Δημόσιο Βίο Μοχθηρόν κι Έκλυτον Πολιτεία βίωσον ή Λάθε βιώσας... βίον αβίωτον...κατάλαβες ερίφιο;

Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Αντιλαϊκή persona και Έγκλημα…

Λογισμούς να δεηθείς στη Θέμιδα κι αν σού τους πέμψει η -ενίοτε αόμματη- Ξιφουλκός Θεά, εκεί γύρεψ’ το μαθές και όρισέ το αν στέργει η ψυχή σου, φωστήρα και πατέρα των μαζών… μα γροίκα μοναχά «Θεόπνευστε Ηγήτορα» μην κι από λάθος ορμηνειά, Μέλανος Ύβρις γεννηθεί, μαύρος ψυχανθός γεννήτρα Ερινυών κι εκεί αναλογίσου :

τάχα η Νέμεση έσβησε κι αυτή με το Λυκόφως των Θεών; Ή κάπου κει μές’ στα ερέβη της Εκάτης Νύχτα Βαθιάς Απελπισιάς θα σε καραδοκεί ν’ αλλοφρονήσει ο νους σου;

Καθ’ ότι «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι…»

Τώρα, γιατί «απολέσαι» θα μου πεις… άστο, καημένε, συνήθεις υπερβολές ξωτικοπαρμένων του Λόγου…

Ιδού λοιπόν ο Δικαιακός Γρίφος σου Μαυροκορδάτε και Κωλέττη μου, Μπέη μου επίδοξε και Καιμακάμη μας :

«…Άϊντε κι η Μήτρα ολόγυρα απόφαση έκαμε να ξωπετάξει έναν «απ’ αυτούς εκεί κάτω» τρόφιμο στην πράσινη γραμμή (sic!), την no man’s land, (βλ. περιθώριο) να τον μεταμορφώσει σε λαθρεπιβάτη της ζωής…

…ως άλλος τρανός Μουχτάρης και Κατής αλάθητος βγάνει φετφά και όρντινο για του λόγου του πως του πρέπει ως ποινή όχι λιγότερη από καταδίκη σε πόνο, πείνα και πενία… και πως οφείλει αγόγγυστα στην πίκρα να παραδοθεί, αμαχητί έρμαιο να γενεί κάποιων ολίγων πολυχρονεμένων που οι πολλοί έχουν την εύνοια της τύχης να φέρουν στους ώμους τους…»

Έλα λοιπόν, κόπιασε Μεγάλε φέρελπι υποψήφιε Δραγουμάνε και Μέγα Γραμματικέ του Κράτους…

…μην και αποθαρρυνθείς από του Λόγου τα γυρίσματα κι εσύ ευθύνεσαι για τούτο…

γυμνάσια βλέπεις κάνεις πια στην πένα των νεραϊδοπαρμένων καλαμαράδων της επικράτειας με τους νέους νόμους που θεσπίζεις ώστε θηράματα να γίνουν όσοι δεν σε ευφραίνει ο λόγος τους…

…κι αυτοί λοιπόν μαθαίνουν εξ’ υπαρχής φούγκα πλουμιστή και δυσνόητη το λόγο τους να πλέκουν… βάλε κάτω λοιπόν την Ύψιστη Ηθική σου και την ανυπέρβλητη Κρησάρα σου και κρίνε ω Πανώριε Ηγήτορα των Μαζών :

Κι άιντε ας πάει και το παλιάμπελο… ας λιανέψει το πρόβλημα μην και ταλαιπωρηθεί η θεία σου διάνοια απ’ τ’ αποσυμβολίσματα … κι αυτά δεν είν’ για όλους… αλίμονο…

…πετάχτηκε λοιπόν κάποιος έξω απ’ τη ζωή, μέσ’ στη μιζέρια, στην εξαθλίωση, στο θάνατο… έμμεσα χάρη στα δικά σου Έργα και Ημέρες Εκλαμπρότατε Εθνοπατέρα…

…άραγε αυτό ορίζεται μωρέ ως Έγκλημα στην κοσμοθεωρία Σου;

…το προβλέπουν τάχα οι ορισμοί της Εγκληματολογίας (Σου);

…το γραπώνει μωρέ η Ιερά Αρπάγη της Ποινικής Δικονομίας (Σου);

…το πιάνουν οι ίδιοι οι Περί Δικαίου αισθητήρες της κοινωνίας (Σου/μας);

Τι θα’ σού ’γνεφε τάχα η ενστικτώδης σου Μεγάλη Κρίση Τρισμέγιστε;

Το Κυμβάλειον της Δικαιοσύνης σου θα έκρουε άραγε αποφασιστικά σ’ αυτό το Αιώνιο Αρχέτυπο Δίλημμα;

Ή μήπως το «αιρετικό τούτο neofilioque» (βλ. πρόβλημα περί αδήλου πλην πολυϋποστάτου Φύσεως του Εγκλήματος κύριε Αρχιαμνάρχα) σου μοιάζει ίδιο το Σκοτεινό Πέπλο της Ίσιδος που τόσο τρόμο -προφανώς- σου προκαλεί η σκέψη του και μόνο κι αλλοθωρρείς το βλέμμα σου ανυπέρβλητε Ηγέτη των Μαζών μην και σηκωθεί από μόνο του κι αντικρίσεις τ’ από πίσω; 

Τι τάχα φοβάσαι πως θα ιδείς πίσω του καλομασκαρεμένε Κέρβερε των Ανθρώπων;

Λοιπόν; Τι θα σχολίαζε η πάνσοφή σου γλώσσα για τον παραπάνω γρίφο;

Μάλλον όχι;

Μάλλον ναι;

Τίποτε από όλα αυτά;

Ίσως υπό προϋποθέσεις;

Τι τα ψάχνετε τέτοια μεταφυσικά ερωτήματα;

Αλλιώς πήρε ο κόσμος ρότα κι αλλού του βγήκε;

Τι να σας κάνω κι εγώ πια; Ένας απλός Πολιτικός είμαι… όχι ο Θεός… ούτε καν καμιά καθαγιασμένη Ανώτερη Φύση… σάρξ εκ της σαρκός σας είμαι…

Ποιο απ’ όλα κάλλιο σου πάει ως απάντηση πολυϋπόστατε Μαντράρχα μας;

Αυτό το τελευταίο πάντως, το «σαρξ εκ της σαρκός μας» μου φέρνει αναπόφευκτα στο νου πως η σαρξ βγάζει και απορρίμματα και δηλητήρια… χολή και οξέα ας πούμε… αλλά θ’ ακουστεί ως ποταπότης οπότε ας το πάρει ο Αχέροντας…

Άβυσσος μωρέ η ψυχή κι ο νους σου Πονηρέ Πολιτευτή… με άπειρες διαφυγές…

Αλλά ποιός και που να σε καταγγείλει;

Δικός σου είναι ο Κόσμος, δικές σου κι οι Αρχές… δικό σου το μαχαίρι, δικό σου και το πεπόνι…

Να ρε μπαγάσα, άρχισαν οι κακίες πάλι και να με συμπαθάς… τι τραβάς κι εσύ από την αφεντομουτσουνάρα μας την πολύξερη την πλέμπα, ε;…

Αλλά δεν φταίει κι αυτούνη, έτσι ανυπέρβλητε;

Νύφη πολύφερνη και περιζήτητη μια φορά στα τέσσερα χρόνια, διαόλου κάλτσα βρώμικη κι ενοχλητική που όλο θέλει να μπλέκει μέσα στα άγια τα ποδάρια σου τον υπόλοιπο καιρό και να σε κρίνει κι όλο πράματα να σου ζητάει… αχόρταγη βδέλα όμοια, έτσι Αρχηγέ;

Το τρέχω λοιπόν σαν να μην σου τά ’πα όλα τούτα τα κακόβο(υ)λα, κακότροπα και κακορίζικα, προτού εμπνευστεί κανείς που θαμπώνεται ζηλόφθονα απ’ το μεγαλείο σου κι αναφωνήσει κακιασμένα : «και να καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους»… μετά θα βγει ο άλλος και θα υπερφαλαγγίσει «…να χέσω στους τάφους σας…» και μετά χάθηκε η μπάλα…

Ξαναφόρα λοιπόν την τήβενό σου την Υπέρσοφη -κι ας σου λερώθηκε κατιτίς- και πάμε το πάλι μωρέ απ’ εκεί που τ’ αφήσαμε…

Κι αν/αφού δεν το πιάνουν (οι ίδιοι οι αισθητήρες περί Δικαίου της κοινωνίας, όπως λέγαμε), αυτό σημαίνει πως η μη απαγόρευσή τους καθιστά τέτοιες συμπεριφορές/πρακτικές ως «ηθικές»;

Κι αφού καθίστανται «Ηθικές», καθίστανται άρα και «νόμιμες»;

Κι αν και δεν απαγορεύονται δια του νόμου και η κοινή γνώμη τις θεωρεί «ανήθικες συμπεριφορές», αυτό μπας και σημαίνει μωρέ πως αυτομάτως  καθίστανται και «οιονεί παράνομες και καταχρηστικές»;

Καταδικάζονται τάχα κοινωνικά και αποδοκιμάζονται τέτοιες συμπεριφορές;

Κι αν καταδικάζονται κοινωνικά, άραγε καταδικάζονται και δικαστικά/ποινικά;

Πολιτικά;

Κι αν όχι, μήπως θα έπρεπε;

Ή μήπως αυτό το «όχι» σημαίνει πως ουσιαστικά ΔΕΝ καταδικάζονται πρωτίστως από την ίδια την κοινωνία επειδή αυτή η ίδια «δεν το επιθυμεί» (και κρύβεται η άτιμη πίσω από το δάχτυλό της, οπότε ΑΔΙΚΑ σου σέρνει η «πλέμπα» τα εξ’ αμάξης);

Μήπως λοιπόν η ίδια η «Ψυχή» της κοινωνίας (από την οποία γεννώνται κι αρχηγεύονται και όλες οι υπόλοιπες συμπεριφορές) δεν είναι και τόσο «Ηθική»;

Κι αν είναι έτσι, μήπως θα έπρεπε οι «ηγέτιδες δυνάμεις» (ναι βρε, εσύ είσαι αυτός) της κοινωνίας να ΜΗΝ ταυτίζονται με αυτό το «ανήθικο κοινωνικό πρότυπο» αλλά να διαφέρουν, να είναι ψηλότερα και να παλεύουν να σύρουν και την «ανήθικη ψυχή της κοινωνίας» ψηλότερα;

Άραγε η κοινωνία αναδεικνύει τους ηγέτες που της αξίζουν ή θα έπρεπε να αναδεικνύει τους Ανώτερης Ηθικής  Ηγέτες που θα έπρεπε να έχει για να την καθοδηγήσουν και να την  σύρουν κι αυτή ψηλότερα; (Εσύ ποιό απ’ τα δυό φρούτα θαρρείς πως είσαι μωρέ μπεζεβέγγη; Ή ποιό από τα δυό θα ήθελες να’ σαι τάχα;)

Αχ αυτές οι Δάφνες και οι Πικροδάφνες σου Εφέντη μ’ Χρυσοκάνθαρε και  Πολυχρονεμένε μου, δεν στέκουνται ικανές να σε φυλάξουν απ’ τον άτιμο τον όχλο…

Μπαταριές βαρούν και σε πρήζουν αλόγιστα κάθε τρεις και λίγο, ε γιαβρή μ’;

Αλλά κι εσύ, έτοιμος είσαι θαρρείς ακόμη κι αυτές τις βολές να τις αρπάξεις απ’ τα μαλλιά και δικές σου φλογίστρες να τις κάμεις κατακαίοντας τα πλήθη από κάτω σου που αφιονίζονται με ότι … «διανοητική έγχυση» κι αν τους ραντίσεις… όπου τους πετύχεις τέλος πάντων…

Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα, εεε; Μεγάλη υπόθεση Ένθεε Αρχιπροβατάρχη…

…ααμάν, τι τεχνίτης σαράφης είσαι συ μωρέ; από παντού καταφέρνεις όφελος να βρεις και να βάνεις στο πουγγί σου…

…απαντήσεις μπορεί να μην έχεις σε τούτα και σε κείνα τα περίπλοκα φιλοσοφικά διλήμματα αλλά τα ερωτήματα μια χαρά σου φαίνονται για «φρέσκα όπλα», ε;

Απλώς τ’ αρπάς και τα χρησιμοποιείς…

Σε βλέπω ήδη σα φουσκωμένο γάλο να τα μοστράρεις και να τα περιφέρεις με χιλίων καρδιναλίων ύφος και μπόι ακριβοθώρητο στ’ ακροατήριά σου… λόγια ανέξοδα, παρακαταθήκες όμορφων λεκτικών σχημάτων (και βαρετών συνήθως, έλα παραδέξου το) έτοιμες για ξόδεμα σε διψασμένα για ψέματα αυτιά οστρακο-πομπών σου… (πως λέμε «ψηφοπομπός εκ του ψυχοπομπός»; Ένα τέτοιο πράγμα, με αμυδρή υπόγεια αναφορά στον «εξοστρακισμό (σου)» που, ικανέ μου εσύ κοσμοπλάνε, «Ποτέ δεν έρχεται» ρε μπαγαπόντη…)

Ουτοπίες για αιθεροβάμονες θα πεις… ποιός τους είπε να σε πιστέψουν; Ε; τι φταις εσύ αν αυτοί σου δόθηκαν, ε γητευτή;

Ο αποπλανευτής τάχα φταίει αν η άμυαλη κορασίς τα θέλει και πάει γυρεύοντας; Ε; ποιός της είπε να ξελογιαστεί απ’ τα σειρηνίσματά σου και ν’ απιστωθεί τ’ ανάσκελα, ε;

Σάματι κι ο Λαός δεν έχει πισινό διαφορικό;… κι άμα τα θέλει τούτο, ποιός του φταίει, ε; Εσύ που του το κουλαντρίζεις; Όχι δα…

Έλα μπρε Πασά μου, μολόγα το κατεργάρη, γεγονός παραμένει ένα…

(να μου συμπαθάς βρε τα ξαφνικά «τουρκίσματα»… δεν ξέρω τι με πιάνει όταν σου μιλώ… μου βγαίνουν αυθορμήτως τσαούση του Πολυχρονεμένου μας Βεζύρη και καραβοκύρη μας… Ατσαλόπλεκτη Λαγουδέρα του σκαριού μας…).

Ξαναλέγω λοιπόν και μολόγα το να σε χαρώ :

Μπορείς να κάνεις τα μεγαλύτερα εγκλήματα… αδιάφορο πόση πίκρα και θάνατο θα σκορπίσεις γύρω σου…
Άρκεί να είσαι «Πολιτικά Ορθός»…

Politically correct… real politic… whatever…

(να το ονοματίσουμε τιμής ένεκεν και στη γλώσσα των προστατών σου, σωστά;)

Αρκεί ισχυρές κλίκες, κολεγιές και υποστηρικτές με την στοργή τους να κλωσσούν τα έργα τα μεγάλα σου κι ολημερίς κι ολονυχτίς να θωπεύουν τα κάλη σου… και το πισινό διαφορικό του γητεμένου σου κοινού φυσικά…

Και προς Θεού Αφέντη του Λαού να μην πιαστείς βεβαίως …με το ζωντανό άσφαχτο ακόμη για, στην πλάτη…

Όχι ότι πλέρια κάλυψη δεν θ’ απλωθεί σα φονική ομίχλη και περισπασμός ολόγυρά σου απ’ το συνάφι σου - στην αρχή και για κάμποσο τουλάχιστον.

