Του Νίκου Λυγερού*
Η μαχητικότητα της ΑΟΖ
Η μαχητικότητα της ΑΟΖ γίνεται όλο και πιο εμφανής με
την πάροδο του χρόνου. Την ώρα που όλοι προσπαθούν να σταθούν στα πολιτικά τους
πόδια και να κάνουν μίζερες οικονομίες, για να παρουσιασθούν ως άξιοι
υποψήφιοι, η έννοια της ΑΟΖ αποκτά μία πραγματική πολιτική οντότητα. Η ΑΟΖ δεν
είναι ένας τρόπος να ενισχύσει την πολιτική αντιπαράθεση. Η ΑΟΖ δεν σχετίζεται
με τα κόμματα, είναι υπερκομματική εκ φύσης. Δεν είναι μία πολιτικάντικη
κίνηση, αλλά μία στρατηγική. Γι’ αυτό το λόγο, όλο και μεγαλώνουν οι δυνάμεις
που υποστηρίζουν την ΑΟΖ. Μέσω του ευρωπαϊκού πλαισίου, η ΑΟΖ είναι όλο και πιο
ελκυστική, διότι η εν δυνάμει αξιοποίησή της δίνει ήδη πρόσθετη αξία στην
πατρίδα μας. Σιγά σιγά αποκτά βέβαια και εχθρούς, διότι η ύπαρξή της και μόνο
κατηγορεί την αδράνεια και την απραξία αρκετών ειδημόνων που δεν πρόσφεραν
απολύτως τίποτα στην Ελλάδα, την ώρα που είχε τόσο μεγάλες ανάγκες.
Οι εχθροί της ΑΟΖ
Οι εχθροί της ΑΟΖ βρίζουν ανθρώπους σαν τον Θ.
Καρυώτη, Σ. Κασσίνη, Η. Κονοφάγο, Α. Φώσκολο, διότι αντιλαμβάνονται ότι σιγά
σιγά χάνουν την μάχη της ΑΟΖ. Μερικοί από αυτούς τους εχθρούς δουλεύουν χρόνια
ενάντια στην ιδέα της ΑΟΖ. Παλιότερα ήταν από τους πρώτους που έβριζαν τον Τάσο
Παπαδόπουλο για την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά κι εκεί δεν τους πέρασε. Τους
αντιμετωπίσαμε επί του πρακτέου, αναδεικνύοντας την αλήθεια του θέματος. Κι αν
χρειάστηκε να κάνουμε και μυστική υπογραφή με το Λίβανο το 2007, δεν είναι
τυχαίο. Οι εχθροί μας δεν ήταν μόνο οι πολιτικοί της Τουρκίας, όπως νομίζουν οι
περισσότεροι. Πολλοί από αυτούς υπάρχουν ακόμα και τώρα και συνεχίζουν να λένε
τα ίδια. Λένε ότι η ΑΟΖ είναι μία φούσκα, ένα ψέμα. Λένε ότι δεν προσφέρει
τίποτα. Λένε ότι ακόμα κι αν έχει νόημα, θα αργήσει να μας προσφέρει κάτι. Λένε
ότι τα κοιτάσματα, αν υπάρχουν, είναι τόσο βαθιά που δεν είναι εκμεταλλεύσιμα.
Σημασία δεν έχουν όλα αυτά. Σημασία έχει μόνο και μόνο ο δρόμος που άνοιξε ο Σ.
Κασσίνης. Το έργο είναι μόνο στο δια ταύτα. Οι αποδείξεις έρχονται μετά το έργο
και το έργο είναι η θέσπιση, η οριοθέτηση, η οικοπεδοποίηση, η ενοικίαση, η
γεώτρηση, η εξόρυξη. Μετά από αυτά οι εχθροί της ΑΟΖ το βουλώνουν και
προσπαθούν μάλιστα να δείξουν στους μη ειδικούς ότι συμβάλλουν κιόλας. Εμείς
αδιαφορούμε. Διότι όταν δεν είσαι ικανός να κάνεις ούτε μία σωστή υπογραφή σε
διακρατικό επίπεδο, δεν είναι ανάγκη να το διατυμπανίζεις επιπλέον. Βέβαια,
όταν το λες μόνο στους δικούς σου ραγιάδες, δεν έχεις μεγάλο κόστος, διότι δεν
μπορούν καν να το αντιληφθούν. Ο ελληνικός λαός αγαπάει ήδη την ελληνική ΑΟΖ,
διότι έχει καταλάβει τώρα τι σημαίνει απέραντο γαλάζιο. Ξέρει ότι η ελληνική
ΑΟΖ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη Μεσόγειο. Ξέρει ότι το σύμπλεγμα
Καστελλόριζου έχει μία ΑΟΖ μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο. Ξέρει ότι η ελληνική
ΑΟΖ και η κυπριακή ΑΟΖ είναι ενωμένες. Ξέρει ότι η ευρωπαϊκή ΑΟΖ έχει τη
μεγαλύτερη ΑΟΖ στον κόσμο. Κατά συνέπεια, ό,τι και να ακούει ενάντια στο Ευρώ,
στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ελληνική ΑΟΖ, ο αγώνας είναι ξεκάθαρος. Η ΑΟΖ
είναι αναγκαία για την πατρίδα μας, διότι είναι το μοναδικό εργαλείο ν’
ανατρέψει τα αρνητικά που μας καταπιέζουν. Έτσι εμείς θα κάνουμε ΑΟΖ το 2012,
ακόμα και για τους εχθρούς μας, όπου και να είναι!
Πολιτισμός και ΑΟΖ
Πολλοί μας κατηγορούν, ειδικά αυτήν την περίοδο, ότι
δεν είμαστε ικανοί να υποστηρίξουμε τον πολιτισμό μας. Βέβαια δίνουν έμφαση στα
οικονομικά μας προβλήματα και παραμερίζουν τα πάντα για να μας απαξιώσουν με
ένα πιο αισχρό τρόπο. Μα δεν πρόκειται να το καταφέρουν διότι είμαστε ένας λαός
με πολιτισμό που ξέρει ν’ αντιστέκεται ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες.
Επιπλέον, δίνοντας τον αγώνα για την ΑΟΖ, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε ένα
οπλοστάσιο ηθικού. Οι δικοί μας δεν θα είναι αυτοί που θα κοιτάζουν μόνο τη σύνταξή
τους, αφού έχουν γίνει δημόσιοι υπάλληλοι. Έχουμε ανθρώπινο δυναμικό και το
αναγνωρίζουμε πολύ καλά και στο εξωτερικό. Και η δημιουργικότητα των δικών μας
είναι γνωστή. Ακόμα και η ανεργία να καταπολεμηθεί με την ΑΟΖ, διότι μια
εξόρυξη του τύπου Αφροδίτη αντιπροσωπεύει από μόνη της εκατό χιλιάδες θέσεις
εργασίας. Με την πάροδο του χρόνου η ΑΟΖ θα μας απελευθερώσει από τις τοπικές
μας ανάγκες και θα μας επιτρέψει να αναδείξουμε επί του πρακτέου την αξία μας,
όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό. Διότι το μέγεθος της ΑΟΖ μας,
βοηθάει όλο τον ελληνισμό, με την έννοια την ευρύτερη που έδωσε το στοιχείο του
ουμανισμού. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε ότι ακολουθούμε διαχρονικά
στοιχεία. Διότι ακόμα και στην αρχαιότητα, ο πολιτισμός των ελεύθερων ανθρώπων
βασίζονταν και στην ύπαρξη ενός φυσικού πλούτου, ο οποίος αξιοποιήθηκε μέσω μια
στρατηγικής εμβέλειας. Δίχως αυτήν θα είχαμε καταλήξει να ήμασταν σκλάβοι των
άλλων. Ο ελληνικός λαός είναι αντιστασιακός και παλεύει πάντα ενάντια στην
σκλαβοσύνη, ακόμα και για τους άλλους λαούς. Ο ελληνισμός δεν είναι εσωστρεφής.
Είναι ένα άνοιγμα στους άλλους. Απλώς χρειάζεται και ο ίδιος μια υποστήριξη. Οι
δυνατότητες που έχει η μεγάλη ΑΟΖ δεν έγιναν ακόμα αντιληπτές στην Ελλάδα αλλά
ήδη στο εξωτερικό τα μελετούν με μεγάλο ενδιαφέρον. Αν το κατανοήσουμε όλοι
μας, τότε θα επινοήσουμε ένα μέλλον καθαρά διαφορετικό από το παρόν της
μιζέριας.
ΑΟΖ και συμμαχικό πλαίσιο
Για να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές μας δυσκολίες είναι
απαραίτητο να βρούμε ένα συμμαχικό πλαίσιο, το οποίο να είναι υπερκομματικό. Αν
ενταχθούμε σε μια εσωτερική διαμάχη, για να κερδίσουμε απλώς ποσοστά, το πιο
πιθανό είναι να βρεθούμε σε μία κατάσταση ανάλογη με την προηγούμενη. Οι
εκλογές, που είναι εκ φύσης ανταγωνιστικές, δεν μπορούν να παραμείνουν σε αυτό
το επίπεδο. Το πρόβλημά μας δεν είναι απλώς η οικονομία, η διαφθορά, κλπ. Αυτά
υπάρχουν πάντα σε κάθε κοινωνία που δίνει σημασία μόνο στο παρόν. Το αληθινό
πρόβλημα, είναι ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν βλέπουν μέλλον, διότι όλοι οι
θεσμοί τους αναγκάζουν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Σπάνιοι είναι αυτοί που
αντιστέκονται και αυτό οφείλεται στα οράματά τους. Όποιος δεν έχει όραμα, δεν
λειτουργεί στρατηγικά και αντιμετωπίζει αποκλειστικά την καθημερινότητα. Έχει
την εντύπωση ότι δεν έχει επιλογές και ότι η ζωή του είναι απλώς ένας
μονόδρομος και προσπαθεί μέσω ενός κόμματος να τα καταφέρει λίγο καλύτερα. Με
το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχουν αλλάξει τα δεδομένα της
καθημερινότητας. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει ένα μέτωπο, μια ομάδα κρούσης που θέλει
να θεσπίσει την ΑΟΖ ακόμα και αν υπάρχουν εχθροί με μεγάλα συμφέροντα που
θέλουν την πατρίδα μας στη μιζέρια. Ύστερα υπάρχουν πολλοί αδιάφοροι που δεν
κατανοούν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της όλης προσπάθειας. Και βέβαια
υπάρχουν και οι εχθροί του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, που θέλουν να
λειτουργήσουν με εισαγωγές δίχως να αναπτυχθεί η πατρίδα μας. Είναι η πρώτη
φορά που στην πολιτική ατζέντα εντάσσεται ένας προβληματισμός τόσο μεγάλης
εμβέλειας. Και δεν έχει σχέση με το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του ευρώ,
αφού είναι ξεκάθαρο ότι και τα δύο τα έχει αποκτήσει και κατακτήσει η πατρίδα
μας. Ενώ η ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει ακόμα. Δεν είναι ένα σχέδιο, κι αν ήταν, ξέρουμε
να αντισταθούμε και σε αυτό. Είναι ένα οικοδόμημα, μια ανοιχτή δομή που
προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες. Σε αυτές τις εκλογές δεν αποφασίζουμε μόνο για
το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Η ΑΟΖ δεν είναι απλώς μια μεγάλη ιδέα, είναι
μια νέα σκακιέρα. Δεν θα είμαστε πια, οι μικροί παίκτες της Μεσογείου που
προσπαθούν να επιβιώσουν χάρη στις μεγάλες δυνάμεις, όπου και να βρίσκονται
αυτές. Με την ΑΟΖ, η οντότητά μας αποκτά εμβέλεια και κανείς δεν μπορεί να το
αμφισβητήσει στο εξωτερικό. Έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου,
αλλά επιπλέον η Ανατολική Μεσόγειος, όπως το αποδεικνύει ήδη η Κύπρος και το
Ισραήλ, είναι μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου όσον αφορά στο
ενεργειακό της υπέδαφος. Μπορεί να έχουμε μερικούς πολιτικούς που δεν το έχουν
αντιληφθεί ακόμα, αλλά είναι απλά θέμα χρόνου! Δίχως την ΑΟΖ ασχολούμαστε με
τοπικές λεπτομέρειες που δεν μπορούν να λύσουν κανένα πρόβλημα σοβαρό. Πρέπει
οι πολιτικοί μας να επικεντρωθούν σε αυτό το θέμα και ο πιο εύκολος τρόπος
είναι να τους επιλέξουμε εμείς, για να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά για όλη
την πατρίδα μας.
Στρατηγική πολιτική
Δεν χρειαζόμαστε τοπικές αντιπαραθέσεις, αλλά μια
ολική αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε το ανθρώπινο
δυναμικό μας σε κομματικές συγκρούσεις, αλλά να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές
μας σε πολλά επίπεδα και όχι μόνο πολιτικά. Το συμμαχικό πλαίσιο της
Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει και πρέπει να παίξουμε πάνω σε αυτό, αν
θέλουμε να δώσουμε προοπτικές στην πατρίδα μας. Ας ενεργοποιήσουμε την
στρατηγική μας πολιτική προς αυτήν την κατεύθυνση, έτσι ώστε να αντιληφθούν και
τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν πρόκειται να παραμείνουμε
παθητικοί με την οικονομική κατάσταση που καταπιέζει το λαό μας. Ο ελληνισμός
δεν είναι φτιαγμένος για να κάθεται, αλλά για να προσφέρει και στους άλλους
λαούς. Οι δυσκολίες που έχουμε τώρα μπορούν να ξεπεραστούν αποτελεσματικά με
την απόδοση της ΑΟΖ, ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Διότι με την στρατηγική
μας κίνηση δεν θα βοηθήσουμε μόνο την πατρίδα μας, αλλά και την Ευρωπαϊκή
Ένωση. Ο προβληματισμός του χρέους δεν είναι ένα μη επιλύσιμο πρόβλημα, απλώς
πρέπει ν’ ασχοληθούμε δυναμικά. Δεν αρκεί να μοιρολογούμε και να κατηγορούμε ο
ένας τον άλλον, διότι δεν αλλάζει τίποτα. Η έννοια του απεχθούς χρέους έφερε το
διπλωματικό κούρεμα. Όμως ακόμα και διαπραγματεύσεις, για να τροποποιηθεί ή
απλώς να μειωθεί, ή ακόμα και να ακυρωθεί, δεν επαρκούν. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη
και ο απλός μηδενισμός του χρέους δεν μπορεί να την προσφέρει. Δεν αρκεί να
σβήσουμε το χρέος ή να θεωρούμε ότι δεν υπάρχει, πρέπει να δρομολογήσουμε και
άλλες μεθόδους που θα έχουν ως επίπτωση όχι μόνο την εξαφάνιση του χρέους, μα
και στρατηγικές επενδύσεις. Ο κεντρικός κορμός της όλης προσπάθειας είναι
ακριβώς η ΑΟΖ. Στη συνέχεια, και άμεσα μάλιστα, θα αλλάξει η αντιμετώπιση των
άλλων και βέβαια η αξιολόγησή μας από τους ξένους οίκους που προς το παρόν
πιέζουν μόνο προς την αρνητική κατεύθυνση. Με τον πλούτο των κοιτασμάτων της
Ανατολικής Μεσογείου έχουν προβλήματα στρατηγικής ακόμα και οι εφοπλιστές. Τα
μεγέθη είναι τόσο μεγάλα που απαιτούν αλλαγές στη συνηθισμένη νοοτροπία. Το
φυσικό αέριο σε μορφή αερίου ή ηλεκτρικού ρεύματος μέσω των ναυτιλιακών
συστημάτων ή του EuroAsia Interconnector, θα βρίσκεται σύντομα στην περιοχή,
θέλουν δεν θέλουν, οι εχθροί της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια η αλλαγή φάσης είναι
αναπόφευκτη. Το σημαντικό όμως είναι να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο με δυναμική.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με στρατηγική πολιτική που δεν εξαρτάται από
κομματικούς μηχανισμούς, αλλά που έχει όντως εμβέλεια εθνική! Έχουμε όλες τις
προδιαγραφές για να πετύχουμε το στόχο μας, διότι το όραμα της ΑΟΖ υποστηρίζεται
από μια μετα-στρατηγική που παράγει την ικανή στρατηγική για την επίλυση των
απαιτήσεων που υπάρχουν. Σε αυτή τη βάση έχει νόημα να παλέψουμε, διότι είναι
επί της ουσίας. Ενώ οι άλλες διαμάχες είναι μόνο για το φαίνεσθαι, δίχως καμία
αληθινή και αποτελεσματική επίπτωση για την πατρίδα μας. Αν το αντιληφθούμε
όλοι αυτό, τότε θα ξέρουμε πια τη σημασία επί του πρακτέου, ποιος είναι ο ρόλος
μας στον αγώνα της ΑΟΖ. Η ουσία είναι μια: η Ελλάδα θέλει ΑΟΖ. Ας γίνει τώρα με
μας!
* Ο Νίκος Λυγερός είναι Στρατηγικός Σύμβουλος
και καθηγητής γεωστρατηγικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου