ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

fnous

Επί αιώνες η ανθρωπότητα ήταν βυθισμένη στην απόλυτη αθλιότητα της φτώχειας και στο άπειρο σκότος της άγνοιας και της αμορφωσιάς. Τα κτήνη που την εξουσίαζαν την είχαν καθηλώσει στο επίπεδο των ζώων και τη βασάνιζαν κάθε φορά που έβλεπαν ν' απειλούνται τα συμφέροντά τους.

Ο άνθρωπος ήταν γι' αυτούς ένα ζώο, που έπρεπε να είναι ικανοποιημένο, όταν απλά εξασφάλιζε κάποια ψίχουλα τροφής για να επιβιώσει.

Έπρεπε να περάσουν χιλιάδες χρόνια, για να μπορέσει ο άνθρωπος να χειραφετηθεί και να κατανοήσει το αυτονόητο. Να κατανοήσει ότι δεν είναι ένα ζώο, που γεννιέται για να δουλεύει και να μην απολαμβάνει τίποτε, ότι δεν είναι ένας προκαταβολικά αμαρτωλός, που θα πρέπει να "πληρώνει" τις αμαρτίες των προγόνων του και στο διάστημα αυτό να υπηρετεί τον κάθε άθλιο που πουλάει "σωτηρία". Να κατανοήσει ότι ο άνθρωπος -ως ον- δεν γεννιέται για να υπηρετεί τους ισχυρούς και ότι δικαιούται κι αυτός να ζει τη ζωή του σ' ένα καλό επίπεδο.

Για να γίνουν όλα αυτά προσιτά στην αντίληψη του ανθρώπου, απαιτήθηκε να περάσουν αιώνες αθλιότητας. Αυτό ήταν αναπόφευκτο, γιατί η κατανόηση των προβλημάτων του ανθρώπου δεν απαιτεί από την πλευρά του απλά έμπνευση κι ευαισθησία. Απαιτεί γνώση, αλλά κι αυτή ακόμα από μόνη της δεν φτάνει.

Η γνώση απαιτεί "γόνιμο" έδαφος για ν' αναπτυχθεί και αυτή η "γονιμότητα" είναι θέμα οικονομίας.

Τα προβλήματα της ανθρωπότητας πάντα ξεκινούν από τη φτώχεια και σ' αυτήν επίσης καταλήγουν.

Κανένας δεν μπορεί ν' αμφισβητήσει ότι μέσα στους κατασκότεινους αιώνες της ανθρώπινης πορείας υπήρξαν ευαίσθητοι άνθρωποι με γνώσεις και οράματα, που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν της Γης τους κολασμένους.

Πώς όμως μπορεί ένα όραμα ή μια νέα ιδεολογία να καλλιεργηθεί και ν' αναπτυχθεί, όταν αυτοί στους οποίους απευθύνεται είναι παντελώς αγράμματοι και πεθαίνουν από την πείνα;

Πώς μπορεί ν' αναπτυχθεί μια νέα ιδεολογία, όταν οι ισχυροί, που έχουν τη μόρφωση να την αντιληφθούν, απειλούνται από αυτήν;

Όταν αυτοί που απειλούνται κατέχουν το κεφάλαιο και τον πλούτο κι αυτό τους επιτρέπει να συντηρούν στη ζωή μόνον αυτούς που υποτάσσονται;

Όταν αυτοί που κατέχουν το κεφάλαιο έχουν στη διάθεσή τους την υπηρεσία στρατών και οργανώσεων, που μπορούν να καταπνίξουν εν τη γενέσει της την κάθε νέα ιδεολογία που τους απειλεί;

Όταν μπορούν να σκοτώνουν και να διαφθείρουν τον οποιονδήποτε αντιλαμβάνονται ότι τους απειλεί;

Η φτώχεια ήταν επί αιώνες ο πραγματικός κι ανίκητος εχθρός της ανθρωπότητας.

Η φτώχεια δεν επέτρεπε στον άνθρωπο να μορφωθεί και να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται.

Η φτώχεια ήταν ο εφιάλτης που βύθιζε στο σκότος ακόμα κι αυτούς που μπορούσαν με την ευφυΐα τους να ονειρευτούν καλύτερους κόσμους.

Η φτώχεια μετέτρεπε τους ανθρώπινους πληθυσμούς σε ποίμνια "προβάτων", που ακολουθούσαν στα εγκλήματα τους πάσης φύσεως "σωτήρες". Για όσο διάστημα γνώριζε το σύστημα ότι η φτώχεια είναι εκμεταλλεύσιμη -γιατί καθηλώνει τους ανθρώπους στο σκότος της αμορφωσιάς, μετατρέποντάς τους σε υποχείρια της κάθε εγκληματικής εξουσίας- φρόντιζε να διατηρεί την ανθρωπότητα στα όρια της εξαθλίωσης.

Δεν επέτρεπε με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο στους ανθρώπους να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Δεν τους επέτρεπε να πλησιάσουν στο μέσον που νικούσε τη φτώχεια και ήταν το κεφάλαιο. Ο άνθρωπος πάντα πλήρωνε με τη ζωή του την προσπάθεια να γίνει κάτοχος κεφαλαίου.

Ο τροχός της ιστορίας επί αιώνες γυρνούσε με τον ίδιο αργό και βασανιστικό ρυθμό για την εξαθλιωμένη ανθρωπότητα.

Οι ισχυροί φρόντιζαν αυτός ο ρυθμός να μην αλλάζει ποτέ. Άλλες φορές με τη βία και άλλες φορές με την πονηριά, φρόντιζαν ν' απαλλάσσονται από τους αντιπάλους τους, που είχαν την "αφέλεια" να θέλουν να βγάλουν την ανθρωπότητα από το τέλμα της φτώχειας και του πνευματικού σκότους.

Μεταξύ τους οι ισχυροί συγκρούονταν για να ενισχύσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, αλλά όλοι μαζί στρέφονταν από κοινού εναντίον των ανθρώπων, κάθε φορά που αυτοί διεκδικούσαν με τη σειρά τους μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Το τραγικό είναι ότι ακόμα και σήμερα η ανθρωπότητα δεν έχει κατανοήσει πλήρως το τι συνέβη σ' όλους αυτούς τους αιώνες κι εξαιτίας αυτής της άγνοιας δεν μπορεί όχι μόνον να ενισχύσει τη θέση της, αλλά ούτε καν να προστατεύσει τα κεκτημένα δικαιώματά της.

Δεν μπορεί να προστατεύσει με τα νόμιμα και κατοχυρωμένα δικαιώματά της τις κατακτήσεις της, που απαίτησαν τόνους αίματος για την κατοχύρωσή τους.

Τόνους αίματος απαίτησε για τον απλό άνθρωπο το θεμελιώδες δικαίωμα να εισπράττει μισθό για την εργασία του, να μπορεί να γίνεται ο ίδιος ιδιοκτήτης κεφαλαίου και φυσικά το δικαίωμα να μορφώνεται.

Επί αιώνες εργαζόταν σκληρά κι ανταμειβόταν μ' ένα κομμάτι ψωμί, που απλά του επέτρεπε όχι να ζει αξιοπρεπώς -όπως δικαιούται ένας εργαζόμενος- αλλά να μην πεθαίνει, όπως συμβαίνει με ένα παραγωγικό ζώο.

Οι ισχυροί τάιζαν αυτό το "ζώο" μόνο για όσο διάστημα μπορούσαν να το εκμεταλλεύονται και τους ήταν χρήσιμο ζωντανό.

Όταν αντιλαμβάνονταν ότι δεν τους συνέφερε η παρουσία του, το "ξεφορτώνονταν" με συνοπτικές διαδικασίες.

Πάντα οι ισχυροί ήταν σε θέση να προκαλέσουν αιματηρούς πολέμους, που στόχο είχαν να ξεφορτωθούν τους υπεράριθμους ανθρώπους, τους οποίους αντιλαμβάνονταν σαν πρόβλημα που έπρεπε να επιλυθεί.

Όπως ένας βοσκός πνίγει τα υπεράριθμα κουτάβια που γεννά η σκύλα του, επειδή δεν θέλει να τα συντηρεί, έτσι και οι ισχυροί "έπνιγαν" τους υπεράριθμους ανθρώπινους πληθυσμούς.

Εκείνους τους ανθρώπους που δεν τους αντιλαμβάνονταν ως χρήσιμους προς εκμετάλλευση, τους έβλεπαν μόνον σαν στόματα που απειλούσαν το βιός τους.

Ποταμοί αίματος και δακρύων έχουν κυλήσει πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη, εξαιτίας της αθλιότητας των ισχυρών που κυβερνούν τον κόσμο. Άπειρα νεανικά κορμιά γέμισαν τα πάσης φύσεως χαρακώματα των ισχυρών, πολεμώντας ομοίους τους, χωρίς καν να γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνουν αυτοί οι πόλεμοι. Οι πόλεμοι "κατάπιναν" παιδιά μανάδων, που δεν πρόλαβαν να τα χαρούν. "Κατάπιναν" νέους, που δεν πρόλαβαν ν' αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν.

Όλα αυτά γιατί;

Γιατί οι ισχυροί δεν ήθελαν ζωντανούς ανθρώπους, που θα διεκδικούσαν μερίδιο από τα χωράφια τους.

Δυστυχώς φτάσαμε στο έτος 2000 κι ακόμα οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ακριβώς την ουσία της ιστορίας τους.

Δεν μπορούν να καταλάβουν μέσα σ' αυτήν τη μακραίωνη ιστορική πορεία τους τι ακριβώς είναι σημαντικό και τι όχι.

Εξακολουθούν να παραδίδουν τα παιδιά τους στο σύστημα, που στόχο έχει να τα "παραμορφώσει", ώστε στη συνέχεια να τα εκμεταλλευτεί. Κάθονται τα παιδιά και μαθαίνουν στα σχολεία για τις επιτυχίες των βασιλείων, που υποτίθεται αποτελούν τις βάσεις των δικών τους εθνικών κρατών κι αυτή η γνώση όχι μόνο δεν τα βοηθάει, αλλά αντίθετα τα καταστρέφει.

Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εκείνα τα βασίλεια ήταν απλά τα μεγάλα χωράφια κάποιων ισχυρών.

Δεν καταλαβαίνουν ότι οι "λαμπροί" και "ένδοξοι" επεκτατικοί πόλεμοι εκείνων των βασιλείων δεν ήταν τίποτε άλλο παρά βίαιες μετακινήσεις των περιφράξεων εκείνων των χωραφιών.

Δεν καταλαβαίνουν ότι οι δικοί τους πρόγονοι ήταν τα θύματα εκείνων των πολέμων.

Τα απόλυτα θύματα.

Όποιος και να νικούσε, αυτοί θα παρέμεναν το ίδιο δυστυχείς το ίδιο αγράμματοι και το ίδιο φτωχοί. Το μόνο που άλλαζε μετά από κάθε πόλεμο ήταν η ταυτότητα των κυρίων τους.

Οι πάντα επιβιώσαντες ισχυροί έβλεπαν απλά τα χωράφια τους άλλες φορές να επεκτείνονται και άλλες φορές να περιορίζονται.

Όμως, όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα κάθε πολέμου, το σταθερό δεδομένο ήταν ένα και μοναδικό.

Τα χωράφια άλλαζαν χέρια μόνο μεταξύ των ισχυρών.

Οι φτωχοί παρέμεναν φτωχοί, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Τα παιδιά των σημερινών εργαζομένων, που είναι τα παιδιά των φτωχών δουλοπάροικων του Μεσαίωνα, αυτήν την ιστορία διδάσκονται σήμερα.

Εκπαιδεύονται να λατρεύουν τους άθλιους που βασάνιζαν τους δικούς τους προγόνους.

Διδάσκονται μια ιστορία παραποιημένη σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών, που παραμένουν πάντα οι ίδιοι και πάντα το ίδιο άθλιοι. Από αυτήν την παρανόηση της ανθρώπινης ιστορίας -που καλλιεργείται τεχνητά από τους ισχυρούς- προκαλούνται τα σημερινά προβλήματα. Ακριβώς, επειδή οι σύγχρονοι εργαζόμενοι δεν αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί μέσα στον χρόνο, είναι σήμερα έτοιμοι να παρασυρθούν στα ίδια σφάλματα, που θα τους βυθίσουν εκ νέου στον Μεσαίωνα.

Η πραγματική ιστορία των ανθρώπων είναι στην κυριολεξία πέντε πραγματάκια, που μπορεί να μάθει κι ένα μικρό παιδάκι μέσα σε λίγη ώρα. 

Απόσπασμα από  το άρθρο του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

“ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ”

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’

Related Posts :