Αλλά αν το’ χεις παρακάνει και μόλις ξεφύγουν τα πράγματα θα σε δώσουν κανονικά «αυτοί οι κακοί άνθρωποι,ε;» και μετά θα χρειαστεί να το σκας νύκτωρ δια τας εξωτικάς ή/και βόρειας Εσπερίας… ή τας Νότιας Αμερικάς… πιθανόν… πιθανόν και όχι… ανάλογα πόσο δικτυωμένος τρωκτικαράς είσαι και πόσο «το παράκανες με τα μασήματά σου»…

Πως τα θωρρείς και τι θαρρείς εσύ Εφέντη μ’ καλορίζικε;

Εσύ «πόσο το παράκανες»; Μάσησες μωρέ; Το τσάκισες τ’ ολόχρυσο το πισινό σου… δόντι;

Ν’ ανησυχεί ο κολήγος, ο λουμπενιάρης, ο πλέμπας σάμπως θα χάσει τον Προστάτη του τον Πατερούλη; Τον «δικό του τον άνθρωπο»;

Μίλα μωρέ…

Μπας και τα ’κανες θάλασσα και όλοι αυτοί οι βλογογένηδές σου πρέπει να ψάξουν τώρα γι’ άλλη κατουρημένη ποδιά στον διπλανό μαχαλά να γλυφολογήσουν και να στηθούν απ’ την αρχή στην άκρη του καινούριου οντά τους να κορφολογηθούν … απ’ τους πάντα σωρεία εν αναμονή διψασμένους αντικαταστάτες σου;

Έγκλημα και Έγκλημα… το Υποζύγιο και το… Ισοζύγιο…

Έλα λοιπόν υποψήφιε Δραγουμάνε μου, βόηθα να διαβούμε καλά ανάμεσα στους σκοτεινούς ορισμούς της μοίρας… της δικής μας βεβαίως μιας και η δικιά σου πλέει φωτεινή και ζηλευτή, τέκνο πανώριο της τύχης και της μοίρας…

Σκέψεις παράλογες και άρρωστες κατατρέχουν το νου των κολλήγων σου και πρέπει να τις γιάνεις… να τις ισιώσεις προτού κακό γεννήσουν Ύπατε και Πάνσοφε. Να, ας πούμε, σαν τις παρακάτω λερωμένες σκέψεις :

Ο Βεζύρης μαθές, και τη θωριά κατέχει και το μπορεί με μπουγιουρντί να ζώσει τόσο αδυσώπητα κι απάνθρωπα την φορολογία της πλέμπας που να ξολοθρέψει μυριάδες υποζύγια από δαύτους, να τους οδηγήσει στην εξαθλίωση, στην αποπληξία, στο θανατικό. Αυτό όμως δεν είναι έγκλημα. Έτσι Πασά μου; Δεν τους σκοτώνει ευθέως. Τυχαία συμβαίνει. Δεν ευθύνεται αυτός λοιπόν. Δεν λογιέται φόνος. Και γιατί μαθές, το ’καμε ο Πολυχρονεμένος μας Βεζύρης… για το καλό του τόπου, βρε και της πλέμπας… γι’ αυτούς άλλωστε ζει κι ανασαίνει, σωστά;

Αν όμως, αυτό το άτιμο υποζύγιο βάνει τα κέρατα μπροστά, οργιστεί απ’ το καμουτσίκι και τις στερήσεις και αφαλοκόψει αυτόν τον φωτισμένο Βεζύρη, ναι μωρέ αυτό είναι έγκλημα. Είναι φόνος.

Καθαρός ατόφιος φόνος…

Ε, σωστά εφέντη μ’ ;

Ο φωτισμένος Βεζύρης μας επίσης μπορεί, με φετβά του, μαχαίρι να βάνει στην γιατρειά της πλέμπας -να τους κόψει δηλαδής τους γιατρούς, τα νοσοκομεία και τα φάρμακα μπρε- οδηγώντας εκατομμύρια υποζύγια στον θάνατο απ’ τις αρρώστιες. Αυτό όμως δεν είναι έγκλημα. Σωστά; Δεν λογιέται φόνος. Διότι το έκαμνε ο πολυχρονεμένος μας Βεζύρης. Άσε που δεν τους σκότωσε δα και με κανένα μαχαίρι. Μόνοι τους πεθάνανε. Αυτός απλώς τους έκοψε την γιατρειά. Για να σώσει, να δεις πως το ’πε… ααα, το Ισοζύγιο… Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο όμως, έτσι; Για το καλό μας, βρε… αλλά που να καταλάβουν τώρα τέτοιες περίπλοκες «βαθειές/υψηλές πολιτικές» τα φτωχά ανεγκέφαλα τα υποζύγια, ε;

Αν ένα υποζύγιο όμως, ένα τιποτένιο άτιμο υποζύγιο, αφαιρέσει τη ζωή αυτού του φωτισμένου ηγέτη κλωτσορίχνοντας προς τα πίσω με θυμό επειδή δεν αντέχει άλλο την κούραση, την πείνα, το κρύο, την αρρώστεια ή τη δίψα, ε, αυτό είναι έγκλημα.

Είναι φόνος. Τι φόνος; Φονάρα… ε;

Ακούς εκεί πεινάει… και Wi να Fi παρακαλώ;

Καραμπινάτο έγκλημα, σωστά;

Αν κάποιοι Μεγάλοι  κι ανώτεροι της κλίκας σου (Σαράφηδες, Νομοτέχνες, κατσαπλιάδες, Δικαστικοί χωροφυλάκοι, εισπράκτορες φόρων και «πιεστές/σφίχτες»  -απλοί υπάλληλοι θα πεις, συμπάθα με αν τους πρόσβαλλα τους καημένους- μπράβοι της νύχτας και καρακόλια του Μπέη) πιέσουν αφόρητα και αθέμιτα εκατομμύρια φτωχά υποζύγια να πληρώσουν τα χρέη τους και κατ’ αυτόν τον τρόπο τους οδηγήσουν στην εξαθλίωση, στο μπουντρούμι και στον ταμπλά, στου Χάροντα τη σκοτεινή τη βάρκα (τους σκοτώσουν δηλαδή), αυτό δεν είναι έγκλημα. Α, όχι μωρέ… Δεν λογιέται φόνος. Πως να λογιστεί; Φωτισμένοι αξιωματούχοι του παλατιού είναι, πως γίνεται να κάμουν λάθος; Ε; καλά και φροντισμένα είναι όσα κάμουν. Για το καλό μας είναι. Πως να το κατέχουν τώρα αυτό τα τιποτένια τα υποζύγια; Ε; Που να κατανοήσουν τέτοια «υψηλή πολιτική»;

Αν όμως ένα από τα παραπάνω εξαθλιωμένα λιμασμένα υποζύγια δαγκώσει στο λαιμό και «σαβουριάσει» έναν απ’ αυτούς τους «σεβάσμιους Κρατικούς Αξιωματούχους» πάνω στην οργή του επειδή το ζόρισαν για να πληρώσει τα χρέη που του επέβαλλαν, ε αυτό είναι ξεκάθαρο έγκλημα. Είναι φόνος καραμπινάτος. Ε, εφέντη μ’; τα λέω καλά; Το μάθαμε μωρέ καλά το μάθημα;

Τι κι αν Βαρόνοι και Βαρονέτοι λυμαίνονται και σοδειάζουν δεκαετίες τώρα τα Έργα και τις Προμήθειες της Δημοσιάς μαζί με τον ιδρώτα των καημένων των «ζωντανών» και βγάζουν τα υπερκέρδη τους χωρίς μερτικό στον Έφορα και στο Κράτος σε κορβανάδες  εκτός Βιλαετιού; Τι κι αν όλα αυτά καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια σε κάτι αρχαίους Κώδικες που ανακαλύφτηκαν πρόσφατα τύπου… Χαμουραμπί λέγονταν; Λαγκαρντί λέγονταν; Ε,  κάτι τέτοιο τέλος πάντων…

Κάτι θα ξέρουν όλοι οι φωτισμένοι παραπάνω συνεργάτες σου που δεν ασχολούνται μαζί τους.

Α, όλα κι όλα. Όχι όλα ίσα κι όμοια. Όχι σηκώθηκαν τα ποδάρια να βαρέσουν το κεφάλι.

Που να ξέρει τώρα η πλέμπα όσα ξέρεις εσύ κι αυτούνοι όλοι οι Μεγάλοι εφέντη μ’ …ε;

Όσα κάμετε, για το καλό των κολήγων, των υποζυγίων, των καημένων των «ζωντανών» είναι, όσο πόνο και αίμα κι αν έχουν τα «Μέτρα» που (τους) παίρνετε…

…αλλά που να τα καταλάβει αυτά τώρα ο σκλάβος και ο ψυχογιός, ε εφέντη μ’;

Αυτοί μάλλον φταίνε που σφίγγονται οι ηλίθιοι και δεν ξέρουν γρη από ασκήσεις χαλάρωσης… γι’ αυτό πονάνε τα βλαμμένα τα υπάνθρωπα όντα…

Κι αφού υπάρχει το παντεσπάνι τι διάολο θέλουν και διαμαρτύρονται για το ψωμί; Σωστά Ύπατε Πανώριε Αρμοστή μου;

Έγκλημα και Τιμωρία

Άκου κει να διαμαρτύρεται ο κολήγος για δικαιοσύνη…

Πες τους εφέντη μ’ πές τους να συμμορφωθούν :

«μην ασχολείστε με τα επίγεια και τις ανώτερες ευθύνες του Γκοβέρνου της χώρας… αφήστε τα σε μας αυτά… μην κρίνετε και μην διαμαρτύρεστε… άλλωστε, κι αν κάποιος δεν πιαστεί απ’ την Δικαιοσύνη, στην άλλη ζωή θα λάβουν οι εγκληματίες αυτό που τους αξίζει»…,

Ναι εφέντη μ’ πέστα και κάνε την φτωχολογιά ευτυχισμένη…

Βοήθησέ τους φιλεύσπλαχνε Δραγουμάνε μου να βγουν από την ουτοπία…

Θύμισέ τους :

Ποιός τόλμησε ποτέ ν’ αγγίξει τον «ισχυρό»;

Τι κι αν ο Κατής αρνείται να αποδώσει δικαιοσύνη σ’ όλους αυτούς τους ισχυρούς;

Πότε έγινε στην ιστορία τέτοιο κοινωνικό ατόπημα για να γίνει τώρα;

Ο Ισχυρός είναι κολώνα της κοινωνίας… στήριγμα… ενώ εσύ χλεμπονιάρη κολήγε, τι είσαι;

Σαν πόσο μετράει ο λόγος σου μωρέ; Πόσο φτουράει η δύναμή σου μπροστά του;

Πές τους εφέντη μ’, πές τους…

Και θύμισέ τους ότι, παρ’ όλ’ αυτά, αν ο κολήγος πάρει το Νόμο στα χέρια του, μετατρέπεται σ’ εγκληματία. Και μ’ αυτόν, θ’ ασχοληθεί ο Νόμος.

Και δη, άγρια και παραδειγματικά.

Και συγχώρα τους εφέντη μ’ που γκρινιάζουν ολημερίς και σου χαλούν την σεβάσμια ησυχία σου… το ξέρεις τώρα δα…

Ο λαουτζίκος, η πλέμπα απλώς αρέσκεται να γκρινιάζει… το ξέρεις όμως πονηρέ και τους αφήνεις να ξεσπάνε έτσι… τους κουρδίζεις κιόλας πότε πότε τάχα μου συμπάσχεις κι εσύ μαζί τους και τα ανόητα ζωντανά το χάφτουν και σε σηκώνουν ακόμη πιο ψηλά… κι όμως…

Ακόμη και μέσα στο σπίτι του να μπουκάρει ένοπλος και να του βιάσει γυναίκα και παιδιά, απλώς την άλλη μέρα θα πάρει σβάρνα τα στενά και θα περιφέρει τη μιζέρια του κλαψουρίζοντας… αυτό είν’ όλο…

Δεν θα πιέσει ποτέ έγκαιρα την Πολιτεία, το γκουβέρνο, εσένα Πανώριε να λάβετε τα μέτρα σας… δεν θα οργιστεί… καλόψυχα θα κάτσει στην άκρη γλύφοντας τις πληγές του…

Και δεν θα πάρει ποτέ ούτε αυτός από μόνος του τα μέτρα του…

Δεν είναι politically correct… ενώ μια «προσωπική καταστροφή (του)» είναι πολιτικά ορθή… ακόμη κι ένας βιασμός… στα πλαίσια του «παιγνιδιού» είναι όπως φαίνεται…

Ενώ η ατομική αντίσταση/αντίδραση όχι…

Άλλωστε αυτό θα ήταν ο προθάλαμος μιας «γενικότερης εξοικείωσης με την λαϊκή αντίδραση»… τώρα πχ θα στρέφονταν ενάντια στους σφάχτες της νύχτας, αύριο ενάντια σε κάποια «ελίτ»… ποιός ξέρει;

 Αυτό μας έλειπε εφέντη μ’, να συνειδητοποιήσει ο όχλος, η πλέμπα κι οι κολλήγοι τη δύναμή τους μέσα από τέτοια πονηρά κανάλια και να ξεκινήσουν κοινωνικοί και ταξικοί ξεσηκωμοί και  συγκρούσεις… Αυτά είναι «επικίνδυνα πράγματα» εφέντη μ’…

Πες τους θεόσταλτε Δραγουμάνε  και Πολυχρονεμένε μου…

Τι ξέρει η πλέμπα απ’ τα όσα τραβάς για χάρη της; Ε;

Μόνο να σε βρίζουν ξέρουν οι άθλιοι… κι εσένα και τους γύρω σου… τους φίλους σου…

Γι’ αυτό και τους αξίζουν τα όσα τους κάνεις…

Που να ’ξεραν πόσο καλός άνθρωπος είσαι και πόσο καλό μπαξίσι δίνεις και πόσο στηρίζεις αυτούς που σε βοηθάνε και σε στηρίζουν…

Σκίστους εφέντη μ’… βάλε όλους τους αξιωματούχους σου και τους Κατήδες να τους ξεσκίσουν τους ξεβράκωτους… που τολμούν να διαμαρτύρονται και να μην πληρώνουν τους φόρους τους προς την Μεγαλειότητά σου…

Ξεσπίτωσε καμιά πεντακοσαριά χιλιάδες από δαύτους να περιφέρονται άθλιοι, άστεγοι, πεινασμένοι, ρακένδυτοι, άρρωστοι σε όλη την επικράτεια, να τους βλέπουν οι πάντες και να παραδειγματίζονται τι θα πάθουν αν δεν πληρώσουν…

Ναι, τσάκισέ τους εφέντη μ… τους αξίζει… που δεν λένε ν’ αποδεχτούν τη μοίρα τους κι ολοφύρονται… και σε βρίζουν…

Και κυρίως, φόβισέ τους ως τα τρίσβαθα της ψυχής τους μην κι αποκοτήσουν και ξεσηκωθούν…

Γιατί άσχημα μουγγανίζει ο όχλος κι η φτωχολογιά τον τελευταίο καιρό κι αυτό είν’ κακό σημάδι…

Και για του λόγου σου και για όλους τους μπιστικούς σου γύρω σου…

Related Posts :