Φαιό, σκαιό καλοκαίρι...

Ήρθε σαν να φεύγει το φετινό καλοκαίρι.

Ανήσυχοι οι πολίτες συζητούν αν θα αντέξουν ως τον χειμώνα, άλλοι μιλούν για τα νοικοκυριά, άλλοι για την κυβέρνηση –θα αντέξουμε τα μέτρα που θα πάρει η Τρόικα, Σαμαράς – Βενιζέλος – Κουβέλης; Θα αντέξει η Τρόικα Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη τα μέτρα που πρόκειται να πάρει;

Το νέο «αμυντικό δόγμα» που εφαρμόζει η εν λόγω τριανδρία της πιο πτωχοπροδρομικής μορφής είναι η τήρηση του Μνημονίου ως προαπαιτούμενο για ο,τιδήποτε άλλο, ή όπως το διατύπωσε ο κ.Στουρνάρας «Πρώτα εφαρμόζουμε το Μνημόνιο, μετά ζητάμε αλλαγές». 

Αλλά  αν πρώτα εφαρμόσεις το Μνημόνιο (και οδηγήσεις φερ’ ειπείν τους μισθούς σε επίπεδο Βουλγαρίας), μετά τι αλλαγές θα ζητήσεις; (να επιστρέψουν οι μισθοί σε επίπεδο Λιθουανίας;)…

Όμως αυτό δεν είναι το μόνον παράλογο (διότι είναι υποκριτικό, ατελέσφορο και ταξικώς δόλιο) – ήδη στις προγραμματικές της δηλώσεις ή νέα κυβέρνηση περισσότερο αντιπολιτεύθηκε την…

αξιωματική αντιπολίτευση παρά έδειξε ότι έχει τις ικανότητες για κάτι περισσότερο.

Αυτοί που κατηγορούσαν προεκλογικώς τον ΣΥΡΙΖΑ  για διγλωσσία παρουσιάζουν τώρα εξαιρετικές επιδόσεις στη «διχαλωτή γλώσσα του φιδιού» που έλεγαν οι Ινδιάνοι πάει η προεκλογική «επαναδιαπραγμάτευση» έπαθε (μετεκλογική) «τροποποίηση», «προσαρμογή», «επαναδιατύπωση».

Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσον τραγική τα κωμικά ενσταντανέ θα περίσσευαν: να στηρίζουν, φερ’ ειπείν, την ίδια κυβέρνηση ο Άδωνις (του Αδώνιδος) και η κυρία Ρεπούση! Να είναι στο ίδιο κόμμα ο Μπενύτο κι ο Λομβέρδος. Να ομιλεί η κυβέρνηση για εθνική ενότητα, εθνική ομοψυχία κι εθνική προσπάθεια, ποιών; Των αγρίως φορολογούμενων φτωχοδιαβόλων με τους αγρίως ασύδοτούς φοροφυγάδες…

Αυτό το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο και δυσκολότερο το φθινόπωρο, με τον χειμώνα να ακολουθεί  τραχύς –ακόμα και ο ήλιος– το φάρμακο αυτής της χώρας- δεν μπορεί πια να μας γιατρεύει όλους, πληθαίνουν οι αυτοκτονίες.

Το θέμα είναι σκοτεινό (και ως προς τις διαστάσεις του). Δεν ξέρω αν «τρέχουμε» πλέον με μια – δυο αυτοκτονίες την ημέρα.

Όπως ήδη τρέχουμε με έναν – δύο σκοτωμένους την ημέρα σε ληστείες κι άλλες εγκληματικές ενέργειες.

Φέτος ο ήλιος καίει πάνω απ’ τα σπίτια των ανθρώπων χωρίς να τα φωτίζει – τι να πει στο 1.500.000 των ανέργων; Σε ποιά παραλία, ποιό ουζάκι με τι λεφτά;

Σπίτια που περιέχουν υπερχρεωμένα νοικοκυριά με δάνεια που τους βγάζουν την ψυχή ή τα κρατάνε οι άνθρωποι με τα δόντια για να μη γίνουν στο σύνολο τους απαιτητά. Σκαιές τράπεζες σαν τις Σκαιές Πυλές της Κόλασης.

Δρόμοι που τα μαγαζάκια σβήνουν το ένα μετά το άλλο και γίνονται μαύρες τρύπες.

Εκκαθαριστικά της Εφορίας που φθάνουν στο σπίτι σαν νεοφιλελεύθερα ορκς ζωσμένα με εκρηκτικά – ανοίγουν

Οι πολίτες τον φάκελλο και τρελαίνονται.

Εργαζόμενοι κι όμως απλήρωτοι για τρεις ,τέσσερις, πέντε μήνες.

Οικογένειες που τα έσοδα τους τα τρία τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί κατά το ένα τρίτο και συνεχίζουν να μειώνονται ποιές διακοπές ; ποιό καλοκαίρι;

Σκαιό, φαιό, ζοφερό θέρος με αστέγους να βράζουν στο θερμισμένο μπετό όπου ίδια  με το ψύχος του χειμώνα προσβάλλει και σκοτώνει, άποροι στα συσσίτια που κόβονται το ένα μετά το άλλο κλείνεται η πόλη μέσα στον εαυτό της σε μια θανατερή εντροπία.

Κλείνονται οι άνθρωποι στα σπίτια τους, κλείνονται στον εαυτό τους, κάνουν λογαριασμούς που δεν τους βγαίνουν, κάνουν σχέδια που δεν τους βγαίνουν, βλέπουν τούρκικα σήριαλ στην τηλεόραση να ξεχασθούν, δεν γίνεται…

             

Φεύγουν για διακοπές και οι αστέρες της τηλεόρασης και μένει η χώρα αφύλακτη…

Το Γρέκι

Related Posts :