«Αυτόν το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλον κανένα:
‘Μεθύστε με τ’ αθάνατο
κρασί του ’21!’»
Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία ο μεγάλος μας ποιητής
Κωστής Παλαμάς παρακίνησε τους Έλληνες να πολεμήσουν το 1940, κατά της
γερμανοϊταλικής απειλής του Άξονα. Λόγια γεμάτα πάθος και ουσία, λόγια
βαπτισμένα στις πύρινες και ηρωικές σελίδες της Ιστορίας μας, λόγια γεμάτα
ποίηση, μα και απόφαση συνάμα.
Γιατί, όμως, ο Κωστής
Παλαμάς επιλέγει αυτό το πρόσταγμα για να εμψυχώσει τους Έλληνες; Γιατί
αναφέρεται στην Επανάσταση του 1821 και επιμένει σ’ αυτή την υπενθύμιση της
ιστορικής μνήμης και μάλιστα, καλεί το λαό μας να «μεθύσει», να πάρει φωτιά, να
ενθουσιαστεί με την πρώτερη δόξα των προγόνων και να δώσει τη μάχη του και πάλι
ηρωικά κατά το παράδειγμα εκείνων;
Κάποιοι θα βιαστούν να πουν ότι το κάνει αυτό ο ποιητής γιατί θέλει να εμψυχώσει τους στρατιώτες με τα αθάνατα παραδείγματα ανδρείας της Εθνεγερσίας. Κάποιοι άλλοι θα πουν ότι οι ήρωες του ’21 είναι οικεία και προσφιλή πρότυπα για τον Έλληνα στους νεώτερους χρόνους. Εν μέρει, οι απόψεις αυτές έχουν κάποιο δίκιο. Εν μέρει…
Γιατί… εγώ στα λόγια του
Παλαμά βλέπω και κάτι άλλο. Κάτι πολύ πιο σημαντικό. Την ανησυχία του για το
πώς θα αντιδρούσε ο λαός μας στην επερχόμενη τότε απειλή. Βλέπω την
αγωνία του ποιητή να πείσει τον Έλληνα να θυμηθεί!
Γιατί ο Έλληνας ξεχνά. Εύκολα…
Ο Πλάτων είχε εντοπίσει
αυτό το πρόβλημα του γένους μας ήδη από τα αρχαία χρόνια. «Οι Έλληνες αεί
παίδες εισίν»: «Οι Έλληνες είναι πάντα παιδιά», μας λέει ο θείος φιλόσοφος.
Ναι, έτσι, είναι, είμαστε σαν τα παιδιά. Και τα παιδιά ξεχνάνε εύκολα.
Ξεχνάμε εύκολα,
δυστυχώς, εμείς οι Έλληνες τις μνήμες μας, τη δύναμή μας, τις αξίες και την
Ιστορία μας. Όπως ξεχνάμε εύκολα και τις λύπες, τα βάσανα, τον ξερριζωμό και
τους καημούς που επεφύλαξε η μοίρα στους προγόνους μας, τόσες και τόσες φορές.
Κι αυτό είναι το αδύνατο σημείο μας. Και οι εχθροί μας, χθες, σήμερα, αύριο, πάντα, το γνωρίζουν! Αυτό το αδύνατο σημείο μας…
Γι’ αυτό… Οι εθνικές
εορτές, όπως η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου
και του «ΟΧΙ» που είπε ο ελληνικός λαός στο Γ΄ Ράιχ και στα επεκτατικά του
σχέδια για την κατάκτηση του τότε κόσμου και την κατάργηση της ελευθερίας των
ανθρώπων, δεν είναι απλά μια ευκαιρία για να κουνάμε σημαιάκια, να βγάζουμε
λόγους και να κάνουμε σχολικές γιορτές και παρελάσεις. Το νόημά των εθνικών
εορτών είναι άλλο. Βαθύτερο και ουσιαστικό.
Η εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου έρχεται να μας θυμίσει
ότι οι παππούδες μας δε δέχθηκαν την υποδούλωσή τους στα ξένα σχέδια και στα
ξένα συμφέροντα, αρνήθηκαν να χάσουν την ελευθερία τους και να σκύψουν το
κεφάλι, γι’ αυτό πολέμησαν με θάρρος, ενθουσιασμό, ανωτερότητα και ηρωισμό!
Πολέμησαν για τις αιώνιες ανθρώπινες αξίες και τα ανώτερα ιδανικά, αλλά και για
να μπορούμε εμείς, οι απόγονοί τους, σήμερα, να είμαστε ελεύθεροι στον τόπο
μας. Αν μπορούμε… Αν είμαστε άξιοι γι’ αυτή τους τη θυσία και κρατήσουμε τον
τόπο μας ελεύθερο, τελικά…
Γιατί αυτήν ακριβώς την
πολύτιμη ελευθερία μας καλούμαστε να διαφυλάξουμε, πάλι και πάλι, να την
υπερασπιστούμε πάλι και πάλι, και αν χρειαστεί, να πολεμήσουμε γι’ αυτή. Και
πάλι!
Έτσι οφείλουμε να κάνουμε. Κάθε φορά! Κάθε φορά που
κάποιος προσπαθεί να μας τη στερήσει! Αυτή την πολύτιμη ελευθερία μας, το γέλιο
μας, το δικαίωμά μας να κρεμάμε στα μπαλκόνια μας το ιερό μας εθνικό σύμβολο,
τη σημαία μας, να οργώνουμε τα χωράφια μας χωρίς θλίψη, με μόνη τη γλυκιά
προσμονή του καλού θερισμού, να τρυγάμε τραγουδώντας τα αμπέλια μας και να
χορεύουμε χαρούμενοι πίνοντας το κρασί της δικιάς μας σοδειάς. Γι’ αυτό η
μνήμη, η ιστορική μνήμη είναι σημαντική. Γιατί ξεχνάμε.
Να μην ξεχνάμε, λοιπόν -και σήμερα!- ότι… πάντα, με το πρόσχημα μιας δήθεν
δίκαιας και αναγκαστικής επέμβασης και στο όνομα μιας κάποιας ιδεολογίας –καλής
/ κακής, δεν έχει σημασία- του Ναζισμού, εν προκειμένω, στην περίπτωση του
1940, κάποιοι αποφασίζουν να μας επιτεθούν και να μας σκλαβώσουν. Πάντα. Γιατί;
Γιατί… γιατί… εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα τα διεθνή πράγματα, είναι πιο
οργανωμένοι, πιο εξελιγμένοι και ανεπτυγμένοι, είναι πιο «πολιτισμένοι» -έτσι
λένε… κάθε φορά- άρα και πιο κατάλληλοι για να μας κυβερνήσουν. Ναι, να μας
κυβερνήσουν. Αφού αυτοί είναι δήθεν ανώτεροι από όλους τους άλλους –και από
μας, βέβαια…- και άρα, θα πρέπει να υποδουλώσουν όποιον θεωρούν εκείνοι
κατώτερο και αν δε συμφωνεί με τη θεωρία τους, τότε έχουν την υποχρέωση ακόμα και να τον συντρίψουν. Έτσι λέει η πλευρά
εκείνου που επιτίθεται. Κάθε φορά!
Το ζήτημα είναι εμείς τι
λέμε ή μάλλον: τι θα πούμε! Στην κάθε ανάλογη
περίπτωση.
Είναι καλό, λοιπόν, να θυμόμαστε. Είναι ιερό να
θυμόμαστε τις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων που σφαγιάστηκαν κάτω από τη
γερμανική μπότα κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα παιδιά που πέθαιναν μες στο
δρόμο με πρησμένες τις κοιλιές από την πείνα, τις βομβαρδισμένες γειτονιές μας
με τα ερείπια και το θρήνο της χαροκαμμένης μάνας πάνω στα χαλάσματα, τις
εκτελέσεις όλων των κατοίκων σε τόσα και τόσα χωριά της Ελλάδας μας. Είναι ιερό
να θυμόμαστε! Για να αποφεύγουμε αυτές ακριβώς τις εθνικές περιπέτειες, τις
εθνικές συμφορές, που φέρνουν, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση και θάνατο. Κάθε φορά!
Δυστυχώς, το φάσμα του
κακού το ζούμε και πάλι τα τελευταία χρόνια. Το ζούμε! Ας μην κρυβόμαστε. Και
πρέπει να θυμηθούμε. Και πάλι! Κι ας είμαστε παιδιά… Αιώνια παιδιά…
Γι’ αυτό κι εγώ, αντί
γι’ άλλη τιμή στους ήρωες του 1940 και της Εθνικής μας Αντίστασης, στην οποία
πολέμησε μεταξύ των άλλων και ο δικός μου πατέρας, θα ανακαλέσω στις μνήμες
όλων μας εκείνο τον ηρωισμό και θα ξανακαλέσω όλους μας να επαγρυπνούμε στις
επάλξεις. Και πάλι! Γιατί οι καιροί που ζούμε είναι πονηροί και αβέβαιοι. Θα
σας ξαναπώ, λοιπόν, για άλλη μια φορά, τα ίδια εκείνα θεία λόγια του αξέχαστου
ποιητή μας Κωστή Παλαμά:
Μεθύστε με τ’ αθάνατο
κρασί του ’21!
Για τον ΕΟΕ Ντορέτα
Πέππα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου