Κάθομαι -χαράματα- και σκέπτομαι πόσα
έχουν γίνει τα τελευταία 2-3 χρόνια και διαπιστώνω ότι μου είναι αδύνατο να τα
περιγράψω, απαριθμήσω. Αδυνατώ ακόμη και να τα βάλω σε μια χρονική σειρά.
Σκέπτομαι ότι θα φταίει το περασμένο
της ώρας, μας φευ. Δεν φταίει αυτό. Κάτι άλλο θα είναι.
Μήπως είναι η εμπειρία και ηλικία μου
που μπλέκει με τα όνειρά μου ως έφηβος, νέος, ενήλικας με τα της σημερινής οικτρής
Ελληνικής και ίσως παγκόσμιας πραγματικότητας ; Μπα. Ούτε αυτό φταίει.
Ίσως να είναι αυτή η
πολυ-περιγεγραμμένη θεωρεία του σοκ που εφαρμόζει ο κάθε μπαγλαμάς που διοικεί,
θεωρώντας ότι είναι ο απόλυτος άρχων και ο έχων δικαίωμα ζωής και θανάτου επάνω
μου. Επάνω σε 10.000.000 Έλληνες. Ίσως και όχι.
Μήπως είναι οι “ολίγοι” Έλληνες
πολιτικοί ; Μήπως η έλλειψη ηγετών ; Μήπως το ότι εξακολουθούν ακόμη και σήμερα
οι ταγοί να θεωρούν ότι μπόρα είναι (γι’ αυτούς) και θα περάσει ; Ούτε αυτό
είναι. Κάτι άλλο, πιο ζόρικο και πιο ύπουλο συμβαίνει.
Τι στην ευχή να είναι λοιπόν αυτό που
έχει συμβεί στην Χώρα μου/μας τα τελευταία χρόνια και αδυνατώ να μετρήσω τις
πληγές που προκάλεσε σε αυτόν τον τόπο ;
Ναι. Το βρήκα. Το συνειδητοποίησα. Τι
είναι αυτό το απεχθές που με κάνει να μπερδεύω τις σκέψεις μου, να χάνω τον
ειρμό των όσων έχουμε ζήσει. Να χάνω τον λογαριασμό των ανθρώπων που
αυτοκτόνησαν, να μη θυμάμαι στατιστικά των ανέργων, να μη θυμάμαι πόσοι κύριοι
πολιτικοί έβαλαν χέρι στο μέλι. Πόσοι συνδικαλιστές νοιάζονται για το καλό της
εταιρείας που (ουσιαστικά) διαφεντεύουν, πουλώντας (ξανά, ουσιαστικά) προστασία
και νταβατζιλίκι στους εργαζόμενους ως άλλοι “νονοί” την ίδια ώρα που
πραγματικά νοιάζονται για τις κατοστάρες – τρακοσάρες και βάλε …
Τι είναι αυτό το μούδιασμα όταν
διαβάζω άρθρο που περιγράφει τις απώλειες της Εκκλησίας και τις επιθυμίες των …
Αγίων να μη έχουν χαράτσι τα των Μονών κτίρια.
Ναι αυτό είναι. Είναι η ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Και
μάλιστα η προδοσία όσων μιλούν Ελληνική γλώσσα και όχι άλλη. Όσων έχουν
ορκιστεί στο Ευαγγέλιο ότι θα είναι πιστοί στη Χώρα και στα συμφέροντα του
κόσμου της.
Και ναι. Έχω γαλουχηθεί ότι η ΠΡΟΔΟΣΙΑ
είναι ό,τι πιο οικτρό στην πλάση. Και ναι η ύπαρξή της μου προκαλεί απέχθεια,
αηδία, θυμό και οργή.
Και αυτά, τα τελευταία, συναισθήματά
μου που με μπερδεύουν και με οργίζουν, τα νοιώθουν πολλοί.
Και δεν είναι κεντρώοι, δεξιοί,
αριστεροί και περιγραφόμενοι με τα ηλίθια και άθλια ταμπελάκια σας προδότες.
Είναι άνθρωποι.
Και όταν ο κόσμος, ο Λαός, πει “δεν
πάει άλλο” τότε η Νέμεση θα είναι σκληρή.
Καλημέρα σας.
Γιώργος Θ. Κανελλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου