Και σήμερα θα
τραβήξω κατά τον καφενέ.
Έτσι… κουτσαίνοντας.
Να πιω το καφεδάκι
μου. Να απολαύσω... ηρεμία.
Θα κάνω τα στραβά
μάτια.
Για τον διπλανό
Ανήμπορο. Τον απέναντι Άνεργο.
Πάλι θα ξεχαστώ.
Στον καφενέ με την
κουβέντα, στο σπίτι με το Λειβαδίτη.
Η ψυχική μου
ηρεμία προέχει.
Τη νύχτα στα Όνειρα.
Τη μέρα στα
περασμένα. Στους κάποτε Αγώνες.
Τρομάρα μου…
Θα βρίσω τη ζέστη.
Τα λαμόγια. Τη Μέρκελ.
Θα νοσταλγήσω τη
Σάμο.
Θα στρέψω τα μάτια
στον Ορλιακα…
Θα ισορροπήσω.
Θα ξεφύγω.
ΟΛΟΙ έχουν ένα
τρόπο να ξεφεύγουν.
Θα κλείσω τα
μάτια. Θα ταξιδέψω.
Έχω μπόλικα
κίνητρα γι’ αυτό.
Τον Πόνο των Άλλων.
Την Απελπισία των Άλλων.
Έχω εργαλεία και
υλικά να το πετύχω.
Τις Ψευδαισθήσεις.
Τις Ανοχές. Τις Σιωπές.
....................................
Χάνω το Φως μου.
Την Ψυχή μου.
Κατέληξα ένας
"σοφός" Ανόητος.
Επικίνδυνος
Φοβιτσιάρης.
Ένα σκουριασμένο
τίποτα.
Βοήθεια
χρειάζομαι.
Μιά Φωνή να
με Ξυπνήσει.
Ένα Χέρι να
με Τραβήξει.
Και ποιός ξέρει;;
Αν τα Χέρια δεθούν
και οι Φωνές ενωθούν
να γεννηθεί η Νέα
Ελπίδα…
Οι Νέοι Αγώνες.
Θα αφυπνιστούν οι
Ηγεσίες…
να πάψω κι εγώ νάμαι ένα λιωμένο Σκουπίδι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου