από fnous
Η απόδειξη αυτών που λέμε είναι ό,τι πιο απλό και μπορεί κάποιος να το καταλάβει με μικρές καθημερινές συγκρίσεις.
Στα χρόνια της "φτώχειας" των δημοσίων υπαλλήλων ένας κρατικός μισθός συντηρούσε ένα νοικοκυριό.
Σήμερα δύο μισθοί δεν φτάνουν και αναζητείται έξτρα δουλειά. Στα χρόνια της "φτώχειας" των δημοσίων υπαλλήλων είχαν πραγματικά ιδιόκτητα σπίτια.
Σήμερα έχουν σπίτια συνεταιρικά με τις τράπεζες και θα τα χρωστάνε και μετά τον θάνατό τους.
Στα χρόνια της "φτώχειας" είχαν πραγματικά ιδιόκτητα αυτοκίνητα.
Σήμερα έχουν αυτοκίνητα συνεταιρικά και πάλι με τις τράπεζες.
Στα χρόνια τα "φτώχειας" πήγαιναν διακοπές και γυρνούσαν στα σπίτια τους αναγκαστικά όταν τελείωνε η άδειά τους.
Σήμερα πηγαίνουν πέντε μέρες και με διακοποδάνεια. Στα χρόνια της "φτώχειας" σπούδαζαν τα παιδιά τους και στα εικοσιπέντε τους τα "ξεπροβόδιζαν" να βρουν την τύχη τους. Σήμερα τα κρατάνε μέχρι τα σαράντα και δεν ξέρουν τι να κάνουν για να τα βοηθήσουν.
Στα χρόνια της "φτώχειας" όλο και κάποιο χωραφάκι "τσιμπούσαν" …έτσι για να βρίσκεται. Σήμερα πούλησαν τις κληρονομιές τους, για να ξεπληρώσουν τις κάρτες τους.
Αυτή είναι ηλιθιότητα.
Πήγαν να ξεπεράσουν το "μέτρο" της οικονομίας και βρέθηκαν "κάτω" από αυτό.
Έτσι είναι όταν είσαι ηλίθιος.
Παίρνεις "πέτσινες" αυξήσεις και φτάνεις στο σημείο να κατοικείς στη χώρα της ελιάς και να χρειάζεσαι μισό μεροκάματο για ν' αγοράσεις ένα κιλό λάδι.
Παίρνεις "πέτσινες" αυξήσεις και φτάνεις στο σημείο να κατοικείς στη χώρα με τα χιλιάδες χιλιόμετρα ακτής και να κάνεις διακοπές σε δωμάτια που "βλέπουν" στις τουαλέτες των μεθυσμένων Άγγλων, οι οποίοι για δωμάτιο πρώτη "θέση" πληρώνουν λιγότερα από τα μισά που πληρώνει ο Έλληνας.
Παίρνεις "πέτσινες" αυξήσεις και φτάνεις στο σημείο να κατοικείς στη χώρα που θάβει φρούτα και ν' αγοράζεις ένα συσκευασμένο κεράσι λες και κατοικείς στη Σιβηρία, όπου ο πλησιέστερος οπωρώνας βρίσκεται σε απόσταση δεκάδων χιλιάδων χιλιομέτρων.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΙΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου