του Στρατή Μαζίδη
Η ΕΡΤ, το εκάστοτε
μαγαζί διορισμών “ημετέρων” ή καλύτερα “υμετέρων”, το όργανο της εκάστοτε
κυβερνητικής προπαγάνδας ηρωοποιήθηκε σε μια νύχτα με το πάτημα ενός διακόπτη.
Από κει να
καταλάβει κανείς πόσο… ικανό πρωθυπουργό ευτύχησε να έχει η Ελλάδα. Πονάει
κεφάλι; Κόψει κεφάλι. Ποιος να ασχοληθεί με τη θεραπεία;
Η ΕΡΤ λοιπόν
μετετράπη σε σύμβολο της δημοκρατίας, της ελευθερίας και όλων των υψηλών αξιών
αυτής της ζωής.
Δε γνωρίζω όμως
κατά πόσο κόσμος και ιθύνοντες της ΕΡΤ ταυτίζονται ουσιαστικά ή απλά όπως τα
πλοία συμπλέουν για κάποιο διάστημα. Η ΕΡΤ μέχρι προχθές δεν ήταν το σύμβολο
της αντίστασης σε αυτή τη χώρα. Μήπως ξεχάσαμε εκείνη την πρωινή εκπομπή, αν
θυμάμαι καλά του Κώστα Αρβανίτη με κάποια συμπαρουσιάστρια που επειδή τόλμησαν
να αντιπαρατεθούν στον κυβερνητικό-μνημονιακό καλεσμένο τους η εκπομπή κόπηκε
παραχρήμα;
Τι θα συμβεί λοιπόν
αν αύριο το πρωί ο σκεπτόμενος Σαμαράς βρει τη μαγική φορμούλα να ανοίξει με
κάποιο τρόπο την ΕΡΤ πείθοντας εαυτόν ότι δε θα τρωθεί ο εγωισμός του;
Τι θα λένε οι
σημερινοί αντιστασιακοί πανελίστες που θυμήθηκαν ότι στις Σκουριές υπάρχει ένα
κίνημα μεγάλου μέρους της κοινωνίας και όχι απλά κάποια αντιδραστικά στοιχεία;
Κάποιοι θυμήθηκαν
πως ο ελληνικός λαός υποφέρει μόλις φόρεσαν τα παπούτσια του. Αν όμως
ξανανοίξει η ΕΡΤ, αυτοί που σήμερα στην οθόνη μας θέτουν ερωτήματα και απαιτούν
απαντήσεις, τι στάση θα τηρήσουν; Θα γίνουν πάλι τα καλά παιδιά του συστήματος;
Κι όλο αυτό το κάτι
των τελευταίων ημερών απλά θα πάει περίπατο; Θα αποδειχθεί ότι αποτέλεσε μόνο
ένα όχημα;
Δεν είναι ότι
καλύτερο να πηδάς με χαρακτηριστική άνεση από το ένα δένδρο στο άλλο αν δεν
είσαι μαϊμού. Πάρα ταύτα ο κόσμος έδωσε στην ΕΡΤ μια ευκαιρία.
Νομίζω όμως ότι κανείς δε θέλει
να την δει να ανοίγει ξανά για να επανέλθει σε αυτό που ήταν τόσα χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου