Θάνατοι & νέοι νεκροί

Λεφτά … λεφτά … και άλλα πολλά, δέσμια βρήκαν τη κοινωνία μας. Έχω παρατηρήσει αρκετά φαινόμενα αυτές τις ημέρες, κοινωνικά φαινόμενα.

Λεφτά … που είναι τα λεφτά ; Τρέχει ο κόσμος πανικόβλητος. Ειδικά σήμερα από το πρωί όλοι συζητούσαν για τις μειωμένες συντάξεις που θα λάβουν, αύριο μεθαύριο. Κοιτούν τα χρήματα και μία τα παιδιά. Κλαίνε, άλλοι γελούν … άλλοι κοιτάζουν, απλά κοιτάζουν στο απέραντο. Δεν τα δραματοποιώ. Είναι πράγματα και καταστάσεις που ζήσαμε και ζούμε εντονότερα αυτά τα χρόνια. Μας εγκλώβισαν στο άσχημο της ντροπής και της ανέχειας.

Φοβόντουσαν ότι θα χάσουν τα υπάρχοντα τους. Τάξε μου να ηρεμήσω. Ένα ναρκωτικό ακόμη, μία λέξη σταγμένη από τα χείλη σου. Μία λέξη και ένα ευρώ … ανάλογα με το πόσο μου αρέσει η κάθε λέξη άλλο τόσο μπορεί να μειωθεί ο Φ.Π.Α.. Μπορεί να γίνουν αυξήσεις στους μισθούς. Να γελάσει το χειλάκι του κάθε πικραμένου.

Ξέχασες όμως πώς να δώσεις τη χαρά, πώς να νιώσεις τη λύπη … πώς να δώσεις το χέρι σου στο παρόν. Να σέβεσαι το γήρας των καταστάσεων. Πως ακριβώς αντιστοιχίζεις έτσι ένα παιδί; Μία πνοή; Πόσα ευρώ, πόσα μισθούς και συντάξεις θα σου κοστίσει ακόμη μια πνοή; Γι’ αυτό με γέννησες; Να φοράω και απόδειξη μέσα στη περιφάνεια και να σου λέω ευχαριστώ, γιατί φοβάσαι να κοιτάξεις τα επουράνια και να φωνάξεις ένα ευχαριστώ.

Διάλεξες να μπερδεύεσαι με τις θρησκείες και ότι δεν σου αρέσει να το βάζεις μια ταμπέλα του απόμακρου εχθρού. Εκείνου που σου έδειξε τα λάθη σου για να σε καταστρέψει, εκείνου που ζωγράφισες τα κεφάλια και τα πρόσωπα τα δικά μου, τα δικά σου … του όντος της γης. Ξέχασες πως η γνώση είναι μέσα σου, δεν ανακαλύπτεται. Κατακτιέται στο χώμα … στη γη, στο φως του ήλιου. Πόσες σχέσεις ανθρώπων θα γίνουν ψεύτικες θεότητες για να τις λατρέψεις στο βωμό το δικό σου;

Δεν σου κάνει εντύπωση που η υγεία έγινε ειδωλολατρία; Εκείνη που σου χάρισε η Φύση; Πες μου μόνο ποια σκέψη, ποια μορφή περιγράφει τα σπλάχνα και τους στεναγμούς της μάνας που έγινε περιφανή για ένα πόνο της στιγμής …

Αφηγούμαστε τους πόνους μας, αυτά που δεν πράξαμε στα κατορθώματα των προγόνων μας. Έκανε το χάσμα σου γενειάδα από τρίχες φουσκωμένες που δεν σε αφήνουν να ανασάνεις. Τι σε κάνει και κοιτάς τα πάνω κάτω; Το ότι δεν αναπνέεις ή οι αλυσίδες του απέραντου ωκεανού της θλίψης που έγιναν με εσένα, χωρίς εμένα όμως; Το εμένα του κάθε ανθρώπου που δεν σε πείραξε. Να χαμογελάει ήθελε και να δουλεύει με χαρά για λίγο ψωμί στο σπίτι του. Τόσο άσχημο είναι;

Υπάρχουν λαοί περήφανοι. Τι σε κάνει να νομίζεις ότι ανήκεις σε αυτούς, νέε μου; Δες γύρω σου. Πες μου τι βλέπεις. Πως αποξενώθηκες από τη μήτρα που σε γαλούχησε. Πόσο σου κοστίζει ένα χαμόγελο. Πόσες συντάξεις και μισθούς;

Χειροκροτείς στο θέατρο του παραλόγου πιστεύοντας στο θέαμα της θυσίας, εις έναν και αναπόσπαστο βωμό. Τη φιλοδοξία. Το ψάρι που βρωμάει από το κεφάλι. Πιστεύεις ότι είσαι ψάρι; Αλήθεια; Πως τσιμπάς τότε; Είσαι άνθρωπος. Όχι ψάρι. Αυτή η κατάσταση σε εξοργίζει, σε κάνει να φλέγεσαι. Γιατί τότε κοιτάς θλιμμένος; Ο έρωτας είναι γιορτή. Η αγάπη το ανώτερο όλων εκείνων που συμβαδίζουν με τα υποκατάστατα.

Δεν ξέρεις πως ο χώρος που φιλοξενείται η υγεία σου, σου ανήκει; Δεν σε συμφέρει να το δεις αλλιώς; Θα μου πεις δεν είσαι γιατρός … δεν είσαι υπάλληλος ενός νοσοκομείου. Είσαι όμως αυτός που πληρώνει. Πως επιτρέπεις να χωρίζουν τα παιδιά σου; Να τα αποπροσανατολίζουν; Έστω, ακόμη και σε αυτό που ονομάζεται στη χώρα μας παιδεία … πιστεύεις ότι δεν τα βιώνουν αυτά η γενιά που θα σε κλάψει, που θα σε τιμήσει;

Βαρέθηκες τα κλασσικά … πες μου τι άλλαξε, τι άλλαξες; Ποια μέρα έκανες γιορτή για να χαίρεται ο άνθρωπος που πίκρανες … Δεν είναι το συμφέρον σου. Μα θα μου πεις … πάλι αυτοί. Πάλι εκείνοι το κάνουν … Αυτή είναι η φύση εκείνων που δεν αγαπούν, που κείτονται στη λήθη. Εσύ δεν είσαι σαν και αυτούς. Γίνεσαι όμως στο πέρασμα του χρόνου. Πληρώνεις τα τελώνια που σε θέλουν θύμα. Διωδία ζωής και θανάτου λέγονται.

Υ.Γ.

Για εσένα που δεν μπορείς να με καταλάβεις απλά προσπάθησε να νιώσεις. Μη μου πεις για χρόνια εκείνα των ηρώων που χάθηκαν για εσένα. Δεν χάθηκαν για εσένα, ούτε για εμένα. Παράδειγμα έδωσαν να τα ακολουθούμε. Πατέρας είναι το σύμβολο, μητέρα η ελπίδα καλέ μου φίλε. Πόσες ταμπέλες δίνεις να σε κάνουν να νιώσεις ξεχωριστός και υπεράνω όλων;

Από το 
Κουτάβι, ο ποιο καλός σου φίλος.

katohika

Related Posts :