του Στρατή Μαζίδη
Αμφιβάλλω αν μέχρι
πριν λίγα χρόνια γνώριζε κανείς την κα Ρεπούση εκτός ίσως από τους γονείς της
και την οικογένειά της, αν έχει. Ας είναι καλά ο πατριώτης Κώστας Καραμανλής
που της ανέθεσε να γράψει βιβλίο ιστορίας με χαρούμενα χρώματα για να ξεχάσουμε
το παρελθόν.
Η Μαρία θεωρεί ότι
οι χιλιάδες Έλληνες που μαζεύτηκαν στην προκυμαία της Σμύρνης διότι δεν είχαν
που αλλού να πάνε για να γλυτώσουν από τα τουφέκια, τα χατζάρια και τις όποιες
ορέξεις των τούρκων, απλά συνωστίσθηκαν.
Η Μαρία πιστεύει
ότι όποτε θυμόμαστε έστω κι ένα λεπτό στα όρθια τα αμέτρητα θύματα του
ποντιακού ελληνισμού πως πρέπει να πηγαίνουμε στην τουαλέτα για να
πουδραριστούμε ή να κατουρήσουμε.
Απεναντίας ο Αλή Πασάς -που
λίγα χρόνια αργότερα το κεφάλι του κατέφθασε συστημμένο στο παλάτι του
σουλτάνου- μπήκε σαν κύριος στο Σούλι και όλα έγιναν ειρηνικά κι αγαπημένα.
Η Μαρία θεωρεί ότι
η Θράκη δεν κινδυνεύει και πως η Τουρκία έχει το δικαίωμα να προωθεί τις δικές
της θέσεις όσον αφορά τα νηπιαγωγεία.
Η Μαρία πιστεύει
πως είναι μπανάλ να διδάσκονται τα θρησκευτικά στα σχολεία. Ξέρει άλλωστε ότι
αυτός ο λαός αγαπά πολύ αυτό το Θεό που άλλοι Τον σταυρώσαν. Έγινε ένα μαζί μου
με το πέρασμα των αιώνων. Ποιος Χριστός και ποια Παναγία (κι ας τη λένε Μαρία);
Εδώ είναι η κόλαση, εδώ και ο Παράδεισος πιστεύει η Μαρία. Άσχετα τώρα αν της
σκάσει κάποια στιγμή καμιά μπάτσα από τη ζωή και καταλάβει πόσοι μικροί κι
ασήμαντοι είμαστε όλοι και τότε τρέξει σε εκκλησιές και μοναστήρια.
Τέλος η Μαρία έχει
την άποψη πως τα αρχαία ελληνικά είναι μια νεκρή γλώσσα. Ας διδάσκονται σε
μετάφραση, είπε. Το ακούσαμε κι αυτό. Οι 500 λέξεις ως συνολικό λεξιλόγιο είναι
αρκετές.
Κι εγώ αναρωτιέμαι
ρε Μαρία. Τι στην ευχή σε έκανε να μισήσεις τόσο πολύ αυτό τον τόπο που όχι
μόνο καριέρα σου χάρισε αλλά ενώ τον προσβάλλεις διαρκώς είναι τόσο ανεκτικός
που μέχρι και στη Βουλή σε άφησε να μπεις.
Έστω για αυτό, θα άξιζε να τον
σέβεσαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου