Σελίδες

Ξυπνάτε Έλληνες και δείτε...

Η φωτογραφία μου
1/1/2011 ----- Φίλες και φίλοι γειά σας. Ξεκινάμε μια προσπάθεια να βοηθήσουμε και εμείς όλους τους Έλληνες πολίτες να δουν μέσα και από το δικό μας Blog με άλλο μάτι (και όχι με τα μάτια των υποτακτικών Μ.Μ.Ε.) όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα μας και τα σχέδια που έχουν οι εντός και εκτός χώρας εχθροί μας… Αυτό το Blog δεν είναι Εθνικιστικό. Είναι απλά Ελληνικό και θέλει να δείξει τα κακώς κείμενα και την προσπάθεια που γίνετε για την εξόντωση της πατρίδας μας… Δεν έχουμε καμιά σχέση με Εθνικιστικές οργανώσεις, Μ.Κ.Ο. και λοιπά συναφή στοιχεία. Εμείς εδώ είμαστε μιά ομάδα οι οποίοι είναι ΑΠΛΑ Έλληνες και Χριστιανοί Ορθόδοξοι και θέλουμε το καλύτερο για τη χώρα μας και τους πολίτες της. Από αυτά που θα δείτε στην πορεία θα καταλάβετε πολλά και ελπίζω να σκεφτείτε λίγο τι και ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνούν εδώ και χρόνια, ποιος ο ρόλος τους και τι πρέπει να κάνουμε εμείς… Ελπίζουμε να μας τιμήσουν ΟΛΟΙ οι Έλληνες με τις αναγνώσεις τους και τα σχόλιά τους. Θα σας παρακαλέσουμε τέλος να διαδώσετε αυτό το χώρο σε όσους περισσότερους Έλληνες μπορείτε για να ενωθούμε ΟΛΟΙ μαζί και να αντιμετωπίσουμε τους Εχθρούς μας…

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Πέθανε η Αντιγόνη Βαλάκου

valakou

Μία από τις σημαντικότερες πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου αλλά και του κινηματογράφου, η Αντιγόνη Βαλάκου, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών έχοντας διαγράψει πορεία 60 ετών στην σκηνή.

Από τις σπουδαιότερες ερμηνείες της θεωρείται αυτή της Οφηλίας στον ‘Αμλετ το 1955, της ‘Αννας Φρανκ που της χάρισε το 1957 το θεατρικό έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη», της Ηλέκτρας σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου το 1972 ενώ πιο πρόσφατα είχε υποδυθεί την Ρόουζ στο ομώνυμο έργο του Μάρτιν Σέρμαν (2000) και το κύκνειο άσμα της, την θρυλική Μαντάμ Φλο (2011) υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Καραμίχου.

Σεμνή, αξιοπρεπής, με τεράστιο ρεπερτόριο, που καλύπτει 60 χρόνια πορείας στο ελληνικό θέατρο, η Αντιγόνη Βαλάκου έσβησε τη Δευτέρα, στον Ευαγγελισμό όπου νοσηλευόταν εδώ και μια εβδομάδα.


valakou2

Γεννημένη στην Καβάλα το 1930, η Αντιγόνη Βαλάκου εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα σε ηλικία 16 ετών. Το πάθος της για την υποκριτική ήταν τόσο μεγάλο που κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων τάξεων του εξατάξιου Γυμνασίου, φοίτησε παράλληλα και στο “Θεατρικό Σπουδαστήριο” του Βασίλη Ρώτα. Ταυτόχρονα εμφανίζεται στη σκηνή με το θίασο του “Ρεαλιστικού Θεάτρου” του Αιμίλιου Βεάκη (1946) στο έργο «Νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη ως Τριανταφυλλιά. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το θίασο της Κατερίνας και αργότερα με το θίασο Μανωλίδου – Αρώνη – Χατζίσκου (1951 – 1952) όπου και διακρίθηκε ως “ενζενί”.

Τα επόμενα χρόνια προσλήφθηκε από το Εθνικό Θέατρο στο οποίο και υποδύθηκε πρωτεύοντες ρόλους στο “Χειμωνιάτικο παραμύθι” του Σαίξπηρ (ως Περντίτα), στο “Δρόμο του ποταμού” του Μόργκαν (ως Βαλερί Μπάρτον), στο “‘Ανθρωπος του διαβόλου” του Μπέρναρντ Σο (ως Εσση) και στην “Κολόμπ” του Ανούιγ (ως Κολόμπ). Το 1955, συνεργαζόμενη με το Θέατρο Εθνικού Κήπου, υποδύθηκε την Οφηλία στον “‘Αμλετ” του Σαίξπηρ.
Επανεμφανιζόμενη στο Εθνικό Θέατρο συνέχισε τις θεατρικές της επιτυχίες ως Μαίρη Ουόρεν στη “Δοκιμασία” του ‘Αρθουρ Μίλερ, ως Ντορίντα στα “Στρατηγήματα εραστών” και ως Ισμήνη στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή (1956). Από το φθινόπωρο του ίδιου έτους υπήρξε πρωταγωνίστρια στο θίασο του Κώστα Μουσούρη, διακρινόμενη ως “‘Αννα Φρανκ” στο ομώνυμο έργο.Συνεργάστηκε ακόμη με το Κ.Θ.Β.Ε. και με πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Το 1958, συγκρότησε και δικό της θίασο.

Έπαιξε σε περισσότερο από 120 έργα και έδωσε αξέχαστες ερμηνείες ως Μαρία Στούαρτ, Ιουλιέττα, Έντα Γκάμπλερ, Κυρά της Θάλασσας, Μπερνάντα ‘Αλμπα, Βεατρίκη, Αρετούσα κ.α..Στην ωριμότητα του ταλέντου της προτείνει έναν προσωπικό τρόπο ερμηνείας σε τραγικούς ρόλους (Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Κασσάνδρα, Αγαύη, Ιφιγένεια, Μήδεια του Σενέκα) και ανανέωσε το παραδοσιακό ύφος. Από το 1953 έλαβε μέρος και σε πολλές ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες όπως : «Οι Ουρανοί Είναι Δικοί Μας» του Ντίνου Δημόπουλου, «Γκόλφω» του Ορέστη Λάσκου, «Το Αμαξάκι» του Ντίνου Δημόπουλου, «Χαμένα Όνειρα» του Αλέκου Σακελλάριου κ.α. Παράλληλα εργαζόταν στο ραδιόφωνο και αργότερα στην τηλεόραση συνήθως σε μεταφορές θεατρικών έργων στη μικρή οθόνη.


Related Posts :



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου