Ένα υπέροχο βίντεο από
Έλληνες της διασποράς στις Η.Π.Α. κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Φαίνεται ότι οι
ξενιτεμένοι συμπατριώτες μας νιώθουν πιο πολύ την Ελληνικότητά τους να
ξεχειλίζει μέσα τους σαν κύμα, πολύ περισσότερο από εμάς οι οποίοι κατοικούμε
στα χώματα από όπου ο σύγχρονος πολιτισμός ξεκίνησε…
Αυτά τα στοιχεία που μεταφέρουν με τα λόγια τους, τα
οποία στάζουν αγάπη, νοσταλγία και πίστη, το πνεύμα που μεταφέρουν τα βλέμματα
και οι κινήσεις τους σε όλους εμάς θα έπρεπε να μας κάνουν πιο σοφούς. Θα
έπρεπε, ίσως, να μας κάνουν να αισθανθούμε την ανάγκη τώρα, περισσότερο από
ποτέ, ότι ήρθε η ώρα να ενωθούμε και να αφήσουμε πίσω όσα μας χωρίζουν. Γιατί
τελικά η Ελληνική Συνείδηση, η δίψα για Ελευθερία, ο Ελληνικός Ήλιος είναι
ποιότητες και χαρακτηριστικά που είναι εγγεγραμμένα στα κύτταρα όλων μας,
ανεξαρτήτως καταβολών και ιδεολογικής προέλευσης. τα απλά και καθημερινά
πράγματα καθορίζουν την ταυτότητά μας! Απολαύστε το βίντεο και νιώστε τι θα πει
Έλληνας, όχι ως ιδεολογική ταυτότητα αλλά ως φλόγα, ως ζώσα ενέργεια που σας
κατακλύζει, ως πνοή, ως ανάσα…
Ἐλαιῶνες κι ἀμπέλια μακριὰ ὡς τὴ θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες μακριὰ ὡς τὴ θύμηση
Ἔλυτρα χρυσὰ τοῦ Αὐγούστου στὸν μεσημεριάτικο ὕπνο
Μὲ φύκια ἢ ὄστρακα. Κι ἐκεῖνο τὸ σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, ποὺ διαβάζεις ἀκόμη
στὴν εἰρήνη τὸν κόλπου τῶν νερῶν ἔχει ὁ Θεός.
Περάσανε τὰ χρόνια φύλλα ἢ βότσαλα
Θυμᾶμαι τὰ παιδόπουλα τοὺς ναῦτες ποὺ ἔφευγαν
Βάφοντας τὰ πανιὰ σὰν τὴν καρδιά τους
Τραγουδοῦσαν τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.
Κι εἶχαν ζωγραφιστοὺς βοριάδες μὲς στὰ στήθια.
Τί γύρευα ὅταν ἔφτασες βαμμένη ἀπ᾿ τὴν ἀνατολὴ τὸν ἥλιου
Μὲ τὴν ἡλικία τῆς θάλασσας στὰ μάτια
Καὶ μὲ τὴν ὑγεία τὸν ἥλιου στὸ κορμὶ – τί γύρευα
Βαθιὰ στὶς θαλασσοσπηλιὲς μὲς στὰ εὐρύχωρα ὄνειρα
Ὅπου ἄφριζε τὰ αἰσθήματά του ὁ ἄνεμος;
Ἄγνωστος καὶ γλαυκὸς χαράζοντας στὰ στήθια μου
τὸ πελαγίσιο του ἔμβλημα.
Μὲ τὴν ἄμμο στὰ δάχτυλα ἔκλεινα τὰ δάχτυλα
Μὲ τὴν ἄμμο στὰ μάτια ἔσφιγγα τὰ δάχτυλα
Ἦταν ἡ ὀδύνη
Θυμᾶμαι ἦταν Ἀπρίλης ὅταν ἔνιωθα πρώτη
φορᾶ τὸ ἀνθρώπινο βάρος σου.
Τὸ ἀνθρώπινο σῶμα σου πηλὸ κι ἁμαρτία
Ὅπως τὴν πρώτη μέρα μας στὴ γῆ.
Γιόρταζαν οἱ ἀμαρυλλίδες – Μὰ θυμᾶμαι πόνεσες
Ἤτανε μία βαθιὰ δαγκωματιὰ στὰ χείλια
Μία βαθιὰ νυχιὰ στὸ δέρμα κατὰ κεῖ ποὺ
χαράζεται παντοτινὰ ὁ χρόνος.
Σ᾿ ἄφησα τότες
Καὶ μία βουερὴ πνοὴ σήκωσε τ᾿ ἄσπρα σπίτια
Τ᾿ ἄσπρα αἰσθήματα φρεσκοπλυμένα ἐπάνω
Στὸν οὐρανὸ ποὺ φώτιζε μ᾿ ἕνα μειδίαμα.
Τώρα θά ῾χω σιμά μου ἕνα λαγήνι ἀθάνατο νερό
Θά ῾χω ἕνα σχῆμα λευτεριᾶς ἀνέμου ποὺ κλονίζει
Κι ἐκεῖνα τὰ χέρια σου ὅπου θὰ τυραννιέται ὁ ἔρωτας
Κι ἐκεῖνο τὸ κοχύλι σου ὅπου θ᾿ ἀντηχεῖ τὸ Αἰγαῖο.
Οδυσσέας Ελύτης
To Be Greek from ivan silverberg on Vimeo.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου