Και ξαφνικά στο ΠΑΣΟΚ θα ξανανακαλυφθεί η ιδεολογική καθαρότητα, η πολιτική ταυτότητα, τα σύμβολα. Όχι για να παράξουν πολιτική, αλλά για να απαλλαγούν χωρίς ενοχικά από τον Γιώργο Παπανδρέου. Κατά την προσφιλή έκφραση του Γιώργου, το πιστόλι είναι στο τραπέζι. Το ποιος θα πατήσει την σκανδάλη είναι δευτερεύων. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια μια πολιτική Βαβέλ, μια στέγη πολιτικών και ελπιδοφόρων αστέγων, αλλά Σόδομα και Γόμορα. Η διαφθορά, η διαπλοκή, η πολιτική αιμομιξία κατοίκησαν στο Μέγαρο ΠΑΣΟΚ.
Πνιγμένος στην πίκρα της ήττας, αλλά και στην αναποφασιστικότητα του πείσματος, ο Γιώργος Παπανδρέου, μπορεί να θεωρεί πως θα πάρει τη ρεβάνς. Πως θα αποδείξει πως είναι, αν όχι ο κληρονόμος ΠΑΣΟΚ, αυτός που με κάποια διεθνή επιβράβευση, θα ξαναγίνει ένας Παπανδρέου.
Αν προλάβει μπορεί να το κάνει. Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν έχει χρόνο ενώ αντιθέτως έχει μια περίεργη μνήμη. Θυμάται αυτά που φρόντιζε να ξεχνάει. Στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, τα μάτια είναι στραμμένα στον Γιώργο με ένα και μοναδικό ερώτημα: πόσο εύκολα θα απεμπλέξει την κατάσταση. Τα στόματα όμως λένε όσα δεν έχουν πει τα τελευταία δύο χρόνια.
Για την προσήλωση του Γιώργου σε μια ζεν σωτηρία, για την εμπιστοσύνη που έδειχνε σε ανθρώπους που δούλευαν με συμφέροντα, για τους συμβούλους που προσλάμβανε στα γυμναστήρια και τα αεροπλάνα, για την ισχυρή κυρία του κύκλου του η οποία αφού διέπρεψε ως κομματική μετρέσα χρησιμοποίησε τη συμπόνια του και στη συνέχεια εξακόντισε το μίσος προς κάθε τι που ανέπνεε δίπλα στον ίδιο. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ίσως θεωρεί όλα αυτά λάθη εκτίμησης και όχι πολιτικής. Και αυτό είναι το χειρότερο.
Ο Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός μιας χώρας που του προξενούσε αποστροφή και πρόεδρος ενός κόμματος που του προκαλούσε αηδία. Αυτή του την αντίφαση δεν δείχνει να μπόρεσε να την επιλύσει, γιατί εκτός από τα Σόδομα και Γόμορα του ΠΑΣΟΚ, ζούσε εγκλωβισμένος (όπως και πολλοί απ αυτούς που κυβέρνησαν την Ελλάδα) στον κύκλο μιας πολιτικής Καμόρας. Με πριγκίπισσες και καλούς μόνο για τα παραμύθια
ΕΚΔΟΡΟΣΦΑΓΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου