2002
έως 2011
ΣΑΤΥΡΑ
ΑΠΡΟΣΩΠΟΙ
ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΚΑΙ ΑΧΥΡΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥΣ
ΣΑΤΥΡΑ καταντήσανε οι κλέφτες
τη ζωή μας
από την ώρα που ‘ρθανε και
πήραν τη δραχμή μας!
Μαυροντυθείτε οι Έλληνες,
πενθούμε ώστε να ζούμε,
γιατί την εσκοτώσανε, δεν θα
την ξαναδούμε!
Την είχαμε στην τσέπη μας κι
ήτανε τα λεφτά μας
και με αξιοπρέπεια ζούσαμε τα
παιδιά μας.
και το ευρώ φορτώσανε στη
πλάτη τη δική μας.
Είχαμε το χιλιάρικο, ψουνίζαμε
να ζούμε
και δώσανε μας τρία ευρώ
κέρματα να βαστούμε.
Επάγωσα και θώρουνα πως είχαμε
φτωχύνει
και ο λαός εφώναζε «Κατόρθωμα
έχει γίνει!».
Επήγα στο μπακάλικο, τα τρία
ευρώ ξανοίγει,
πράμα απ’ ότι ψούνιζα δεν
παίρνω, δε μου δίνει.
Και μου ‘πε πως πλουτίσαμε,
καλιά θα ‘ναι η ζωή μας
και το ευρώ πιο δυνατό ειν’
από τη δραχμή μας.
Μαζί μ’ αυτό λουστήκαμε
πολλούς στην κεφαλή μας
και ούλοι θεοπάλαβοι κι ήρθε η
καταστροφή μας!
Αυτοί εκουμαντάρανε, το ευρώ
ήταν δικό τους
κι ήρθε μια μέρα κι έγινε η
Ελλάδα ο εχθρός τους.
Δίχως αιτία κι αφορμή σαν τα
οζά λαλούνε
τσι Έλληνες από παντού, ούλοι
τσι απειλούνε!
Οι παλαβοί που εθάρουνα,
κρύβανε πονηράδα
και θέλανε μισοτιμής να πάρουν
την Ελλάδα.
Ένα πρωί δεν πίστευα τα μάτια
ήντα θωρρούνε
τρεις τοκογλύφοι φτάξανε, «τα
χάλια μας να δούνε».
Βερέμια ήταν καθαρά, με πράμα
δεν γελούσαν
και τσι προδότες του λαού,
είδα και χαιρετούσαν.
Γυρεύανε υπογραφές τα σπίτια
μας, το βιος μας,
να μας εδώσουν «δανεικά» να
«σώσουν» το λαό μας.
Εγώ βοσκός και αγράμματος ξάνοιγα
μανισμένος
και σκέφτουμου πως ο λαός
ήτανε προδομένος.
Προδότες οι πολιτικοί κάψανε
την Ελλάδα
και ο λαός στα μάτια τους ήταν
μιαν αγελάδα.
Βγαίνουν οι κακομοίρηδες οι
Έλληνες πεινούνε
και στη βουλή μαζώνονται,
φωνάζουν ν’ ακουστούνε!
Πράμα δεν άκουε κανείς,
δέρνουνε το λαό μας!
Ηντάνε η χούντα που θωρώ το
κράτος είναι εχθρός μας;
Δημοκρατία στα χαρτιά είναι
μόνο γραμμένη
κι όποιος ξανοίγει να τη δει,
άδικα περιμένει!
Αυτό το τρις ηλίθιο που
βγάλαμε αρχηγό μας,
επρόδωσε και εσκλάβωσε για
πάντα το λαό μας.
Από τη μούρη το θωρώ πως είναι
βαρεμένο,
ελληνικά έμαθε εδά, ήντα να
περιμένω;
Γη έπεσε απ’ την κούνια του,
γη απ’ το ποδήλατό του
έχει βαρύ, δεν λειτουργεί
καθόλου το μυαλό του.
Έχω οζό εξυπνότερο κι άντεστε
να το δείτε
κι ας μη μιλεί, δεν κουτουλά
δες τε το να μου πείτε!
Εχτύπουνα τη κεφαλή εις το
τραπέζι απάνω
Και το Θεό ερώτουνα ήντα μπορώ
να κάνω.
Απάντηση δε μου ‘δινε, άδικα
περιμένω.
Επήρα τη κατσούνα μου, στον
κάμπο κατεβαίνω.
Έφταξα και εφώναξα «Που είσαι
ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ!»
να δεις προδότες Έλληνες που ο
νου σου δεν το βάνει!
Λουρίδες κομματιάσανε οι
Τούρκοι το κορμί σου
Για ΛΕΥΤΕΡΙΑ για το ΛΑΟ έδωσες
τη ζωή σου!
Την ώρα που του μίλουνα θωρώ
ένα χωριανό μου
άκουε και με ρώτηξε αν στέκω
στο μυαλό μου.
«Ήντα μιλείς του Δάσκαλου,
θαρρείς θα σου μιλήσει;
Έλα να φύγουμε από πα, γιατί
θα μας εφτύσει!
Ότι έκαμε να κάμωμε για να τον
εθωρούμε,
προδότες μην ποθάνουμε καλλιά
είναι να μην ζούμε!»
Ετούτοσες έχει μυαλό περίσσιο
από τα μένα
έφταξα στο κονάκι μου κι ήταν
σκοτεινιασμένα.
Άρχισα και παραμιλώ χάνω τα
λογικά μου
και σε γιατρό μου ορμήνεψε να
πάω η κυρά μου.
Το δε πρωί σηκώθηκα στην πόλη
κατεβαίνω
και το όνομα ενός γιατρού
εβάστουνα γραμμένο.
Ερώτηξε με που πονώ κι έδειχνε
το κορμί μου
κι εγώ του δείχνω μέσα μου πως
με πονεί η ψυχή μου.
Εγέλουνε και μου ‘λεγε σα να
μην έχω πράμα,
πήρε μολύβι και χαρτί κι
έγραφε ένα γράμμα.
Να πάω σε φαρμακοποιό γλήγορα
να το δώσω,
να πιω πεντέξι φάρμακα μέσα
μου να ‘λαφρώσω.
Πέντε λεφτά δεν έκαμε, δεν είδε
τη ψυχή μου
και ούτε γιάτρεψε πληγή απάνω
στο κορμί μου.
Εγύρεψε μου ο άτιμος, εξήντα
ευρώ να δώσω
και την κατσούνα εσήκωσα για
να τον εσκοτώσω.
Εξήντα ευρώ; Σαν είκοσι
χιλιάδες μου γυρεύει
ο στριφωμένος κερατάς θωρώ με
μασκαρεύει!
Ούτε ευρώ δεν του ‘δωσα, δεν
τα χε δουλεμένα
πως βγαίνουνε να ‘ρθει να δει
και να ρωτήξει εμένα.
Πάω στο φαρμακοποιό, το γράμμα
του τού δίνω
και τα βιβλία του Ο.Γ.Α. στον
πάγκο του αφήνω.
Εμάζωνε τα φάρμακα, κάθεται
λογαριάζει,
πιο παλαβός απ’ το γιατρό
ετούτοσες μου μοιάζει.
Τα βιβλιάρια του Ο.Γ.Α.
καθόλου δεν ανοίγει
μου πε το κράτος του χρωστεί
κι άσκημα με ξανοίγει.
Διακόσια δεκατέσσερα ευρώ μου
λογαριάζει,
δίχως να ντρέπεται κι αυτός
και ψευταναστενάζει.
Επέταξα την τσάντα του πάνω
στην κεφαλή του
και φώναζε βοήθεια μ΄ ούλη τη
δύναμη του.
Αρρώστησα και φάρμακα δεν έχω
για να γιάνω
γαίρετε μου τη δραχμή κλέφτες
να μην ποθάνω.
Ο γιος μου φτάνει απ’ το
σκολειό που γράμματα κατέει
ακούει που παραμιλώ, κάθεται
και μου λέει.
«Είναι αργά δε γίνεται να πάμε
στη δραχμή μας,
μας απειλούν πως θα γενεί
κόλαση η ζωή μας!
Τρακόσιους χρόνους λένε μας
πως θα τον εχρωστούμε,
αζωντανοί οι Έλληνες θέλουνε
να θαφτούμε.»
Εμάνισα, του φώναξα, κουνώ την
κεφαλή μου
ήντα προδότες εκάμανε ρημάδι
τη ζωή μου!
Εκκάλεσα τσι χωριανούς παντού
να διαλαλούνε
οι Σφακιανοί στην πλάτη τους,
βαρύ φορτίο βαστούνε!
Η ιστορία που ‘βραμε ευθύνη
και τιμή μας
Και πρέπει να φωνάζομε μ’ ούλη
τη δύναμή μας!
Έχομε δικαιώματα χιλιάδες και
μπορούμε
Να κάνομε ό,τι θέλομε, μα όχι
να σιωπούμε!
Τσι τρεις τσι βερεμιάριδες
φέρετε να τσι δούμε,
μες στα Σφακιά να ακούσουνε
ήντα θα των επούμε!
Εμείς δεν υπογράψαμε, ούτε και
ο λαός μας
ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ εμάς και
των παιδιών μας!
Να δούμε ποιος χρωστεί ποιανού
και χρέος αν εβρούνε
να παν να βρουν τσι Γερμανούς
χρόνους που μας χρωστούνε.
Να διαλαλήσουνε παντού Η
ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΟΘΑΙΝΕΙ
ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΑΔΙΚΑ
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΠΩΣ
ΤΑ ΣΦΑΚΙΑ ΜΠΟΡΟΥΝΕ,
ΟΤΑΝ ΨΥΧΟΜΑΧΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΑ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥΝΕ!
ΠΡΩΤΟΙ ΕΒΑΛΑΜΕ ΦΩΤΙΑ ΤΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ
ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΜΕ
ΣΚΛΑΒΙΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ!!!
ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟ ΝΑ ΠΑΝ
ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΟΥΝΕ
ΑΠ ΟΣΟΥΣ ΥΠΟΓΡΑΨΑΝΕ ΠΡΙΧΟΥ ΝΑ
ΦΟΥΡΚΙΣΤΟΥΝΕ!
ΧΑΛΑΛΙ ΣΑΣ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΑΣ ΚΑΙ Ο
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΑΣ,
ΑΠΡΟΣΩΠΟΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΚΙ
ΑΓΝΩΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΑΣ!
ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
ξανοίγει = βλέπει
οζά = πρόβατα
βερέμια = αγέλαστη
ήντα = τι
γη = ή
βαρύ = χτυπήσει
από πα = από εδώ
κατσούνα = μαγκούρα
Στριφωμένος : προβληματικός
Γιάνω : θεραπευτώ
Γαίρετε : επιστρέψετε
Κατέει : γνωρίζει
Σήφης Μιχαήλ Παπασηφάκης
Συγγραφέας κρητικής λαϊκής ποίησης
Σφακιά Κρήτης
Συγγραφέας κρητικής λαϊκής ποίησης
Σφακιά Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου