Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, η Ελλάδα και ο μύθος της Ε.E. - οι ολέθριες πολιτικές επιλογές μας -

Ο Λαός μας διέρχεται τις πιο δύσκολες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του. Τα αίτια δεν είναι μόνον οικονομικά, όπως δυστυχώς υποστηρίζουν οι διάφοροι ειδήμονες. Ο κύριος λόγος του αδιεξόδου που ευρίσκεται τώρα η Πατρίδα μας είναι η λάθος πορεία που ακολούθησαν οι Πολιτικές Ηγεσίες. Απομακρυνθήκαμε από την απλότητα της σκέψης των προγόνων μας η οποία προάγει την φαντασία, την δημιουργία και το έργο των ανθρώπων. Ένα μειονέκτημα που μας απομάκρυνε από την Ευρώπη, από το γίγνεσθαι εις τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις εντός της Ε.Ε. Πο-λύς ο λόγος για τον άξονα Βερολίνου-Παρισίων, χωρίς όμως να γνωρίζου-με ότι εις την διεθνή διπλωματία το Παρίσι, μετά τον θάνατο του Charles de Gaulle το 1970, θεωρείται ως απλός «συνομιλητής» του Βερολίνου, και ότι η Γερμανία λόγο της τεράστιας οικονομικής ισχύος έχει τον κυρίαρχο λόγο για τις εξελίξεις εις την  Ευρώπη.

Η Γερμανία και τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε. γνώριζαν ανέκαθεν ότι η χώρα μας λόγω του πολιτικού συστήματος, της αποσάθρωσης της Δημόσιας Διοί-κησης και της υστέρησης της Οικονομίας, ως συνεπακόλουθα της έλλειψης ουσιώδους Δημοκρατίας, δεν πληροί  τις προϋποθέσεις μίας ένταξης εις την Ε.Ε. Ότι μία ένταξη θα δημιουργούσε προβλήματα εις την Ε.Ε., αλλά πα-ράλληλα θα είχε και οδυνηρές συνέπειες  για τον Ελληνικό Λαό. Αυτές οι επιφυλάξεις ενισχύθηκαν εις την γερμανική πλευρά κατά την 7ήμερη (23/02 - 2/03/1975) επίσκεψη εις την Γερμανία 5 Υπουργών της Κυβέρ-νησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προσκεκλημένοι του Ιδρύματος του Konrad Adenauer. Σκοπός της πρόσκλησης ήταν η στήριξη της Ελλάδος, εις την εμπέδωση της πυραμίδας μίας ισχυρής Δημοκρατίας και υγειών Θεσμών, οι εξουσίες των οποίων θα απορρέουν από τον Λαό και μόνον. 

Μίας Δημοκρατικής Πολιτείας η οποία εγγυάται την κοινωνική και οικονο-μική ανάπτυξη της χώρας και αποτρέπει πολιτικές εκτροπές. Με την πα-ρουσίαση από γερμανικής πλευράς του πολιτικού και κοινωνικού συστήμα-τος που ανέδειξε το «γερμανικό θαύμα» και την ισχύ της Γερμανίας. Με συναντήσεις της Ελληνικής Αντιπροσωπείας με ανώτατους Αξιωματούχους της γερμανικής πολιτικής, Πρωθυπουργούς διαφόρων ομοσπονδιακών Κρατιδίων, οι οποίοι λίγο αργότερα ανεδείχθησαν Καγκελάριοι και Πρό-εδροι της Γερμανικής Δημοκρατίας, αλλά και με βαρόνους της Γερμανικής Οικονομίας.

Η γερμανική πλευρά διεμήνυσε επίσης εις την Ελληνική Αντιπροσωπεία ότι τα κόμματα εις την Γερμανία και γενικώς εις την Ε.Ε. έχουν ασφαλώς ιδεολογικές διαφορές, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση αντίπαλα και ότι ενεργούν βάσει μίας συντονισμένης δράσης προς όφελος της Κοινωνίας. 

Δυστυχώς όμως  άκρως απογοητευτική για τους ανώτατους Γερμανούς Αξι-ωματούχους ήταν όχι μόνον η συμπεριφορά της Ελληνικής Αντιπροσωπεί-ας, αλλά και η ανικανότητά και η αδιαφορία της να αντιληφθεί σε ποία χώρα ευρίσκεται και σε ποίους λόγους οφείλεται η κυρίαρχη θέση της Γερμανίας.

Απόδειξη του κυρίαρχου ρόλου της Γερμανίας και εις το Άξονα Βόννης (νυν Βερολίνου) - Παρισίων ήταν το ταξίδι - αστραπή, τέλη του 1978, του Κωνσταντίνου Καραμανλή εις τον Γάλλο Πρόεδρο Giscard d’Estaing, για την πλήρη ένταξη της χώρας μας εις την Ε.Ε. Όμως ο Γάλλος Πρόεδρος παρέπεμψε τον Έλληνα Πρωθυπουργό εις τον Καγκελάριο της Γερμανίας Helmut Schmidt, τον οποίο επισκέφθηκε αυθημερόν εις την Βόννη. Το Παρίσι και η Βόννη γνώριζαν ότι η Ελλάδα δεχόταν απειλές από την Τουρκία, αν και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Ο Έλληνας Πρωθυ-πουργός, αν και γνώριζε ότι η σημερινή Ελλάδα δεν πληροί τις προϋποθέ-σεις μιας συντεταγμένης Δημοκρατίας, η οποία στηρίζει την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, χρησιμοποίησε την πολιτιστική συνεισφορά της Ελ-λάδος προς την Ευρώπη και την ανθρωπότητα για να εντάξει αυτήν εις την Ε.Ε. Ο Καγκελάριος είχε επιφυλάξεις, τις οποίες διετύπωσε εις τον Έλληνα Πρωθυπουργό, ο οποίος όμως παρακάμπτοντας έντονα τις επιφυλάξεις αυ-τές, απείλησε τον Helmut Schmidt. Ότι σε περίπτωση άρνησης της Γερ-μανίας θα κάνει αμέσως μία δημόσια δήλωση ενώπιον των Δημοσιογράφων, που ευρίσκονταν εις την διπλανή αίθουσα : «πως είναι δυνατόν η Γερμανία η οποία αιματοκύλησε 2 φορές την Ευρώπη να είναι μέλος της Ε.Ε. και η Ελ-λάδα η οποία χάρισε την Δημοκρατία και τον Πολιτισμό να είναι εκτός;». 

Η απειλή π.χ. ο εκβιασμός του Έλληνα Πρωθυπουργού είχε άμεσο αποτέ-λεσμα, διότι ευθύς αμέσως ο σοκαρισμένος Καγκελάριος δήλωσε δημοσίως ότι «η Γερμανία συναινεί για την ένταξη της Ελλάδος εις την Ε.Ε.».

Λίγο αργότερα, την 1^η Ιαν.1981 έχουμε την πανηγυρική ένταξη της χώρας μας ως 10^ο μέλος της Ε.Ε. Δυστυχώς όμως επιβεβαιώθηκαν οι επιφυλάξεις της Γερμανίας, αλλά και των Εταίρων, για την ικανότητα της Χώρας μας να επωφεληθεί από την  ένταξή της εις την ευρωπαϊκή αυτή οντότητα. Διότι όπως ήταν αναμενόμενο, οι τεράστιες επιδοτήσεις από τις Βρυξέλλες, τα πλουσιοπάροχα προγράμματα, το άφθονο χρήμα και οι ανεξέλεγκτες δανει-οδοτήσεις των χρηματαγορών σε μία χώρα χωρίς κράτος, με ελλιπείς δη-μοκρατικούς και πολιτειακούς Θεσμούς, έγιναν γενεσιουργοί ενός τεράστι-ου πάρτι λεηλασίας. Με την εμπέδωση της διαφθοράς σε όλους τους Θεσ-μούς της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία κατέστη «εθνικό άθλημα», κατασ-τρέφοντας ολοσχερώς τον παραγωγικό ιστό της χώρας και διαβρώνοντας την ηθική, την συνείδηση των μέχρις τότε πτωχών αλλά εργατικών Ελλή-νων, τους οποίους μετέτρεψε σε καταναλωτικά όντα ευρωπαϊκών προϊόντων.

Η ρήση των Παγκάλων «μαζί τα φάγαμε», όμως με την ανισότητά της,  έχει την ιστορικότητά της.

Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, χωρίς να θέλουμε να δικαιολογήσουμε τις συνέπειες των  ολέθριων πολιτικών επιλογών μας, οι Βρυξέλες,  το Βερολί-νο και η ΕΚΤ, ευθύνονται επίσης για την σημερινή κατάντια της Ελλάδος. Διότι εάν ήσαν ειλικρινείς όφειλαν εξ αρχής να κλείσουν την κάνουλα των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, με την δημιουργία Μηχανισμών εντός της Ε.Ε., για να προστατεύσουν τον Ελληνικό Λαό και την Ελλάδα από την κατάρρευση. Δεν το έπραξαν σκόπιμα, διότι η απόφαση των 2 Σοσιαλδη-μοκρατικών  Καγκελαρίων της Γερμανίας Helmut Schmidt και Gerhard Schröder να εντάξουν την Ελλάδα εις την Ευρωπαϊκή Ένωση (1981) και την Ευρωζώνη (2001) εξυπηρετεί τα συμφέροντα των δανειστών αλλά και αυτής της Γερμανίας, η οποία εδώ και 33 πλέον χρόνια κάνει χρυσές δου-λειές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων με τις διεφθαρμένες Ελληνικές Κυβερ-νήσεις, με το άθλιο και σάπιο πολιτικό σύστημα,  με καταβολές μιζών δισε-κατομμυρίων ευρώ.

Η άποψη, ότι η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί, με την δημιουργία τώρα δια-φόρων Μηχανισμών εντος της Ε.Ε., με την επιστράτευση της ΤΡΟΙΚΑ, την επιβολή αυστηρότατων και βαρύτατων κυρώσεων εις βάρος του Ελληνι-κού Λαού, προς όφελος όμως των Οικονομιών εκείνων των «ευφυών και ηθικών Εταίρων»(!) οι οποίοι αποδεδειγμένα συμμετείχαν εις το πάρτι της λεηλασίας, αποδεικνύει πασιφανώς τον καιροσκοπισμό της Ε.Ε.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση : Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επισ-τήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονο-μιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.

Related Posts :