Aπόσπασμα από τον επίλογο του πρώτου τόμου ΥΔΡΟΧΟΟΣ!!

Οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν το παραμικρό άγχος.

Η γνώση υπάρχει, αλλά δε δίνεται.

Γνώση μυστική και τέλεια βρίσκεται στα συρτάρια των πολυεθνικών εταιριών.

Οι άνθρωποι ως υιοί του Θεού βρήκαν τις λύσεις κι απλά τα πνευματικά δικαιώματα που έχουν πληρωθεί από τους άθλιους, δεν επιτρέπουν την εφαρμογή αυτών των λύσεων.

Όπως ένας άνθρωπος σήμερα βλέπει και κρίνει τη διαφορά μεταξύ μίας ιπποκίνητης άμαξας κι ενός δωδεκακύλινδρου Mercedes, έτσι ο ίδιος άνθρωπος μέσα σ’ ελάχιστα χρόνια θα βλέπει ανάλογες, αν όχι μεγαλύτερες διαφορές με τα μέσα του μέλλοντος.

Τα πάντα θα γίνουν μέσα σ’ ελάχιστο χρονικό διάστημα κι οι άνθρωποι θα χαρούν και μαζί μ’ αυτούς ο Πατέρας.

Το πετρέλαιο είναι μπροστά στη γνώση που έχει ο άνθρωπος και ο Θεός, ό,τι το καυσόξυλο μπροστά στον ηλεκτρισμό.

Ο Θεός μέσω του πετρελαίου ώθησε απλά τον άνθρωπο προς την κατεύθυνση της χρησιμοποίησης ενέργειας για την παραγωγή έργου. Η κατεύθυνση ήταν το ζητούμενο και όχι οι μέθοδοι απόσπασης έργου από το πετρέλαιο.

Ο πρωτόγονος άνθρωπος έχει σχέση με τη γνώση της καύσης κι όχι ο υιός του Θεού. Για τον άνθρωπο του άμεσου μέλλοντος ο δωδεκακύλινδρος κινητήρας της Mercedes ελάχιστα θ’ απέχει από την εστία φωτιάς του πρωτόγονου ανθρώπου. Η γνώση που έχει συγκεντρώσει ο άνθρωπος σήμερα, είναι ικανή να δαμάσει και να κάνει ακίνδυνη την άπειρη ενέργεια, που κρύβεται μέσα στο άτομο.

Αν όλα αυτά συνδυαστούν με την κοινή πλέον αντίληψη περί σπατάλης πρώτων υλών, τότε εύκολα μπορούμε να φανταστούμε την εικόνα του μέλλοντος.

Μπορεί κάποιος να φανταστεί πόσα εκατομμύρια αυτοκινήτων έχουν αφεθεί να σαπίζουν και άρα να καταστρέφεται η ύλη τους από τότε που ανακάλυψε ο άνθρωπος το αυτοκίνητο;

Έχει σκεφτεί κάποιος ότι μέσω της ανακύκλωσης οι γενιές θα χρησιμοποιούν συνεχώς την ίδια πρώτη ύλη για να καλύψουν τις ανάγκες τους;

Ο άνθρωπος θ’ ανανεώνει συνεχώς το αυτοκίνητο του, χωρίς να επιβαρύνει το συνολικό πλούτο του πλανήτη. Η ίδια ύλη θ’ αλλάζει συνεχώς και θα προσαρμόζεται στις πιο νέες μορφές είτε τεχνολογίας είτε αισθητικής. Ο άνθρωπος θα κληρονομεί εκτός της γνώσης από τον πατέρα του και την ύλη που θα παραμένει πλούτος.

Μπορεί να φανταστεί ένας άνθρωπος, αν πραγματοποιηθεί η αποκέντρωση, τι θησαυρός θα παραμείνει στα χέρια των ανθρώπων;

Μπορεί κάποιος να φανταστεί πόσα εκατομμύρια τόνοι σιδήρου υπάρχουν στη Νέα Υόρκη μόνο και μόνο για την εξυπηρέτηση του γιγαντιαίου πληθυσμού της και πόσα αυτοκίνητα μπορούν να κατασκευαστούν με όλη αυτήν την ύλη;

Μπορεί κάποιος να φανταστεί το σπίτι του ανθρώπου Θεού του μέλλοντος;

Μπορεί κάποιος να φανταστεί την ενεργειακή αυτονομία του κάθε ανθρώπου;

Ένας πυρηνικός αντιδραστήρας σε κάθε υπόγειο ακίνδυνος, όσο ένα σημερινό πλυντήριο;

Ένα αυτοκίνητο που δε θα είναι εξαρτώμενο από την ενέργεια της βενζίνης; Ένας άνθρωπος πραγματικά ξεκούραστος, αφού με την απαραίτητη, αλλά όχι εξοντωτική εργασία θ’ απολαμβάνει τα πάντα. Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να γίνει δολοφόνος, κλέφτης, ψεύτης; Δεν έχει καμία ανάγκη απ’ αυτά τα γεννήματα της φτώχειας και της αθλιότητας. Μπορεί κάποιος να ρισκάρει τα πάντα για το τίποτε;

Από τη στιγμή που υπάρχουν αυτά τα δεδομένα, εύκολα ο αναγνώστης μπορεί ν’ αντιληφθεί τι θα συμβεί στο μέλλον.

Όταν ο εργάτης δε θα αισθάνεται κατώτερος από τον εργοδότη του κι όταν ο εργοδότης δε θα έχει κανέναν απολύτως λόγο να εκμεταλλεύεται τον εργάτη, εννοείται ότι δε θα υπάρχει καμία πιθανότητα διείσδυσης δούλων ανάμεσα τους.

Αυτό που θα δούμε είναι ένας κόσμος, όπου θα συνυπάρχουν αρμονικά μόνον άνθρωποι.

Όλοι οι δούλοι, που σήμερα παριστάνουν τους σωτήρες και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κλέψουν είτε δόξα είτε πλούτο, θα πάνε εκεί που τους αξίζει.

Στους δούλους αξίζει να πάνε στα σκουπίδια απ’ όπου προέρχονται. Δυστυχώς γι’ αυτούς δεν προβλέπεται ανακύκλωση κι αυτό σημαίνει ότι θ’ αφεθούν να πεθάνουν ως θνητοί άνθρωποι εντελώς ανώδυνα για την ανθρωπότητα και κανένας μα κανένας στο μέλλον δεν θ’ ασχοληθεί, ούτε μ’ αυτούς ούτε με τα έργα τους.

fnous

Related Posts :