Η Ελλάδα κατέχει δύο παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Είναι η
μοναδική χώρα που ζούσε μες στη χλιδή χωρίς να παράγει τα ελάχιστα που να
δικαιολογούν τον απίστευτο πλούτο. Και είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως που
επιβάλει στους πολίτες της να πληρώσουν τόσους φόρους για ένα ακίνητο που έχουν
αποκτήσει, πληρώνοντας όλα όσα προβλέπονταν. Κι όμως, όλα θα μπορούσαν να ήταν
διαφορετικά αν εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνηση είχε προσπαθήσει
να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του. Να εφαρμόσει τους νόμους!
Ναι, η λύση είναι τόση απλή. Νόμοι υπάρχουν, αλλά δεν εφαρμόζονται. Σύμφωνα με δεκάδες μελέτες που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ανέκαθεν η διαδρομή του μαύρου χρήματος.
Εκτιμάται ότι περίπου το 60% των χρημάτων που οι Έλληνες παρήγαγαν επί σειρά ετών δε δηλώνονταν ποτέ στην εφορία. Κι αυτό γιατί η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να ελέγξει μεγάλες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες πλούτιζαν, σε βάρος του συνόλου, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τις πελατειακές σχέσεις που είχε με τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της.
Συνένοχοι σε μία διαδρομή που με μαθηματική
ακρίβεια οδηγούσε στον όλεθρο; Όχι, είναι η κατηγορηματική απάντησή μας. Διότι
η ίδια η πολιτεία καλλιεργούσε αυτόν τον τρόπο ζωής. Αφετέρου, η πλειοψηφία των
φορολογούμενων είναι μισθωτοί. Άνθρωποι οι οποίοι ελάχιστα έως τίποτα μπορούσαν
να αποκρύψουν όλα αυτά τα χρόνια από την εφορία. Είναι αυτοί, λοιπόν, που
χρόνια τώρα καλούνται να σηκώσουν στις πλάτες τους τις όποιες ταμειακές ανάγκες
του ελληνικού δημοσίου.Ναι, η λύση είναι τόση απλή. Νόμοι υπάρχουν, αλλά δεν εφαρμόζονται. Σύμφωνα με δεκάδες μελέτες που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ανέκαθεν η διαδρομή του μαύρου χρήματος.
Εκτιμάται ότι περίπου το 60% των χρημάτων που οι Έλληνες παρήγαγαν επί σειρά ετών δε δηλώνονταν ποτέ στην εφορία. Κι αυτό γιατί η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να ελέγξει μεγάλες κοινωνικές ομάδες, οι οποίες πλούτιζαν, σε βάρος του συνόλου, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τις πελατειακές σχέσεις που είχε με τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της.
Είναι οι ίδιοι που καλούνται τώρα να πληρώσουν ξανά και ξανά κάτι για το οποίο έχουν ήδη πληρώσει.
Ιστορικά, ο νόμος της δεκάτης έχει από πολλούς μελετητές χαρακτηριστεί ως ο πιο δυσβάσταχτος φόρος παγκοσμίως. Η Ελλάδα έρχεται να ξαναγράψει την ιστορία, αφού με τις μειώσεις και τους επιπλέον φόρους, οι πολίτες επιστρέφουν στο κράτος έμμεσα ή άμεσα το 40% των εισοδημάτων τους ετησίως!
Και κάτι ακόμη, η κυβέρνηση ζητάει από εκείνους που ενοικιάζουν τα διαμερίσματά τους να καταβάλουν το 40% του ενοικίου στην εφορία. Με απλά ελληνικά, το κράτος γίνεται συνιδιοκτήτης ενός διαμερίσματος για το οποίο ΠΟΤΕ δεν πλήρωσε φράγκο για την απόκτησή του. Για ένα ακίνητο, για το οποίο ΠΟΤΕ δεν έχει δώσει το παραμικρό για την συντήρησή του. Από αυτούς, λοιπόν, το κράτος ζητάει να καταβάλουν τώρα κι άλλα χρήματα, επειδή είχαν την ατυχία να κληρονομήσουν ένα σπίτι και να αγοράσουν ένα ακόμη, νοικιάζοντας κάποιο εκ των δύο! Το τονίζουμε, δεν μιλάμε για εισοδηματίες αλλά για μία οικογένεια που μέχρι πρότινος εργαζόταν και δημιουργούσε.
Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και για τους ανέργους, που μέχρι να ξεσπάσει η κρίση είχαν αποκτήσει σπίτι και κατάφεραν να βιώνουν τη χαρά της δημιουργίας.
Γι' αυτό, λοιπόν, η λέξη χαράτσι είναι η μόνη που μπορεί να χαρακτηρίσει το εκτός λογικής έκτακτο μέτρο της κυβέρνησης, η οποία πλέον υιοθετεί χωρίς την παραμικρή περιστροφή μεθόδους και πρακτικές διάσημων μαφιόζων, που άφησαν εποχή στα χρονικά του υποκόσμου.
Και κάτι τελευταίο. Αν όλα αυτά τα μέτρα τα είχε λάβει μία Χούντα, το μόνο σίγουρο είναι ότι η επανάσταση θα είχε ανάψει για τα καλά και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης θα έτρεμαν πότε θα έφτανε ο γενικός ξεσηκωμός στην πόρτα τους. Τώρα, προς τι η σιωπή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου