ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ

Έρευνα και Επιστήμη : Ποια είναι στην πραγματικότητα τα τόσο καλά κρυμμένα μυστικά αυτών των πανάρχαιων αρχιτεκτονικών αριστουργημάτων; Γιατί αφού υπάρχουν οι επιστημονικές μελέτες ειδικευμένων καθηγητών δεν έχουν βγει στη δημοσιότητα;

 

Έφτασε πια η στιγμή να μάθετε την αλήθεια. Διαβάστε όλοι σας προσεκτικά το άρθρο που ακολουθεί…

 

Όπως έχει παρατηρηθεί από τις πάρα πολλές καταγεγραμμένες εμφα­νίσεις ΑΤΙΑ, οι όποιοι δημιουργοί τους κάνουν χρήση μιας άγνω­στης αρχής της φύσης, η οποία μηδενίζει την αδράνεια, όπως πολύ πιθανόν και το βάρος τους. Τέτοιες τεχνικές φαίνεται να σχε­τίζονται με τη χρήση του "παντα­χού παρόντος και τα πάντα πληρούντος" αιθέρα, της παραγκω­νισμένης αυτής έννοιας από τη σημερινή επιστήμη.

Υπάρχει μια καταπληκτική πει­ραματική προσέγγιση του θέμα­τος, καμωμένη από τούς Νταν Ντάβιντσον και Τζόε Παρ, θετι­κούς επιστήμονες, των οποίων την εργασία όμως δεν φιλοξενεί κανένα επιστημονικό περιοδικό, επειδή και μόνο, αυτοί μιλάνε ευθέως για τον αιθέρα και τις άπειρες δυνατότητές του…

Ο Τζόε Παρ, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος ειδικευμένος στην ηλεκτροακουστική, βρέθηκε στην Αίγυπτο το 1980 για επαγγελματι­κούς λόγους. Επισκέφθηκε την πυραμίδα του Χέοπος στην Γκίζα και γοητεύτηκε τόσο πολύ από το μνημείο, ώστε ζήτησε ειδική άδεια και πέρασε μία ημέρα στην κορυφή της, καθώς και μία νύχια στο βασιλικό θάλαμο!

Όταν γύρι­σε στις ΗΠΑ ήρθε η μεγάλη έκπληξη : παρατήρησε ότι είχε θεραπευθεί από μία χρόνια πάθηση που τον ταλαιπωρούσε!

Αυτό το γεγονός τον παρακίνη­σε να ασχοληθεί με τις ασυνήθι­στες και παράξενες άγνωστες δυνάμεις της πυραμίδας. Μετά από πολλές μελέτες και πειράμα­τα, κατέληξε στην ύπαρξη του αιθέρα και την ιδιότητα διαφό­ρων γεωμετρικών σχημάτων, να τον επηρεάζουν.

ΠΡΟΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ...

Ο Παρ κατασκεύασε πολλές δια­τάξεις ανίχνευσης του αιθέρα. Μία από αυτές ήταν μία πυραμίδα προσανατολισμένη στην κατεύθυνση Βορράς - Νότος. Τοποθέτησε από ένα επίπεδο πηνίο στη νότια και βόρεια πλευ­ρά της, συνδεδεμένα σε σειρά.

Τα πηνία τα κατασκεύασε τυλίγο­ντας σύρμα μετασχηματιστών, σε καρούλια από μία κασέτα ήχου. Στην κορυφή της πυραμίδας τοποθέτησε ένα διάκενο σαν πυκνωτή και το συνέδεσε σε σειρά με μία μπαταρία και μία ηλεκτρική αντίσταση. Από την αντίσταση οδηγούσε το οποιοδή­ποτε τυχόν σήμα που θα παρου­σιαζόταν, σε ένα καταγραφικό όργανο.

Μία θύρα RS232 υπολογιστή, έκανε καλή δουλειά. Ο Παρ διοχέτευε συνεχές και εναλλασσό­μενο ρεύμα στα πηνία και παρατηρούσε το αποτέλεσμα. Φάνηκε να υπάρχει συντονισμός της πυραμίδας μεταξύ 500 και 1000 Hz, εναλλασσόμενου ρεύματος στα πηνία. Αλλά και από μόνη της η έξοδος παρουσίαζε ημερήσιες περιοδικές διακυμάνσεις. Παρουσίαζε και αδιαφάνεια σε διάφορες μορφές ακτινοβολιών που διοχετεύονταν κοντά και γύρω από την πυραμίδα.

Ο χώρος αυτός γύρω από την πυραμίδα φαίνεται να έχει ωοει­δές σχήμα. Τοποθετήθηκαν λοι­πόν από ερευνητές, μέσα σε αυτόν το χώρο μικροπομποί, ραδιενεργά υλικά, πηγές ακτινο­βολίας β, ιονιστήρες, τα οποία -όλα ανεξαιρέτως- εξασθενού­σαν όταν βρίσκονταν μέσα στη ενεργειακή "φυσαλίδα" της πυραμίδας!

Ήδη στην πρώτη δεκαετία της διερεύνησης αυτών των φαινομένων, παρατηρήθηκε ότι ορι­σμένες εποχές και ημερομηνίες του έτους, η ενεργειακή "φυσα­λίδα" που περιβάλει μια πυραμί­δα, εμποδίζει εντελώς τη διέλευση από μέσα της, όλων των ειδών τις ακτινοβολίες που ανα­φέραμε πιο πάνω.

Δίνει αρνητικά (ευεργετικά για τη ζωή) ιόντα στο περιβάλλον και όταν η ίδια η φυσαλίδα εκτεθεί σε εξωτερική πηγή τέτοιων ιόντων, επεκτείνε­ται!

Το εκπληκτικότερο όμως που παρατήρησε ο ερευνητής, ήταν ότι αυτές τις ορισμένες ημερομηνίες ακυρωνόταν και η βαρύτητα μέσα σε αυτόν τον ωοειδή χώρο!

Ώσπου σε κάποιο 11ετή κύκλο της εμφάνισης των ηλιακών κηλίδων, αυτός ο πυραμιδοειδής αισθητήρας σταμάτησε να παρέχει δεδομένα. Τότε αποφάσισε να φτιάξει έναν δυναμικό αισθητή­ρα, που ήλπιζε ότι δεν θα είχε τα προβλήματα του στατικού. Τον ονόμασε "φυγόκεντρο", επειδή κατασκευάστηκε από ένα περι­στρεφόμενο μεταλλικό δίσκο, που στην περίμετρο του είχε στε­ρεωμένα μικρά ομοιώματα της πυραμίδας της Γκίζας.

Δεξιά και αριστερά του δίσκου, τοποθέτησε σε σταθερό σημείο, 36 ζευγάρια μικρών μαγνητών, που δεν τον ακουμπούσαν. Κάθε δύο μαγνήτες τοποθετήθηκαν αντικριστά, σε κατάσταση έλξης, έχοντας ανάμεσά τους τον δίσκο. Το κάθε επόμενο ζευγάρι τοποθετήθηκε με αντίθετη πολικότητα από ότι το προηγούμενό του. Δηλαδή αν ένας μαγνήτης στα αριστερά έβλεπε τον δίσκο με τον βόρειο του πόλο, ο επόμενος -από αριστερά πάλι- τον έβλεπε με τον νότιο πόλο του.

Ο Παρ περιέστρεψε το δίσκο με ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα, και τότε παρουσιάστηκαν και άλλα φαινόμενα. Απώλειες βάρους ήταν το πρώτο που παρα­τηρήθηκε κατά την περιστροφή. Όμως οι εκπλήξεις συνεχίζονταν εντυπωσιακές. Η απώλεια βάρους δεν ήταν ίδια κάθε ημέρα! Υπήρχαν μεγάλες διακυμάν­σεις μέσα σε ένα μήνα. Όταν μάλιστα, στον περιστρεφόμενο δίσκο με τις τρισδιάστατες μικρές πυραμίδες, διοχετεύονταν θετικά ιόντα, και ο άξονας περιστροφής κατευθυνόταν προς τη Σελήνη, η συσκευή ελκόταν από αυτήν! Αρνητικά ιόντα στο δίσκο, απω­θούσαν τη συσκευή από τη Σελήνη!

Τελικά ο Παρ, βελτίωσε ακόμα περισσότερο την απόδοση της μεθόδου του, παράγοντας ένα ακουστικό τόνο, κοντά στο περιστρεφόμενο δίσκο με τις πυραμί­δες. Τοποθέτησε δύο μεγάφωνα "εκατέρωθεν" της συσκευής. Σαν φυσικός, ειδικευμένος στην ηλε­κτροακουστική, είχε ήδη υπολο­γίσει την ηχητική νότα που συντονιζόταν ο βασιλικός θάλα­μος της πυραμίδας του Χέοπος (ή Μεγάλης). Με βάση τις διαστά­σεις του θαλάμου και τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, τα μεγάφωνα παρήγαγαν τον μπάσο ήχο -ηχώ/αντίλαλο- που ακού­γεται όταν κτυπήσουμε την άδεια σαρκοφάγο, ή τον τοίχο στον βασιλικό θάλαμο της μεγάλης πυραμίδας.

Η απώλεια βάρους με αυτή της διάταξη έφθασε και το 80%! Ορισμένες περιόδους του έτους μάλιστα, (περίπου 8^η με 15^η Δεκεμβρίου, και 8^η με 15^η Μαΐου) τα φαινόμενα εντείνο­νταν. Η απώλεια βάρους ήταν στις μέγιστες τιμές και η περι­στροφική ορμή (στροφορμή) του συστήματος γινόταν τόσο μεγά­λη, που οι πυραμιδούλες της περιφέρειας ξεκολλούσαν και εκτοξεύονταν ακτινικά, κατα­στρέφοντας τη συσκευή και βάζοντας σε κίνδυνο τους παρευ­ρισκομένους!

Επειδή η ταχύτητα περιστρο­φής ήταν πάντα η ίδια, αυτό που φαίνεται πως επηρεαζόταν ήταν η μάζα των πυραμίδων και του δίσκου. Υπολογισμοί που έγιναν δείχνουν, ότι η κινητική ενέργεια της κάθε πυραμιδούλας που ζύγι­ζε 8 γραμμάρια, αυξήθηκε κατά 113.000 φορές, ώστε να ξεκολλή­σει από το δίσκο! 

Η εποχικότητα του φαινομένου μοιάζει με την εποχικότητα της ανθοφορίας των φυτών και την εποχικότητα που επικαλούντο οι αλχημιστές και συσχετίζεται αμέσως με την ενέργεια της ζωής που λέγεται και αιθέρας…

Οι εκπληκτικές και ακριβείς αντιστοιχίες του τμήματος του ουρανού στον αστερισμό του Ωρίωνα με την περιοχή των Πυραμίδων, στην Γκίζα της Αιγύπτου. Το γεγονός προκαλεί αίσθηση στον επιστημονικό κόσμο από τότε που έγινε γνωστό.

Παρατηρήστε ότι όχι μόνο οι θέσεις των επτά πυραμίδων και κτισμάτων της περιοχής -μεταξύ των οποίων και η Μεγάλη Πυραμίδα- αντιστοιχούν ακριβώς στους αστέρες του Πρίωνα, αλλά και ότι το σχήμα του ποταμού Νείλου αντιστοιχεί στο σχήμα του Γαλαξία στο συγκεκριμένο τμήμα του ουράνιου χάρτη!

Αλλά τα εντυπωσιακά δεν σταματούν εδώ. Το πείραμα των Παρ/Ντέιβιντσον έδειξε ότι υπάρχει και ενεργειακή σχέση μεταξύ του αστερισμού του Ωρίωνα και κάθε πυραμιδοει­δούς δομής!

Συγκεκριμένα, τα πλέον έντονα αντιβαρυτικά φαινόμενα επήρχοντο μεταξύ 13 και 15 Δεκεμβρίου όταν δηλαδή η Γη είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τον Ήλιο και τους αστέρες του Ωρίωνα!

ΤΟ ΕΞΙΣΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΝ ΝΤΑΒΙΝΤΣΟΝ

Το πείραμα επανελήφθη από τον Ντάβιντσον. Εκείνος όμως αντί για τρισδιάστατες πυραμίδες, κατασκεύασε ένα δίσκο με δυσδιάστατες, όμοιες με την πλευρά της Μεγάλης Πυραμίδας.

Έναν οδοντωτό τροχό δηλαδή, που περιστρεφόταν από ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα μοντελισμού, με 10.000 σ.α.λ. Είχε 24 "δόντια/πυραμίδες", που περ­νούσαν μέσα από 12 αντικριστά ζευγάρια μαγνητών, με εναλλασσόμενη πολικότητα.

Παρουσιάστηκαν τα ίδια ακρι­βώς φαινόμενα με τη συσκευή του Παρ. Ο Νταν χρειάστηκε αρκετούς μήνες για να συντονίσει τη συσκευή του. Τελικά βρήκε ότι αποδίδει πολύ καλά, όταν ο άξονας περιστροφής, έχει την κατεύ­θυνση ανατολής - δύσης. Αντί για τον μπάσο τόνο που χρησιμοποιεί ο φίλος του ο Παρ, εκείνος τοπο­θέτησε μια γεννήτρια αρνητικών ιόντων (ιονιστής αέρα) πολύ κοντά στον οδοντωτό τροχό και παρείχε έτσι τη διεγείρουσα ενέρ­γεια, που χρειαζόταν το σύστημα.

Κάθε φορά που άνοιγε τον ιονιστήρα, ο μικρός κινητήρας "ζοριζόταν", καλούμενος να αποδώσει έργο στο "πουθενά". Ο χαρακτη­ριστικός ήχος του "κινητήρα σε φόρτιση" γέμιζε το δωμάτιο - χωρίς να έχει καμία φυσική σύν­δεση με κάποιο άλλο υλικό αντι­κείμενο - εκτός του τροχού - που θα του απέδιδε το έργο. Αυτό, μαζί με τις παρατηρήσεις του Παρ, μας κάνει να υποθέσουμε ότι αυξανόταν η μάζα που "αισθανό­ταν" ο κινητήρας, καθώς γύριζε τον οδοντωτό τροχό.

Τα αρνητικά ιόντα κατά κάποιο περίεργο τρόπο, αύξαναν φαινομενικά την ύλη του δίσκου, πράγ­μα που έτεινε να επιβραδύνει την περιστροφή.

Ένας ραβδοσκόπος, επιβεβαί­ωσε ένα εκτεταμένο ωοειδές "αιθερικό πεδίο", γύρω από ολό­κληρη τη διάταξη, όπως και ένα μικρότερο, γύρω από κάθε τριγωνάκι.

Η διάταξη του Νταν έφθασε σε απώλειες βάρους έως και 50%, μα αυτό που παρατήρησε να συμβαίνει μεταξύ 13^ης και 15^ης Δεκεμβρίου, μας επιτρέπει να υποθέσουμε το υπέροχα απίθα­νο :

Αυτές τις ημερομηνίες η Γη μας είναι ευθυγραμμισμένη με τον Ήλιο μας και τα τρία αστέρια της "ζώνης" του αστερισμού του Ωρίονος!

Οι αστερισμοί του Ταύρου και του Ωρίονος, είναι γειτονικοί στην "ουράνια σφαίρα" και έχουν μεγάλη σχέση με τον προσανατολισμό της Μεγάλης Πυραμίδας. Μη ξεχνάμε ότι οι τρεις πυραμί­δες που βρίσκονται στην περιοχή της Γκίζας είναι έτσι τοποθετημέ­νες στο έδαφος (κάτοψη), ώστε να αναπαριστούν, το σχήμα των τριών αστεριών της "ζώνης" του Ωρίωνος, αλλά και το μέγεθος τους! Επί πλέον, μαζί με άλλα αρχαία κτίσματα της περιοχής αναπαριστούν ολόκληρο τον αστερισμό και ο ποταμός Νείλος τον Γαλαξία!

Το μέγιστο της αντιβαρυτικής δράσης παρουσιαζόταν όταν ο Νταν ευθυγράμμιζε τον άξονα περιστροφής της συσκευής του, με τον αστέρι Ιώτα του Ωρίωνος και τον Ήλιο μας, την ώρα της ανατολής και δύσης, στις συγκεκριμένες ημέρες. Και όπως λέει c ίδιος : «Φαίνετε να υπάρχει ένας γιγαντιαίος ενεργειακός δίαυλος μεταξύ του Ήλιου μας και του αστερισμού του Ωρίωνος, που διεγείρει το δυναμικό - αιθερικό λέμε εμείς - πεδίο του αντιβαρυτικού τροχού, ώστε να γίνεται εντελώς αδιαπέραστο από όλες τις γνωστές δυνάμεις - βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμό, αδράνεια, ραδιενέργεια και τότε ολόκληρη η διάταξη "προσπαθεί" να ανυψωθεί προς τον Ωρίωνα!»

Αν τώρα θυμηθούμε την περί­πτωση ενός από τους πρώτους επαφικούς συγγραφείς (Αντάμσκι) που ισχυρίστηκε ότι ξεναγήθηκε από το πλήρωμα ενός εξωγήινου αστρόπλοιου, θα δούμε ότι εκεί του εξηγούσαν ότι ταξιδεύουν "καβαλώντας" ένα "ενεργειακό ρεύμα", που υπάρ­χει μεταξύ του Ήλιου μας και άλλων ηλιακών συστημάτων, με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες εκείνης του φωτός. Φαίνεται λοι­πόν ότι η συσκευή των Πάρ/ Ντάβινσον ανιχνεύει τέτοιες δια­στρικές λεωφόρους!

Και φαίνεται πως κάπως έτσι εξηγούνται τα κύματα εμφανίσε­ων ΑΤΙΑ στους ουρανούς της Γης. Έρχονται εδώ ορισμένες χρονικές περιόδους όταν τους ευνοεί η αστρονομική μα τελικά και η αστρολογική συγκυρία, όπου "ανοίγουν οι ουρανοί", όπως λέει ο λαός μας ‘’και κατεβαίνει ο ξενολαός’’ επισκέπτες έρχο­νται τότε που έχουν ούριους αιθερικούς ανέμους να τους ταξιδεύ­ουν εκτός τόπου και χρόνου, πέρα από τον περιορισμό των γνωστών φυσικών νόμων, και ακαριαία να βρίσκονται όπου οδηγεί ο αιθερικός αυτός δίαυλος. Και οι διαστρι­κές αυτές λεωφόροι είναι τμήμα­τα του αιθερικού πλέγματος που καθορίζει το χώρο και τα όντα, από το πάρα πολύ μικρό έως το αφάνταστα μεγάλο.

Είναι αυτό που έχουν παρατη­ρήσει ο Μηρούς Κάθυ και ο δικός μας καθηγητής, αείμνηστος Σαντορίνης, ότι τα ΑΤΙΑ ακολου­θούν διαδρομές που καθορίζουν ένα "πλέγμα" στην επιφάνεια της Γης! Αυτό το αιθερικό πλέγμα είναι υποσύνολο ενός μεγαλύτε­ρου σε διαπλανητική κλίμακα και εκείνο, ενός άλλου σε διαστρική κλίμακα… κ.ο.κ… διαγαλαξιακή - διασμηνιογαλαξιακή. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες είναι που οι αλχημιστές μετέτρεπαν το μόλυ­βδο ή τον υδράργυρο σε χρυσό πολύ εύκολα και με ελάχιστη ενέργεια. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες -όχι αναγκαστικά αυτές με την απώλεια βάρους- θεραπεύονται ασθενείς σε "άγι­ους" τόπους.

ΠΗΓΗ : ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ - ΤΕΥΧΟΣ 98

Έρευνα & Επιστήμη

Related Posts :