Σελίδες

Ξυπνάτε Έλληνες και δείτε...

Η φωτογραφία μου
1/1/2011 ----- Φίλες και φίλοι γειά σας. Ξεκινάμε μια προσπάθεια να βοηθήσουμε και εμείς όλους τους Έλληνες πολίτες να δουν μέσα και από το δικό μας Blog με άλλο μάτι (και όχι με τα μάτια των υποτακτικών Μ.Μ.Ε.) όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα μας και τα σχέδια που έχουν οι εντός και εκτός χώρας εχθροί μας… Αυτό το Blog δεν είναι Εθνικιστικό. Είναι απλά Ελληνικό και θέλει να δείξει τα κακώς κείμενα και την προσπάθεια που γίνετε για την εξόντωση της πατρίδας μας… Δεν έχουμε καμιά σχέση με Εθνικιστικές οργανώσεις, Μ.Κ.Ο. και λοιπά συναφή στοιχεία. Εμείς εδώ είμαστε μιά ομάδα οι οποίοι είναι ΑΠΛΑ Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι και θέλουμε το καλύτερο για τη χώρα μας και τους πολίτες της. Από αυτά που θα δείτε στην πορεία θα καταλάβετε πολλά και ελπίζω να σκεφτείτε λίγο τι και ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν εδώ και χρόνια, ποιος ο ρόλος τους και τι πρέπει να κάνουμε εμείς… Ελπίζουμε να μας τιμήσουν ΟΛΟΙ οι Έλληνες με τις αναγνώσεις τους και τα σχόλιά τους. Θα σας παρακαλέσουμε τέλος να διαδώσετε αυτό το χώρο σε όσους περισσότερους Έλληνες μπορείτε για να ενωθούμε ΟΛΟΙ μαζί και να αντιμετωπίσουμε τους Εχθρούς μας…

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Αυτό είναι το ΜΕΓΙΣΤΟ των εγκλημάτων του Παπανδρέου…


Σαράντος Καργάκος : Κάποτε τό νομα λλην ταν τίτλος τιμς. Τώρα τόν κάναμε τίτλο ντροπς.


παλαιότερος π λους τούς κδότες μου πισκέφθηκε κάποιες μέρες τν Χριστουγέννων τήν Σλοβακία. Προκειμένου νά μετακινηθε, χρησιμοποίησε ταξί καί Σλοβάκος δηγός, ταν ντιλήφθηκε τι πελάτης του ταν λληνας, ζήτησε νά προπληρωθε! Σέ ατό τό σημεο ξευτελισμο φθάσαμε. Κάποτε τό νομα λλην ταν τίτλος τιμς. Τώρα τόν κάναμε τίτλο ντροπς. ΐπ!

Ατό τουρκιστί σημαίνει ντροπή. Πού μς ξίζει. Δέν πέχουμε πολύ πό τήν ποχή πού ο πάντες μιλοσαν γιά τήν λλάδα μέ θαυμασμό. Καί μέσα σέ δύο χρόνια τούς κάναμε νά μιλον μέ ποτροπιασμό. ποδειχθήκαμε, ς λαός καί ς πολιτική καί πνευματική γεσία, μωρότεροι πό τίς μωρές παρθένες τς εαγγελικς παραβολς.



Πολλοί στρέφουν τά βέλη τς κριτικς τους –κι χι πάντα δικα– κατά τς νεολαίας, πού τά θέλει λα τοιμα, πού παιτε δικαιώματα, χωρίς νά πωμίζεται ποχρεώσεις. Πού εναι βαρήκοη ταν κούει τή σάλπιγγα το καθήκοντος. Δέν πρέπει μως νά μς διαφεύγει τι νεολαία πράττει ατά πού τή διδάσκεις. Καί δέν τή διδάσκουμε μέ τά λόγια μας λλά κυρίως μέ τό παράδειγμά μας, πού δυστυχς στίς πλεστες τν περιπτώσεων εναι παράδειγμα πρός ποφυγή. νεολαία διδάχθηκε μάθεια• παντ μέ μάθεια. Διδάχθηκε πάθεια• παντ μέ πάθεια. Διδάχθηκε σέβεια καί πρέπεια• μς πληρώνει μέ τό διο νόμισμα. Δέν μαθε τί φείλει στούς νεκρούς, συνεπς δέν γνωρίζει πς πρέπει νά δράσει γιά νά δώσει στόν αυτό της πόσταση ζως. νεολαία φοβται τή σύγκριση το παρόντος μέ τό παρελθόν.

Πάντως εναι λάθος νά ποστρέφει τήν κεφαλή πό τό χθές, νά ρνεται τόν φειλόμενο σεβασμό πρός τούς νεκρούς πού μς χάρισαν μιά χώρα-παράδεισο καί πού μέ στοχες πιλογές τήν μετατρέψαμε σέ προάστιο τς κόλασης. παναλαμβάνω τι νεολαία πρέπει νά κάνει πίσω, γιά νά πάει μπρός. Κάνοντας πίσω παίρνει φόρα γιά να μεγάλο λμα. χι μως στόν γκρεμό. Τό παρελθόν εναι συνετός δηγός. Καί βαδίζοντας πρός τά μπρός, νά βλέπει πάντα μπρός καί μόνον μπρός. Νά μή στρέφει τό βλέμμα πρός τά δεξιά οτε πρός τ ριστερά. Καί δέν τό ννο πολιτικά.

Χωρίς βεβαίως καί νά τό ποκλείω.

κενο πού πορρίπτω εναι διαβουκόληση. μετατροπή τν νέων σέ κοπάδι βοδιν πού πιδέξιος βουκόλος μπορε νά δηγε στή βοσκή στή σφαγή. Καί βουκόλοι μοντέρνας κοπς εναι κάποιοι πιδέξιοι νστρούχτορες πού πωφελονται πό τή δικαιολογημένη λαϊκή ργή, γιά νά στρέψουν τούς νέους κατά τς στορίας μας, κατά τν συμβόλων, κατά τν μνημείων μας. στορία εναι τό μόνο κλωνάρι πού μς κρατάει ψηλά. ν τό κόψουμε, θά πέσουμε χαμηλά. Καί χουμε πέσει δη. ν κάποιοι σημαντικοί νθρωποι στό ξωτερικό διατυπώνουν στόν παρόντα καιρό να λόγο θετικό γιά τήν λλάδα, δέν τήν ννοον στά δικά μας νανικά μέτρα•ννοον τήν λλάδα τν μεγάλων στιγμν το πρόσφατου καί το πώτατου χθές. Οσιαστικά ο καλύτερες καταθέσεις μας εναι ο τόκοι τν προγόνων μας.

κούω κάποιους τόν τελευταο καιρό νά λένε μέ στόμφο πιγκουϊνικό πώς λλάς δέν εναι μάνα, εναι μητριά πού διώχνει τά παιδιά της μακριά. ς μή συγχέουμε τήν λλάδα μέ τούς πολιτικούς της. λλάς οδέποτε πρξε λεσίτεκνος, μητέρα φονεύουσα τά τέκνα της. πρξε πάντα, ς δέα, μιά μπνευστική δύναμη. Ατή τή δύναμη φροντίσαμε νά τήν κόψουμε, πως Δαλιδά κοψε τά μαλλιά πού καναν Τιτάνα τόν Σαμψών. Δαλιδά σήμερα εναι μιά ποχαυνωμένη παιδεία, μιά περισσότερο ποχαυνωτική τηλοψία, μιά νηπιάζουσα πνευματική τμόσφαιρα πού κάνει τό νερμάτιστο παιδί νά λιγγι. λιγγία στά ρχαα λληνικά ταν τό θρύμμα λλά καί νύστα. Μέ μιά νυσταγμένη πνευματικά νεολαία, μακρά νυχτωμένη, καί πού δέν ξέρει πρός τά πο καί πότε ξημερώνει, πς θά πμε μπρός;

Θά μο ταν εκολο νά στρέψω τά πυρά μου κατά τν κακν Γερμανν –καί χω ελογο λόγο γι ατό τούς πέντε κτελεσμένους συγγενες μου καί τήν καταστροφή τς οκογενειακς περιουσίας μου– λλά δέν μο ρέσει νά μεταθέτω εθύνες το τώρα στό πώτερο χθές. Τά το χθές πρεπε νά τά πομε χθές. λλά ντί νά τά πομε, προτιμήσαμε νά λληλοσφαγομε. ταν συμβαίνει να κακό, εναι καλό νά λές «γώ»… γώ φταίω γι ατό. ρα, μες φταμε γιά γερμανικές γορές ξι δισεκατομμυρίων ερώ τησίως, ταν θά μπορούσαμε νά τίς περιορίσουμε στό να τρίτο, ν προτιμούσαμε λληνικά προϊόντα. μες φταμε ν τά προϊόντα μας δέν εναι τόσο καλά καί τόσο φθηνά σο τά γερμανικά. μες φταμε γιά τόν «σουσουδισμό» μας νά προτιμμε τό ξένο καί χι τό ντόπιο, κόμη καί ταν εναι καλύτερο καί συχνά φθηνότερο. Δέν χω λόγο νά συμπαθ τούς Γερμανούς λόγω τν ψυχικν τραυμάτων κι νός σωματικο πού μο προκάλεσαν. Μπορ νά συνεννοηθ στή γλώσσα τους –χι πάντα πιτυχς– μέ λους τούς Ερωπαίους. Μόνον γερμανικά ρνήθηκα νά προφέρω λέξη, παρότι χω περιτρέξει λη τή Γερμανία. φείλω, μως, νά π τι πουθενά στή Γερμανία δέν μέ χουν κλέψει στό λογαριασμό. Στήν λλάδα παντο καί πολλαπλς.


ν δέν φήσουμε τή «μαγκιά» κι ν δέν στρωθομε στή δουλειά, ν δέν νοικοκυρέψουμε τό σπίτι καί τό κράτος μας, ν κάθε νοικοκυριό δέν γίνει μιά μικρή –στω– παραγωγική μονάδα, σα δάνεια κι ν πάρουμε, σες «συνταγές» κι ν μς δώσει «Τρόικα», χαΐρι καί προκοπή δέν θά δομε. Ο Βυζαντινοί μας πρόγονοι εχαν μιά παροιμία πολλή χρήσιμη στήν παροσα δυσμεν συγκυρία: «Οαί τ μή τος δίοις νυξι ξυομέν» (= λίμονο σ κενον πού δέν χει νύχια νά ξυστε). Ο ξένοι δέν πρόκειται νά κάνουν γιά μς ατό πού δέν κάνουμε μες γιά τόν αυτό μας. ντί νά μς ξύσουν, θά μς γδάρουν.



Related Posts :



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου