του Στρατή Μαζίδη
Εκεί που χρωστάμε μερικές εκατοντάδες
δις όντας με την πλάτη στον τοίχο, παράγοντας διαρκώς χρέος και μη βλέποντας
φως από πουθενά, έρχεται η μαγική λύση!
Μερικές εκατοντάδες δισεκατομμυρίων
δολαρίων από την E.N.D. (End National Debt) εμφανίζονται από το πουθενά για να
ξελασπώσουν την ελληνική οικονομία. Αντίστοιχα πριν από περίπου ένα χρόνο είχε
προκληθεί σχετική συζήτηση με τις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής.
Αυτό που με προβληματίζει είναι πως
κάθε φορά τα περιμένουμε όλα από έναν από μηχανής Θεό. Η επινόηση αυτή των
μεγάλων τραγικών συγγραφέων της αρχαιότητας μπορεί να ήταν εξαιρετική αφορούσε
όμως κάτι το οποίο δεν ήταν πραγματικότητα και καθίσταται επικίνδυνη όταν
προσπαθούμε να την εφαρμόσουμε στη ζωή.
Με το που εμφανίστηκε η E.N.D.
κάποιοι έσπευσαν αμέσως να πανηγυρίσουν. Όπως είπα δε θα μιλήσω υπέρ ή κατά,
μου έκανε όμως εντύπωση η ευκολία του “δόξα σοι” και το πόσο φυσιολογικό
θεωρήθηκε να διαθέτουν κάποιοι τέτοια δυσθεώρητα ποσά. Μπορεί τα χρήματα στην
εποχή μας να είναι ψεύτικα δίχως πραγματικό αντίκρυσμα αλλά και πάλι κάνουμε
λόγο για λεφτά, όχι για χαλίκια.
Όμως ξεχάσαμε ότι δεν πρωταγωνιστούμε
σε αρχαίο ελληνικό δράμα ώστε να εμφανιστεί ξαφνικά η θεά Αθηνά και εκεί που
θαλασσοπνιγόμαστε με την τριήρη μας να μας σώσει.
Βρισκόμαστε πραγματικά στριμωγμένοι
υπό πρωτοφανείς συνθήκες και ενώ πρέπει να πάρουμε γενναίες αποφάσεις, εμείς
περιμένουμε το Σούπερμαν να έρθει να μας σώσει ενώ θα πρέπει να σπάσουμε την
κεφάλα μας και να γίνουμε Μαγκάιβερ.
Αντί να πούμε τέλος το ευρώ πάμε στη
δραχμή, ή μένουμε στο ευρώ και τέλος τα σενάρια. Τέρμα το κράτος όπως το
γνωρίζαμε που μας κατέστρεψε. Ή τέρμα αφαίμαξη, ώρα για ανάπτυξη. Αντί να
λάβουμε τέλος πάντων αποφάσεις, περιμένουμε κάποιον να μας γεμίσει ελπίδες ότι τα
προβλήματα μπορούν να εξαφανιστούν και το πάρτυ -για όσους μετείχαν σε αυτό
τουλάχιστον- μπορεί να συνεχιστεί.
Διότι όσες E.N.D. αξιόπιστες ή μη και
να εμφανιστούν, αντίστοιχες φορές θα βαράμε κανόνι ξανά και ξανά αν δε δώσουμε
ένα οριστικό τέλος στις παθογένειες του παρελθόντος.
Το ζητούμενο δεν είναι να ψαλιδίσουμε
το ζιζάνιο αλλά να το ξεριζώσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου