Το 1989 η Ρωσία απέδειξε ότι ο
κομμουνισμός απέτυχε. Το 2008 οι ΗΠΑ απέδειξαν ότι ο καπιταλισμός απέτυχε. Ο
Κρατικός Καπιταλισμός της Σουηδίας και της Κίνας Ανθεί !
Αν με το DEBTOCRACY είδαμε την κορυφή του παγόβουνου με το
δεύτερο ντοκιμαντέρ των ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ και ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΙΤΙΔΗ με τίτλο
CATASTROIKA θα μπούμε σε πιο βαθιά νερά…
Ήταν αρχές του
1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του
προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών
μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και ο όρος που
σκαρφίστηκε για να περιγράψει τον επιθανάτιο ρόγχο μιας αυτοκρατορίας άκουγε
τότε στο όνομα Καταστρόικα.
Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ. Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα η αντίστοιχη επιχείρηση μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην ενοποιημένη Γερμανία, που σήμερα παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα, δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Αυτή ακριβώς η
καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία
της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί
της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της
«χρεοκρατίας» και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου μας ντοκιμαντέρ που
αναζητούσε τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και
ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.
Η Καταστρόικα όμως δεν είναι μια ασθένεια που χτυπά μόνο
όσες χώρες αλλάζουν ριζικά το οικονομικό τους σύστημα, όπως η Ρωσία, ούτε χώρες
που τελούν υπό άτυπη οικονομική κατοχή. Ίσως μάλιστα οι πιο αποτυχημένες μορφές
ιδιωτικοποιήσεων να συνέβησαν σε οικονομικές υπερδυνάμεις που θεωρητικά είχαν
την οικονομική ισχύ να ελέγξουν τις αρνητικές επιπτώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου