του Στρατή Μαζίδη
“Απίστευτο!” Μου λέει η γυναίκα
μου. “Δηλαδή;” Τη ρώτησα.
“Πωπω! Θερμή υποδοχή στο Γιώργο
κάνουν τώρα στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ!”
“Με τομάτες, αγγούρια και
γιαούρτια; Για λέγε, για λέγε!”
“Όχι ρε! Νάτος νάτος ο
πρωθυπουργός! Και το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό”.
Τι μπορεί να πει και να σχολιάσει
κανείς μετά από κάτι τέτοιο; Ο Γιώργος Παπανδρέου, αυτός που κορόιδεψε τον
ελληνικό λαό, του άρπαξε την ψήφο, τον διέσυρε διεθνώς και τον παρέδωσε ως
άλλος δουλέμπορος στην τρόικα, έτυχε θερμής υποδοχής από τους πασόκους.
Δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που όχι
μόνο τον χειροκροτούν αλλά βλέπουν στο πρόσωπό του έναν ηγέτη. Δηλαδή αυτοί δε
στερήθηκαν τίποτε αυτό το διάστημα; Δε βλέπουν τι συμβαίνει τριγύρω; Παρακαλώ
περισυλλέξτε τους για να σταλούν σε εξειδικευμένα εργαστήρια του εξωτερικού
προς ανάλυση.
Ώρες ώρες δεν ξέρω τι να πω. Άλλες στιγμές είμαι γεμάτος ελπίδα
και ότι κάτι θα αλλάξει κι άλλες στιγμές αισθάνομαι σαν ένα φορτηγό που μόλις
ξεφόρτωσε. Άδειος.
Κι η νεολαία από κάτω να
χειροκροτά το Βενιζέλο. Ξυπνήστε ρε, δεν είναι ο Ελευθέριος, δε μίλησε για τη
Μεγάλη Ιδέα. Ο Βαγγέλας είναι που σας κατέστησε ενοίκους των σπιτιών σας.
Αλλά ας επανέλθω στο ΓΑΠ. Πώς μπορείς να σφίξεις το χέρι αυτού
του ανθρώπου και να μην τον χτυπήσεις με το άλλο ταυτόχρονα; Πώς μπορείς να του
δώσεις το χέρι και μετά να μην το κόψεις για να μην προχωρήσει η μόλυνση;
Χειροκροτήστε τον λοιπόν εσείς οι
όποιοι! Δοξάστε τον! Πάρτε κι από το ιερό της εκκλησίας το θυμιατό και
λιβανήστε τον!
Φιλοτεχνήστε του κι ένα
εικόνισμα.
Αφού αυτός είναι ο ηγέτης που σας
αξίζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου