Οι ζητιάνοι του δρόμου και το πείραμά μου...

Με αφορμή το προηγούμενο άρθρο θα ήθελα να καταθέσω και τη δική μου εμπειρία από τους ζητιάνους των δρόμων.

Καθημερινά ακούω κόσμο να παραπονιέται ότι έχει γεμίσει η χώρα με Λαθρομετανάστες και Ζητιάνους αλλά από την άλλη δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να σταματήσουν αυτό το φαινόμενο.

Υπάρχει κατά τη γνώμη μου μια πολύ καλή λύση στο πρόβλημα χωρίς να κινδυνεύει κάποιος να χαρακτηριστεί Ρατσιστής ή Νεοναζί ή ότι άλλο λένε οι Ψευτο-Αντιρατσιστικές οργανώσεις και τα τσιράκια τους.

Πριν όμως σας πω τη λύση θα σας πω τη δική μου εμπειρία από το φαινόμενο.

Κάντε ένα απλό πείραμα όπως έκανα εγώ πριν ένα χρόνο. Περνούσα λοιπόν κάθε μέρα από ένα συγκεκριμένο φανάρι στο δρόμο για το σπίτι. Κάθε μέρα ήταν ένας άνθρωπος (πότε άντρας και πότε γυναίκα) στο συγκεκριμένο φανάρι με μια ταμπελίτσα αυτές τις γνωστές που έγραφε «Πεινάω δεν έχω χρήματα να πάρω λίγο ψωμάκι».

Βλέποντας λοιπόν αυτή την ταμπελίτσα καθημερινά τους έδινα κάποια ψηλά που είχα πάντα μαζί μου. Κάποια μέρα όμως σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα που τελικά με έκανε να αναθεωρήσω την ευαισθησία μου και να σταματήσω να τους χρηματοδοτώ χωρίς αντίκρισμα για τους ίδιους τους ζητιάνους.

Φεύγοντας από τη δουλειά λοιπόν πριν περάσω από το συγκεκριμένο φανάρι σταμάτησα σε ένα φούρνο και αντί για μισό κιλό ψωμί που έπαιρνα για το σπίτι πείρα 2 μισόκιλα. Φτάνοντας στο φανάρι ήρθε ο ταλαίπωρος αυτός άνθρωπος και του έδωσα το 1 μισόκιλο. Το πήρε και έκοψε αμέσως ένα κομμάτι και άρχισε να το τρώει με λαιμαργία. Ανάβοντας το φανάρι έφυγα αλλά από τον καθρέπτη παρατήρησα κάποιον να βγαίνει από μια πυλωτή απέναντι πολυκατοικίας και να πηγαίνει προς το μέρος του με απειλητικές διαθέσεις. Κατάλαβα ότι ήταν ο «Ιδιοκτήτης» του ζητιάνου και έτσι είπα να κάνω τον κύκλο του τετραγώνου να δω τι θα γίνει. Επιστρέφοντας λοιπόν στο φανάρι έφτασα πάνω στην ώρα που ο «μάγκας» είχε πάρει το ψωμί που είχα δώσει και έφευγε προς το σημείο που τον είχα δει να βγαίνει. Ο δε ζητιάνος ήταν κατατρομαγμένος και κουρνιασμένος σε μια γωνιά (δεν ξέρω αν τον είχε χτυπήσει γιατί δεν είδα καθώς έκανα τον κύκλο του τετραγώνου).

Λίγο μετά άναψε το φανάρι και έφυγα.

Επανέλαβα το πείραμα για παραπάνω από μια εβδομάδα ανεξαρτήτως ποιος ήταν στο φανάρι να ζητιανεύει.

Το αποτέλεσμα ;

Κανένας ζητιάνος από την πρώτη μέρα και μετά ΔΕΝ πήρε ξανά το ψωμί που του έδινα. Όλοι ήθελαν χρήματα.

Όταν ρωτούσα γιατί δεν το θέλει αφού γράφει στην ταμπελίτσα ότι πεινάει, 9 στις 10 φορές έφευγαν για το επόμενο αυτοκίνητο χωρίς να πουν λέξη.

Καταλάβατε τώρα γιατί υπάρχουν αυτοί οι πραγματικά ταλαίπωροι και πάμφτωχοι άνθρωποι στους δρόμους;

Δεν υπάρχουν για τον εαυτό τους αλλά τους "Εκμεταλλευτές" που τους προωθούν.

Η λύση λοιπόν είναι μία και πραγματικά πιάνει.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ να δίνετε έστω και 10 λεπτά του Ευρώ σε όλους αυτούς που σας πλησιάζουν και σας ζητούν να τους λυπηθείτε. Όχι γιατί δεν τα έχουν ανάγκη (ακόμα και τα 50 λεπτά είναι πολύ καλά γι' αυτούς) αλλά γιατί τα χρήματα που δίνετε, πάνε σ’ αυτούς που τους φέρνουν στη χώρα και τους πετάνε στους δρόμους για να ζητιανεύουν με αποτέλεσμα αυτοί να μην κερδίζουν απολύτως τίποτα.

Με αυτό τον τρόπο, πρώτον θα αναγκασθούν αυτοί που τους εκμεταλλεύονται να τους πάρουν και να φύγουν γιατί έτσι δεν θα βγάζουν κέρδος από αυτό και δεύτερων δεν θα ξοδεύεται χρήματά σας τα οποία δεν πάνε εκεί που πρέπει και για το σκοπό που τα δίνετε.

Σκεφτείτε λοιπόν καλά που θα καταλήξουν τα χρήματά σας όταν θα έρθει η ώρα να βοηθήσετε κάποιο ζητιάνο και κάντε το πείραμα που σας περιέγραψα και πείτε μας τα αποτελέσματά του.

Είμαι σίγουρος ότι θα έχετε τα ίδια αποτελέσματα με τα δικά μου.

Μάνος, από

Ξυπνάτε Έλληνες και δείτε…

Related Posts :