του Στρατή Μαζίδη
Τι είναι αυτό που χρειάζεται σε
μια κοινωνία για να επαναστατήσει; Για να αλλάξει; Για να διεκδικήσει; Για να
σηκωθεί από τη γονατιστή της στάση και να αρχίσει πάλι να κινείται;
Τίποτε άλλο εκτός από την
έμπνευση και την υποκίνηση. Κι αυτά ποιος τα φέρνει; Μόνο ένας ηγέτης. Αλλά πού
να βρεις τέτοιον σήμερα; Ακόμη και στο ποδόσφαιρο σπανίζουν.
Ποτέ μα ποτέ δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ
μεγαλώνοντας σε ένα περιβάλλον που το όνομα Παπανδρέου δεν ακουγόταν. Κι όμως
ποιος θα μου το έλεγε ότι τώρα στα γεράματα θα έλεγα ότι αυτό που χρειαζόμαστε
είναι ένας Ανδρέας. Κάτι που φυσικά δεν μπορεί να είναι ο Τσίπρας.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ!
Χρειαζόμαστε τον Ανδρέα του
“Βυθίσατε το Χόρα” αλλά όχι τον Ανδρέα που δεν βύθισε το Χόρα και άφησε τους
πειναλέους να βυθίσουν τη Χώρα.
Χρειαζόμαστε τον Ανδρέα που
στρίμωχνε τον Οζάλ στην κρίση του 1987 αλλά όχι τον Ανδρέα που πήγε στο Νταβός
Χρειαζόμαστε τον Ανδρέα που θα
εμπνεύσει με ένα όραμα αλλά δε χρειαζόμαστε τον Ανδρέα που δεν υλοποίησε το
όραμα
Χρειαζόμαστε τον Ανδρέα που θα
μιλήσει για αλλαγή αλλά όχι τον Ανδρέα που άφησε για τους δικούς του πολιτικούς
λόγους αυτή η αλλαγή να ταυτιστεί με τη δημιουργία μιας μεγάλης τάξης
χρωματιστών πράσινων παιδιών.
Χρειαζόμαστε τον αλλοπρόσαλο
Ανδρέα που τους έγραφε όλους στα π@πάρια του αλλά όχι τον Ανδρέα που δεν
προχωρούσε στις απειλές του
Χρειαζόμαστε τον Ανδρέα που θα
νομοθετήσει για να χτυπήσει τη διαπλοκή αλλά όχι τον Ανδρέα που θα νομοθετήσει
για να βγάλει το διαζύγιο σε μια μέρα
Τέλος αν βρεθεί αυτός ο Ανδρέας,
χρειάζεται
να έχει γιο το Δημήτρη και όχι το Γιώργο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου