Ήταν ντυμένοι στρατιώτες στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο. Η ανεπίσημη αφήγησή τους μιλάει στην καρδιά, ο 103χρόνος Αριστείδης Κασάρας και ο 92χρόνος Αριστοτέλης Παπαντώτης θυμούνται την Ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Θυμούνται την σάλπιγγα που έδινε τό σύνθημα τής μάχης ως ένα προσκλητήριο στόν υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία.
Οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τίς ταξιαρχίες. Αριθμητικώς, υστερούσαν πολύ έναντι των Ιταλών, αλλά η δύναμη της θέλησης και αγάπης για την πατρίδα αποδείχτηκε εξαιρετικά αποτελεσματική.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ολόκληρος ο πληθυσμός, από τους πιο φτωχούς και πεινασμένους της ορεινής Ελλάδας, ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος.
Την ώρα που οι άντρες πήγαιναν στον πόλεμο οι μοναδικές γυναίκες των χωριών ανέλαβαν τον ανεφοδιασμό του στρατού και υποκατέστησαν στην τα μεταγωγικά!
Σκυφτές, λυγισμένες στα δύο από το βάρος της κάσας των φυσεκιών που τους βάραινε την πλάτη, ανέβαιναν με το ήσυχο, ακούραστο βήμα 18 ώρες κατά συνέχεια, ενώ πίσω ακολουθούσαν τα παιδιά τους, φορτωμένα ταγάρια με γεμιστήρες πολυβόλων ή μια οβίδα ορειβατικού. Στο γυρισμό κατέβαζαν τραυματίες για τα νοσοκομεία...» Ακόμα και κανόνια σύρανε με τις τριχιές των ζώων...
Συγκινητική η δήλωση του 103 χρόνου Αριστείδη Κασάρα οτι ακόμη και σήμερα θα πολεμούσε για την Ελλάδα γατί δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από Πατρίδα και Οικογένεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου