Συντεχνία : «Ένωση τεχνιτών ή εμπόρων, η οποία δημιουργείται με σκοπό την αλληλοβοήθεια, την προάσπιση και την προαγωγή των επαγγελματικών συμφερόντων των μελών της. Άκμασαν στην Ευρώπη από τον 11ο έως το 16ο αιώνα».
Ήταν, ασφαλώς, μια μεγάλη κατάκτηση, ένα είδος απελευθέρωσής τους από τα φεουδαρχικά ή άλλου είδους δεσμά, που τους μετέτρεψαν σε ενεργούς, παραγωγικούς, ανεξάρτητους, μέσα από την αλληλεγγύη και την οργανωτική ενδυνάμωσή τους.
Σήμερα, ο όρος αυτός, αποστεω μένος, κακοφορμισμένος και κακόηχος, έχει καταστεί περίπου συνώνυμο άνομης –στα όρια της έκνομης– δραστηριότητας κάθε επαγγελματικής τάξης και κλάδου, χρησιμοποιείται, δε, υποτιμητικά και επιθετικά προκειμένου να τρώσει κάθε προσπάθεια υπεράσπισης συμφερόντων, κεκτημένων, κοινωνικών κατακτήσεων, που στις μέρες μας καταπατούνται, ποδοπατούνται.
Στην ελληνική κοινωνία, οι διάφορες επαγγελματικές ομάδες έχουν διαρθρωθεί μέσα από ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις, σε σημείο αλληλεπίδρασής τους, στηριζόμενες στο άναρχο και δόλιο πελατειακό σύστημα, που εξετράφη με την ανοχή –αν όχι με την πίεση– όλων των κοινωνικών ομάδων, χωρίς καμία, θεωρώ, αμφισβήτηση.
Χωρίς καμία αμφιβολία, καλώς υπάρχουν οι συντεχνίες για να προωθούν τα συμφέροντα στους χώρους τους και να μην τα εναποθέτουν σε τρίτους κομισάριους.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αποκλειστική τους ενασχόληση πρέπει να είναι η μεγιστοποίηση του ατομικού κέρδους σε βάρος των άλλων κοινωνικών κατηγοριών, κάτι που, όμως, αναπόφευκτα, στην εποχή της απληστίας και της κατεδάφισης των πολιτισμικών αξιών, δεν είναι και τόσο εφικτό. Συμβαίνει, όμως, να υπάρχουν αντιλήψεις, οι οποίες διαχέονται στην κοινωνία σχετιζόμενες με μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων. Ότι, δηλαδή, πέραν της ανάγκης στήριξης των επαγγελματικών συμφερόντων για την αξιοπρεπή διαβίωση, υπάρχει και μια άλλη, εξίσου σπουδαία ανάγκη στήριξης της κοινωνίας, ιδιαίτερα των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, υπεράσπισης θεμάτων, προβλημάτων που συνέχονται με το σύνολο της κοινωνίας, με το μέλλον των νέων γενιών. Πράγματι, όμως, αυτό είναι δύσκολο, στις μέρες μας, δε, μπορεί και να χλευάζεται. Αυτή, όμως, πρέπει να είναι η αποστολή καθενός, ιδιαίτερα όταν έχει ορκιστεί στη Θέμιδα, στον Ιπποκράτη, στον Αρχιμήδη, στον Θαλή. Ένας όρκος που πρωτίστως είναι καθαρά εσωτερική υπόθεση και όχι εξωτερικό, τυπικό τέλεσμα. Απαιτείται πλέον αγώνας σκληρός, γιατί όσο προχωρεί η ηθική και οικονομική σήψη, τόσο περισσότερο επεκτείνεται η απληστία, η τάση, τελικά, αυτοκαταστροφής. Ο εγωκεντρισμός, όμως, ο οποίος και ενισχύεται μέσα από τον αυτοθαυμασμό του μικροσύμπαντός μας, μας καθιστά αναποτελεσματικούς στην προσπάθεια αυτή. Ο συνδικαλισμός έχει απωλέσει κι αυτός την έξωθεν καλή μαρτυρία. Έχει μετατραπεί σε επαγγελματισμό που προσπορίζει οικονομικά οφέλη, δρώντας ιδιοτελώς. Προέχει, όμως, η ηθική πλευρά του συνδικαλιστή, η οποία διαμορφώνει άξιους ηγέτες, που πείθουν τους εργαζόμενους, τους συναδέλφους τους για την ορθότητα των λόγων τους, τη συνέπεια λόγου και πράξης, και τους καθοδηγεί στη διευθέτηση των στόχων τους χωρίς υπερβολές και λαϊκισμούς.
Δεν είναι εύκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να καταργηθούν διατάξεις χαρακτηριζόμενες ευνοϊκές, που πολλές φορές διογκώνονται χάριν του εντυπωσιασμού και του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τα κρίσιμα προβλήματα που απασχολούν τη χώρα, στρέφοντας τον έναν κλάδο εργαζομένων κατά του άλλου, με τη συνδρομή των ΜΜΕ. Το πρόβλημα της χώρας αυτής δεν επιλύεται με μαγικούς τρόπους ούτε με στηλιτεύσεις και γενικούς αφορισμούς, αλλά μέσα από γενιές που θα γαλουχηθούν να ανταποδίδουν το σεβασμό στο χρηστό κράτος, το οποίο τους παρέχει τα απαραίτητα εφόδια, τις εγγυήσεις και τις προϋποθέσεις του χρηστού πολίτη. Και μέχρι τότε χρειάζεται, όμως, να θέσουμε όλοι μας «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων». Και όσον αφορά στους δικηγόρους, εφόσον είμαστε και το διαλαλούμε, άλλωστε, συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης, οφείλουμε να το αποδεικνύουμε καθημερινά, σε κάθε βήμα –ατομικό και συλλογικό–, με κατά το δυνατόν συνέπεια στις υποχρεώσεις και στα δικαιώματά μας. Έτσι διεκδικούμε καλύτερα, μαχητικότερα και αποτελεσματικότερα, με το υψηλό αίσθημα ευθύνης που διακρίνει τον κλάδο.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 5/5/11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου