του Στρατή Μαζίδη
“Απάνω μου έχω
πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο, ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι” έγραφε ο
σπουδαίος Νίκος Καββαδίας.
Και η “ιδιοτροπία” που λέει το τραγούδι έκανε το Ρουπακιά να το κάνει δικό του.
Και η “ιδιοτροπία” που λέει το τραγούδι έκανε το Ρουπακιά να το κάνει δικό του.
Τι κι αν ο γέρος
παλαιοπώλης το συμβούλευσε κάτι άλλο να αγοράσει; Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά,
αφού το θέλεις πάρτο! Και το πήρε.
Με τη μόνη διαφορά ότι ο Ρουπακιάς σε αντίθεση με το ναυτικό μισούσε πολλούς στον κόσμο στρέφοντας τελικά το μαχαίρι του απέναντι σε ένα συνάνθρωπό του. Ταυτόχρονα βέβαια εξεκέντησε και την οικογένειά του. Αλλά ο Γιώργος δε σηκώνει ούτε σχόλια ούτε αστεία. Ούτε μύγα στο σπαθί του στην κυριολεξία.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Επειδή το μαχαίρι είναι χειρότερο από το πιστόλι.
Το μαχαίρι φανερώνει ωμότητα κι έλλειψη ορίων. Δείχνει άνθρωπο που δε διστάζει. Με μαχαίρια δρουν κι οι συμμορίες.
Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια όταν συζητούσα με κάποιο μακαρίτη που ήταν ειδικός στην αυτοάμυνα, είχε ότι υπήρχε και δεν υπήρχε και διέθετε μια σημαντική συλλογή από σπάνια μαχαίρια.
Εκφράζοντας το θαυμασμό μου λοιπόν για ένα συγκεκριμένο από μια ινδιάνικη φυλή και λέγοντας εκείνη τη μακρινή εποχή ότι με ένα τέτοιο δεν μπορείς να πάθεις ποτέ τίποτε που προκάλεσα το γέλιο του.
Το μαχαίρι μου είπε, είναι δίκοπο. Κι όσο κι αν φαντάζει απλό πρέπει να ξέρεις να το δουλέψεις γιατί αν το βγάλεις, δύσκολα το κρύβεις και μπορεί να γυρίσει προς τα σένα. Με το μαχαίρι πρέπει να πλησιάσεις πολύ κοντά τον άλλο.
Με όλα αυτά τα γεγονότα θυμήθηκα αυτό το περιστατικό. Πράγματι. Μαχαίρι παίρνει ο αποφασισμένος. Ο οργισμένος. Το πιστόλι ξαναμαζεύεται ευκολότερα και το χρησιμοποιούν αυτοί που δεν αρέσκονται αν μπορούμε να το πούμε έτσι στη βία. Το μαχαίρι όμως υποδηλώνει βιαιότητα. Με μαχαίρι δεν πετσοκόβουν οι ισλαμοφασίστες στη Συρία; Με μαχαίρι δεν έχουν διαπραχθεί τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα; Μόνο τότε δεν κυλά το αίμα του θύματος στα χέρια του εγκληματία κυριολεκτικά;
Το μαχαίρι των επτά φράγκων λοιπόν πήρε κι ο Ρουπακιάς. Το πήρε για να σφάξει. Χτύπησε το τηλέφωνο, το άρπαξε και πήγε. Γιατί αν απλά ήθελε ένα μέσο αυτοπροστασίας εκτός του ότι θα έμενε σπίτι, έστω θα είχε μαζί του κάποιο άλλο αξεσουάρ ευκολότερο στη χρήση από το μαχαίρι -που με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το χει ζώσει- και με προσωρινές συνέπειες.
Ο Γιώργος που δεν είχε τίποτε
στην πραγματικότητα να χωρίσει με τον Πέτρο αλλά αντίθετα πάρα πολλά για να
αγωνιστούν μαζί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου