Κάποιοι θέλουν… πολύ ξύλο

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Διάβαζα στο http://www.politikiagora.gr για το θεσμό της Δημοτικής Αστυνομίας σε σχέση με τον «αιφνίδιο θάνατό» της  και δεν μπορούσα να μη συμφωνήσω : «Η υποβάθμιση της Δημοτικής Αστυνομίας, σε υπηρεσία είσπραξης προστίμων από αντικανονική στάθμευση την έκανε «βολικό ύποπτο» ώστε να καταδικαστεί «εις θάνατον» με πρόχειρες διαδικασίες. Σε ένα αξιόπιστο διοικητικό σύστημα, με διακριτές αρμοδιότητες και πόρους κράτους και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η Δημοτική Αστυνομία μπορεί να είναι παραγωγός πολύτιμων υπηρεσιών για τον πολίτη, με κόστος πολύ χαμηλότερο από αυτό που πληρώνουμε σήμερα».

Αλλά δεν ήταν ΜΟΝΟ το «κόψιμο» κλήσεων (όχι η είσπραξη) το καθήκον των Δημοτικών Αστυνομικών. Υπήρχαν κι άλλα. Όπως η ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση της διαπίστωσης παραβάσεων στα «καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος», κυρίως για τη Δημόσια Υγεία… Δεν επέλεξαν από μόνοι τους οι Δημοτικοί Αστυνομικοί τα καθήκοντα που θα εκτελούσαν. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τα… βγάλουν από την πλάτη τους γιατί άοπλοι, ανεκπαίδευτοι και χωρίς ουσιαστική υποστήριξη, πώς να «μπουν» σε παράνομα στέκια, πώς να διερευνήσουν καταγγελίες για εμπόριο ναρκωτικών στα υπόγεια των περίφημων «internet café» ή άλλων καταστημάτων, πώς να διαπιστώσουν παρανομίες στον τομέα του παραεμπορίου ή να επιβάλουν την … τάξη στις πιάτσες της πορνείας μέσα στους «φουσκωτούς» και τους προστάτες, απέναντι στην απίστευτη επιθετικότητα, εγκληματικότητα και τις απειλές που βασιλεύουν στις  καθημαγμένες γειτονιές; 

Οι ίδιοι οι άνδρες και οι γυναίκες της Δημοτικής Αστυνομίας διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να προσπαθήσουν καν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους χωρίς τη συνοδεία εκπαιδευμένων αστυνομικών. Οι προιστάμενοί τους, οι αντιδήμαρχοι, τα Δημοτικά Συμβούλια ήταν ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ.

Η ουσία; ενώ θα μπορούσαν, με καλύτερη εκπαίδευση, με περισσότερα περιπολικά ή μοτοσυκλέτες, με βασικό -έστω- εξοπλισμό και με κατάλληλες εντολές, να μεταβληθούν τουλάχιστον σε «αστυνομικούς της γειτονιάς» που με πεζές ή μηχανοκίνητες περιπολίες, να εμπεδώνουν το αίσθημα της υποτυπώδους έστω ασφάλειας στον κόσμο, τώρα έχασαν τη δουλειά τους και κατηγορούνται και για… ανίκανοι και τεμπέληδες.

Μα αφήνοντάς τους έρμαια της κάθε σπείρας, της κάθε ομάδας κακοποιών, των ληστών, διαρρηκτών, παραβατικών στοιχείων, τους έστελναν αν όχι στο θάνατο, τουλάχιστον σε αναποτελεσματική δράση και σίγουρο κίνδυνο.

Η Πολιτεία ποτέ δεν θέλησε τη Δημοτική Αστυνομία να γίνει «Αστυνομία». Ποτέ δεν την έκανε «Σώμα». Πότε δεν την φρόντισε, ποτέ δεν την εξόπλισε, ούτε καν την «έντυσε» σωστά, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την αποτελεσματικότητά της.

Είχα την ευκαιρία, στη σύντομη παρουσία μου στο Κοινοβούλιο, ως βουλευτού της Α’ Αθηνών (2004 -2007) να μελετήσω το πρόβλημα. Το φόβο και τον τρόμο -από το 2005 κι όλας- των Αθηναίων που έβλεπαν την πόλη τους να γίνεται όλο και χειρότερη και να πέφτει στα χέρια ξένων, αλλοδαπών στην πλειοψηφία τους εγκληματικών στοιχείων και ομάδων. Παραεμπόριο, ναρκωτικά, πορνεία, παραβατικότητα, θόρυβος, ληστείες, διαρρήξεις, κάθε λογής βία και παρανομία. Χωρίς εμφανή παρουσία οργάνων της τάξεως. 

Τι έκανα; Άρχισα από την αρχή. Το θόρυβο και τη στάθμευση. 

Στις 18/11/05, ρωτούσα με κοινοβουλευτική μου ερώτηση στα Υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Δημόσιας Τάξης εάν γίνονται κανονικά οι έλεγχοι θορύβου και ηχορύπανσης στα τροχοφόρα, ιδίως τα δίκυκλα, που με τη διέλευσή τους ώρες κοινής ησυχίας, ακόμη και σε απαγορευμένες περιοχές υποβαθμίζουν τη ζωή των κατοίκων.

Έγραφα και ρωτούσα το Φεβρουάριο του 2006, τους Υπουργούς ΥΠΕΧΩΔΕ Μεταφορών και Δημόσιας Τάξης : «Σύμφωνα με δημοσίευμα  εφημερίδας που επικαλείται Έλληνες Συγκοινωνιολόγους, 35.000 αυτοκίνητα παρκάρουν, κάθε μέρα, παράνομα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Μελέτη του Πολυτεχνείου, αποδεικνύει ότι η παράνομη στάθμευση αυτοκινήτων και δικύκλων σε σηματοδοτούμενες διασταυρώσεις προκαλεί τεράστια επιβάρυνση της κυκλοφορίας και ασφυξία στους πεζούς. Τα στοιχεία περιγράφουν μια ζοφερή εικόνα στην πρωτεύουσα, εις βάρος της κυκλοφορίας και της υγείας των πεζών και υπογραμμίζουν την πλήρη αδυναμία αναπήρων να κυκλοφορήσουν ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ». 

Έγραφα -και ρωτούσα- το Νοέμβριο του 2006 στα αρμόδια Υπουργεία : «Διάβασα ότι επεκτείνεται το μέτρο των πεζών περιπολιών σε πόλεις της περιφέρειας από 20 Νοεμβρίου και θα πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση πεζές περιπολίες. Υπενθυμίζω ότι τον Ιανουάριο και τον Αύγουστο του 2006, ρωτούσα αν θα ήταν σκόπιμο να επιδιωχθεί καλύτερη αστυνόμευση περιοχών της Αθήνας   με πεζή περιπολία αλλά και αν θα μπορούσε να επανέλθει η συζήτηση για πεζή περιπολία σε άλλες, κρίσιμες περιοχές. Οι καθησυχαστικές απαντήσεις που έλαβα ωστόσο, δεν ήταν σύμφωνες με τη γνώμη των Αθηναίων πολιτών. Η διαφημιζόμενη … επέκταση των πεζών περιπολιών στην περιφέρεια, σημαίνει άραγε ότι υπάρχουν στοιχεία πως οι πεζές περιπολίες απέδωσαν καρπούς και παγιώθηκαν στις γειτονιές της Αθήνας; Η Αθήνα, όπου οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι πολίτες πάσχουν, θα μπορεί να ελπίζει ότι οι γειτονιές της θα αισθανθούν την αστυνομική παρουσία;» 

Λίγο πριν από την Πρωτοχρονιά του 2006, έγραφα επίσημα στα Υπουργεία και ερωτούσα : «Διάβασα ότι Δήμοι της Αττικής υπογράφουν συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας» για να αντιμετωπίσουν την αυξημένη εγκληματικότητα, καθώς η αστυνόμευση είναι ελλιπής και οι κάτοικοι αρκετών περιοχών νιώθουν ανασφαλείς μέσα στα σπίτια τους. Αυξάνονται τα  δημοσιεύματα που σχεδόν επαινούν και ενθαρρύνουν την αυτοδικία εκ μέρους των πολιτών.

Αποτέλεσμα : πολλοί πολίτες δεν διστάζουν να δηλώνουν δημόσια ότι κοιμούνται με καραμπίνες στο προσκέφαλό τους. Δυστυχώς, διαβεβαιώσεις που μου έχουν τρεις φορές επισήμως  δοθεί περί επέκτασης των πεζών περιπολιών στις γειτονιές της Αθήνας μέσω «επανακαθορισμού του πλαισίου λειτουργίας» και τον «Αστυνομικό της Γειτονιάς» και περί «εφαρμογής ολοκληρωμένων προγραμμάτων αστυνόμευσης σε όλη τη χώρα» δεν έχουν υλοποιηθεί σύμφωνα με Αθηναίους πολίτες που ληστεύθηκαν και δηλώνουν απερίφραστα ότι αστυνομικό « έχουν μήνες να δουν στην περιοχή τους».

Υπέβαλα σειρά κοινοβουλευτικών ερωτήσεων, μίλησα σε επιτροπές, μίλησα στην Ολομέλεια. Οι δυνατότητες ενός απλού βουλευτού και μάλιστα μέλους της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, μέχρι εκεί έφταναν.

Σήμερα, «ξηλώνουμε» τη Δημοτική Αστυνομία. ΕΝΑ πράγμα έκαναν για  τον πολίτη, δεν το άφησαν να λειτουργήσει σωστά και τώρα το «ξήλωσαν».

Κάποιοι απλώς … θέλουν πολύ ξύλο.

ΘΑΝΟΣ

Related Posts :