Ο τίτλος από τη νουβέλα της Μαργκερίτ Ντυράς.
Αλλά εδώ το περιεχόμενο είναι πολιτικό.
Κυριακή, 3 Ιουλίου, 10:30 το βράδυ, στα σκαλιά μια γεμάτης κόσμο Πλατείας Συντάγματος.
Με τον ΠΠ πέφτουμε πάνω στον τ. βουλευτή και στέλεχος του ΣΥΝ Τάκη Στρατούλη (ΤΣ).
Ο ΠΠ τού απευθύνεται και δημιουργείται «πηγαδάκι» :
ΠΠ : Συγγνώμη, έχετε διαβάσει τον Εφαρμοστικό Νόμο;
ΤΣ : Ε, ναι…
ΠΠ : Τα άρθρα 3 και 4;;;…
ΤΣ : Ναι, ναι.
ΠΠ : Η χώρα γίνεται άϋλος τίτλος μιας ΕΛΛΑΣ ΑΕ και πωλείται σε οποιονδήποτε, μουσουλμάνο, συνταξιούχο στην Αλάσκα κοκ
ΤΣ : Γι’ αυτό φωνάζουμε, αυτά καταγγέλλουμε.
ΠΠ : Λέτε όμως τι θα συμβεί;
ΤΣ: Πως, πως…
ΠΠ : Αν τα λέγατε θα έμπαιναν και τα ΜΑΤ στη Βουλή!
Προφ. : Γιατί δεν αντιδράσατε έντονα μέσα στη Βουλή ;
ΤΣ : Προγραμματίζαμε εκδήλωση διαμαρτυρίας στο περιστύλιο αλλά επανήλθαμε για την ψηφοφορία.
Προφ. : Να βγαίνατε οι αντιπολιτευόμενοι έξω να εξηγήσετε στον κόσμο τι ψηφίζει το ΠΑΣΟΚ.
ΤΣ : Βγήκε λίγο ο Τσίπρας.
Προφ. : Ο κόσμος πρέπει να μάθει με απλά παραδείγματα τις επιπτώσεις του Εφαρμοστικού στη ζωή του και στη χώρα συνολικά.
ΤΣ. : Συμφωνούμε, έτσι πρέπει.
Προφ. : Αλλά δεν κάνετε κάτι ουσιαστικό.
ΤΣ : Το ΠΑΣΟΚ μάς κατηγορεί επίσημα ως «υποκινητές των επεισοδίων».
Προφ. : Γιατί δεν καταγγέλλετε το ΠΑΣΟΚ σαν απολυταρχικό κόμμα;
ΤΣ : Έρχομαι από το ΜΕΓΚΑ, είχαμε κόντρα με τον Πεταλωτή.
Προφ. : Αυτά που δεν φωνάζετε τα γράφουμε στο Ιντερνέτ.
ΤΣ : Σε ποιο site
ΠΠ : Στο antinews, να μάς διαβάζετε.
ΤΣ : Πάρτε την κάρτα μου να μού στέλνετε τις θέσεις σας, να ενημερώνομαι.
Ειπώθηκαν πολλά μέχρι να φύγει, δεν υπήρχε μαγνητόφωνο να τα καταγράψει όλα.
(Ας στείλει κι ο Τάκης τι αποκόμισε από τις συζητήσεις)
Συνεχίσαμε τη συζήτηση με τους παριστάμενους, και σε άλλα σημεία της Πλατείας.
Ευρύτερα συμπεράσματα – και όχι μόνο από τις συζητήσεις.
1. Ένα νεόκοπο «αρχαίο καθεστώς» διαμορφώθηκε σε μόλις 30 χρόνια.
Από Ρήγκαν, Θατσερ και επιγόνους.
Κάποιοι θα το αποδεχθούν ως «ιστορική εξέλιξη». Είναι «εταιρειοκρατική», φεουδαρχική παλινόρθωση.
Στην αρχή εξάλειψε τις συνδικαλιστικές αντιστάσεις της εργατοϋπαλληλίας. Τώρα στόχος είναι οι μικροκεφαλαιούχοι της μεσαίας τάξης. Εξ ου η εγχώρια «απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων» και η φοροεπιδρομή στην ακίνητη περιουσία. Θα ακολουθήσουν τα ανώτερα αστικά στρώματα, μέχρι να μείνει η καθαρή «εταιρειοκρατία».
2. Το όχημα για την παλινόρθωση, που αποκλήθηκε «νεοφιλελευθερισμός», δεν είναι ιδεολογία που αντιπαλεύεται με ιδεολογία, όπως οι εξίσου πληττόμενοι συντηρητικοί και αριστεροί μικρομεσαίοι θεωρούν.
Είναι καθημερινή οικονομικοπολιτική πρακτική, με επίφαση «ιδεολογικά» φληναφήματα τύπου Φρήντμαν, που ανατρέπει βήμα-βήμα κάθε εθνικό δεδομένο στην πολιτική, στην κοινωνία, στα εργασιακά, στην παιδεία, στον πολιτισμό, σε όφελος μιας ολιγάριθμης κάστας.
Η επιβολή των ισχυρών συμφερόντων γίνεται με παρέμβασεις-τομές που υλοποιούν ελεγχόμενες πολιτικές ηγεσίες στο θεσμικό και στο οικονομικό πεδίο.
Γι’ αυτό «εκλεκτοί» της κατάστασης είναι νομικοί και οικονομολόγοι.
Όποιος δεν διαθέτει νομικό ή/και οικονομικό γνωστικό υπόβαθρο και επιπλέον εξοικείωση σε συναλλαγές στην αγορά, δεν σχηματίζει εύκολα πλήρη εικόνα για το τι ακριβώς και για το ΠΩΣ συμβαίνει. Συνειδητοποιεί μόνο τα αποτελέσματα. Κατόπιν εορτής.
3. Οι κομματικοί μηχανισμοί, που «εκκόλαψαν» το σημερινό πολιτικό προσωπικό, ανέδειξαν κατά βάση ανθρώπους διαθέτοντες μικρή σχέση με την ζέουσα οικονομική πραγματικότητα.
Που μπορεί να επιδείκνυαν διεκδικητικό πνεύμα έναντι του απρόσωπου δημοσίου τομέα, αλλά μάλλον αγνοούσαν τι σημαίνει καθημερινή, αγωνιώδης διεκδίκηση για κάθε εκατοστό κατάκτησης στην πραγματική οικονομία.
4. Ο πλατειάζων βερμπαλισμός του πολιτικού λόγου της Μεταπολίτευσης εξοβέλισε την στοχοπροσήλωση και την πολιτική επί συγκεκριμένου πρακτέου. Επιπρόσθετα ο μαξιμαλισμός της Αριστεράς εισήγαγε «μεγαλειώδη» αιτήματα στον δημόσιο λόγο, αφήνοντας έξω τα καθημερινά εφικτά.
5. Όλα τα παραπάνω, συνεπικουρούμενα από τον «πρωθυπουργοκεντρισμό» και την κομματική πειθαρχία, είχαν ως αποτέλεσμα οι βουλευτές, και ευρύτερα τα πολιτικά στελέχη, να έχουν ελλιπή γνώση αυτών που διαμείβονται και ανεπαρκή εθνικά συμμετοχή.
Πόσοι διάβασαν τον Εφαρμοστικό;
Πόσοι ανέλυσαν σε ποια εθνική και κοινωνική κατάσταση μάς οδηγεί το ΠΑΣΟΚ;
Πόσοι φώναξαν ότι η πατρίδα θα περάσει σαν ομόλογο στα χέρια κάθε τυχάρπαστου, επίβουλου ή μη;
Ποιος στη Βουλή επικέντρωσε στην ΟΥΣΙΑ, δηλαδή να σχολιάσει τα άρθρα και τις επιπτώσεις τους ;
6. Η αντίθετη άποψη, ότι οι βουλευτές έχουν πλήρη επίγνωση, καθιστά τη στάση τους ακόμα πιο ελέγξιμη. Διότι επαναφέρει σε ισχύ το ιστορικό ερώτημα του Κίτσου Τεγόπουλου :
Είναι συνένοχοι ή βλάκες;
7. Σίγουρα έχουν επίγνωση του χάσματος αντιπροσώπευσης. Το πολιτικό προσωπικό, σε μεγάλο ποσοστό, έχει μικρή σχέση με την καθημερινότητα του μέσου πολίτη και τον εκπροσωπεί ψευδεπίγραφα.
Αλλά φτάνει στο σημείο και να τον προσβάλει όταν καταδικάζει «μετά βδελυγμίας» τις σίγουρα όχι θεμιτές πλην πηγαίας αγανάκτησης εκδηλώσεις.
Διότι η οργή διαπερνάει οριζόντια την κοινωνία, ψηφοφόρους όλων τις πολιτικών παρατάξεων.
Δεν διέλαθε της προσοχής σας το εξαιρετικό σχόλιο τακτικού συν- σχολιαστή μας (υποστηρικτή της ΝΔ, αν δεν κάνω λάθος) : «…Όταν η Αξιωματική Αντιπολίτευση αντί να προτείνει στους πολίτες ένα συνολικό πολιτικό κατηγορητήριο για τα καθεστωτικά αίσχη που γίνονται στη χώρα, έχει κατακερματίσει την πολιτική πρότασή της σε τόσα κομματάκια όσα και τα άρθρα των νομοσχεδίων, ώστε κινδυνεύει να βρεθεί χωρίς αυτοτελή πολιτική πλατφόρμα, και όταν συμπράττει εν πολλοίς και χαϊδεύει με μισόλογα τους διεκπεραιωτές της καταστροφής της χώρας, ας μην απορούμε για τις αντιδράσεις των πολιτών».
8. Όλα στις κοινωνίες καθορίζονται από την ισχύ και τη συγκυρία. Οι μεσοαστοί κολακεύτηκαν νομίζοντας ότι με τη χρήση Σλάβων οικιακών βοηθών έγιναν «ανώτερη» τάξη. Αλλά σήμερα, που δεν μπορούν να πληρώσουν όχι υπηρέτρια αλλά ούτε το ρεύμα, θα πρέπει να θυμηθούν ότι το αστικό καθεστώς στο οποίο ομνύουν δεν επικράτησε πετώντας σερπαντίνες.
Πολιτική κυριαρχία τής, ουσιαστικά ανύπαρκτης, εργατικής τάξης είναι απευκταία ουτοπία. Η κοινωνική διαπάλη σήμερα έχει ξανά απέναντι ένα «ancient regime», τους πραγματικούς και επίδοξους φεουδάρχες σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο.
9. Από το Σύνταγμα και τις πλατείες θα προκύψει η νέα συνειδητοποίηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Καλή ή κακή, άγνωστο. Όποιος την επηρεάσει και την καθορίσει θα είναι ο κυρίαρχος αύριο.
Όπως ο Ανδρεϊσμός και η Αριστερά καθόρισαν την κοινή συνείδηση μετά τη Μεταπολίτευση, απόκτησαν την ιδεολογική ηγεμονία και διατηρούν την πολιτική ηγεμονία μέχρι σήμερα.
10. Ο «οικονομισμός», τα αιτήματα μόνο «δι’ εαυτόν», αφάνισε την υπεράσπιση του συλλογικού «εγώ». Το μίσος για τη χούντα με τον στρουθοκαμηλισμό που προκάλεσε στα εθνικά θέματα, όπως το Κυπριακό, εξάλειψε το εθνικό στοιχείο από το δημόσιο λόγο.
Μια α-εθνική εκπαίδευση αποτελείωσε το κακό.
Και σήμερα που διακυβεύεται η εθνική ύπαρξη οι νέοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η Ελλάδα αλώνεται.
Αντιλαμβάνονται μόνο συνέπειες στο σαρκίο.
Όμως όταν μαθαίνουν σχετικά, λένε «αύριο θα κατεβάσουμε τον Εφαρμοστικό να τον μελετήσουμε, δεν είχαμε ιδέα».
Την τραγική αλήθεια της εθνικής υποδούλωσης, κρίσιμο βέβαια πολιτικά να εκφερθεί, δεν την έχει ξεστομίσει κανένας.
Μόνο ο Γιουνκερ, επικεφαλής των μελλοντικών γκαουλάιτερ.
Όποιος βγει και την πει ανοιχτά θα είναι ο ηγέτης που θα ακολουθήσει το πλήθος.
Όταν φεύγαμε, καμιά πενηνταριά, οι μισοί τουρκόφατσες, έκαναν μικρή πορεία φωνάζοντας «Free Gaza!»
Free Greece!
Προφήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου