fnous
Εμείς φταίμε ως λαός.
Η Ελλάδα ήταν το μοναδικό κράτος της ανεπτυγμένης Ευρώπης, το οποίο μετά την απελευθέρωσή του από τους Ναζί δεν εκτέλεσε τους δοσίλογους και τους προδότες.
Δεν τους έδιωξε καν από την επικράτειά της.
Δεν τους αφαίρεσε τα κλοπιμαία της προδοσίας τους.
Δεν έκανε το αυτονόητο για έναν λαό.
Δεν έκανε αυτά που έκαναν όλοι οι υπόλοιποι λαοί, οι οποίοι βρέθηκαν υπό τη ναζιστική κατοχή και μάτωσαν από τους ομοεθνείς προδότες, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Κράτη ανεπτυγμένα, πολιτισμένα και υπεράνω πάσης υποψίας, ώστε να κατηγορηθούν για βαρβαρότητα, όπως η Γαλλία, η Ολλανδία, το Βέλγιο κλπ., εκτέλεσαν χιλιάδες χαφιέδες και δοσίλογους των Ναζί την επομένη της αποχώρησης των κατακτητών.
Αυτό στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ.
Φυσικό είναι λοιπόν, όταν δεν σκοτώσεις ένα "φίδι" που σε δάγκωσε, αυτό να σε "ξαναδαγκώνει" όταν βρίσκει την ευκαιρία.
Το Κολέγιο με αυτό το "φίδι" συνδέεται.
Στην πραγματικότητα είναι η φωλιά του "φιδιού". Ο χώρος στον οποίο αναπαράγεται.
Με προδιαγραφές "φωλιάς" φτιάχτηκε και έτσι λειτουργεί. Κάποιοι είχαν ανάγκη τη "φωλιά" και γι' αυτό τη "θωράκισαν". Αυτά τα οποία λέμε δεν είναι παράξενα κι ούτε απαιτούν μυστικές πληροφορίες για να γίνουν αντιληπτά. Προκύπτουν από την απλή λογική.
Τι μας λέει αυτή η λογική; Μετά την αποχώρηση των Ναζί το σύνολο των συνεργατών τους έπρεπε να βρει τρόπο να επιβιώσει. Αναγκαστικά το κακό αυτό συναπάντημα στο μεγαλύτερο μέρος του συγκεντρώθηκε στην Αθήνα.
Εκεί θα ένωναν τις δυνάμεις με τους πιο ισχυρούς του "είδους" τους, προκειμένου να δώσουν τη μάχη της επιβίωσης.
Λογικό είναι αυτό.
Δεν μπορούσε ο δοσίλογος της Τρίπολης, της Καλαμάτας ή της Φλώρινας μετά από μια σχεδόν πενταετή "συνεργασία" με τους κατακτητές να παραμείνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
Δεν μπορούσαν να παραμείνουν στους χώρους όπου τους γνώριζαν τα θύματά τους.
Από τη στιγμή λοιπόν που οι δοσίλογοι δεν εκτελέστηκαν και ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να μείνουν στις πατρίδες τους, κάπου πήγαν. Κάπου πήγαν, για να γλιτώσουν τα τομάρια τους. Έφευγαν οι Ναζί και από πίσω τους έτρεχαν και οι δοσίλογοι. Πού πήγαν; Εκεί όπου είχαν περισσότερες ελπίδες για την επιβίωσή τους. Εκεί όπου προσφερόταν η μεγαλύτερη δυνατή ανωνυμία στους celebrities του χαφιεδισμού και της προδοσίας.
Στη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.
Γι' αυτόν τον λόγο οι δοσίλογοι, οι χαφιέδες, οι μαυραγορίτες, οι δολοφόνοι και οι προβοκάτορες του συνόλου της ελληνικής επικράτειας αναγκάστηκαν να μετακινηθούν στην Αθήνα. Η επαρχία δεν τους "σήκωνε", εφόσον εκεί οι πάντες γνώριζαν τους πάντες και πολλοί θα ήθελαν να ξεκοιλιάσουν πολλούς. Άλλος γιατί έκλαιγε χαμένους γονείς, άλλος γιατί έκλαιγε χαμένα αδέρφια και άλλος γιατί έκλαιγε χαμένα παιδιά, όλοι ήθελαν να τιμωρήσουν με το ίδιο νόμισμα τους υπεύθυνους.
Αυτοί οι δοσίλογοι ήταν το πρώτο "κύμα" εσωτερικών μεταναστών, το οποίο οδήγησε μετά στην πληθυσμιακή έκρηξη της πρωτεύουσας. Ίσως και γι' αυτό να τους διακρίνει μια "αγάπη" για τους λαθρομετανάστες. Μπορεί να τους αντιλαμβάνονται ως συναδέρφους στην ίδια πόλη.
Αυτούς τους χαφιέδες ανέλαβαν να προστατεύσουν —ακόμα και με τα όπλα τους— τα νέα αφεντικά της χώρας. Αυτοί, οι οποίοι μέχρι τότε απολάμβαναν ασφάλεια πίσω από τα όπλα των Ναζί, συνέχισαν ν' απολαμβάνουν ασφάλεια πίσω από τα όπλα των Αγγλοαμερικανών.
Οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί είχαν συμφέρον να "υιοθετήσουν" τα "παιδιά" των Ναζί. Είχαν ανάγκη από δούλους και οι καλύτεροι δούλοι είναι πάντα οι έτοιμοι δούλοι. Ακόμα καλύτεροι είναι οι δούλοι που έχουν "παρελθόν" και άρα εκβιάζονται εύκολα. Οι γερμανόδουλοι ήταν έτοιμοι να γίνουν αμερικανόδουλοι και αυτό ήταν το μεγάλο τους προσόν. Τη "δουλειά" τη γνώριζαν, χρήματα είχαν και ταυτόχρονα —επειδή φοβούνταν— θα παρέμεναν οικειοθελώς στην ομηρία τους
Εξαιτίας των αναγκών των "νέων" αυτών "δημοκρατών" Αθηναίων και μη, χτίστηκε και το Ψυχικό.
Το Ψυχικό των πιο επιφανών και άρα των πιο στοχοποιημένων από τους υπόλοιπους δοσίλογους.
Το Ψυχικό της Δεξιάς.
Το Ψυχικό με την παράξενη ρυμοτομία. Μια δαιδαλώδη ρυμοτομία, η οποία το καθιστά αφιλόξενο για τον επισκέπτη και άβολο για τον "περίεργο" που ψάχνει. Μια ρυμοτομία, η οποία είναι προφανές ότι εξυπηρετεί σχεδιασμούς ασφαλείας των κατοίκων του. Το Ψυχικό, το οποίο χτίστηκε αποκλειστικά με χρήματα των νέων τότε "αφεντικών" και "σωτήρων" τους.
Στην καρδιά αυτής της περιοχής βρίσκεται το Κολέγιο.
Αυτό χρησιμοποίησαν και γύρω από αυτό έχτισαν το Ψυχικό.
Γιατί όμως τους ήταν τόσο απαραίτητο ένα απλό εκπαιδευτικό ίδρυμα;
Για τους ίδιους λόγους που τους ήταν απαραίτητη μια "ειδική" συνοικία.
Υπήρχε πρόβλημα ασφάλειας. Αμέσως μετά το πρόβλημα της επιβίωσης έπρεπε να λύσουν και αυτό της ασφαλούς αναπαραγωγής τους. Οι ίδιοι μπορούσαν να αυτοπροστατεύονται.
Τα παιδιά τους όμως μπορούσαν να το κάνουν;
Πώς θα ρίσκαραν να τα στείλουν στα δημόσια σχολεία; …
Κι αν έπεφταν πάνω σε θύματά τους; Αν σε κάποιον συμμαθητή τους έκανε εντύπωση το επίθετό τους και ρωτούσε την οικογένειά του γι' αυτό; Αν κάποιος δάσκαλος "θυμόταν" τον πατέρα κάποιου απ' αυτούς;
Γι' αυτόν τον λόγο αποφάσισαν ν' "απομονώσουν" τα παιδιά τους από αυτά των υπολοίπων.
Τα "μάντρωσαν" στο Κολέγιο και έλυσαν το πρόβλημα ασφάλειας.
Έχτισαν μια τεράστια μάντρα γύρω από αυτό, έβαλαν και αγκαθωτά συρματοπλέγματα και ήταν έτοιμο το νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο κέντρο σχεδόν της Αθήνας. Από τη "μάντρα" κατ’ ευθείαν στις ΗΠΑ για σπουδές και επιστροφή στην πατρίδα μόνον σε ασφαλή ηλικία. Μόνον έτσι δεν είχαν φόβο για τους γόνους τους. Στην Ελλάδα θα περιφέρονταν ελεύθερα μόνον όταν θα μπορούσαν να αυτοπροστατευτούν. Όλα μαζί θα πήγαιναν στο ίδιο σχολείο και όλα μαζί θα "πορεύονταν" στη ζωή.
Μέσα εκεί θα ανέπτυσσαν με τον πιο έντονο τρόπο τη συντροφικότητα των συνενόχων. Το ένα θα προστάτευε και θα βοηθούσε το άλλο, γιατί ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και πανταχού παρών.
Πίσω από τη μάντρα ήταν ένας κόσμος εχθρικός κι επικίνδυνος.
Έτσι "γαλουχήθηκαν" οι κολεγιόπαιδες πίσω από τους ψηλούς μαντρότοιχους και τις βαριές σιδερένιες πόρτες του Κολεγίου. Πιο ασφαλή έβλεπαν πάντα την αμερικανική πρεσβεία παρά τη Βουλή απέναντι.
Πιο πολύ εμπιστεύονταν τον Αμερικανό πρέσβη, παρά τον Έλληνα γείτονα.
Τον εμπιστεύονταν, γιατί αυτός θα τους "έσωζε" σε μια κρίσιμη ώρα.
Μια κρίσιμη ώρα, η οποία πάντα συνδεόταν όχι με την εισβολή κάποιων ξένων, αλλά με την αντίδραση των ίδιων των Ελλήνων.
Εκπαιδεύονται για τέτοιες ώρες.
Ακόμα και σήμερα υπάρχει ειδικό σχέδιο εκκένωσης της Αθήνας, το οποίο έχει ως βασική "λεκάνη" συγκέντρωσής τους τα Κολέγια της πρωτεύουσας. Το "εκπαιδευτικό" Deere του Καραμανλή είναι κατά το ήμισυ μια καθαρή αμερικανική στρατιωτική βάση.
Όταν οι μαυραγορίτες, οι προδότες και οι δοσίλογοι μπορούν να κάνουν χρήση των μέσων και του πλούτου, που απέκτησαν κατά την "πατριωτική" δραστηριότητά τους στην εποχή της κατοχής, αποκτούν το απόλυτο πλεονέκτημα και στην εποχή που τη διαδέχεται.
Είναι πλούσιοι ανάμεσα σε φτωχούς.
Έχουν περιουσία ανάμεσα σε πένητες. Από τη στιγμή που έχουν αυτό το οικονομικό πλεονέκτημα, φυσικό είναι στη συνέχεια ν' αγοράζουν ακριβούς τίτλους σπουδών και να τους "εξαργυρώνουν" με υψηλές πολιτικές, κρατικές και οικονομικές θέσεις. Αποκτώντας το πλεονέκτημα, μπορούν και το διαιωνίζουν μέσα στον χρόνο.
Επαγγελματίες "ανώτεροι". "Έξυπνοι" από τα γεννοφάσκια τους.
Δεν είναι παράξενο που ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μόλις αποφοίτησε από το Κολέγιο, ανέλαβε μια κρατική θέση στην Εθνική Τράπεζα, η οποία για τους υπόλοιπους "δασύτριχους" Έλληνες είναι απλά ένα άπιαστο "όνειρο".
Δεν είναι παράξενο που ο γνωστός Γιωργάκης, με τα αναρίθμητα "προσόντα" που τον διακρίνουν, βρίσκεται στον προθάλαμο του Μαξίμου.
Δεν είναι παράξενο που μέχρι και ο φουκαράς ο "Κοζανίτης" κολεγιόπαις Παπακωνσταντίνου διετέλεσε σε πολύ νεαρή ηλικία μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΟΤΕ. Σε ηλικία που οι "κοινοί" Έλληνες λιώνουν τα παπούτσια τους μέχρι να βρουν μια δουλίτσα, ο κολεγιόπαις έπαιρνε το ασανσέρ, για ν' ανέβει στον τελευταίο όροφο του μεγάρου της λεωφόρου Κηφισίας.
Απλά πράγματα.
Δικό τους είναι το κράτος και όπως θέλουν το μοιράζουν.
Ό,τι θέση προκύψει και έχει σχέση με την εξουσία, αυτοί την παίρνουν. Γιατί να ψάχνουν οι Έλληνες στο "καλάθι", όταν υπάρχει το πολυτελές "ράφι" του Κολεγίου; Όλα τα διαθέτει και όλα τα μπορεί το Κολέγιο. Μιλάμε για ένα πραγματικό Mall.
Η χαρά του "καταναλωτή" ψηφοφόρου.
Όλα τα "προϊόντα" επώνυμα. Με την ίδια νοοτροπία και "ποιότητα" μπορούν ν' αναλάβουν τα πάντα. Ένα πραγματικό "διαϊδεολογικό" θαύμα. Καλύπτουν όλο το πολιτικό "φάσμα" απ' άκρη σ' άκρη.
Τι θέλουν οι Έλληνες; Ακροδεξιό; Πάρε έναν Βορίδη.
Τι θέλουν οι Έλληνες;Έναν λαϊκό Δεξιό; Πάρε έναν Σαμαρά.
Τι θέλουν οι Έλληνες; Έναν παραδοσιακό Δεξιό;Πάρε έναν Καραμανλή ή έναν Μητσοτάκη.
Τι θέλουν οι Έλληνες; Φιλελεύθερο; Πάρε έναν Μάνο.
Τι θέλουν οι Έλληνες; Σοσιαλιστή; Πάρε έναν Γιωργάκη πακέτο με τον Γερουλάνο.
Τι θέλουν οι Έλληνες; Αριστερό; Πάρε έναν Μπίστη.
Ακόμα και σταλινικό κομμουνιστή να θέλουν, θα τον βρουν στο "ράφι" του Κολεγίου.
Υπάρχει πιο αυθεντικός ΚΚΕς από την κόρη της Παπαρήγα; Πάρε μια κόρη να 'χεις.
Τώρα προτείνουν τον Μαρκουλάκη. Τον θέλεις; Πάρτον. Όμορφος είναι, υγιής είναι και δεν κοστίζει παραπάνω από τους άλλους. Τι σημασία έχει που δεν λέει τίποτε. Οι άλλοι λένε; Αυτός τουλάχιστον είναι όμορφος. Πραγματικό "Armani". Θα πάει στην Ευρώπη και θα πουν οι Ευρωπαίοι …"να ένας ωραίος Έλληνας".
Μιλάμε για "ευκαιρία".
Το "αφεντικό" τρελάθηκε και χαρίζει επώνυμα προϊόντα.
Από τη στιγμή που ελέγχουν την εξουσία, ελέγχουν κι όλα τ' άλλα. Όλους εκείνους τους χώρους, στους οποίους εντελώς εσφαλμένα οι υπόλοιποι Έλληνες νομίζουν ότι λειτουργεί ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Χώρους όπως για παράδειγμα η οικονομία, η τέχνη ή η λογοτεχνία. Δυστυχώς, εξαιτίας τους, τίποτε δεν λειτουργεί "καθαρά" σ' αυτήν τη χώρα.
Τα πάντα είναι "στημένα" και οι "επιτυχίες" εξ’ αρχής καπαρωμένες.
Η εξουσία αποφασίζει ποιος θα γίνει μεγιστάνας και ποιος θα παραμείνει ψιλικατζής.
Η εξουσία διαπλέκεται με τους επιχειρηματίες και αυτή τελικά αποφασίζει ποιος θα "πετύχει" και ποιος θα "αποτύχει. Όταν την εξουσία την έχει ο κολεγιόπαις Καραμανλής, ποιον θα επιλέξει να επιδοτήσει, να "ρυθμίσει" ή να φοροαπαλλάξει; Τον τυχαίο "δασύτριχο" ή τους "ομόσταβλους" συμμαθητές Μπόμπολα, Λάτση ή Βαρδινογιάννη;
Κανένας από αυτούς δεν έγινε μεγιστάνας μέσα από την αγορά.
Ας ψάξει κάποιος να βρει τις απαντήσεις στην ιστορία τους.
Όλοι τους έγιναν μεγιστάνες με ένα κρατικό χαρτί.
Ένα αποκλειστικό κρατικό "συμβόλαιο", μια κρατική "εργολαβία", μια κρατική "προμήθεια".
Όλοι "ελέω εξουσίας" μεγιστάνες. Αν χάσει την εξουσία ο Καραμανλής από τον επίσης "ομόσταβλο" και κολεγιόπαιδα Παπανδρέου, τι θ' αλλάξει για όλους αυτούς; Αλλάζει τίποτε γι' αυτούς, όταν εναλλάσσονται στην εξουσία η "δεξιά" ΝΔ με το "σοσιαλιστικό" ΠΑΣΟΚ;
Δικά τους "μαγαζιά" είναι. "Μαγαζιά" της Δεξιάς.
"Μαγαζιά" των υπαλλήλων των Αμερικανών και του Σκόμπυ.
Τα δικά τους συμφέροντα υπηρετούν καί τα δύο.
Οι κολεγιόπαιδες της εξουσίας δημιουργούν ανάμεσα στους συμμαθητές τους τούς μεγιστάνες της οικονομίας και οι εταιρείες αυτών των μεγιστάνων χρηματοδοτούν αποκλειστικά τα κόμματα των συμμαθητών τους. Τα κόμματα του Κολεγίου δημιουργούν τους Λάτσηδες και οι εταιρείες των Λάτσηδων χρηματοδοτούν τα κόμματα.
Μονοπώλιο παντού.
Ένα πραγματικό καρτέλ.
Ένα ολέθριο καρτέλ, το οποίο παραδίδει στην κυριολεξία την πατρίδα μας στα χέρια κάποιων πολύ συγκεκριμένων ανθρώπων. Ένα εγκληματικό καρτέλ, το οποίο, μέσω της αναξιοκρατίας και του νεποτισμού, την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη σήψη και στην πλήρη διάλυση.
Σε όλους τους χώρους γίνονται τα ίδια. Αναξιοκρατία με την "υπογραφή" του Κολεγίου.
Πλήρης "μπανανοποίηση", η οποία καθιστά την πατρίδα μας ένα επιφανές μέλος της κοινωνίας των κρατών της κεντρικής Αφρικής.
Απόσπασμα από το άρθρο του Παναγιώτη Τραϊανού "Ψηφίστε" ΔΡΑΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου