Άρνηση

Δευτέρα χθες, αρχή εβδομάδος, σαν να μη θέλω να ακούσω τις ειδήσεις, σαν ένα είδος αηδίας να ’χει στήσει φραγή στ’ αυτιά μου, κακό σημάδι τέτοιος επαγγελματικός κίνδυνος, διότι δουλειά μου είναι να ακούω τη μεγάλη φασαρία στο μικρό μας χωριό, αλλά και τους μικρούς ήχους κάτω απ’ τους ορυμαγδούς, μικρός ήχος το μικρό παιδί που πάει χωρίς να ’χει πιει το γάλα του στο σχολείο, μεγάλος ορυμαγδός τα οχτώ υπουργεία που διεκδικεί πλέον ο κ. Βενιζέλος εν όψει ανασχηματισμού - πικρή αυτή η φραγή στα αυτιά μου και το μυαλό μου ουδόλως θέλει να παρακολουθήσει γιατί ο κ. Βρούτσης ζήτησε την παραίτηση του κ. Κικίλια από τον Ο.Α.Ε.Δ. και γιατί η ΔΗΜ.ΑΡ. αρνείται να του την υποβάλει, αρνούμαι να καταλάβω γιατί δεν είναι προτεραιότητα για τη ΔΗΜ.ΑΡ. ο ανασχηματισμός (Λυκούδης) αλλά, αν γίνει θα διεκδικήσει κι αυτή όσα περισσότερα υπουργεία μπορεί (...Λυκούδης!) -κάτι χαζό συμβαίνει εδώ, κάτι σαν να βγάζει ανακοίνωση για δαύτο η κυρία Γεννηματά, αλλά συμβαίνειμέσα μου- ως φαίνεται, πιάστηκα στον ύπνο.

Δεν είναι και πολύ επαγγελματικό να σε πλημμυρίζει η κρίση μέσα σου, «“N.Y. Times” : η Ελλάδα πεινάει» - μα τι στο καλό; το άρθρο αυτό είναι προχθεσινό, θα μου πεις ότι η Ελλάδα συνεχίζει να πεινάει, ναι αλλά σήμερα οι «N.Y. Times» δεν το γράφουν.

Ρετάρω, ε; γιατί όχι, αν αυτός είναι ο μόνος τρόπος  να παρακολουθήσω την υπερψήφιση ενός ακόμα πολυνομοσχεδίου χωρίς να με πήξει η αηδία, ενός πολυνομοσχεδίου περί παντός του επιστητού που εξέτασε η Τρόικα, αποφασίζοντας στη συνέχεια τι θα πρέπει να ψηφίσει η Βουλή! και στα γρήγορα! με τη διαδικασία του κατεπείγοντος! Ή με Προεδρικό Διάταγμα. Αηδία και ξεφτίλα για τη Δημοκρατία.

Αυτοί που έκαναν τη Δημοκρατία νούμερο και τη χώρα ζητιάνα, αυτοί οι ίδιοι, με τις ίδιες λέξεις, τα ίδια χέρια τη γυμνώνουν τώρα και απ’ τα τελευταία ράκη της αξιοπρέπειάς της και την πετάνε γυμνή στους δρόμους, μπαίγνιο της Χρυσής Αυγής, οι ίδιοι αυτοί που σκύλευσαν τη Δημοκρατία, οι ίδιοι αυτοί που την έκαναν παραδουλεύτρα των Δυνατών, οι ίδιοι αυτοί που τώρα την ακρωτηριάζουν με φαστ-τρακ διαδικασίες και αντικοινοβουλευτικές μεθοδεύσεις - σαν χθες βλέπω τον ίδιο τον κ. Πρωθυπουργό να ψηφίζει σε μία κι όχι σε τέσσερις κάλπες, καθώς όφειλε (περί τις παραπομπές για τη λίστα Λαγκάρντ). Μυρίζουν πια οι λέξεις τους απάτη που δεν μπορείς ν’ αντιπαρέλθεις, να την αγνοήσεις και να πας παρακάτω.

Μιλάει για «κόμματα του συνταγματικού τόξου» ο κ. Βενιζέλος, βάζοντας στον ίδιο παρονομαστή τα κόμματα της Διαπλοκής και τους διαφθορείς της Δημοκρατίας με τους υπερασπιστές της και τα κόμματα που αντιμάχονται τη Διαπλοκή και τους Δυνατούς, οποία προσομοίωση, πολύ βολική, πολύ Πασόκια, πολύ του γούστου του Mega, όταν υπερασπίζεται κι αυτό τη Δημοκρατία (που απομυζά) απέναντι στα δύο άκρα, το εξής ένα την Αριστερά, διότι η Ακροδεξιά δικό τους παιδί είναι, δικιά τους τερατογένεση, δικιά τους δουλειά κάνει, όταν, φέρ’ ειπείν, παθαίνει κρίση γαβριά ο κ. Κασιδιάρης και ξεγλιστράει ο κ. Βενιζέλος (και) από τις ερωτήσεις της κ. Κωνσταντοπούλου, διότι οι ερωτήσεις της Ζωής κρατάνε εφτά ώρες, ενώ μέσα σε τρεις ώρες ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης μπόρεσαν να δώσουν στην Τρόικα όσα ζήτησε, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, χαράτσια - για αυτήν τη φορά, καθ’ ότι την επόμενη, για άλλα πρέπει να ετοιμαστούν, δόσωνες (εκ του δίδω) και στα γρήγορα (εκ του προ-δίδω).

Για αυτό σας λέω, δεν δύναμαι σήμερα να παρακολουθήσω τις ειδήσεις, ουδέ να περιγράψω τις εξελίξεις, πολλή βοή κάνουν τα επερχόμενα και δεν ακούω καλά τι λένε, ούτε τη φασαρία να ξεδιαλύνω μπορώ, ούτε τους μικρούς ήχους να κατανοήσω, έχω μια φραγή αηδίας στ’ αυτιά μου και θλίβεται η ψυχή μου με τον κ. Ούλι Χένες για παράδειγμα, τον επιστήθιο της φράου Μέρκελ και πρόεδρο της Μπάγερν με τα 650.000.000 ευρώ στην Ελβετία -όσα δυο φορές η περικοπή των επικουρικών συντάξεων στην Ελλάδα- οξειδώθηκαν πολύ οι λέξεις, αδέρφια, δεν αντέχονται, δεν αντέχεται να λες και να μιλάς για παιδιά που δεν έχουν γάλα και στο βήμα της Δημοκρατίας να αγορεύουν οι σφαγείς της, τη σφαγή ως ευτυχία στέφοντας…

Το Γρέκι

Related Posts :