Ο Έλληνας ακόμη
και στη σκλαβιά του βάζει κάποια όρια.
Είναι διαφορετικό
πράμα να έχει σκλαβωθεί μετά από πόλεμο με παροχή φόρου αίματος και άλλο πράμα
να έχει σκλαβωθεί με υπογραφές εκχωρήσεως εθνικής κυριαρχίας και με προδοσία.
Είναι άλλο πράμα να χύνεις το Αίμα σου για να
υπερασπίσεις τη φάρα σου κι άλλο πράμα να τη βεβηλώνεις με το μελάνι της
ατιμίας.
Στην πρώτη
περίπτωση κάνεις κάθε απάτητη κορυφή της πατρίδος σπίτι, κάστρο σου και βάση
εξορμήσεως ξεσχίζοντας τις εχθρικές σάρκες.
Η ελευθερία σου
είναι ζήτημα χρόνου και η αγάπη των παιδιών της Πατρίδος αποτελεί την καλύτερη αμοιβή σου.
Στην δεύτερη περίπτωση η ελευθερία κινδυνεύει με τελειωτικό χαμό μαζί με την Πατρίδα, εσύ είσαι σκουλήκι τελειωμένο με το πάτημα θέμα χρόνου και εξασφαλισμένο το αιώνιο ανάθεμα των παιδιών της Πατρίδος.
Η άρνηση των
ανύπαρκτων δικαιωμάτων ισοπολιτείας και κατοχής απέναντι στο θράσος για την
αποδοχή της κατοχής από το σκληρότερο μισελληνικό πρόσωπο είναι επιλογή
ιερότερη και τιμιότερη πάσης άλλης σκυφτής «λογικής».
Το στέφανο του
μαρτυρίου χαλυβδώνει το λαό και τον συσπειρώνει γύρω από τους σκοπούς της
τιμωρίας τού θράσους και τής ελευθερίας τής Ελλάδος.
Το σχοινί των
Ηρώων μας θα γίνει βρόγχος στο λαιμό όσων θέλουν την Ελλάδα μικρή και
εκπορνευόμενη ύπαρξη.
Αποκρούουμε τις
λόγχες, τους τόκους και τις ψήφους της ντροπής.
Μένουμε πιστοί
στην ορμήνεια τσεκούρι και φωτιά του Στρατηγού Κολοκοτρώνη για Καθαρή και
Μεγάλη και Λεύτερη Ελλάδα.
ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΕΦΑΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου