ξανθές του ανέκδοτου που αναφέραμε στην αρχή...
Πόσο μάλλον αν δίνουν βάση σε διάφορες αφηγήσεις και υποσχέσεις δημαγωγών, ορισμένες από τις οποίες αγγίζουν τα όρια της πομπώδους ανοησίας, πως δηλαδή, η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση της χρεοκοπίας με επιστροφή στη δραχμή, στάση πληρωμών, με μονομερές κούρεμα εδώ και τώρα, εκμετάλλευση πετρελαίων που προς το παρόν υπάρχουν στη φαντασία, έκδοση ευρωομολόγων για το χρέος ή την ανάπτυξη...
Η λύση περνάει από την ισοπέδωση του αμαρτωλού ελληνικού δημοσίου και του πολιτικού συστήματος που το έχτισε. Το σύστημα αυτό έχει απλωθεί σαν καρκίνωμα και απορροφά περισσότερη δύναμη από την οικονομία της χώρας, απ’ όση αυτή αντέχει προκειμένου να συνεχίσει να αναπνέει...
Κάθε οικογένεια πληρώνει 16-18.000 ευρώ...
Μόνο τα τελευταία 5 χρόνια πριν την χρεοκοπία στο δημόσιο προστέθηκαν πάνω από 300.000 άτομα σε σύνολο 750.000 ατόμων.
Μπορεί να αυξήθηκε κατά 150.000 ο αριθμός, αλλά είναι διπλάσιος αν υπολογίσουμε και τις 150.000 περίπου που συνταξιοδοτήθηκαν...
Αλλά όταν συνταξιοδοτείται κάποιος συνεχίζει να αμείβεται από το δημόσιο ταμείο.
Οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις που πληρώνει το ελληνικό κράτος δεν είναι τα 22-23 δισ. που γράφει ο προϋπολογισμός. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθούν και μέρος από τα 3,1 δισ. του 2010 που πήγαν σε επιχορηγήσεις των ΔΕΚΟ, κονδύλια που πήγαν σε αγροτικές επιδοτήσεις. Τα ασφαλιστικά ταμεία επιχορηγήθηκαν με 16,6 δισ. ευρώ από τα οποία η μερίδα του λέοντος αφορά συντάξεις.
Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού που πάνε για μισθούς και συντάξεις υπολογίζονται σε περίπου 40-45 δισ. ευρώ σε ένα σύνολο εσόδων 50 δισ. ευρώ.
Αν διαιρέσουμε τα 40-45 δισ. ευρώ δια του γενικού πληθυσμού των 10 εκατ. Ελλήνων, αναλογεί στον καθένα, υπέργηρων ή νηπίων μη εξαιρουμένων, 4-4.500 ευρώ. Ήτοι, κάθε τετραμελής οικογένεια πληρώνει κάθε χρόνο 16-18.000 ευρώ για μισθούς και συντάξεις μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων...
Οι περισσότερες τετραμελείς οικογένειες σε αυτή τη χώρα πληρώνουν περισσότερα για μισθούς και συντάξεις άλλων από όσα έχουν σαν καθαρό εισόδημα οι ίδιες;
Η νέα φοροκαταιγίδα θα έχει σαν συνέπεια το κλείσιμο και άλλων επιχειρήσεων και την κατάργηση και άλλων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
Μοιραία αυτό θα έχει σαν συνέπεια την μείωση της φορολογικής βάσης και την αμφίβολη επίτευξη του στόχου κάλυψης του ελλείμματος μέσω αύξησης των εσόδων.
Το χρόνο που πέρασε έχασαν την εργασία τους 200.000 άνθρωποι από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό έχει οδυνηρές συνέπειες στους ίδιους και τις οικογένειές τους, αλλά και στην οικονομία, αφού το χαμένο εισόδημα αποσύρεται από την οικονομική κυκλοφορία που δημιουργεί εισόδημα και θέσεις εργασίας...
Αν το χρόνο που πέρασε έχαναν την εργασία τους 200.000 άνθρωποι από το δημόσιο τομέα, θα υπήρχε μεν η απώλεια αυτού του εισοδήματος στη γενική οικονομική δραστηριότητα, αλλά το κράτος θα μείωνε ανάλογα τα έξοδα και θα είχαμε μικρότερη απώλεια θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Δεν έχω κάποια προκατάληψη έναντι του δημοσίου, απλά για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, η λύση περνάει από τη δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, την πλήρη αναδόμησή του και τη δημιουργία προϋποθέσεων παραγωγικών θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα...
Ο δημόσιος υπάλληλος ή ο πολιτευτής που νιώθει πως κατάφερε να την «γλυτώσει» και φέτος, βλέποντας 200.000 θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα να χάνονται, δεν ξέρει τι του γίνεται...
Αμφότεροι, μοιάζουν με τις ξανθές του ανέκδοτου που αναφέραμε στην αρχή...
Πόσο μάλλον αν δίνουν βάση σε διάφορες αφηγήσεις και υποσχέσεις δημαγωγών, ορισμένες από τις οποίες αγγίζουν τα όρια της πομπώδους ανοησίας, πως δηλαδή, η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση της χρεοκοπίας με επιστροφή στη δραχμή, στάση πληρωμών, με μονομερές κούρεμα εδώ και τώρα, εκμετάλλευση πετρελαίων που προς το παρόν υπάρχουν στη φαντασία, έκδοση ευρωομολόγων για το χρέος ή την ανάπτυξη...
Η λύση περνάει από την ισοπέδωση του αμαρτωλού ελληνικού δημοσίου και του πολιτικού συστήματος που το έχτισε. Το σύστημα αυτό έχει απλωθεί σαν καρκίνωμα και απορροφά περισσότερη δύναμη από την οικονομία της χώρας, απ’ όση αυτή αντέχει προκειμένου να συνεχίσει να αναπνέει...
Κάθε οικογένεια πληρώνει 16-18.000 ευρώ...
Μόνο τα τελευταία 5 χρόνια πριν την χρεοκοπία στο δημόσιο προστέθηκαν πάνω από 300.000 άτομα σε σύνολο 750.000 ατόμων.
Μπορεί να αυξήθηκε κατά 150.000 ο αριθμός, αλλά είναι διπλάσιος αν υπολογίσουμε και τις 150.000 περίπου που συνταξιοδοτήθηκαν...
Αλλά όταν συνταξιοδοτείται κάποιος συνεχίζει να αμείβεται από το δημόσιο ταμείο.
Οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις που πληρώνει το ελληνικό κράτος δεν είναι τα 22-23 δισ. που γράφει ο προϋπολογισμός. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθούν και μέρος από τα 3,1 δισ. του 2010 που πήγαν σε επιχορηγήσεις των ΔΕΚΟ, κονδύλια που πήγαν σε αγροτικές επιδοτήσεις. Τα ασφαλιστικά ταμεία επιχορηγήθηκαν με 16,6 δισ. ευρώ από τα οποία η μερίδα του λέοντος αφορά συντάξεις.
Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού που πάνε για μισθούς και συντάξεις υπολογίζονται σε περίπου 40-45 δισ. ευρώ σε ένα σύνολο εσόδων 50 δισ. ευρώ.
Αν διαιρέσουμε τα 40-45 δισ. ευρώ δια του γενικού πληθυσμού των 10 εκατ. Ελλήνων, αναλογεί στον καθένα, υπέργηρων ή νηπίων μη εξαιρουμένων, 4-4.500 ευρώ. Ήτοι, κάθε τετραμελής οικογένεια πληρώνει κάθε χρόνο 16-18.000 ευρώ για μισθούς και συντάξεις μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων...
Οι περισσότερες τετραμελείς οικογένειες σε αυτή τη χώρα πληρώνουν περισσότερα για μισθούς και συντάξεις άλλων από όσα έχουν σαν καθαρό εισόδημα οι ίδιες;
Χρειάζεται να είναι κάποιος προφήτης για να καταλάβει πως το μοντέλο αυτό δεν βγάζει πουθενά και είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει παταγωδώς;...
2) Οψόμεθα...
Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν τους δικούς τους κανόνες. Το χρηματιστήριο στην προκειμένη περίπτωση θα ταλαιπωρείται μέχρι κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα πριν την παταγώδη κατάρρευση και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσής της θα την έχει αφήσει πίσω...
Η ψηφοφορία του μεσοπρόθεσμου στα μέσα της εβδομάδας που ξεκινάει σήμερα είναι η ημερομηνία - κλειδί.
Μετά να δούμε αν το νέο κυβερνητικό σχήμα διαθέτει δυνάμεις να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και μείωση του κράτους ή απλά θα συνεχίσει να παίζει τις «κουμπάρες» με την τρόικα, μέχρι κάποια στιγμή οι Ευρωπαίοι να υπολογίσουν ότι το κόστος της κατάρρευσης είναι μικρότερο από αυτό της συντήρησης και να μας αφήσουν στα κρύα του λουτρού...
Προς το παρόν όμως, επιμέρους εξελίξεις στη χρηματιστηριακή αγορά έχουν τις δυνατότητες να δρομολογήσουν ένα καλοκαίρι που μπορεί να θυμίζει το πρώτο δίμηνο...
Οψόμεθα...
Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν τους δικούς τους κανόνες. Το χρηματιστήριο στην προκειμένη περίπτωση θα ταλαιπωρείται μέχρι κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα πριν την παταγώδη κατάρρευση και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσής της θα την έχει αφήσει πίσω...
Η ψηφοφορία του μεσοπρόθεσμου στα μέσα της εβδομάδας που ξεκινάει σήμερα είναι η ημερομηνία - κλειδί.
Μετά να δούμε αν το νέο κυβερνητικό σχήμα διαθέτει δυνάμεις να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και μείωση του κράτους ή απλά θα συνεχίσει να παίζει τις «κουμπάρες» με την τρόικα, μέχρι κάποια στιγμή οι Ευρωπαίοι να υπολογίσουν ότι το κόστος της κατάρρευσης είναι μικρότερο από αυτό της συντήρησης και να μας αφήσουν στα κρύα του λουτρού...
Προς το παρόν όμως, επιμέρους εξελίξεις στη χρηματιστηριακή αγορά έχουν τις δυνατότητες να δρομολογήσουν ένα καλοκαίρι που μπορεί να θυμίζει το πρώτο δίμηνο...
Οψόμεθα...
3) Αδέσποτες καταθέσεις…
Αγαπητέ κύριε Στούπα,
Μιλούσα με κάποιο πρώην τραπεζικό υπάλληλο ο οποίος μου είπε τα πιο κάτω: Σε όλες τις τράπεζες υπάρχουν καταθέσεις που είναι αζήτητες εδω και χρόνια και σε πολλες περιπτώσεις εδώ και δεκαετίες. Είναι προφανές ότι οι νόμιμοι τους ιδιοκτήτες απεβίωσαν και οι κληρονόμοι τους (αν υπάρχουν) δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη αυτών των χρημάτων. Υπολογίζεται ότι το σύνολο τους ανέρχεται σε δισεκατομμύρια.
Θα μπορούσε το κράτος να ερευνήσει αυτό το θέμα και στις περιπτώσεις που τα λεφτά δεν ανήκουν σε κανένα να τα καρπωθεί το δημόσιο και να μειώσει το έλλειμμα; Ή μήπως τα καρπούται χωρίς να το ξέρουμε; Υπάρχει περίπτωση να τα καρπούνται οι τράπεζες;
Θα μπορούσε το κράτος να ερευνήσει αυτό το θέμα και στις περιπτώσεις που τα λεφτά δεν ανήκουν σε κανένα να τα καρπωθεί το δημόσιο και να μειώσει το έλλειμμα; Ή μήπως τα καρπούται χωρίς να το ξέρουμε; Υπάρχει περίπτωση να τα καρπούνται οι τράπεζες;
Απάντηση: Δεν ξέρω σε τι ποσό μπορεί να ανέρχεται η συγκεκριμένη κατηγορία καταθέσεων, αλλά ξέρω πως λίγοι άνθρωποι ξεχνούν χρήματα δικά τους ή αυτά που μπορούν να γίνουν δικά τους. Όσα και αν είναι αυτά τα χρήματα μια ανάσα μπορεί να δώσουν, όχι να λύσουν το πρόβλημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου