Οι πλέον απαισιόδοξοι
θεωρούν ότι μονάχα η αναμονή μέχρι την… Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του
Λονδίνου, χωρίζει την ανθρωπότητα από το ξέσπασμα μιας στρατιωτική σύγκρουσης
στη Μέση Ανατολή, με κεντρικούς πρωταγωνιστές το Ισραήλ και το Ιράν, την έκβαση
και τις επιπτώσεις της οποίας κανείς δεν μπορεί να προδικάσει.
Ανεξαρτήτως του… πόσο δίκιο έχουν αυτοί οι απαισιόδοξοι
εκτιμητές της διεθνούς πραγματικότητας, η χθεσινή επίσκεψη του υπουργού Άμυνας
των ΗΠΑ Λιόν Πανέτα στο Ισραήλ, και η ανταλλαγή απόψεων με τον Ισραηλινό
ομόλογό του, Εχούντ Μπάρακ, προσφέρουν επαρκή «δείγματα γραφής» της διαπίστωσης
ότι ατενίζουμε ήδη έναν πόλεμο τον οποίο κανείς δεν θέλει να χρεωθεί.
Είναι βέβαιο ότι ο Λευκός
Οίκος δεν επιθυμεί επ’ ουδενί την έκρηξη στη Μέση Ανατολή, ενόσω διαρκεί η
προεκλογική περίοδος για την αναμέτρηση Ομπάμα-Ρόμνεϊ. Είναι επίσης βέβαιο ότι
οι Ρεπουμπλικανοί, και το πιο ακραίο κομμάτι τους, ποντάρουν σε ένα τέτοιο
ενδεχόμενο, ώστε να αυξήσουν τις δικές τους πιθανότητες για μια «αλλαγή
φρουράς» στην Ουάσινγκτον, που μέχρι πρότινος φάνταζε αδιανόητη. Αν όχι,
εκινείτο στα όρια των… φαιδρών σεναρίων.
Το Ισραήλ λοιπόν, τι θέλει να κάνει; Η πολιτική επικοινωνία του Τελ
Αβίβ με τον Μπαράκ Ομπάμα, τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, δεν είχε τη… χάρη της
αντίστοιχης με τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο. Ίσως λοιπόν το Ισραήλ να φλερτάρει
με την ιδέα, σε επίπεδο θεωρητικού σχεδιασμού έστω, της έμμεσης παρέμβασης στην
εσωτερική πολιτική ζωή των ΗΠΑ. Δηλαδή της υπερδύναμης. Δηλαδή της χώρας που,
θεωρητικά τουλάχιστον, έχει τη μεγαλύτερη παρεμβατικότητα αναφορικά με τις
διεθνείς εξελίξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου