Εβραίοι...

Ο μέσος Εβραίος στην παιδική του ηλικία "τρώει" πιο πολύ ξύλο παρά ψωμί.

Οι Εβραίοι στην κυριολεξία "σαπίζουν" τα παιδιά τους στο ξύλο. 
Αυτά, λόγω της φυσιολογικής τους αδυναμίας, δεν μπορούν ν' αντιδράσουν κι αποδέχονται μοιρολατρικά την κατάσταση.

----------------------------------------

Το παιδί η εβραϊκή εξουσία το θέλει να λειτουργεί σαν ενήλικος και μάλιστα σαν συντηρητικός ενήλικος.

Όμως, το παιδί από τη φύση του θέλει να παίξει και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θα κάνει φασαρία, θα κάνει ζημιές και πολλές φορές θ' αρνηθεί να υπακούσει.

Όλα αυτά είναι φυσιολογικά για όλα τα παιδιά των ανθρώπων και βέβαια αφορούν και τα παιδιά των Εβραίων.

Αυτά τα φυσιολογικά όμως το απάνθρωπο ιερατείο των Εβραίων δεν τα δέχεται. 

Χρησιμοποιώντας τη δύναμή του και την εξάρτηση των ενήλικων και φοβισμένων Εβραίων από αυτό, τους πιέζει με στόχο να καταπιέζουν οι ίδιοι τα παιδιά τους, ώστε να ξαναγεννηθεί η επόμενη γενιά των φοβισμένων και δειλών Εβραίων.

Κάθονται λοιπόν τα ζώα του ιερατείου και κρίνουν τα παιδιά για τις πράξεις τους.

Επειδή όλα τα απαγορεύουν, δεν υπάρχει παιδί που να μην κρίνεται δυσμενώς. 

Πιέζοντας και απειλώντας τους γονείς, τους αναγκάζουν να καταφύγουν στη βία για να τα περιορίσουν. Κατ' αυτόν τον τρόπο μετατρέπουν την παιδική ηλικία των Εβραίων σε μία κόλαση. 

Μία κόλαση, όπου τίποτε φυσιολογικό για ένα παιδί δεν επιτρέπεται και όπου πάντα υπάρχει η απειλή της αναπόφευκτης βίας. 

Ελάχιστα εβραϊκά σπίτια μέσα σ' όλους τους αιώνες είχαν τη χαρά μέσα τους. 

Στα περισσότερα υπήρχε μια διάχυτη ένταση, όπου το σύνολο της δυστυχίας των γονέων έπεφτε στους ώμους των παιδιών, τα οποία διαρκώς κρίνονταν.

Το μόνο που επιτρεπόταν σ' αυτά τα παιδιά ήταν να μελετούν τα μαθήματά τους και να φιλούν τα χέρια των ιερέων και των πατέρων τους.

Όλη η παιδική ηλικία του μέσου Εβραίου είναι μια ισορροπία ανάμεσα σ' αυτά που επιθυμεί να κάνει ως παιδί και σ' αυτά που του επιτρέπονται.

Μ' αυτόν τον τρόπο μαθαίνει να κάνει κρυφά τα πράγματα που του αρέσουν και ν' ανέχεται την τιμωρία όταν αυτή αποκαλύπτεται.

---------------------------------

Ο πατέρας για τον μικρό Εβραίο είναι ένας άγνωστος τιμωρός, που, όταν επιστρέφει σπίτι, αρχίζουν τα προβλήματα για όλους.

Σε ένα φυσιολογικό σπίτι ανθρώπων, όταν επιστρέφει ο πατέρας, όλοι παρατάνε τις δουλειές τους, για να τρέξουν να τον υποδεχθούν και να τον αγκαλιάσουν.

Σε ένα τυπικό εβραϊκό σπίτι, όταν επιστρέφει ο πατέρας, όλοι εξαφανίζονται στα δωμάτιά τους. 

Ψάχνουν να βρουν απεγνωσμένα κάτι να κάνουν, για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, όταν θα κριθούν από τον κριτή-πατέρα.

Μόνον ο πιο "νομοταγής" υιός του, που δεν φοβάται την κρίση, τρέχει να τον προϋπαντήσει.

Όμως, επειδή αυτός ο "νομοταγής" βασανίζεται στην προσπάθειά του να είναι "τέλειος" με βάση τα απάνθρωπα εβραϊκά πρότυπα, είναι τρομερά κομπλεξικός και παίζει συνήθως τον ρόλο του χαφιέ εις βάρος των αδερφών του. 

Ο "τέλειος" νεαρός Εβραίος, επειδή είναι "ανάπηρος", είναι πάντα κομπλεξικός και πάντα ζηλεύει αυτούς που είναι υγιείς ή αυτούς που καταπονούνται λιγότερο από τον ίδιο.

Αυτός είναι πάντα ο χαφιές του πατέρα.

---------------------------------------

Οι Εβραίοι τις γυναίκες τους τις μεταχειρίζονται όπως μεταχειρίζεται κάποιος ένα τσουβάλι με πατάτες. Όπου το αφήνει θέλει να το βρίσκει και όποτε θέλει το δίνει όπου θέλει. Όπως συμβαίνει με τους άνδρες, έτσι κι αυτές εκπαιδεύονται με τον τρόπο που απαιτεί το εβραϊκό σύστημα.

Οι Εβραίες πέφτουν κι αυτές θύματα τρομερής βίας, μέχρι να μάθουν να σκέπτονται όπως συμφέρει το σύστημα. 

Πώς πρέπει να σκέφτονται; Ότι δεν πρέπει να σκέφτονται. 
Να περιμένουν ν' αποφασίσει γι' αυτές ο πατέρας τους ή ο σύζυγός τους. 

Από εκεί και πέρα είναι υποχρεωμένες από τον νόμο να εκτελούν τις εντολές τους, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και προπαντός χωρίς καμία αντίδραση. 

---------------------------------------

Υπάρχουν δηλαδή πρότυπα όλων των επιπέδων, που, όταν οι καιροί το απαιτούν, οι Εβραίοι τα "επιστρατεύουν", για να πείσουν τις Εβραίες να κάνουν αυτά που "πρέπει".

Πρότυπο "ηρωίδας" είναι η Ιουδίθ, που με ένα καλό "κρεβάτι" έσωσε το έθνος.

Πρότυπο συζύγου είναι η Σάρα, που επίσης κάνοντας "κρεβάτι" τάιζε το κοπρόσκυλο τον Αβραάμ και τέλος πρότυπο κόρης είναι η Ρουθ, που με τον ίδιο τρόπο παντρεύτηκε έναν πλούσιο παλιόγερο και βόλεψε όλους τους παλιόγυφτους που παρίσταναν την οικογένειά της.

Από τότε μέχρι σήμερα η τακτική των Εβραίων δεν έχει αλλάξει. Χρησιμοποιούν χωρίς καμία αναστολή και αιδώ τις γυναίκες τους, για να κατακτήσουν τους στόχους τους. 

Ύψιστη και "ηρωική" προσφορά της γυναίκας θεωρούν το να εκπορνευτεί γι' αυτούς που αγαπά. Να εκπορνευτεί, για να σώσει τον πατέρα από τους διώκτες του. 

Να εκπορνευτεί, για να σώσει τα παιδιά της. Ακόμα μπορεί να εκπορνευτεί και για να διοριστεί ο αδερφός της σε μια καλή δουλειά. 

Όλα δικαιολογούνται με βάση την εβραϊκή λογική, όταν υπάρχει κέρδος για την οικογένεια, το έθνος κλπ.. 

Με βάση αυτήν τη λογική, γιατί να μην "κοιμηθεί" η Εβραία με ένα ξένο, προκειμένου να πάρει ο σύζυγός της μια καλή παραγγελία;

Γιατί να μην "θυσιαστούν" οι Εβραίες, προκειμένου να βελτιωθεί η θέση του έθνους τους μέσα στην κοινωνία; 

Ποιος ξέρει πόσοι ναζιστές θα πέρασαν "ωραία" για όσο διάστημα οι Εβραίοι "καίγονταν" για πληροφορίες.

Κάτι ανάλογο πιθανόν να συμβαίνει και σήμερα. Γιατί να μην σκεφτούμε πονηρά εμείς, όταν πρωταγωνίστρια του "ροζ" σκανδάλου, που συγκλόνισε πρόσφατα τις ΗΠΑ, ήταν μια Εβραία;

Ποια λογική και ανυστερόβουλη γυναίκα θα κρατούσε μέσα στη ντουλάπα της ένα λερωμένο φόρεμα για μήνες ολόκληρους; 

Ποιες ήταν οι συνέπειες αυτής της πράξης;

Ένα σκάνδαλο, που για μερικούς αποδείχθηκε "σωτήριο". 

Εξαιτίας εκείνου του σκανδάλου μπορεί κάποιοι Εβραίοι να παρέμειναν στις κυβερνητικές τους θέσεις και εξαιτίας του ίδιου σκανδάλου ο Εβραίος ηθικολόγος που "κυνηγούσε" τον πρόεδρο έγινε υποψήφιος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. 

Παραήταν "ωφέλημα" όλα όσα εξαιτίας μιας Εβραίας συνέβησαν για τους Εβραίους, ώστε να τα θεωρήσουμε τυχαία.

---------------------------------------

Συνήθως η μοιχεία στην εβραϊκή κοινωνία είναι εσωτερική οικογενειακή υπόθεση. Οι Εβραίες επιλέγουν να διαπράξουν τη μοιχεία τους με πρόσωπα του άμεσου συγγενικού ή επαγγελματικού περιβάλλοντος του συζύγου τους.

Συνήθως είναι οι ανιψιοί των Εβραίων αυτοί οι οποίοι τις περισσότερες φορές τους κάνουν κερατάδες.

Αυτοί συνήθως επωφελούνται από το μίσος της θείας τους προς τον άντρα της. 

Είναι σύνηθες φαινόμενο ένας μικρός Εβραίος να μάθει από τη θεία του τα "μυστικά" του έρωτα.

Αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι οι Εβραίες "περίεργες" στα ερωτικά τους γούστα.

Οι Εβραίες είναι φυσιολογικές γυναίκες, όπως είναι όλες οι γυναίκες του κόσμου.

Σ' αυτό που διαφέρουν από τις υπόλοιπες γυναίκες είναι η αθλιότητα που χαρακτηρίζει την προσωπική τους ζωή. 

Από εκεί και πέρα όλα περιστρέφονται γύρω από την αθλιότητα αυτήν.

Η μοιχεία των Εβραίων γυναικών είναι κάτι που συμβαίνει ως θυσία από την πλευρά τους και η οποία έχει ως στόχο την τιμωρία αυτών που μισούν. 

Το μίσος είναι αυτό που κατευθύνει τις Εβραίες σε ξένα κρεβάτια και όχι ο έρωτας.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι μοιχείες των Εβραίων γυναικών είναι στιγμιαίες και δεν οδηγούν σε χωρισμούς. 

Με τη μοιχεία τους τιμωρούνε κάποιους και δεν επιδιώκουν να προσφέρουν ευχαρίστηση, ούτε στους εαυτούς τους ούτε στους άμεσα εμπλεκόμενους. 

Η μοιχεία της Εβραίας είναι καθαρή εκπόρνευση, που έχει έναν συγκεκριμένο στόχο. 

Ο στόχος είναι πάντα η άμεση και σκληρή τιμωρία αυτού που θίγεται από την πράξη αυτή.

---------------------------------------

Οι Εβραίοι ζουν σε συνθήκες αρχαίας Βαβυλώνας. Ακόμα ζουν με τις εντολές του αγράμματου κι αιμοσταγούς Αβραάμ, που όλη του η αγωνία ήταν να έχει εξουσία ζωής και θανάτου πάνω στα παιδιά του. 

Ένα πάμφτωχο ζώο της ερήμου, που, αφού ανέχτηκε όλες τις εξουσίες εις βάρος του, δεν κατάλαβε τι ακριβώς είναι το να είσαι πατέρας και ποια η σχέση τού πατέρα με τον γιο του. 

Νόμισε ότι ο γιος είναι ένας "τζάμπα" δούλος, ο οποίος αποτελεί ένα δώρο του Θεού προς τον κάθε πατέρα που εκτελεί πιστά το θέλημά Του.

Ένας φτηνός υπηρέτης, που γηροκομεί τον πατέρα του κι ανταμείβεται μόνο μετά τον θάνατο του πατέρα του με την κληρονομιά.

Όλη η μέριμνα, από τον Αβραάμ και τον Μωυσή μέχρι τον σύγχρονο Εβραίο -που υποτίθεται ότι ζει στην τρίτη χιλιετία- είναι να εξουσιάζουν τα παιδιά τους. 

Η εβραϊκή εξουσία ασκεί ιμπεριαλισμό στην εβραϊκή κοινωνία, ο σύζυγος στη σύζυγο και οι γονείς στα παιδιά.

Ο ένας ταλαιπωρεί τον άλλο μέχρι να πεθάνει. Μόνον ο θάνατος σταματά τον βασανιστή από το έργο του. 

Το τραγικό είναι ότι ο κάθε θάνατος ενός βασανιστή γεννά έναν νέο βασανιστή κι ένα νέο θύμα. 

Ο Εβραίος ταλαιπωρείται από τον πατέρα του μέχρι τον θάνατό του και, μόλις αυτός ο θάνατος τον "απελευθερώνει", ο ίδιος γίνεται ιμπεριαλιστής πατέρας για τα δικά του παιδιά.

"Ανασταίνει" τον άθλιο πατέρα του, εφόσον τον μιμείται απόλυτα. 

Όσο ζούσε ο πατέρας αυτός τον μισούσε. Μόλις πεθάνει τον "λατρεύει" ως πρότυπο, που περιγράφει στα παιδιά του, προκειμένου να πάρει τη θέση του.

---------------------------------------

Εβραίοι

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΙΑΝΟΥ
Τι θα γίνει επιτέλους με τους πιο κομπλεξικούς
και πιο βρομύλους δολοφόνους του πλανήτη;

Θα τους σταματήσει κάποιος άνθρωπος
ή
θα περιμένουμε να έρθει ο Ίδιος ο Θεός
και να τους "μαζέψει" μια για πάντα;

Related Posts :