Συνέντευξη του Γιώργου Αυγερόπουλου στην Ελευθεροτυπία και τον Σωτήρη Μανιάτη, σχετικά με το ντοκιμαντέρ.
Η ελληνική κυβέρνηση αναζητεί μέσα στην επόμενη πενταετία 50 δισ. ευρώ από αξιοποίηση, εκποίηση, ξεπούλημα (διαλέγετε και παίρνετε) δημόσιας περιουσίας, για να μειώσει το χρέος της χώρας.
Στην Αργεντινή, υπό τις «κατευθύνσεις» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είχαν ξεπουλήσει για παρόμοιο λόγο πάνω από 200 κρατικές επιχειρήσεις. Έβγαλαν στο σφυρί μέχρι και τη δημόσια εταιρεία πετρελαίου και στο τέλος η χώρα χρεοκόπησε.
Ο Γιώργος Αυγερόπουλος βρέθηκε στην Αργεντινή μέσα σε μια δεκαετία δύο φορές. Και το 2001-02, όταν η χώρα κατέρρευσε, και τώρα που βρίσκεται σε συνεχή ανάκαμψη. Καταγράφει σε δύο ντοκιμαντέρ του «Εξάντα», που θα μεταδοθούν από τη ΝΕΤ (23 και 30 Μαρτίου), όσα συνέβησαν στη χώρα. Παρακολουθώντας αποσπάσματα του «Εξάντα», σου έρχονται στο μυαλό όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Χωρίς σχολιασμό γίνονται συνειρμοί.
Ποια είναι η αίσθηση που σου έμεινε από τα τωρινά γυρίσματα του ντοκιμαντέρ στην Αργεντινή, βιώνοντας και όσα συμβαίνουν στη χώρα μας;
«Επέστρεψα με το συναίσθημα του... γαμώτο έχουμε πολλές ομοιότητες. Από την άλλη, υπάρχει και μια μεγάλη διαφορά : ότι ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η Αργεντινή ήταν μόνη της. Παράλληλα, η Αργεντινή μου δίνει και μια ελπίδα, ότι και να χρεοκοπήσει μια χώρα, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου».
Ποιες εικόνες ξεχωρίζεις από τότε και τώρα;
«Το 2002 έπεσα στην πλατεία του Μαΐου, που ήταν γεμάτη διαδηλωτές, συνθήματα στους τοίχους, ανθρώπους που αγωνίζονταν για αξιοπρέπεια. Τώρα ξαναβρέθηκα στην ίδια πλατεία και ήταν ξανά γεμάτη συνθήματα. Για διαφορετικό λόγο. Είχε μόλις πεθάνει ο πρώην πρόεδρος της χώρας Νέστορ Κίρσνερ (σύζυγος της τωρινής προέδρου Κριστίνα), ο οποίος θεωρείται ήρωας, γιατί έβγαλε τη χώρα από το ΔΝΤ. Μπήκα στο πλήθος και άκουσα: "μας ξανάδωσε πίσω την αξιοπρέπειά μας", "ήμασταν παγιδευμένοι στα νύχια αυτού του τέρατος και μας έσωσε", "οι πολιτικοί σας δεν μαθαίνουν από τις δικές μας εμπειρίες; Είναι θλιβερό να μη μαθαίνεις"...».
Έκανες λόγο για πολλές ομοιότητες. Ποιες είναι αυτές;
«Η κυβέρνηση Μένεμ, με υπουργό Οικονομίας τον Ντομίνγκο Καβάλο, με τον οποίο μιλήσαμε, εφάρμοσαν στη χώρα με τη συναίνεση του ΔΝΤ δύο πράγματα. Μία ξέφρενη εκποίηση δημόσιας περιουσίας, για να βγει το κράτος από τη μέση, ώστε να αφεθεί ελεύθερη η αγορά να... πάει μπροστά τη χώρα. Πουλήθηκαν τα πάντα. Πάνω από 200 κρατικές εταιρείες. Ο Καβάλο το υπερασπίζεται αυτό, λέγοντας ότι επρόκειτο για προβληματικές εταιρείες, αλλά οι αντίπαλοί του, πολιτικοί και οικονομολόγοι, μεταξύ των οποίων και ο πιο διάσημος, ο Αλδο Φερέρ (πρεσβευτής της Αργεντινής στη Γαλλία), λένε ότι πουλήθηκαν για να πληρωθεί το χρέος, αλλά "όταν έγινε αυτό, ήμασταν χειρότερα από την αρχή". Ο Καβάλο, από τις πιο σημαντικές πολιτικές φιγούρες τη δεκαετία του '90, σήμερα είναι ο πιο μισητός άνθρωπος στην Αργεντινή. Το δεύτερο που έκανε ήταν ο νόμος της μετατρεψιμότητας, δηλαδή στα χαρτιά είπαν ότι το ένα πέσο είναι ίσο με ένα δολάριο, για να αντιμετωπίσουν τον υπερπληθωρισμό. Οι αντίπαλοί του λένε ότι χρησιμοποίησε ένα φάρμακο, που έκανε μεγαλύτερη ζημιά από την ασθένεια».
Είναι σαφείς οι ομοιότητες, αλλά πώς κατέληξαν στη χρεοκοπία;
«Να προσθέσω ότι είχαν περικοπεί μισθοί, συντάξεις -μάλιστα ο σημερινός υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής λέει ότι το πρόγραμμα είναι ίδιο με τις περικοπές στην Ελλάδα-, και δεν αντιδρούσε κανείς. Το 2001 βρίσκεται το ΔΝΤ εκεί, έχουν ζητήσει δάνειο 12 δισ. δολαρίων, με τον Καβάλο να λέει τώρα ότι ήταν ποσό ασήμαντο, σε σχέση με αυτό που αναφέρεται για την Ελλάδα, το οποίο εκταμιεύεται με τις γνωστές τριμηνιαίες δόσεις. Φαίνεται ότι δεν θα εκπληρώσουν το δικό τους Μνημόνιο και ο Καβάλο παρατηρεί ότι ούτε εμείς θα τα καταφέρουμε και ζητούν να γίνουν αναπροσαρμογές. Το ΔΝΤ ακυρώνει την καταβολή της δόσης 1,3 δισ. δολ. και η Αργεντινή καταρρέει. Όσοι ήταν κοντά στην κυβέρνηση, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι και όλοι αυτοί οι μεγαλο-κάτι, είχαν φροντίσει να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Έφυγαν από την Αργεντινή 20 δισ. δολάρια νύχτα...».
Οι οικονομολόγοι στην Αργεντινή, γνωρίζοντας τη δική μας περιπέτεια, τι λένε;
«Σημειώνουν ότι τα χρήματα είναι πολλά και η θεμελιώδης διαφορά μας είναι ότι ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τονίζουν, όμως, ότι η Ευρώπη πρέπει να δείξει την αλληλεγγύη της προς την Ελλάδα, παρατηρώντας ταυτόχρονα ότι υπάρχει κρίση αλληλεγγύης στην Ευρώπη».
Και το συμπέρασμα τελικά ποιο είναι;
«Κοίτα, υπάρχουν ουσιαστικά δύο σχολές σκέψης. Το ΔΝΤ λέει ότι, όταν έχεις χρέος και έλλειμμα, συρρικνώνεις την οικονομία, περιορίζεις το κράτος κ.ά. Η άλλη σχολή επιμένει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει σε καιρούς ύφεσης. Τότε πρέπει να τονώσεις την οικονομία, προκειμένου να λειτουργήσει η μηχανή. Εκ του αποτελέσματος θα κριθούν τα πράγματα...».
Σωτήρης Μανιάτης
(από Siglitiki)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου