Αναφορές από τον Ελλαδικό χώρο (ενδεικτικές)

ΤΥΠΟΥ Α’

ΚΑΤΑΚΩΛΟ 5 - 11/7/1969

Αντιγράφουμε από εφημερίδες τις εποχής : « ιπτάμενα φωτεινά αντικείμενα άγνωστης προέλευσης παρατηρήθηκαν τη νύχτα της 5^ης και της 11^ης Ιουλίου στην ακτή του Αγίου Ανδρέα στο Κατάκωλο και στην ακτή της Ζαχάρως.

Οι πρώτες πληροφορίες για την εμφάνιση των ιπτάμενων αντικειμένων προήλθαν από παραθεριστές που βρίσκονταν στην ακτή του Αγίου Ανδρέα. Εν συνεχεία επιβεβαιώθηκαν από επιστήμονες οι οποίοι είχαν παρακολουθήσει το φαινόμενο από την Ζαχάρω. Συγκεκριμένα ο παιδίατρος κ. Σπ. Χρυσικόπουλος στις 21:30 το βράδυ του Σαββάτου της 5^ης Ιουλίου παρατήρησε μαζί με την κόρη του (10 ετών) ένα ιπτάμενο φωτεινό αντικείμενο.

Το ίδιο φαινόμενο παρατήρησαν από την ακτή της Ζαχάρως το ζεύγος των εκ Πύργου δικηγόρων κ.κ. Φωφώ και Τάσου Λαμπίρη και η κ. Σωσώ Βαρτζελιώτη σύζυγος γεωπόνου.

Ο κ. Βαρτζελιώτης παρατήρησε ιδίοις όμμασι στις 21:45 το βράδυ της Παρασκευής της 11 Ιουλίου παρόμοιο φωτεινό αντικείμενο. Η αφήγηση των δικηγόρων του Πύργου και του ζεύγους Βαρτζελιώτη συμπίπτει απολύτως με το περιστατικό που περίγραψε ο γιατρός κ. Χρυσικόπουλος ο οποίος αναφέρει ότι παρατήρησε επί 5 λεπτά το φαινόμενο. Το ιπτάμενο αντικείμενο έκανε την εμφάνιση του προς δυσμάς και ΒΔ της Ζαχάρως.

Κινείτο δε με μεγάλη ταχύτητα διαγράφοντας τόξο 45 μοίρες πάνω από την θάλασσα. Ήταν λιγότερο φωτεινό από την Σελήνη και κατά την πορεία μετέβαλε το σχήμα του. Στην συνέχεια το χρώμα του στο κέντρο έγινε σκοτεινότερο και σχηματίσθηκε μια φωτεινή κυκλική περιφέρεια μεγέθους μιας υπερφουσκωμένης σαμπρέλας αυτοκινήτου που έμοιαζε με μεγάλο καπέλο με φωτεινά μπορ. Τελικά το ιπτάμενο αντικείμενο άρχισε να εξαφανίζεται αναστρεφόμενων. Μάρτυς υπήρξε και ο γραμματέας της κοινότητας Αγίας Ιωάννας Πύργου κ. Γ. Γεωργούλιας.

Ο δάσκαλος Κερκύρας κ. Αρ. Λούρος είδε και αυτός ένα ιπτάμενο δίσκο στις 5 Ιουλίου 1969 στις 21:30 το βραδύ πάνω από την νήσο Οθωνοί. Η περιγραφή του περιστατικού ταιριάζει απόλυτα με την προηγούμενη.

Στο χωριό Επίσκεψις της Κέρκυρας έγινε μεγάλη συζήτησις στο καφενείο παρουσία πολλών κατοίκων για το περιστατικό».

Το Βήμα, Πέμπτη 24/7/1969, Ακρόπολις Σάββατο 2/8/1969.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2/12/1973

Το πρωινό της Κυριακής 2/12/1973 γύρω στις 11:00 τέσσερεις φοιτητές της φυσικομαθηματικής σχολής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης παίρνουν της φωτογραφικές τους μηχανές και βγαίνουν βόλτα στην πόλη για να φωτογραφίσουν τοπία.

Πρόκειται για τους Αντώνη Κοκκαλίδη, Βασίλη Ασημακόπουλο, Γιάννη Βασιλείου και Τάσο Τσώνη. Γύρω στις 12 το μεσημέρι βρίσκονται κοντά στο Λευκό Πύργο. Κατά την διάρκεια των φωτογραφήσεων τίποτα δεν προκαλεί την περιέργεια τους.

Μερικές ημέρες αργότερα που εμφάνισαν τις φωτογραφίες σε μια από αυτές προσέχουν κάτι το ιδιαίτερο. Βλέπουν ότι στο πάνω μέρος της φωτογραφίας στη θέση του ουρανού υπάρχει ένα ιπτάμενο αντικείμενο με εξαιρετικά συμμετρικό σχήμα.

Μετά από μεγέθυνση της φωτογραφίας το αντικείμενο παρουσιάζει καθαρά την εικόνα ενός ιπτάμενου δίσκου.

Πραγματοποιούν διάφορες μετρήσεις και διαπιστώνουν ότι το αντικείμενο θα έπρεπε να βρίσκετε σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων ΒΔ και σε ύψος 2-3 χιλιομέτρων.

Στη συνέχεια και αφού το ενδιαφέρον τους βρίσκετε στο έπαρκο, επισκέπτονται τον καθηγητή της μετεωρολογίας κ. Γ. Λιβαδά. Βλέποντας τη φωτογραφία ο καθηγητής τη χαρακτήρισε ως «μια από τις καλύτερες που υπάρχουν σε ολόκληρη την υφήλιο».

Ο κ. Λιβαδάς ανέφερε την ύπαρξη ενός μετεωρολογικού φαινόμενου γνωστού ως Lenticularis (Len) – Φακοειδή.

Τα Lenticularis είναι νέφη σχήματος αμφίκυρτων φακών ή αμύγδαλων συχνά επιμήκη με σαφές περίγραμμα. Πολλές φορές εμφανίζουν ιριδισμό. Οι φοιτητές λαμβάνουν την πρωτοβουλία και βρίσκουν από την μετεωρολογική υπηρεσία το δελτίο καιρού της Κυριακής 2/12, το οποίο γράφει τα εξής :

* 11:20 πμ υπάρχει ολική νέφωση (10/10). Νέφη Αs2, Sc5, επικρατούντα τα As2.

Ήτοι Altostratus (As2) – υψιστρώματα.

Είναι τα φαιόχροα ή κυανίζοντα στρώματα η στρώσεις νεφών αυλακωτής, ινώδους ή ομοιόμορφου εμφανίσεως που καλύπτουν ολικά ή μερικά τον ουρανό και παρουσιάζουν μέρη αρκετά λεπτά, ώστε να διαφαίνεται μέσω αυτών τουλάχιστον αμυδρά ο ήλιος. Σχηματίζουν δε σχεδόν πάντα στρώματα μεγάλης οριζοντίου αναπτύξεως, μερικών δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιομέτρων, όπως και σημαντικής κατακόρυφου ταχύτητος ανέμου (6 μέτρα το δευτερόλεπτο) με διεύθυνση Β-ΒΑ.

12:20μμ. επικρατούν οι ίδιες καιρικές συνθήκες.

Οι φοιτητές αποκλείουν την περίπτωση να έχουν φωτογραφίσει το φαινόμενο Lenticularisγια δυο λόγους: πρώτον οι καιρικές συνθήκες δεν ευνοούν το σχηματισμό του φαινόμενου και δεύτερον, το σχήμα δεν είναι φακοειδές.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι δεν υπήρχε κάτοικος της περιοχής που να ανέφερε πουθενά ότι είδε κάτι περίεργο εκείνη την ημέρα.

Βέβαια και οι τέσσερις φοιτητές δεν είχαν δει τίποτα με γυμνό οφθαλμό. Το αντικείμενο βρήκε μόνο στην φωτογραφία. Οι τέσσερις φοιτητές ψάχνοντας περισσότερο το θέμα ανακαλύπτουν μια ενδιαφέρουσα είδηση στην εβδομαδιαία τοπική εφημερίδα Φωνή της Νάουσας, αρ. φ. 1128. Στην πρώτη σελίδα έγραφε : δυνατή λάμψης φώτισε την νύκτα της Δευτέρας τον κατασκότεινων ουρανών προς την κατεύθυνση του Αρκοχωρίου κατά την διάρκεια της χιονοπτώσεως. Το φαινόμενο παρετηρήθη προς την κατεύθυνση του Αρκοχωρίου γύρω στις 11:07 το βράδυ και λίγο μετά τις εξίσου περίεργες δια την εποχή και την καιρικήν κατάστασιν, βροντές και αστραπές. Όπως βεβαιώνουν όμως όσοι αντελήφθησαν την λάμψιν αποκλείεται να επρόκειτο περί κεραυνού ο οποίος άλλωστε διαρκεί κλάσματα του δευτερολέπτου ενώ εκείνη έδωσε προς στιγμήν την εντύπωσιν πυρκαγιάς, διάρκειας όμως μόνο ολίγων δευτερολέπτων. Φυσικά το φαινόμενο εξακολουθεί να παραμένει ανεξήγητο με αποτέλεσμα να ομιλήσουν μερικοί ακόμα και περί του ενδεχόμενου εμφανίσεως ιπτάμενου δίσκου. Πάντως ούτε πυρκαγιά ούτε άλλη παρόμοια περίπτωση εγνώσθη».

Επίκαιρα τ. 282, 28/12/1973, Θεσσαλονίκη, 27/12/1973, Μακεδονία, 28/12/1973, Απογευματινή, 28/12/1973, Φωνή της Νάουσας, 16/12/1973, αρ.φ.1128.

ΑΝΔΡΟΣ 16/4/1974

Μια ομάδα σπουδαστών ανάμεσα στους οποίους οι Αλέξανδρος Σεβαστόπουλος, Γιώργος Κολλάρος και Γιώργος Γιαννακάκης που είχαν μεταβεί στο Γαύριο της Άνδρου με τις οικογένειες τους για τις γιορτές του Πάσχα, έκανε περίπατο αργά το βράδυ στην παραλιακή τοποθεσία Λιόπεσι, σε απόσταση 600 περίπου μέτρων από την μικρή κωμόπολη. Οι σπουδαστές σταμάτησαν για λίγο στην παραλία της έρημης ακτής συζητώντας εύθυμα, όταν στις 11:15 μ.μ αντελήφθησαν στον ουρανό ένα παράξενο φωτεινό αντικείμενο ελλειψοειδούς σχήματος, που το περιέγραψαν ως τεράστια φωτεινή φακή. Το παράδοξο αυτό αντικείμενο βρισκόταν σε μεγάλο ύψος (οι σπουδαστές υπολόγισαν ότι θα βρισκόταν στα 2000-3000 μετρά) και από την πεπλατυσμένη περίμετρο του διαχεόταν ένα ισχυρό λευκό φως σαν ένας έντονα φωτισμένος δακτύλιος. Από το κέντρο του δίσκου τόσο προς τα πάνω όσο και προς τα κάτω ξεπηδούσαν μικρές πρασινωπές ακτίνες. Το φωτεινό αντικείμενο δεν εξέπεμπε ήχο και ακολουθούσε μια εντελώς ακανόνιστη πορεία. Ορισμένες στιγμές έμενε ακίνητο, μετέωρο μέσα στο σκοτεινό ουρανό, άλλοτε μετακινείτο αστραπιαία προς τα πλάγια, και μερικές φορές έκανε κατακόρυφες ανοδικές και καθοδικές αναπηδήσεις. Οι σπουδαστές παρατήρησαν το ιπτάμενο φωτεινό αντικείμενο για 2-3 λεπτά έως ότου στράφηκε προς τα ΒΔ του νησιού και χάθηκε πίσω από το βουνό Πέταλον, που έχει ύψος 1003 μέτρα. Λίγο πριν χαθεί στο βάθος του ορίζοντα πέρασε ανάμεσα από ένα σύννεφο που φωτίστηκε εκτυφλωτικά από ένα λαμπρό λευκό φως.

Τα Νέα, Πέμπτη 18/4/1974 Α. Σάκαλης.

ΕΥΒΟΙΑ 1974

16/4/1974 : στις 00:30 θεάθηκε ένα κιτρινωπό αντικείμενο το οποίο ήταν αθόρυβο, είχε μικρή ταχύτητα και πετούσε σε ύψος 600-700 μέτρων. Πριν εξαφανιστεί εξέπεμπε διάφορες λάμψεις.

6/5/1974 : στις 8:30μμ θεάθηκε ένα αντικείμενο του οποίου το χρώμα ήταν κιτρινωπό και εξαφανίστηκε πίσω από την Δίρφυ. Είναι αξιοσημείωτο ότι το ΑΤΙΑ βρισκόταν υπό τη συνοδεία δυο αεροσκαφών τα οποία το παρακολουθούσαν πολύ στενά.

7/6/1974 : στις 11:50μμ ένα δισκοειδές ΑΤΙΑ έκανε περίεργες κινήσεις πάνω από την Κύμη και μετά από λίγο απομακρύνθηκε.

8/6/1974 : στις 10:30μμ μάλλον το ίδιο ΑΤΙΑ προβαίνει στις ίδιες κινήσεις με το προηγούμενο.

30/6/1974 : στις 00:15 εμφανίστηκε ένα αθόρυβο αντικείμενο με κατεύθυνση από βορρά προς νότο. Αυξάνοντας την ταχύτητα που έφτασε πάνω από τη Μονή Σωτήρα και άλλαξε πορεία. Εξαφανίστηκε σε ύψος 600-700 μέτρων εκπέμποντας κόκκινες λάμψεις.

2/7/1974 : εμφανίστηκε ένα κίτρινο αντικείμενο σε ύψος 1000-2000 μέτρων με κατεύθυνση από ΒΔ προς ΝΑ. Αργότερα φάνηκε να εκπέμπει λευκές λάμψεις σαν άστρο και χάθηκε.

10/7/1974 : στις 10:08πμ εμφανίστηκε ένα κιτρινωπό αντικείμενο με διεύθυνση από βορρά προς νότο. Στις 10:15πμ έσβησε αφού εξέπεμψε 3 φωτεινές λάμψεις.

Σ. Αικατερινίδης, Star, 2/6/1994.

ΑΙΓΑΙΟ ΒΟΛΟΣ 1977

Σημαντικό περιστατικό συνέβη το 1977 πάνω από το αιγαίο στα ανοιχτά του Βόλου. Ο 26χρονος υποσμηναγός Α. Νικολάου πετούσε σε ύψος 17.000 ποδιών λίγο μετά το σούρουπο με ένα αεροπλάνο τύπου Α-7 Η κορσέρ. Ο υποσμηναγός είχε περισσότερες από 700 ώρες πτήσεων στο ενεργητικό του. Βρισκόταν σε μια συνηθισμένη πτήση ερευνώντας τον ουρανό όταν το βλέμμα του έπεσε σε ένα σημάδι αρκετά μίλια μακριά του προς τη δεξιά πλευρά του σκάφους. Η πρώτη του σκέψη ήταν ότι επρόκειτο για τουρκικό αεροσκάφος μιας και η ταχύτητα του ήταν μεγάλη για εμπορικό η επιβατικό. Η περιγραφή που έκανε αργότερα ο πιλότος είχε ως εξής : «γυρίζω πλάγια το σκάφος για να έχω καλύτερη ορατότητα με τον στόχο και τελικά ευθυγραμμίζομαι με αυτόν. Από τα ραντάρ του εδάφους δεν μου είχε έρθει καμία αναφορά εχθρικού στόχου ούτε κάποια εντολή αναχαίτισης αγνώστου αεροσκάφους. Το φωτεινό αντικείμενο βρισκόταν σε πορεία προς εμένα ακριβώς στο ίδιο ύψος. Καθώς πλησίαζε διέκρινα ένα κυκλικό σκάφος διαμέτρου 10 μέτρων με μια θαμπή ασημί επιφάνεια, σαν ανοξείδωτο μέταλλο ή αλουμίνιο. Στο κέντρο του υπήρχε ένα υπερυψωμένο τμήμα με ένα άνοιγμα που έμοιαζε με πιλοτήριο. Δεν υπήρχαν ούτε εισαγωγές ούτε εξαγωγές κινητήρα και καμιά ένδειξη συστήματος προώθησης. Καθώς το άγνωστο σκάφος πλησίαζε φαινόταν να κάνει μερικές αλλαγές στην πορεία του βουτώντας από την μια πλευρά στην άλλη, γύρισα το Α-7^Η προς τα αριστερά κάνοντας μια μεγάλη βουτιά διαφυγής και αυτό με ακολούθησε με εκπληκτική ταχύτητα, εντυπωσιάστηκα και φοβήθηκα. Το άγνωστο σκάφος ακολούθησε με ακρίβεια την κάθε μανούβρα μου ώσπου έφτασα στα 10.000 πόδια, με το άγνωστο σκάφος κολλημένο στην ουρά μου. Τα επόμενα 8 λεπτά ήταν πολύ δύσκολα. Εκτελούσα συνέχεια μανούβρες και ελιγμούς διαφυγής φτάνοντας το αεροσκάφος στα όρια της δομικής του αντοχής. Ο κινητήρας ούρλιαζε και το αεροσκάφος έτρεμε ολόκληρο. Δεν κατάφερα να προπορευτώ ούτε χιλιοστό από το άγνωστο σκάφος που ήταν ακόμα κολλημένο στη  ουρά μου και με ακολουθούσε με εκπληκτική ευκολία, σαν να ήξερε από πριν τι κίνηση θα έκανα. Είχα αρχίσει πλέον να πανικοβάλλομαι. Το άγνωστο σκάφος με προσπέρασε ξαφνικά και πετώντας στα 100 μέτρα μπροστά μου αρχίζει μια απίστευτη επίδειξη από ελιγμούς που ήταν αδύνατο να γίνουν με οποιοδήποτε αεροσκάφος. Εκτελούσε απόλυτα κάθετες ανόδους και καθόδους χωρίς να στρέψει από τον κύριο άξονα πτήσης του με G (επιτάχυνση βαρύτητας) που ξεπερνούσαν τα 12 ή 15, και φυσικά τα όρια αντοχής οποιουδήποτε ανθρώπου. Κατόπιν άρχισε πάλι να κινείται 100 μέτρα μπροστά μου εκτελώντας ελιγμούς σε απόλυτα ορθές γωνίες στο οριζόντιο επίπεδο και ερχόταν στα πλάγια μου μια από δεξιά και μια από αριστερά. Δεν το κυνηγούσα πλέον. Απλά ήμουν εκεί και το έβλεπα να μου διδάσκει μια νέα τακτική απίστευτων ελιγμών. Στην αρχή είχα τρομοκρατηθεί αλλά τώρα κοιτούσα μαγεμένος. Κάποια στιγμή σταμάτησε τους ελιγμούς ανέπτυξε στιγμιαία τρομακτική ταχύτητα και απλά εξαφανίστηκε από μπροστά μου. Έμεινα να πετώ μόνος με το στόμα ανοικτό νομίζοντας ότι ονειρεύομαι».

Το γεγονός αυτό έγινε γνωστό στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας Κ. Αβέρωφ ο οποίος αφοπλιστικά και χωρίς καμιά προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων δήλωσε μπροστά σε άλλους υπουργούς και ανώτατους αξιωματικούς «κάποτε αμφέβαλα για το αν τα ΑΤΙΑ είναι αληθινά, δεν έχω όμως πια αυτή την αμφιβολία». Λίγο αργότερα σε πρες-κονφερανς που έγινε μετά το περιστατικό αυτό, εξέπληξε για μια φορά ακόμα τους δημοσιογράφους όταν προέτρεψε για μια επείγουσα έρευνα του φαινόμενου αυτού τόσο την πολιτική όσο και την στρατιωτική ηγεσία.

ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ 1979

Η κυρία Αντιγόνη Γλυκοφρύδη κορυφαίο στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου μιλάει για την εμπειρία που είχε μαζί με άλλα 17 άτομα την Πέμπτη της 21^ης Ιουλίου του 1979 κατά την διάρκεια πρόβας στο αρχαίο θέατρο της Επιδαυρου. «Ήταν περίπου 11:30 το βράδυ και κάναμε πρόβα στην ορχήστρα. Κοιτούσαμε από την κατεύθυνση των κερκίδων προς το βάθος όπου συνήθως είναι το σκηνικό. Ξαφνικά είδαμε τρία φωτεινά αντικείμενα που διέσχιζαν τον ορίζοντα σε παράλληλη προς το έδαφος πορεία. Τότε φωνάξαμε όλοι μαζί κάπου 16 άτομα : ΑΤΙΑ. Το χρώμα τους ήταν πορτοκαλί και η ένταση του φωτός σταθερή. Περνούσαν πολύ γρήγορα αλλά η κίνηση τους ήταν τόσο ομαλή που μου θύμιζε κύκνους μέσα στο νερό… αθόρυβη γεμάτη αρμονία. Και ξαφνικά όπως εμφανίστηκαν ένα – ένα χάθηκαν στο βάθος του ορίζοντα. Τα τρία φωτεινά αντικείμενα περνούσαν το ένα πίσω από το άλλο. Μας έκανε τρομερή εντύπωση η ροή τους, το κύλισμα, το πόσο απαλά περνούσαν με τόσο μεγάλη ταχύτητα. Ο ουρανός ήταν καθαρός φύσαγε και είχε ψύχρα. Πάνω στην ορχήστρα ήταν στραμμένοι όλοι οι προβολείς του θεάτρου, δηλαδή εμείς είμαστε μέσα στο φως των προβολέων οπότε το φως των αντικειμένων πρέπει να ήταν πολύ πιο δυνατό για να τραβήξει την προσοχή μας. Έδιναν την εντύπωση ότι το καθένα περιστρεφόταν γύρω από τον άξονα του. Η απόσταση ανάμεσα τους ήταν ίση».

Άλλοι μάρτυρες του φαινόμενου στο θέατρο της αρχαίας Επιδαυρου ήταν οι Αλέξης Μινωτής, Νόρα Κατσέλη, Ελένη Ρήγα, Μαριαλένα Καρμπούρη, Ράνια Οικονομίδου, Νεφέλη Ορφανού, Λία Πάρλα, Αννυ Πασπάτη, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Βεατρίκη Δεληγιάννη, Πίτσα Καπιτσινέα, Μαρία Χόρς, Τζέσυ Παπουτσή κ.α.

Οι αφηγήσεις όλων των παρισταμένων στο θέατρο ήταν απόλυτα συνεπείς. Αργότερα μαθεύτηκε ότι ο ηθοποιός Στέλιος Βόκοβιτς είδε τα ΑΤΙΑ από άλλο σημείο της περιοχής : «όταν έφυγα από το θέατρο ήταν 11:00 το βράδυ και βρισκόμουν στο δρόμο προς του Σαρρή. Τότε παρατήρησα σε μια στιγμή όχι σε μεγάλο ύψος ένα έντονο φως σαν από προβολέα. Το χρώμα του ήταν κιτρινωπό σαν το χρώμα του ήλιου στη δύση του. Αμέσως μετά είδα και ένα δεύτερο και ένα τρίτο. Τα είδα πεντακάθαρα αλλά δεν άκουσα καθόλου θόρυβο. Με πολύ μεγάλη ταχύτητα τα αντικείμενα εξαφανίσθηκαν από την δύση προς την ανατολή».

Στον Πόρο την ίδια ώρα ένα φωτεινό αντικείμενο πλησίαζε από την περιοχή της Πελοποννήσου, στάθηκε πάνω από την θάλασσα που χωρίζει τον Πόρο από τον Γαλατά και ύστερα κατευθύνθηκε προς τα βόρεια αφού προηγουμένως χωρίστηκε σε τρία εξίσου φωτεινά αντικείμενα. Η εμφάνιση αυτή έγινε γνωστή από τον γεωπόνο κ. Νίκο Κατσιώρχη κάτοικο Πόρου και έγινε αντιληπτή από δεκάδες άλλα άτομα από διαφορετικά σημεία του νησιού ή του Γαλατά που έβλεπαν το φαινόμενο από διαφορετική γωνία.

Το περιστατικό ερεύνησε η ομάδα Φαέθων και συγκεκριμένα ο Δημ. Κουτσούκης και ο Χρ. Λάζος με την σύζυγο του Δανάη.

ΚΑΤΩ ΣΤΑΛΟΣ ΧΑΝΙΩΝ 16/1/1980

Ο καθηγητής τεχνικών (ζωγράφος – γλύπτης) στο γυμνάσιο της περιοχής Κάτω Σταλού, κ. Αντώνης Ε. Παυλάκης, περιγράφει με λεπτομέρεια το περιστατικό που ακολουθεί : «την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου του 1980 προς το σούρουπο, στο συνοικισμό που μένω στο Κάτω Σταλό, 7 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Χανίων, μερικές γυναίκες από τα πρώτα σπίτια του συνοικισμού που βρίσκονταν στην πλευρά της θάλασσας είδαν να περνά ένα ιπτάμενο αντικείμενο κατευθυνόμενο προς τα δυτικά. Το περιέγραψαν σαν πλακέ μπαλόνι ή σαν μια σακούλα φουσκωμένη χρώματος λευκού. Σε λίγα δευτερόλεπτα το βλέπει ένας κάτοικος του διπλανού χωριού ενώ οδηγούσε το αγροτικό του αυτοκίνητο, ο οποίος μαζί με τους συνεπιβάτες του σταμάτησε το αυτοκίνητο για να το παρατηρήσει καλύτερα. Η ταχύτητα του αντικειμένου θα ήταν 60 – 70 χιλιόμετρα χωρίς αυξομείωση, σε μια πορεία σταθερού ύψους υπολογισμένη με μεγάλη ακρίβεια. Στη συνέχεια ο Στέλιος Ματιγάκης το αντελήφθη να χάνει ύψος προς την παραλία. Ο Σ. Ματιγάκης θεωρώντας ότι το ιπτάμενο αντικείμενο ήταν αλεξίπτωτο φώναξε κάποιους φίλους του που ήταν μέσα σε καφενείο (τον Νικόλαο Κτιστάκη, τον Γιάννη Ζωφάκη, τον Μιχάλη Παπαδάκη, τον Βασίλη Τζανουδάκη, τον Μιχάλη Ματιγάκη κ.α.), τρέχοντας ταυτοχρόνως προς την παραλία και το είδε να προσγειώνετε (αιώρηση μισού μέτρου πάνω από την επιφάνεια τις θάλασσας) σε όρθια στάση, όπως φαίνεται στα σχετικά σκίτσα. Ο κ. Ματιγάκης είχε φτάσει τώρα σε απόσταση μόλις 7 μέτρων από το αντικείμενο. Διαπίστωσε ότι υπήρχε παντελής απουσία θορύβου. Οι διαστάσεις του αντικειμένου ήταν 1,20 x 0,30 μ. περίπου. Όταν επιχείρησε να πλησιάσει πιο κοντά εντελώς ξαφνικά και ήρεμα το αντικείμενο ανυψώθηκε με σταθερή ταχύτητα με κατεύθυνση προς τα δυτικά, και σε ύψος των 10 – 15 μ. συνέχισε ήρεμα την πορεία του. Την στιγμή εκείνη παρατήρησε το βαθύ πορτοκαλί χρώμα που είχε το κάτω μέρος του αντικειμένου και διαπίστωσε αλλά όχι με βεβαιότητα, ότι κατά την απογείωση του μερικά εξογκωμένα πολυγωνικά σημεία της ράχης του σαν να κινήθηκαν (φούσκωσαν λίγο). Την απογείωση την είδαν και οι υπόλοιποι θεατές που έκαναν τις ίδιες οπτικές διαπιστώσεις. Ένας εξ αυτών πήρε το αυτοκίνητο του και ακολούθησε το ΑΤΙΑ τρέχοντας παράλληλα προς αυτό. Το συνάντησε μετά από 300 μέτρα να προσπαθεί για δεύτερη φορά να προσγειωθεί πάνω από κεραμοποιεία της περιοχής. Το σούρουπο είχε ήδη προχωρήσει και το ΑΤΙΑ ξαναπήρε ύψος με κατεύθυνση ΝΔ. Πραγματοποίησε ελιγμούς ανάλογα με τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους ώσπου χάθηκε στο ημίφως παίρνοντας ύψος. Κοινή διατύπωση όλων των μαρτύρων ήταν ότι το ΑΤΙΑ δεν είχε κυβερνήτη».

Ιπτάμενοι δίσκοι, UFO, στο κατώφλι της κοσμικής επαφής, τ. 14, Φεβρουάριος – Μάρτιος 1980, Λάζος.  

ΠΤΗΣΗ ΑΘΗΝΑ – ΚΕΡΚΥΡΑ 11/2/88

Με τίτλο ΑΤΙΑ συνόδευσε αεροπλάνο στην πτήση Αθήνα – Κέρκυρα η Ελευθεροτυπία στις 12/2/88 έγραφε επί λέξει : «περίεργο φωτεινό αντικείμενο έγινε αντιληπτό από πιλότο επιβατικού αεροσκάφους που εκτελούσε την πτήση 609 από Αθήνα προς Κέρκυρα χθες στις 9 το βράδυ. Σύμφωνα με πληροφορίες της Ε ο πιλότος του αεροσκάφους τύπου Μπόινγκ 737 κ. Αβδελάς ανέφερε στην υπηρεσία του ότι κατά την πτήση προς την Κέρκυρα και ενώ βρισκόταν σε ύψος 3.500 πόδων είδε ένα μεγάλο φωτεινό αντικείμενο να έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα κατά του αεροσκάφους με κίνδυνο να συγκρουστούν. Η φωτεινότητα μάλιστα του αντικειμένου ήταν πολύ ισχυρή, τόση όση εκπέμπουν οι προβολής τριών τζάμπο. Πάντα σύμφωνα με πληροφορίες το αεροσκάφος μπήκε σε τελική προσγείωση από τα 3500 πόδια που βρισκόταν στα 1000. Το φωτεινό αντικείμενο παρακολουθούσε το αεροσκάφος κατά πόδας μέχρι την προσγείωση του. Σταμάτησε όμως στο ύψος τον κεραιών του αεροδρομίου της Κέρκυρας και παρέμεινε εκεί για 20 λεπτά της ώρας. Μετά το συμβάν αυτό ο κ. Αβδελάς επανάφερε το αεροπλάνο στην Αθήνα και τόσο το κέντρο του αεροδρομίου όσο και οι στρατιωτικές υπηρεσίες του ζήτησαν περισσότερες πληροφορίες Ο κ. Αβδελάς περίγραψε τα όσα συνέβησαν στον ελεγκτή Αντώνη Αράπογλου ο οποίος και τα κατέγραψε. Το γεγονός μεταδόθηκε και από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία που κίνησε το ενδιαφέρον ομάδας Αμερικανών που ερευνούν θεάσεις ΑΤΙΑ».

ΚΡΗΤΗ 1989

Πέμπτη 7/12/1989 ώρα 18:15, θέαση στην περιοχή Μαλιάδες Ηρακλείου.

Σάββατο 9/12/1989, απόγευμα, θέαση στην περιοχή Ηρακλείου.

Κυριακή 10/12/1989, ώρα 19:40 θέαση στην περιοχή Ηρακλείου.

Δευτέρα 11/12/1989, απόγευμα, θέαση στην περιοχή Ηρακλείου.

Τρίτη 12/12/1989, ώρα 17:30, θέαση στην περιοχή Αγ. Βαρβάρας Ηρακλείου.

Τρίτη 12/12/1989, ώρα 21:00, θέαση στην περιοχή Σέλλια Ρεθύμνου.

Από τις ανταποκρίσεις των εφημερίδων μαθαίνουμε ότι επί 13 ημέρες η Κρήτη έχει συνεχείς εμφανίσεις ΑΤΙΑ.

Στις 7/12/1989 γύρω στις 7:00 το βραδύ στην περιοχή των Μαλιάδων Ηρακλείου ένα τεράστιο φωτεινό αντικείμενο ανεβοκατέβαινε συνέχεια και έδινε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να προσγειωθεί.

Στις 12/12/1989 από τις 5:30 έως τις 6:30 το απόγευμα στις περιοχές Αγίου Μύρωνα, Κρούσωνα, και Αγ. Βαρβάρας Ηρακλείου οι κάτοικοι βλέπουν ένα ιπτάμενο αντικείμενο τεραστίων διαστάσεων, στρογγυλό να εκπέμπει έντονο λευκό φως και προς τα κάτω φωτεινές ακτίνες με πράσινο χρώμα. Πετούσε σε χαμηλό ύψος για μια ώρα και ύστερα απομακρύνθηκε με μεγάλη ταχύτητα. Το ίδιο βράδυ γύρω στις 21:00 ο πρόεδρος του χωριού Σέλλια Ρεθύμνου κ. Κουρμουλής ειδοποίησε τους κατοίκους του χωριού για να δουν ένα ιπτάμενο φωτεινό αντικείμενο να πετάει αργά πάνω από το χωριό, να κάνει απότομους ελιγμούς να αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα και να απομακρύνεται. Είχε στρογγυλό σχήμα. Την ώρα που το ΑΤΙΑ ίπτατο πάνω από την περιοχή, οι τηλεφωνικές συσκευές έδιναν αλλοιωμένο ήχο και οι τηλεοράσεις σταμάτησαν να λειτουργούν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Μόλις το ΑΤΙΑ απομακρύνθηκε όλα αποκαταστάθηκαν.

Ελεύθερος τύπος, Αικατερινίδης Εξωγήινα όντα στην Ελλάδα

ΞΑΝΘΗ 20/6/1999

Την Κυριακή 20 Ιουνίου 1999 μεταξύ 10 – 11 το πρωί ο Παρασκευάς Κοτσοβάνης ηλεκτρονικός τηλεπικοινωνιών βρισκόταν στο όρος Αχλάτ Τσάλ σε υψόμετρο 1400 μέτρων στην Ξάνθη όπου είχε πάει να κάνει έλεγχο σε κάποιες κεραίες. Είχε πάρει μαζί του και την φωτογραφική μηχανή με το τρίποδο για να φωτογραφίσει την εκπληκτική θέα επειδή η μέρα ήταν πολύ καλή. Μετά την εργασία του και ενώ ήταν έτοιμος να φωτογραφίσει το τοπίο παρατήρησε δυο παράξενες λάμψεις στον ουρανό.

Καταλαβαίνοντας τι έβλεπε πρόλαβε και τράβηξε δυο φωτογραφίες. Η μια φωτογραφία δείχνει καθαρά ένα ΑΤΙΑ και άλλο ένα πανομοιότυπο σε μεγαλύτερη απόσταση μέσα στα σύννεφα. Η δεύτερη φωτογραφία δεν έδειξε τίποτα εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητας που ανέπτυξαν τα δυο φωτεινά αντικείμενα. Τα ΑΤΙΑ κινήθηκαν με μεγάλη ταχύτητα με κατεύθυνση από την Καβάλα προς την Αλεξανδρούπολη, από όπου τα παρατήρησαν και δυο γιατροί. Το ίδιο βράδυ το ζεύγος των συμβολαιογράφων Κ. και Μ. Καρυωτάκη έτρωγε στο μπαλκόνι του όταν είδε τα δυο φωτεινά αντικείμενα να αναβοσβήνουν στον ουρανό. Παρατήρησε μάλιστα ότι όσο το ένα από τα δυο παρέμενε σταθερό το άλλο βρισκόταν σε κατακόρυφη κίνηση.

Τέσσερις μέρες αργότερα το βράδυ της Πέμπτης 26/6 ο Γιώργος Παναγιωτίδης  από το Πανόραμα Θεσσαλονίκης παρατήρησε στον ουρανό από το μπαλκόνι του σπιτιού του που βλέπει στον Θερμαϊκό ένα φωτεινό αντικείμενο που παρέμεινε σταθερό για 2-3 λεπτά. Όσο αυτό παρέμενε σταθερό φώναξε την σύζυγο του και το παιδί του και κάποιον οικογενειακό φίλο. Το είδαν όλοι. Κατεβαίνοντας στον κάτω όροφο για να πάρει τη φωτογραφική μηχανή το ΑΤΙΑ έφυγε με μεγάλη ταχύτητα. Επέστρεψε όμως λίγο αργότερα στο κέντρο του Θερμαϊκού όπου παρέμεινε για λίγα μόνο δευτερόλεπτα.

Οι εξακριβωμένες αυτές μαρτυρίες για την εμφάνιση ΑΤΙΑ στην Βόρεια Ελλάδα αναφέρθηκαν την Παρασκευή 25/6 από τις ειδήσεις των 20:00 του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ καθώς και από τον ΑΝΤ1 το Σάββατο 26/6. Το θέμα κάλυψε και η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος στο φύλλο της Παρασκευής 25/6. 

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΑΝ ΤΑ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΑ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΒΕΣΗ ΤΗΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΣΤΙΣ 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2008

Η περιοχή του Πλακιά είναι μια πανέμορφη παραλία νότια του Ρέθυμνου της Κρήτης. Το χωριό Σελλιά, μεσαιωνικό κέντρο της περιοχής, είναι μερικές εκατοντάδες μέτρα ψηλότερα, στην βουνοπλαγιά, δυτικά του Πλακιά Το εξαιρετικά ιδιαίτερο είναι ότι εδώ και καιρό οι ντόπιοι, αλλά και οι επισκέπτες της περιοχής, έχουν παρατηρήσει ένα περίεργο ιπτάμενο αντικείμενο να αιωρείται στον ουρανό της περιοχής.

Μετά την επίσκεψη στην αρχαία Λισσό, όπου είχαμε την εμπειρία της θέασης UFO, πάνω από την παραλία της αρχαίας Σύιας (Σούγια) με πολλούς άλλους αυτόπτες μάρτυρες στις 13 Απριλίου 2008, υποψιασμένοι πλέον αρκετά, επισκεφθήκαμε τα Σελλιά Ρεθύμνου. Εκεί συναντήσαμε τον κ. Θεόδωρο Κ. που το ίδιο βράδυ μας έδειχνε στον ξάστερο ουρανό ένα συγκεκριμένο φωτεινό σημείο, δυτικά του Πλακιά και των Σελλίων. Ήταν σαν ένα αστέρι με τη διαφορά όχι υπήρχε ένα μικρό κόκκινο φωτάκι που φαινόταν να τρεμοπαίζει ή να στριφογυρίζει στο κέντρο του λευκού φωτός του αστεριού. Ενώ το παρατηρούσαμε συζητώντας για το αν είναι αστέρι ή δορυφόρος κι ενώ το αντικείμενο ήταν μέχρι τότε ακίνητο, αμέσως άρχισε να κατεβαίνει, μέχρι που χάθηκε πίσω από την κορυφογραμμή των λόφων. Ρωτήσαμε ποιο σημείο είναι εκεί κι ο Θεόδωρος είπε : «κάθισε στον Φοίνικα!»

Στην ερώτηση μας, τι είναι ο Φοίνικας, απάντησε ότι είναι ένα αρχαίο χωριό, εγκαταλελειμμένο τώρα πια. Αργότερα όταν κοιτάξαμε το χάρτη της Κρήτης, είδαμε ότι ο μόνος Φοίνικας που βρίσκεται στην κατεύθυνση αυτή, είναι η αρχαία πόλις στο σημερινό Λουτρό Σφακίων. Το χωριό Φοίνικας για το οποίο μας μιλούσε ο Θεόδωρος δεν υπήρχε στο χάρτη, αν και όπως βρήκαμε μετά, αυτός ο αρχαίος παράλιος οικισμός αναφέρεται από τον Στράβωνα (X, 475) ως Φοίνιξ Λαμπαίων και από την Γκαρντούσι, ως Απολλωνία. Ο χαρακτηρισμός των Λαμπαίων έγινε προφανώς για διάκριση από τον Φοίνικα της Ανώπολης Σφακίων, γιατί ανήκε στους κατοίκους της αρχαίας Λάμπης, ή Λάππας που βρισκόταν στη θέση της σημερινής Αργυρούπολης.

Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τον Φοίνικα τον Ιούνιο, στο θερινό ηλιοστάσιο, έχοντας υπόψη ότι οι περισσότερες θεάσεις ΑΤΙΑ, γίνονται σε σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και κυρίως κατά τη διάρκεια των ηλιοστασίων και των ισημεριών.

Φτάσαμε δυο μέρες μετά το φεγγάρι του Ιούνη στα Σελλιά. Τη φορά αυτή, είχαμε μαζί μας στην παρέα, τον κ. Κώστα Κακουδάκη, φίλο και καλό γνωστό ξεναγό, που λόγω του επαγγέλματος του γνωρίζει καλά τις περιοχές αυτές, αλλά και δυο σχετικά ανυποψίαστους φίλους, ως ανεξάρτητους παρατηρητές.. Φτάσαμε στον Πλακιά, την Παρασκευή 20 Ιούνη, χωρίς να είμαστε σίγουροι για το που ακριβώς έπρεπε να πάμε. Επισκεφθήκαμε πάλι τον Θεόδωρο που μας περίμενε στο σπίτι του.

Όμως στον πρωινό καφέ κι ενώ ετοιμαζόμασταν να ξεκινήσουμε, συνέβη κάτι αναπάντεχο όσο και τραγικό: ακούσαμε τις καμπάνες να χτυπούν με γρήγορο ρυθμό. Ο Γιώργος, από την παρέα, πετάχτηκε πάνω: «Παιδιά, φτωχιά!» Ο Θεόδωρος κι άλλοι βγήκαν να δουν χι συμβαίνει. Άκουσα τον Θεόδωρο να μονολογεί εμβρόντητος: «Πω, πω, καίγεσαι ο Φοίνικας». Πυκνός καπνός είχε καλύψει την περιοχή που βρίσκονται τα ερείπια. Πήγε πιο πέρα για να δει καλύτερα κι όταν επέστρεψε μας είπε περίλυπος όχι είναι μεγάλη φωτιά και καίει εκατοντάδες ελιές, ανάμεσα σε αυτές και αρκετές δικές του, ηλικίας άνω των πεντακοσίων ετών!

Έτσι μείναμε να παρακολουθούμε την εξέλιξη της φωτιάς από τα Σελλιά.

Η περιοχή είχε ήδη περικυκλωθεί από πυροσβέστες επί το έργον. Σε λιγότερο από μια ώρα έφτασαν δυο πυροσβεστικά αεροσκάφη τύπου Καναντέρ κι ένα ελικόπτερο Σκόρπιον κι άρχισαν να ρίχνουν νερό από αέρος.

Παραχωρούσαμε τη φωτιά με κιάλια. Κινιόταν προς τη θάλασσα και προς το ξερό μέρος του βουνού. Αν ο αέρας είχε διαφορετική κατεύθυνση ίσως να κινδύνευε όλος ο Πλακιάς. Ο Γιώργος ως συνήθως, άρχισε να τραβά φωτογραφίες από μακριά με το ζουμ.

Τα αεροσκάφη πηγαινοέρχονταν συνεχώς από πάνω μας. Μας εντυπωσίασε η ακρίβεια των κινήσεων του ελικοπτέρου και των αεροσκαφών, παρόλο που υπήρξαν αντίξοες καιρικές συνθήκες με θυελλώδεις ανέμους έντασης 9 με 10 Μποφώρ! Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες καθώς περνούσαν πάνω από τα κεφάλια μας. Η όλη επιχείρηση της πυρόσβεσης στέφθηκε με πλήρη επιτυχία λίγο πριν πέσει το σκοτάδι.

Τη νύχτα με ευχαρίστηση διαπιστώσαμε όχι δεν υπήρξε αναζωπύρωση της φωτιάς.

Το μεσημέρι της Κυριακής η φτωχιά φαινόταν να έχει σβηστεί οριστικά κι έτσι μπορέσαμε επιτέλους να επισκεφθούμε το χώρο. Την ώρα που φτάναμε εκεί, συναντήσαμε και τους τελευταίους πυροσβέστες που είχαν μείνει για να ελέγξουν πιθανές εστίες. Μας δήλωσαν κι αυτοί εντυπωσιασμένοι από την πρωτοφανή ακρίβεια της αεροπυρόσβεσης.

Στο χώρο του Φοίνικα Λαμπαίων λοιπόν, είδαμε όχι πρόκειται για τα ερείπια ενός παλιού οικισμού μεσαιωνικής προέλευσης και ότι στο κέντρο του υπάρχουν τα υπολείμματα ενός μοναστηριού φρουριακής μορφής που μάλλον είχε χτισθεί κατά την ενετοκρατία.

Περίλυποι λοιπόν για την ζημιά που είχε κάνει στις ελιές η φωτιά γυρίσαμε στο Ηράκλειο την Κυριακή το βράδυ. Ήμασταν τόσο απογοητευμένοι που δεν κοιτάξαμε καν, τις φωνογραφίες και τα βίντεο που είχαμε βγάλει.

Ημέρα Τρίτη, ο κ. Γιώργος με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να δει τα βίντεο που είχα τραβήξει, γιατί στις δικές του φωνογραφίες υπήρχαν πολλά παράξενα ιπτάμενα αντικείμενα! Το ίδιο ζήτησε κι από τον Κώστα Κακουδάκη. Πράγματι κάτι περίεργο υπήρχε και στις δικές μας λήψεις.

Επτά ακόμη φωτογραφίες που παρουσιάζουν τα αινιγματικά σκάφη που συνόδευαν τα σκάφη πυρόσβεσης. Παρατηρήστε στην εκάστου μεγάθυμη ότι το σχήμα τους είναι κυκλικό, δισκοειδές ή σχήμα καμπάνας. Αν η παρουσία τους συνδυαστεί με τις έντονες φήμες για την «μόνιμη» σχεδόν παρουσία άγνωστης πηγής φωτός στον ουρανό της περιοχής κάθε βραδύ, μπορούν να εξαχθούν ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Πάντως η γρήγορη και επιτυχής έκβαση της επιχείρησης πυρόσβεσης δείχνει ότι οι αινιγματικοί επισκέπτες -; όποιοι κι αν είναι -; είχαν φιλικές διαθέσεις.

Αυτό το οποίο μπορούσαμε να διακρίνομε καθαρά στις φωτογραφίες του κ. Γιώργου, ήταν κάποια αρκετά μικρότερα σε σύγκριση με το ελικόπτερο, ιπτάμενα δισκοειδή αντικείμενα μεταλλικής υφής, τα οποία βρισκόταν στο χώρο γύρω από τα Καναντέρ και το Σκόρπιον καθ' όλη τη διάρκεια της πυρόσβεσης. Φυσικά, εμείς δεν είχαμε αντιληφθεί τίποτε όσο βρισκόμασταν στο Φοίνικα. Στις φωνογραφίες εμφανίζονται καθαρά τα αντικείμενα να δημιουργούν σχηματισμούς σε σχέση με τις εναέριες δυνάμεις πυρόσβεσης.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ενώ σε κάποιες φωτογραφίες φαίνονται πιο καθαρά, σε άλλες - που έχουν παρθεί με διαφορά δευτερόλεπτου η μια από την άλλη- εξαφανίζονταν κι εμφανίζονται σε επόμενες κατά ένα «μαγικό» τρόπο.

Η μεγέθυνση μας έδειξε πεντακάθαρα το σχήμα των αντικειμένων αυτών. Κι όπως λένε κι οι Κινέζοι: Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις.. Όταν συνειδητοποιήσαμε τι ακριβώς ήταν αυτό που είχαμε βιώσει, μείναμε κατάπληκτοι.

Προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με κάποιον από το ρωσικό οχταμελές πλήρωμα του Σκόρπιον, για να διασταυρώσουμε τα στοιχεία και να ρωτήσουμε αν αυτοί αναλήφθηκαν τους αινιγματικούς συνόδους τους, αλλά μάθαμε μόνο όχι φιλοξενούνται στην 115 Σμηναρχία της Αεροπορίας Χανίων.

Καταφέραμε να βρούμε στο τηλέφωνο μόνο τον' Έλληνα πιλότο του ενός Καναντέρ, ο οποίος μας δήλωσε ευγενικά ότι δεν μπορεί να μας μιλήσει, χωρίς την έγκριση της Υπηρεσίας του.

Έτσι αποφασίσαμε απλά να δημοσιεύσουμε τις φωνογραφίες και το γεγονός για να ενημερωθεί ο κόσμος και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Μετά από πολύωρη συζήτηση καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τα αντικείμενα αυτά, αφ' ενός είναι πιθανόν να συνδέονται με το αντικείμενο που λέγεται ότι εντοπίζεται στον ουρανό της περιοχής και αφ' έτερου ότι δεν βρέθηκαν εκεί τυχαία για να παρακολουθήσουν τα γεγονότα, αλλά πιθανόν να είχαν και βοηθητικό ρόλο στην κατάσβεση της φωτιάς. Δεν νομίζουμε ότι ήταν εχθρικά αν κρίνουμε από την επιτυχή έκβαση της πυρόσβεσης.

Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για μια... "έξωθεν παρέμβαση" ή αν είναι κάποια προηγμένη τεχνολογία που μόλις αρχίζει να χρησιμοποιείται, αλλά οι φωνογραφίες παραμένουν αδιάψευστοι μάρτυρες της παρουσίας τους.

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Το ειδικό ελικόπτερο «Σκόρπιον» με το οκταμελές ρωσικό πλήρωμα αδειάζει το νερό πάνω στις εστίες της πυρκαγιάς. Ωστόσο, μπορεί κάνεις να διακρίνει καθαρά τα μικρότερα σκάφη, άγνωστης προέλευσης που βρίσκονται πολύ κοντά στο ελικόπτερο. (Σημειώνουμε με βέλη και σε μεγάθυμη μέσα στο τετράγωνο.)

ΤΥΠΟΥ Β’

ΠΗΛΕΙΟ ΜΗΛΕΙΕΣ – ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑ 1978

Το περιστατικό συνέβη τον Αύγουστο του 1978 και είναι ίσως η μοναδική φορά που ο στρατός προσπάθησε να περικυκλώσει το προσγειωμένο ΑΤΙΑ με απώτερο σκοπό να το αιχμαλωτίσει. Πάνω στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο Μηλέων – Τσαγκαράδας και σε μικρή απόσταση από το χωριό Μηλιές προσγειώθηκε ΄΄κατι΄΄ που αναστάτωσε τις στρατιωτικές μονάδες του Πηλείου. Η μαρτυρία ενός ανώτερου αξιωματικού μας πληροφορεί για άμεση κινητοποίηση ενός λόχου με βαρύ οπλισμό και χειροκίνητες μονάδες που πλησίασε με μεγάλες προφυλάξεις και περικύκλωσε το σημείο της προσγείωσης. Ο δρόμος αποκλείστηκε για αρκετή ώρα. Ο δεύτερος μάρτυρας ο Σ.Β. κάτοικος Βόλου έτυχε να περνάει την επόμενη μέρα με το αυτοκίνητο του πηγαίνοντας στην Τσαγκαράδα.

Είδε συγκεντρωμένους στρατιώτες και ρώτησε έναν ταγματάρχη για να μάθει τι συνέβαινε. Εκείνος του απάντησε ότι είχαν χυθεί κάτι λάδια στο δρόμο και ότι φρόντιζαν να τα καθαρίσουν για να μην συμβεί κανένα ατύχημα. Στην καθόλου πειστική αυτή απάντηση προστέθηκαν και η ύπαρξη κάτι περιέργων σημαδιών που φαίνονταν ολοκάθαρα στη βαθουλωμένοι άσφαλτο και τα οποία επιτηρούσαν οι στρατιώτες με μεγάλη προσοχή. Τα σημάδια αυτά σκεπάστηκαν γρήγορα με καινούργια άσφαλτο δίχως όμως να εξαφανιστούν εντελώς. Οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν δυο μήνες μετά το περιστατικό δείχνουν καθαρά – παρά την καινούργια επίστρωση ασφάλτου – ένα μεγάλο βαθούλωμα και κάτι ανερμήνευτα σημάδια που σκάβουν κάθετα το δρόμο και που έχουν αλλοιώσει το χρώμα και της καινούργιας ασφαλτόστρωσης.

Οι πληροφορίες του αξιωματικού – αυτόπτη μάρτυρα – είναι η εξής. Ένα άγνωστης ταυτότητας αντικείμενο που είχε εντοπιστεί προηγούμενος από τα ραντάρ είχε προσγειωθεί στη μέση του δρόμου και ύστερα από ένα χρονικό διάστημα που δεν είναι με ακρίβεια γνωστό απογειώθηκε και χάθηκε δίχως άλλα ίχνη εκτός από εκείνα πάνω στην άσφαλτο.

1996 ΠΑΣΧΑ ΚΕΡΚΥΡΑ

Ίσως το πιο σημαντικό περιστατικό θέασης κατά τα τελευταία χρόνια, το οποίο τεκμηριώνεται από επώνυμες μαρτυρίες δεκάδων ατόμων αλλά και από τις καταστροφές που προκάλεσαν τα UFOs κατά τη διέλευσή τους, συνέβη στο χωριό Ποταμός της Κέρκυρας ανήμερα του Πάσχα του 1996.

Στις 23:55 εκείνο το βράδυ ο Κώστας και η Μαρίνα Περούλη επέστρεφαν στο σπίτι τους που βρισκόταν στις άκρες του χωριού.

Ο καιρός ήταν σχετικά καλός. Επικρατούσε άπνοια και έριχνε λίγη βροχή, ενώ τίποτα δεν προμήνυε την επέλαση των UFOs και τα γεγονότα που θα επακολουθούσαν. Καθώς πλησίαζαν στο σπίτι τους άκουσαν ένα δυνατό βουητό, που έμοιαζε με τουρμπίνα αεροπλάνου. Επειδή θεώρησαν ότι επρόκειτο για κακοκαιρία που θα έπληττε την περιοχή, επιτάχυναν το βήμα τους και σύντομα έφθασαν στην αυλή τους.

Εκεί κατάπληκτοι παρατήρησαν τη γάτα τους να κάνει απότομες και σπασμωδικές κινήσεις και έντρομη να φεύγει από την αυλή.

Αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη ότι συνέβαινε κάτι αφύσικο, αφού η γάτα είχε γεννήσει πρόσφατα και είναι γνωστή η αγάπη των κατοικίδιων ζώων στα μωρά τους, καθώς και το γεγονός ότι ποτέ δεν τα εγκαταλείπουν. Η ατμόσφαιρα ήταν ιονισμένη και η ταραχή του ζεύγους Περούλη τόσο μεγάλη ώστε δεν μπορούσαν να τοποθετήσουν το κλειδί στην κλειδαριά.

Τότε παρατήρησαν τέσσερα κόκκινα αντικείμενα με σφαιρικό σχήμα να περνούν πάνω από την περιοχή, αρχικά σε ύψος περίπου διακοσίων μέτρων. Το ύψος σταδιακά μειώθηκε στα εκατόν πενήντα, για να επανέλθει σύντομα στα διακόσια μέτρα και τελικά τα αντικείμενα να απομακρυνθούν με μεγάλη ταχύτητα. Όμως το πέρασμά τους πάνω από το χωριό Ποταμός προκάλεσε πολλές και ποικίλες καταστροφές. Ιδιαίτερα στο σημείο όπου κατέβηκαν στα εκατόν πενήντα μέτρα έγιναν ζημιές, που μόνο μια σφοδρή θύελλα μπορεί να προκαλέσει :

Αποκόπηκαν πολλά κλαδιά ή ξεριζώθηκαν ολόκληρα δέντρα, διαλύθηκαν στέγες οικιών...

Είναι αξιοσημείωτο ότι με το γεγονός ασχολήθηκαν και τα τοπικά ΜΜΕ, κάτι που αποδεικνύει τη σοβαρότητά του, αφού στην Ελλάδα σπάνια τα ΜΜΕ ασχολούνται με τέτοια φαινόμενα.

Ενδεικτικά αναφέρω το άρθρο που δημοσίευσε στην τοπική εφημερίδα "Κερκυραίικό Βήμα" ο τοπικός ερευνητής κ. Ι. Δημητράτος, ο οποίος ερεύνησε αμέσως το συμβάν και τράβηξε αρκετές φωτογραφίες από τις καταστροφές που προκάλεσαν τα UFOs. Επίσης, ο τοπικός τηλεοπτικός σταθμός "Corfu TV" ασχολήθηκε με έκτακτη ενημερωτική εκπομπή, στην οποία ακούστηκαν οι μαρτυρίες των κατοίκων του χωριού Ποταμός. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά της οικογένειας Διαβάτη, το σπίτι της οποίας επλήγη από το "κακό", όπως το αποκάλεσαν στο "Corfu TV" :

"Τη στιγμή που ένας δαιμονιώδης θόρυβος προσπαθούσε να ΄΄καταπιεί΄΄ τα πάντα, ένα εκτυφλωτικό φως κατέκλυσε το εσωτερικό του σπιτιού μας, το οποίο έβλεπε προς το δοκιμαζόμενο χώρο. Κάτι που βέβαια δεν συμβαίνει, όταν περνά θύελλα ή γίνεται σεισμός. Όταν, φοβούμενοι μήπως το σπίτι πέσει και μας πλακώσει, προσπαθήσαμε να ανοίξουμε την πόρτα και να βγούμε έξω, ένα ωστικό κύμα μάς ώθησε πίσω στο δωμάτιο."

Πρέπει να τονιστεί ότι στις προσπάθειες που έγιναν να ερμηνευθεί λογικά το φαινόμενο προτάθηκε η άποψη ότι επρόκειτο για απότομη σφοδρή κακοκαιρία. Σε αυτή την περίπτωση τίθεται η απορία: Πότε μία θύελλα μπορεί να διαθέτει "λογική", ώστε να καταστρέφονται στέγες σπιτιών, να σπάνε μετρητές της ΔΕΗ, ελιές και βελανιδιές, αλλά ταυτόχρονα σε σπαρτά, φασόλια και μπιζέλια -δηλαδή ένα μέτρο χαμηλότερα- να μην προκαλείται καμία καταστροφή, όπως ομολογούν οι μάρτυρες; Για να δικαιολογηθεί η παρουσία των τεσσάρων φώτων, υπήρξε η άποψη ότι επρόκειτο για έκτακτη πτήση ισάριθμων αεροπλάνων, τα οποία -σε συνδυασμό με τη θύελλα που προέκυψε ξαφνικά- δημιούργησαν την εντύπωση των UFOs (Κατά τα άλλα θεωρούν κάποιοι "τραβηγμένη" την ιδέα των UFOs...). Όμως, από την έρευνα που διενήργησε ο ερευνητής κ. Θανάσης Πουρναρόπουλος προέκυψε ότι από το αεροδρόμιο της Κέρκυρας δεν υπήρχε κάποιο στοιχείο που να επιβεβαιώνει ότι έγινε τέτοια έκτακτη πτήση...

ΤΥΠΟΥ Γ’

ΠΕΡΑΤΗ 26/8/2001

Ο 45χρονος εποχιακός πυροσβέστης Ι. Μ. μαζί με άλλους 2 συναδέλφους του φυλούσε καραούλι στη Χαμολιά μια μικρή χερσόνησο απέναντι από την Περατή (Βραυρώνα). Ήταν τέλη Αυγούστου 2001 και μάλλον Κυριακή (πιθανόν η 26^η του μηνός). Στην κορυφή της μικρής χερσονήσου – λόφου απ’ όπου υπάρχει θαυμάσια θέα της γύρω περιοχής υπάρχει ένα εγκαταλειμμένο ελικοδρόμιο (μια χορταριασμένη τσιμεντένια πίστα διαμέτρου 15 μέτρων) κι ένα μικρό ξύλινο κιόσκι – το μόνιμο καραούλι των δασοπυροσβεστών την ευαίσθητη εποχή του καλοκαιριού. Η νύχτα ήταν ζεστή και ήρεμη και οι τρεις άντρες κάθονταν συζητώντας στο κιόσκι, ενώ το πυροσβεστικό όχημα βρισκόταν παρκαρισμένο πλάι. Η ώρα ήταν γύρω στις 10μμ όταν πρόσεξαν να έρχεται από την μεριά της θάλασσας ένα δισκοειδές ανοιχτόχρωμο ιπτάμενο αντικείμενο πετώντας αθόρυβα και χαμηλά από τα βορειανατολικά. Ο αρχικός εντοπισμός του ΑΤΙΑ έγινε σε φαινομενικό ύψος 45 μοιρών. Με την προσέγγιση του αντικειμένου τα κινητά τηλέφωνα, ο ασύρματος του οχήματος και το φορητό ράδιο που είχαν ανοιχτό σταμάτησαν να λειτουργούν.

Ο Ι.Μ. είχε την εντύπωση πως κατά την προσέγγιση του ΑΤΙΑ ακουγόταν ένας αμυδρός ήχος σαν μικρό ηλεκτρικό μοτέρ. Έκπληκτοι οι τρεις άντρες είδαν το αντικείμενο να έρχεται και να προσεδαφίζεται απαλά περίπου 15 μέτρα μακριά από το καραούλι τους, πάνω στην πίστα του παλιού ελικοδρομίου. Το αντικείμενο ήταν δισκοειδές είχε διάμετρο 3 μ. και χρώμα υπόλευκο η μεταλλικό μέσα στο μισοσκόταδο. Το σχήμα του ήταν σαν δυο πιάτα ακουμπισμένα το ένα στα χείλη του άλλου. Έμοιαζε να προσεδαφίζεται με την κοιλιά κι όχι σε κάποιου είδους πόδια ή άλλα εξαρτήματα. Το ΑΤΙΑ δεν είχε επίσης κανένα διακριτικό επιφανειακό χαρακτηριστικό, φώτα, κεραίες, εξογκώματα κτλ. προσεδαφισμένο είχε ύψος κάπου 1 – 1.10μ. (κάτι που εξακριβώθηκε αργότερα με επιτόπια έρευνα και συγκρίσεις). Από το σημείο που στέκονταν οι μάρτυρες το ΑΤΙΑ ήταν μισοκρυμμένο πίσω από αγκάθια και βλάστηση. Έτσι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν εάν είχε προσγειωθεί πάνω σε μικρά πόδια ή είχε ακουμπήσει με την κοιλιά. Η αντίδραση των μαρτύρων ήταν κατάπληξη και ελαφρύς φόβος. Συγκεκριμένα ο Ι.Μ. είπε ότι ξαφνιάστηκε και πάγωσε. Το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν έκπληξη και μια αντίδραση του στυλ τι κάνουμε τώρα. Όπως είπε στην διάρκεια της συνέντευξης παραξενεύτηκε και από το μικρό μέγεθος του ΑΤΙΑ. Ύστερα από λίγο μια πόρτα φάνηκε να ανοίγει στο πλευρό του αντικειμένου από πάνω προς τα κάτω σαν μπουκαπόρτα η καταπέλτης. Η πόρτα αυτή ήταν κάτι σαν σκάλα όπως είναι σε μερικά αεροπλάνα. Ο Ι.Μ. δεν διέκρινε σκαλιά η άλλα χαρακτηριστικά στην μπουκαπόρτα. Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ έμοιαζε να ξεχύνεται ένα αμυδρό φως. Όμως η συγκλονιστικότερη φάση του περιστατικού μόλις άρχιζε. Από το εσωτερικό του ΑΤΙΑ φάνηκαν να βγαίνουν τρία μικρόσωμα (κάπου 80-90 πόντους ύψος) ανθρωποειδή όντα το ένα μετά το άλλο. Ο Ι.Μ. τα περίγραψε ως μικρογραφίας ανθρώπων με κανονικές αναλογίες και κίνηση, σαν μικρά παιδιά. 

Τα όντα φορούσαν εφαρμοστές και κατά τα φαινόμενα μεταλλικές στολές οι οποίες έμοιαζαν με αυτές του αυτοδύτη: κατέληγαν σε κουκούλα που σκέπαζε εφαρμοστά το κεφάλι. Στο πρόσωπο δεν είχαν κάποια καλύπτρα ή κάτι άλλο αλλά η απόσταση και οι συνθήκες φωτισμού ήταν τέτοιες ώστε ο Ι.Μ.   δεν μπόρεσε να διακρίνει τυχόν χαρακτηριστικά του προσώπου. Τα όντα δεν κρατούσαν τίποτα στα χέρια ούτε είχαν κάποιο άλλο διακριτικό χαρακτηριστικό πέρα από τις εφαρμοστές στολές.

Επίσης η απόσταση και οι συνθήκες φωτισμού ήταν τέτοιες ώστε δεν διακρίνονταν λεπτομέρειες στις άκρες των χεριών ή των ποδιών. Τα τρία όντα προχώρησαν σε φάλαγγα για περίπου 5 – 7 μέτρα ώσπου έφτασαν σε ένα σημείο όπου το πλάτωμα του ελικοδρομίου καταλήγει σε μονοπάτι που κατεβαίνει την πλαγιά του λόφου της Χαμολιάς μια πλαγιά γεμάτη χαμηλά φρύγανα και θάμνα που καταλήγει στην θάλασσα. Η ταχύτητα του βηματισμού τους ήταν λίγο μεγαλύτερη από αυτή του ανθρώπου. Τα όντα χάθηκαν από το οπτικό πεδίο προχωρώντας στο μονοπάτι. Η  πόρτα του ΑΤΙΑ παρέμεινε ανοιχτή. Προσπαθώντας να συνέλθουν από το σοκ του απίστευτου θεάματος οι τρεις μάρτυρες άρχισαν να συζητούν για το τι θα έπρεπε να κάνουν και πώς να αντιδράσουν. Ένας από αυτούς ξεκίνησε να προχωρά προς την κατεύθυνση του προσγειωμένου ΑΤΙΑ αλλά ενώ είχε φτάσει στα μισά μετάνιωσε και γύρισε πίσω λέγοντας ότι κάτι τον είχε εμποδίσει. Μετά από λίγα λεπτά τα όντα εμφανιστήκαν πάλι στο σημείο που είχαν χαθεί από το οπτικό πεδίο και προχωρώντας ξανά το ένα πίσω από το άλλο μπήκαν στο ΑΤΙΑ. Η πόρτα έκλεισε και το ΑΤΙΑ απογειώθηκε αθόρυβα και απομακρύνθηκε πετώντας ώσπου χάθηκε προς τα νότια πίσω από το βουνό Περατή. Οι ηλεκτρονικές συσκευές ξανάρχισαν να λειτουργούν με την απομάκρυνση του ΑΤΙΑ. Ο Ι.Μ. και οι άλλοι μάρτυρες έψαξαν στο σημείο της προσγείωσης και στα θάμνα για τυχόν ίχνη αλλά δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν τίποτα. Διεξάγοντας επιτόπια έρευνα 8 μήνες αργότερα δεν μπόρεσα να εντοπίσω υλικό ίχνος η κάτι άλλο. Δυο η τρεις μέρες μετά ο Ι.Μ. βρισκόταν ξανά σε νυχτερινή βάρδια πυρασφάλειας μαζί με τους δυο συντρόφους του γύρω στις 11μμ όταν έκανε την εμφάνιση του ένα τεράστιο αυτή τη φορά (διαμέτρου 30μετρων) δισκοειδές ιπτάμενο αντικείμενο που άρχισε να πλησιάζει αργά σε ευθεία πορεία από τα ΒΔ. Τους έκανε εντύπωση το τεράστιο μέγεθος του αντικειμένου το οποίο πετούσε εκπέμποντας έναν ήχο σαν μικρό ηλεκτρικό μοτέρ. Το ΑΤΙΑ είχε υπόλευκο μεταλλικό χρώμα και πέρασε σε ύψος περίπου 100-200 μέτρα από πάνω τους. Η πορεία του ήταν ευθεία από ΒΔ προς ΝΑ. Καθώς το ΑΤΙΑ απομακρυνόταν ο Ι.Μ. προσπάθησε να προσδιορίσει το ύψος πτήσης του αντικειμένου κρίνοντας από το αν το αντικείμενο θα έπαιρνε ύψος ή όχι φτάνοντας στην περιοχή του βουνού Περατή αλλά αυτό δεν πήρε ύψος και χάθηκε στην απόσταση. Τελικά πέρασε ανάμεσα από δυο μικρές κορυφές και χάθηκε στην απόσταση. Το ύψος της Περατής είναι 308 μέτρα. Το μέγιστο ύψος πτήσης του ΑΤΙΑ θα πρέπει να ήταν γύρω στα 260μ. Στην πορεία της έρευνας ο Ι.Μ. ανέφερε και κάποιες άλλες εμπειρίες με νυχτερινά φώτα με αλλόκοτη συμπεριφορά. Μίλησε επίσης και για κάποια ανεξακρίβωτα βιολογικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους και ζαλάδες που προσβάλλουν αυτόν και την παρέα του εδώ και χρόνια, σε ανύποπτο χρόνο, χωρίς εμφανή αιτία ούτε σε περιστάσεις που θα δικαιολογείτο. Ο Ι.Μ. είπε ότι πολλές φορές προσβάλλονται και άτομα που είναι άσχετα της παρέας αλλά απλώς τυχαίνει να βρίσκονται εκεί. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί πολλές φορές στις βάρδιες καθώς επίσης και στον τόπο με την διπλή εμπειρία με το ΑΤΙΑ το καλοκαίρι του 2001 αλλά ο Ι.Μ. θεωρεί ότι δεν συνδέεται με το συγκεκριμένο ή με άλλο τρόπο, ούτε έχει ως επίκεντρο κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Ο Ι.Μ. λέει ότι έκανε εξετάσεις σε γιατρό για να εξακριβώσει την αιτία του προβλήματος αλλά ο γιατρός δεν ανακάλυψε κανένα παθολογικό αίτιο.

ΠΡΙΝΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ 7/8/2002

Είναι αξιοσημείωτο ότι πριν από την προσγείωση που συνέβη στις 7/8/02 περίπου στις 3 π.μ υπάρχουν τρεις αναφορές για τη θέαση ενός ΑΤΙΑ στο Θεσσαλικό κάμπο. Η πρώτη αναφορά προέρχεται από ένα στρατιωτικό του οποίου τα στοιχεία για ευνόητους λόγους δεν μπορούν να παρατεθούν, ο οποίος μετέβαινε από το χωριό του όπου έκανε τις διακοπές του στην στρατιωτική μονάδα που υπηρετεί και παρατήρησε ένα τεράστιο ελλειψοειδές αντικείμενο να ίπταται ψηλά στον ουρανό αργά και με σταθερή ταχύτητα, γιατί το έβλεπε για μεγάλο χρονικό διάστημα μπροστά του. Η επόμενη αναφορά προέρχεται από ένα υπάλληλο της ΔΕΗ ο οποίος επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμος και όπως απεκάλυψε κατά τις τρεις τη νύχτα παρατήρησε ένα κυκλικό αντικείμενο το οποίο ήταν πολύ λαμπρό κοντά στα Τρίκαλα να διαχωρίζεται σε δυο μέρη από τα οποία το ένα έφυγε ταχύτατα προς τα βόρεια και το άλλο κατευθύνθηκε προς την περιοχή του χωριού Πρίνος. Το ίδιο αντικείμενο παρατήρησε λίγο αργότερα κι ένας βοσκός που και αυτός δε θέλει να παρατεθούν τα στοιχεία του, να πέφτει όπως είπε χαρακτηριστικά σε ένα χωράφι κοντά στο χωριό Πρίνος. Η επόμενη μαρτυρία που είναι η πιο σημαντική προέρχεται από τον αγρότη Νίκο Τσούκα ο οποίος όταν μετέβη κατά τις 4 τη νύχτα στο χωράφι του για να ποτίσει έμεινε άφωνος από το δέος και τον τρόμο που ένιωσε να τον κατακλύζει. Σε απόσταση περίπου 60 μέτρων αντίκρισε ένα αντικείμενο που όπως διαπιστώθηκε την επόμενη ημέρα είχε μήκος 10 μέτρα και πλάτος 1 μέτρο και μέσα η έξω από αυτό το αντικείμενο το οποίο ήταν πολύ φωτεινό, διέκρινε ΄΄μαημουνια΄΄. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε αυτή την περιοχή χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να προσδιορίσουν τα λεπτά νευρικά και ευκίνητα όντα και αυτή η περιγραφή μας θυμίζει τους γνωστούς γκρίζους. Όμως μερικά λεπτά μετά το ΑΤΙΑ απογειώθηκε προς άγνωστη διεύθυνση. Όμως όταν ξημέρωσε με μεγάλη έκπληξη ο κ. Τσούκας είδε ότι το ΑΤΙΑ είχε αφήσει στο σημείο που προσγειώθηκε την ταυτότητα του, αδιάψευστο στοιχείο της παρουσίας του που ήταν ένας κύκλος με διάμετρο 10μ. ο οποίος έμοιαζε σαν σαλίγκαρος. Ακόμα όπως διαπιστώθηκε αργότερα μετά από μετρήσεις στην περιφέρεια του κύκλου ανά δέκα πόντους υπήρχαν τρύπες βάθους 20 πόντων. Ακόμα τα σπαρτά που ήταν μέσα στον κύκλο ήταν πολύ πατημένα ενώ στο υπόλοιπο χωράφι ήταν ανέπαφα και σε ευθεία απόσταση τεσσάρων μέτρων υπήρχε στο χωράφι ένα άνοιγμα βάθους 30 πόντων το οποίο προφανώς δημιουργήθηκε όταν από αυτό το σημείο αυτά τα όντα πήραν δείγματα των σπαρτών μαζί με χώμα. Στις μέχρι τώρα γνωστές περιπτώσεις προσγειώσεως ΑΤΙΑ στον ελληνικό χώρο ο κύκλος ήταν πάντα κλειστός, υπήρχαν μόνο τρεις τρύπες και τα σπαρτά εξαυλώνονταν για αρκετά χρόνια σε αυτόν το κύκλο ενώ το υπόλοιπο χωράφι ήταν σπαρμένο κανονικά

ΤΥΠΟΥ Δ'

ΒΟΛΟΣ 11/1990

Τον Μάρτιο του 1991 επικοινώνησε με τον Μάκη Ποδότα τηλεφωνικά ένας φίλος και συνεργάτης του που υπήρξε στέλεχος των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών και κατείχε σημαντική θέση στο μηχανισμό πολιτικού κόμματος. Ήταν αρκετά ταραγμένος. Μετά από δυο ώρες συναντηθήκαν στην θέση Καραούλι στο δρόμο Πεντέλης – Ν. Μάκρης. Του μίλησε για μια στενή του φίλη και σύζυγο βουλευτού, που είχε μια φοβερή εμπειρία τον Νοέμβριο του 1990 και ήταν πανικόβλητη. Η επίσκεψη του ερευνητή στο σπίτι της στην Κηφισιά έγινε ένα μήνα αργότερα. Στην συνάντηση έλαβαν μέρος ο ερευνητής, ο κοινός φίλος και η παθούσα.

Περιγράφει εμπειρίας :

΄΄το καλοκαίρι του 1990 είδα 4-5 φορές ιπτάμενους δίσκους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είχα ξαφνιαστεί και απορούσα πως ξαφνικά μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Σε ένα μόνο από τα 4-5 περιστατικά ήμουν μαζί με άλλους οι οποίοι επίσης το είδαν. Μετά τις εμφανίσεις αυτές ακολούθησαν κάποια όνειρα, που έβλεπα να πετάω πάνω από τα δέντρα, τα σπίτια και παράξενα οχήματα διαφόρων σχημάτων (πούρου, δίσκου, μπούμενγκ, μάζες φωτεινές, σφαιρικά κτλ..) να είναι ακίνητα στην εξώσφαιρα της γης. Μπήκα μέσα σε ένα από αυτά και είδα διάφορα ανθρωποειδή όντα να εργάζονται. Δεν φοβόμουνα, πράγμα παράξενο. Επειδή όλοι στην οικογένεια μου είναι φοβερά αρνητικοί με τα θέματα αυτά, δεν μίλησα σε κανέναν για τις εμπειρίες μου.

Το Νοέμβριο του 1990 έπρεπε να πάμε με μια φίλη μου στην Θεσσαλονίκη. Φθάνοντας στο Βόλο είπαμε να σταματήσουμε για ύπνο και την άλλη μέρα να συνεχίσουμε το ταξίδι. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου είχε μπαλκόνι με θέα τον Παγασητικό κόλπο. Πριν κατέβουμε για το δείπνο αισθάνθηκα μια φοβερή επιθυμία να βγω στο μπαλκόνι. Απέναντι μου σε μεγάλο ύψος στον ουρανό υπήρχε ακίνητο ένα αρκετά μεγάλο φως δέκα φορές πιο δυνατό από όλα τα άλλα αστέρια. Ο ουρανός ήταν καθαρός και δεν υπήρχε φεγγάρι στο τμήμα που έβλεπα. Μετά το δείπνο που έγινε σε μια όμορφη ταβέρνα της πόλης πήγαμε για ύπνο στο δωμάτιο μας. Πριν πέσουμε για ύπνο από το μπαλκόνι βλέπω ότι αυτό το φως υπήρχε ακόμα εκεί στο ίδιο σημείο ακίνητο. Δεν λέω τίποτα στην φίλη μου η οποία αγνοεί τις παλαιότερες εμπειρίες μου. Είναι τελείως άσχετη με αυτά. Πέφτουμε για ύπνο. Μετά από λίγη ώρα ξυπνάω τρομαγμένη νιώθοντας παρουσίες στο δωμάτιο. Κοιτάζω δίπλα μου. Η φίλη μου κοιμάται βαθιά. Κοιτάζω γύρω μου δεν βλέπω κανένα. Σηκώνομαι και πηγαίνω προς την πόρτα. Ήταν κλειδωμένη όπως την είχαμε αφήσει. Αφήσαμε ανοιχτό το παραθυρόφυλλο γιατί θέλαμε να έχουμε τα φώτα της πόλης και την ωραία θέα μέσα στο δωμάτιο. Κοιτάζω προς το σημείο του ορίζοντα που υπήρχε πιο νωρίς το φως. Τώρα δεν υπάρχει. Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στο μπαλκόνι. Ψάχνω στον ορίζοντα μήπως το δω σε άλλη θέση. Τίποτα. Κοιτάζω από πάνω μου στον ουρανό και παγώνω. Στέκεται από πάνω μου σε ύψος περίπου50 μέτρων. Ήταν ένας σκοτεινός όγκος με κάτι περιμετρικά μικρά φώτα διαφόρων χρωμάτων. Λιποθυμώ.. νιώθω κάποιον να με σκουντάει. Ανοίγω τα μάτια μου. Είναι η φίλη μου που μου λέει να σηκωθώ να πάρουμε πρωινό και να φύγουμε. Κοιτάζω έξω, έχει ξημερώσει για τα καλά. Κοιτάζω το ρολόι μου. Δείχνει 8.00. Διαπιστώνω αργότερα ότι το πανάκριβο, ακριβείας ρολόι μου πηγαίνει μισή ώρα πίσω. Νιώθω κατάκοπη, πονάει το σώμα μου, έχω πονοκέφαλο και ιλίγγους.

Σηκώνομε και βλέπω ότι είμαι γυμνή. Η φόρμα που φορούσα όταν έπεσα για ύπνο βρισκόταν ριγμένη σε μια πολυθρόνα απέναντι μου. Ξαφνιάζομαι. Πηγαίνω στο μπάνιο. Κοιτάζομαι στο καθρέφτη. Έχω τα χάλια μου. Τα μαλλιά μου είναι κολλημένα από τον ιδρώτα, τα μάτια μου με τσούζουν μόλις κοιτάζω το φως του μπάνιου που είναι πάνω από το καθρέφτη. Μυρίζω ολόκληρη φαρμακίλα. Το δέρμα μου κολλάει σαν να ήταν αλειμμένο με ζελέ – έμοιαζε με αυτήν την ουσία που βάζουν για το υπερηχογράφημα. Κάνω εμετό. Μετά κάνω ντους και συνέρχομαι για λίγο. Δεν έχω όρεξη για φαγητό. Η φίλη μου πηγαίνει να πάρει το πρωινό και να το ανεβάσει στο δωμάτιο. Μένω μόνη μου και προσπαθώ να σκεφτώ ψύχραιμα. Με πονάνε και με τσούζουν διάφορα σημεία στο σώμα μου. Ψηλαφώ το σώμα μου και πονάω όταν πιέζω την κοιλιά μου, κοντά στον αφαλό. Βλέπω κοψίματα στην δεξιά πλευρά , λίγο κάτω από την μασχάλη και ένα κόψιμο στο δεξιό μηρό, ψηλά. Βλέπω λίγο ξεραμένο αίμα πίσω από το αριστερό αυτί. Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω. Φυσώ την μύτη μου που πονούσε και βγάζω ξεραμένο αίμα. Στο στόμα μου υπάρχει μια άσχημη μετταλική γεύση. Έρχεται η φίλη μου με το πρωινό. Μου έχει φέρει τσάι με λεμόνι και φρυγανιές γιατί πιστεύει ότι κάτι με πείραξε από το χθεσινοβραδινό φαγητό ή ότι είμαι έγκυος. Δεν μπορώ να φάω τίποτα. Μετά από λίγο ξεκινήσαμε για την Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή είμαι αμίλητη, ενώ εκείνη μιλάει ασταμάτητα. Προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου. Το βράδυ κοιμάμαι σε ένα φιλικό σπίτι στην Θεσσαλονίκη. Είμαι μόνη μου στην κρεβατοκάμαρα. Ο ύπνος μου είναι εφιαλτικός. Βλέπω εικόνες σκόρπιες όπως πάρα πολλά άστρα σε σκοτεινό ουρανό, ένα δωμάτιο κάτασπρο εντελώς άδειο. Κάποια ανθρωποειδή από τα οποία άλλα είναι κοντά και περίεργα και άλλα ψηλά σαν εμάς, πολύ όμορφα. Βλέπω κάποιες στιγμές εφιαλτικές που κλαίω, πονάω. Οι εικόνες αυτές επαναλαμβάνονται κάθε τόσο στον ύπνο μου όλο τον υπόλοιπο καιρό και στην Αθήνα. Κάποια στιγμή είδα ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση όπου σε κάποιο σημείο μιλάει για ΑΤΙΑ, για υψηλή τεχνολογία και για απαγωγές. Τινάζομαι επάνω, αρχίζω να ουρλιάζω, παθαίνω υστερία. Το υπηρετικό προσωπικό και οι αστυνομική της ασφάλειας του σπιτιού ορμάνε στο δωμάτιο για να δουν τι συμβαίνει και προσπαθούν να με συνεφέρουν. Κανείς δεν πρόσεξε την ταινία που έδειχνε η τηλεόραση. Όταν συνέρχομαι προσπαθώ να τους παραπλανήσω δίδοντας τους βλακώδεις απαντήσεις στις ερωτήσεις τους. Πολύ αργότερα γελούσα με αυτά που τους έλεγα. Τους παρακάλεσα να μην αναφέρουν το περιστατικό στην οικογένεια μου για να μην ανησυχήσει. Οι περίεργες σκηνές έρχονται τακτικά στα όνειρα μου και γι αυτό και αποφάσισα να μιλήσω σε εσάς ώστε να μάθω τι μου συμβαίνει.΄΄

Στην συνάντηση ο ερευνητής πρότεινε στην σύζυγο του βουλευτή να κάνει ύπνωση για να θυμηθεί τι είχε συμβεί στο κενό χρόνου αλλά αντιμετώπισε βίαια αντίδραση σχεδόν εχθρική. Ακολούθησε συζήτηση πολλών ωρών. Τελικά πείστηκε να κάνει ύπνωση. Μετά από μια εβδομάδα ζήτησε να εξεταστεί από κάποιον υπνωτιστή. Μετά από ένα μήνα περίπου – γιατί προέκυψαν διάφορες δυσκολίες – έγινε η συνάντηση στο ιατρείο του υπνωτιστή. Η ύπνωση και η αναδρομή στο παρελθόν ήταν όντως οδυνηρή. Κατά την ύπνωση η παθούσα αποκάλυψε το κομμάτι του παζλ που έλειπε από τη στιγμή που λιποθύμησε στο ξενοδοχείο μέχρι που ανέκτησε τις αισθήσεις της.

΄΄όταν λιποθύμησα στο μπαλκόνι δεν έπεσα κάτω αλλά βρέθηκα ξαφνικά σε ένα δωμάτιο κάτασπρο και άδειο. Υπήρχε μόνο ένα παράθυρο που θύμιζε φινιστρίνι και κοίταξα έξω. Φαίνονταν μόνο τα άστρα του ουρανού. Περίμενα αρκετή ώρα μόνη μου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Κάποια στιγμή το δωμάτιο γέμισε με ένα φως ροζ χρώματος. Βρίσκομαι ανάσκελα με κάτι φωτεινές σφαίρες να κινούνται γύρω μου.

                                                               

Οι σφαίρες που ήταν σαν μπαλάκια του πινκ πονκ άρχισαν να διαπερνούν το σώμα μου. Εγώ τιναζόμουν πάνω κάτω και πονούσα. Ήθελα να σηκωθώ να φύγω και να φωνάξω γιατί πονούσα πολύ. Ένιωσα τσουξίματα και κοψίματα στο δέρμα μου. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ αυτό το μαρτύριο. Στο βάθος διέκρινα ένα κοντόσωμο ανθρωποειδές με περίεργο κεφάλι σαν πεπόνι. Βρισκόμουν στο πρώτο δωμάτιο (το κάτασπρο και άδειο). Μετά εμφανίστηκε ένα ανθρωποειδές το οποίο ήταν όμορφο με γήινα χαρακτηριστικά ψηλό, με πολύ λοξά μάτια γαλανά αμυγδαλωτά και μακριά μαλλιά. Είχε ξανθά – άσπρα μαλλιά και πολύ σοβαρό και βαθύ βλέμμα. Φορούσε ολόσωμη φόρμα μεταλλικού χρώματος. Είχε φαρδιά ζώνη στην μέση του και υπήρχαν πολλά κουτάκια (θήκες) και φωτάκια πάνω της. Άρχισε να μου μιλάει σε μια άγνωστη γλώσσα που δεν καταλάβαινα. Σταμάτησε και άρχισε να μιλάει μέσα στο μυαλό μου (τηλεπάθεια). 

Μου είπε ΄΄έπρεπε να σε πονέσουμε αλλά δεν πρέπει να φοβάσαι πια. Πολύ παλαιοτέρα ήσουν μαζί μας. Τώρα είμαστε στο διάστημα μέσα στο σκάφος που είδες αρκετές φορές.. Σε ορισμένα σημεία του διαστήματος γίνεται πόλεμος. Η γη καταστρέφεται και θα προσπαθήσουμε να σας σώσουμε…΄΄ κάποια στιγμή έβγαλε από μια θήκη στη ζώνη του ένα τετράγωνο αντικείμενο το οποίο μόλις άφησε από τα χέρια του ξετυλίχθηκε και έγινε ένας μεγάλος χάρτης του διαστήματος. Ο χάρτης αυτός που σου έδινε την εντύπωση ότι δεν μπορεί να τσαλακωθεί ή να σχιστή ήταν γεμάτος από σημάδια και πάνω τους ήταν γραμμένα διάφορα περίεργα σύμβολα. Υπήρχαν και κάτι γραμμές σαν τροχιές μεταξύ τους. Μου έδειξε μια κουκίδα στο χάρτη. Μου είπε ότι ήταν η γη. Γύρω μας επικρατούσε ΄΄χαμός΄΄ από αστέρια σαν την γη. Μου έδειξε ένα άλλο άστρο λίγο πιο πάνω από τη γη και μου είπε ότι από εκεί είναι…΄΄.

Κατά την διάρκεια της ύπνωσης προέκυψαν και άλλα πολλά θέματα τα οποία δεν θεωρούνται – προς το παρόν τουλάχιστον – κοινοποιήσιμα. (2003)

(Φάκελος Ελλάδα – Μάκης Ποδότας) 

erenzw

Related Posts :