Οι πρόγονοι των Σαμαρά – Γερουλάνου και η αξία της μετοχής της Τράπεζας Ανατολής το 1930

Πολλά έχουν ακουστεί για την αξία των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής. 

Αυτόκλητοι «ειδικοί» εμφανίζονται συχνά και προβαίνουν σε απλοϊκές αναλύ-σεις, με τις οποίες υποστηρίζουν ότι η Τράπεζα Ανατολής ήταν καταχρεωμένη και η Εθνική Τράπεζα μας έκανε όλους τη χάρη να την απορροφήσει με εξα-γορά και να μη δημοσιεύσει ποτέ τα αποτελέσματα της ειδικής εκκαθάρισης. 

Βέβαια, κάποιοι επιθυμούν να ξεχάσουν ότι η εκκαθάριση ξεκίνησε, όχι γιατί η τράπεζα χρεοκόπησε, αλλά γιατί πουλήθηκε. Η Εθνική Τράπεζα απέκτησε την Τράπεζα της Ανατολής, και έπρεπε να υπολογιστεί το δίκαιο αντίτιμο εξαγο-ράς, ώστε να αποδοθεί στους μετόχους της. Για το λόγο αυτό, αποφασίστηκε να γίνει μια εκκαθάριση, έτσι ώστε να πάρουν οι μέτοχοι τα χρήματα που επένδυ-σαν, και πιθανά ένα επιπλέον κέρδος.

Στο τέλος του 1930, ο Γενικός Διευθυντής της Τράπεζας Ανατολής Εμμανουήλ Καμάρας στέλνει μια επιστολή στο Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ιωάννη Δροσόπουλο και του αναλύει την κατάσταση της Τράπεζας Ανατολής. Του προτείνει ως μια λογική και συμφέρουσα τιμή εξαγοράς τις 900 δραχμές για κάθε μετοχή, αυξανόμενες κατά 100-200 δραχμές για τη φήμη και την πελατεία της τράπεζας. Αυτή η ανάλυση γίνεται σε καθεστώς βαθιάς κρίσης, λίγο πριν η οικονομική δυσπραγία κορυφωθεί και η χώρα οδηγηθεί στην άτακτη χρεοκο-πία.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕ ΤΗ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ

Η συγχώνευση καθυστερεί λόγω της οικονομικής διαφοράς που χωρίζει την πρόταση της Τράπεζας της Ανατολής από την πρόταση της Εθνικής Τράπεζας. Τότε ξεκινούν διάφορες ανεξήγητες κινήσεις και μετακινήσεις στελεχών, λογι-στικές αυξήσεις των επισφαλών απαιτήσεων, που σε ορισμένες περιπτώσεις φτά-νουν το 90%, και γενικά “μαγικές κινήσεις” που ούτε εξηγούνται, αλλά ούτε αποτυπώνονται ποτέ σε επίσημα έγγραφα, μια και δεν έχει συνταχθεί μέχρι σή-μερα κάποιας μορφής λογοδοσία για την εκκαθάριση, ίσως με τη σύνταξη ενός Ισολογισμού Εκκαθάρισης.

Ο επί πολλά χρόνια Διευθυντής της Τράπεζας Ανατολής Μ.Π. Καμάρας πα-ραιτείται για να γίνει Υποδιοικητής της νεοσυσταθείσας Τραπέζης της Ελλάδος για λίγους μήνες μέχρι την επίσημη χρεοκοπία της χώρας την άνοιξη του 1932.

Στην Τράπεζα Ανατολής τη θέση του αναλαμβάνει με συνοπτικές διαδικασίες ο Στέφανος Δέλτα, που ορίζεται Εντεταλμένος Σύμβουλος, με κύριο στόχο να διεκπεραιώσει τη συγχώνευση.

Ο παραιτημένος φυσικά πρώην Γενικός Διευθυντής απουσιάζει από τη Γενική Συνέλευση της Τράπεζας Ανατολής που αποφάσισε τη συγχώνευση με την Εθ-νική Τράπεζα. Μαζί απουσιάζει και ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου Ιωάννης Αθανασάκης. Όλους τους αναπληρώνει ο αντιπρόεδρος του Διοικητι-κού Συμβουλίου Στέφανος Δέλτα, ο οποίος προεδρεύει της Γενικής Συνέλευ-σης και είναι και ταυτόχρονα ο εκτελών χρέη Διευθυντή μέχρι τις 20 Οκτωβρί-ου 1932, οπότε και με τη συγχώνευση να έχει ήδη αποφασιστεί αμετάκλητα, πα-ραιτείται και γίνεται Σύμβουλος της Τραπέζης της Ελλάδος.

Η σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας Ανατολής το 1931 ήταν :

Πρόεδρος : Ιωάννης Αθανασάκης
Εντεταλμένος Σύμβουλος : Στέφανος Δέλτα
Μέλη : Αλέξανδρος Σκουζές, Ιωάννης Δροσόπουλος, Άθως Ρωμανός, Γεώργιος Στρέιτ, Γεώργιος Ζαρίφης.

Ο Στέφανος Δέλτα, καταγόταν από μεγάλη Φαναριώτικη οικογένεια και ήταν ιδρυτής του Κολεγίου Αθηνών, μαζί με τον Εμμανουήλ Μπενάκη. Το 1895 παντρεύτηκε τη γνωστή λογοτέχνη Πηνελόπη Μπενάκη – Δέλτα, στα πλαίσια των συμμαχιών που εφάρμοζε ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης, ακόμη και δια γάμου. Ο γάμος τους πέρασε κρίσεις, ειδικά όταν αυτή γνώρισε και σύναψε έναν έντονο ερωτικό δεσμό με τον Ίωνα Δραγούμη, δεσμό που αποκάλυψε στο Στέφανο Δέλτα με τις προφανείς συνέπειες. Τελικά τα προβλήματα τελείωσαν με την εκτέλεση του Ίωνα Δραγούμη, έπειτα από την κατευθυνόμενη διάδοση της ψευδής είδησης ότι αυτός οργάνωσε την απόπειρα κατά του Βενιζέλου, εκ-τέλεση που καταδίκασε και ο ίδιος ο Βενιζέλος από το Παρίσι όταν έμαθε την τύχη του Ίωνα Δραγούμη. Ως ηθικός αυτουργός δικάστηκε μεταξύ άλλων ο Εμμανουήλ Μπενάκης, ο πεθερός του Δέλτα, ο οποίος αθωώθηκε λόγω έλλει-ψης στοιχείων. Ωστόσο, ένας από τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, ο Παύ-λος Γύπαρης, πριν πεθάνει κατηγόρησε τον Εμμανουήλ Μπενάκη πως αυτός ήταν που διέταξε την εκτέλεση. Ο Στέφανος Δέλτα απέκτησε μαζί με την Πη-νελόπη Δέλτα τρεις κόρες : την Σοφία, σύζυγο Μαυροκορδάτου, την Βιργινία, αρχινοσοκόμο, σύζυγο του πολιτικού Αλεξάνδρου Ζάννα και γιαγιά του πολιτι-κού Αντώνη Σαμαρά και την Αλεξάνδρα, σύζυγο του κτηματία Αντώνη Παπα-δόπουλου.

Πέραν του Στέφανου Δέλτα, ο Ιωάννης Δροσόπουλος ήταν μέλος του Διοικη-τικού Συμβουλίου της Τράπεζας Ανατολής και την ίδια στιγμή διοικητής της Εθνικής Τράπεζας από το 1928. Ταυτόχρονα διατελούσε πρόεδρος σε δεκά-δες εταιρείες, που όλες έπαιρναν κεφάλαια για της ανάπτυξη τους από την Εθ-νική Τράπεζα. Μεγάλος του αντίπαλος ήταν ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Εμμανουήλ Τσουδερός, ο οποίος κατηγορούσε ευθέως το Δροσό-πουλο για την τεχνητή νομισματική κρίση του 1932, αλλά και για διάφορες νο-μιμοφανείς δραστηριότητες. Ο Δροσόπουλος αντικατέστησε το 1939 τον Ε. Τσουδερό στη Διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδος, όταν ο Ι. Μεταξάς θεώ-ρησε ότι ο Τσουδερός τον υποσκάπτει, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί και ιδιαίτε-ρα γιατί πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Ο Γεώργιος Στρέιτ, με τη σειρά τoυ, ήταν γιος του πρώην διοικητή της Εθνι-κής Τράπεζας και πρώτου διοικητή της Τράπεζας Ανατολής Στέφανου Στρέιτ. Ήταν παντρεμένος με την Ιουλία Καραθεοδωρή, από την Φαναριώτικη οικο-γένεια Καραθεοδωρή, της οποίας μέλος ήταν και ο Στέφανος Δέλτα (μητέρα του ήταν η Σοφία Καραθεοδωρή). Ο Γεώργιος Στρέιτ ήταν μέλος του διεθ-νούς δικαστηρίου της Χάγης από το 1929. Δισέγγονος του είναι ο Παύλος Γε-ρουλάνος, πρώην Υπουργός Πολιτισμού στην Κυβέρνηση Γιώργου Παπανδ-ρέου και εξάδελφος του Αντώνη Σαμαρά.

Ακόμη λοιπόν και πριν από 80 χρόνια, οι οικογένειες που αναμιγνύονται στα πολιτικά δρώμενα της εποχής μας, βρίσκονταν στις επάλξεις και μέλη των δύο ισχυρότερων οικογενειών της εποχής, της οικογένειας Μπενάκη και της οικο-γένειας Καραθεοδωρή, συμμετείχαν στην περίεργη συγχώνευση της Τράπεζας της Ανατολής, και στις αποφάσεις που οδήγησαν στην ειδική εκκαθάριση που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

ΤΟ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ της ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΛΥΠΤΕ ΤΟ ΜΕΤΟΧΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Κάτω από το παραπάνω πολιτικό, οικονομικό και οικογενειοκρατικό πλαίσιο, οφείλουμε να εξετάσουμε με προσοχή την επιστολή που έστειλε ο Γενικός Δι-ευθυντής της Τράπεζας της Ανατολής Μ.Π. Καμάρας και που έμελλε να σημα-τοδοτήσει το τέλος του σε αυτό το ρόλο και την αποχώρησή του, λόγω ολιγό-μηνης “προαγωγής”. Σε αυτήν ο Καμάρας επιμένει ότι το Ενεργητικό της Τράπεζας της Ανατολής είναι τέτοιο που καλύπτει πλήρως τις μερίδες του Πα-θητικού που αφορούν τους μετόχους.

Στην ανάλυση που ακολουθεί και χρονικά τοποθετείται στο τέλος του 1930, ο Καμάρας αναλύει την οικονομική κατάσταση της Τράπεζας Ανατολής, σύμφωνα με τα Βιβλία της τράπεζας και τις εκτιμήσεις του, μετά από 25 χρόνια στη θέση του Γενικού Διευθυντή. Σύμφωνα με την επιστολή του, η οποία απευθύνεται στο Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Τράπεζας της Ανατολής Ιωάννη Δροσόπουλο, τόσο το μετοχικό κεφάλαιο όσο και τα αποθεματικά (τακτικό και έκτακτο) προστατεύονται πλήρως.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν είναι μια επιστολή προς τους μετόχους ή μια γλαφυρή αναπαράσταση μιας λογιστικά βελτιωμένης εικό-νας. Είναι η πραγματικότητα, όπως τη φανερώνουν οι αριθμοί που έχει στη δι-άθεσή του ο Καμάρας, αλλά την ίδια στιγμή έχει στην ευχέρεια του και ο Δρο-σόπουλος. Κατά συνέπεια, λόγω της εκτεταμένης εμπλοκής της Εθνικής Τρά-πεζας στην Τράπεζα της Ανατολής, από την ίδρυση της τελευταίας μέχρι και τη συγχώνευση της, δεν θα μπορούσε ο Καμάρας να παραπλανήσει τον Δροσό-πουλο, ούτε καν να το προσπαθήσει.

Η σημασία της επιστολής Καμάρα, βρίσκεται στο γεγονός ότι ο επί 25 χρόνια Διευθυντής της τράπεζας, ξεκαθαρίζει πως η συμμετοχή των μετόχων της Τρά-πεζας της Ανατολής στην εταιρεία, όπως αντικατοπτρίζεται από τις μερίδες του Παθητικού που αποτελούν υποχρέωση της εταιρείας προς αυτούς στην περίπ-τωση εκκαθάρισης, καλύπτεται και με το παραπάνω.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μέσα στον επόμενο χρόνο πολλά έγιναν και τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου δεν πληρώθηκαν, με συνέπεια να χαθεί σημαντικό ποσοστό του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ομολογιακά δάνεια που είχαν εκδοθεί από το Ελληνικό Δη-μόσιο είχαν σταματήσει να εξυπηρετούνται σιωπηλά από τις αρχές του 1930, πράγμα που ήταν σε γνώση όλων. Για αυτό η Τράπεζα της Ανατολής ξεκίνησε δικαστικούς αγώνες κατά του Ελληνικού Δημοσίου, μέσα από αγωγές που συ-νέχισε εκ μέρους της η Εθνική Τράπεζα, μέχρι που ικανοποιήθηκε πλήρως με την αποπληρωμή, τόσο του δανείου, όσο και τόκων. Μάλιστα, με βάση τα στοι-χεία που έχουμε στην κατοχή μας, συγκεκριμένο ομολογιακό δάνειο, το οποίο θα αναλύσουμε σύντομα, όχι μόνο αποπληρώθηκε στην Εθνική Τράπεζα αρκε-τά χρόνια αργότερα, το 1941, αλλά δεν πέρασε ποτέ μέσα από τους λογαριασ-μούς εκκαθάρισης και τα βιβλία των εκκαθαριστών της Τράπεζας Ανατολής.

Τέλος, θα πρέπει να αναφερθούμε στην ισοτιμία φράγκου/δραχμής που χρη-σιμοποιείται από τον Καμάρα και η οποία είναι 1 φράγκο = 3,03 δραχμές στο τέλος του 1930. Αυτή είναι μια σταθεροποιημένη δια νόμου ισοτιμία, η οποία ίσχυσε μέχρι το Δεκέμβριο του 1932, οπότε και καταργήθηκε ο συγκεκριμένος νόμος για την προστασία του Εθνικού Νομίσματος από κερδοσκοπικές τάσεις.

Όταν έγινε η δημοσίευση σε ΦΕΚ της σύμβασης συγχώνευσης της Τράπεζας της Ανατολής υπό της Εθνικής Τράπεζας και ξεκίνησε η ειδική εκκαθάριση, δεν υπήρχε πλέον αυτή η πλασματική σταθεροποίηση του νομίσματος, ωστόσο οι ισολογισμοί ποτέ δεν διορθώθηκαν. Χωρίς να γίνει απογραφή της εταιρικής περιουσίας ή κατάρτιση ενός ισολογισμού μετασχηματισμού, ξεκίνησε τυπικά η εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής και συνεχίστηκε, χωρίς επισήμως να ενημερωθούν ποτέ οι μέτοχοι της τράπεζας για την εξέλιξη και την τύχη της και δίχως οι μετοχές τους να ακυρωθούν ποτέ.

Ακολουθεί η επιστολή του Μ. Π. Καμάρα προς τον Ιωάννη Δροσόπουλο

Epistoli Kamara pros Drosopoulo

Προς τον Κύριο Ιωάννη Δροσόπουλο

Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος

ΕΝΤΑΥΘΑ

Αθήνα 25 Νοεμβρίου 1930

Αγαπητέ φίλε,

Εις τον Ισολογισμόν της ημετέρας Τραπέζης της 31 Δεκεμβρίου 1929 αναγράφονται εις το Παθητικόν

- Κεφάλαιον Φρ. 35.000.000

- Λογαριασμός Εκτιμήσεως Κεφαλαίου εις Φράγκα σταθεροποιημένα 36.298.945,30

- Κεφάλαιον Αποθεματικόν Τακτικόν 4.587.627,95

- Κεφάλαιον Αποθεματικόν Έκτακτον 7.200.000,

Σύνολον Φρ. 83.086.573,25 ήτοι προς Δρ. 3,03 Δρ. 251.752.316, ποσόν όπερ διαιρούμενον δια των 280.000 μετοχών δίδει αξίαν κατά μετοχήν Δρχ. 900.

Η κρίσις των καπνών επηρεαζομένη και εκ των γνωστών εις υμάς δυσαρέστων εκπλήξεων, οφειλομένων εις την αμαρτωλήν διαχείρισιν των υπευθύνων και την κακοπιστίαν πελατών τινών με άγουσι να υπολογίσω τους κινδύνους ζημιών ους διατρέχει η Τράπεζα εκ των άνω λόγων, εξετάζων και εκτιμών και άλλους λο-γαριασμούς εις το ποσόν των Λ. Αγγλ. 105 - 110.000 μη αποκλειομένης όμως εύλογου ελπίδος αισθητής ελαττώσεως της άνω ζημίας δια μιάς επιτυχούς πω-λήσεως των καπνών ή και δια μιάς σχετικής ζητήσεως και ανατιμήσεως αυτών. Το γε νυν όμως την προϋπόθεσιν ταύτην δεν μοι είναι επιτετραμμένον να λάβω σήμερον υπ’όψιν.

Έναντι των ως άνω κινδύνων ζημιών η Τράπεζα έχει λανθάνοντα Αποθεματικά προερχόμενα εκ Γενικών Κρατήσεων, εκ κερδών εκποιηθέντων Χρεωγράφων και ακινήτων, εξ υπερτιμήσεως Χρεωγράφων και ακινήτων ανηκόντων τη Τρα-πέζη ήτοι :

- Γενικαί Κρατήσεις : Λ. Αγγλ. 22.000
- Πραγματοποιηθέντα κέρδη εκ πωλήσεως Χρεωγράφων : Λ. Αγγλ. 11.700
- Υπερτίμησις Χρεωγράφων Χαρτοφυλακίου Τραπέζης : Λ. Αγγλ. 28.800
- Υπερτίμησις ακινήτων Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Καΐρου : Λ. Αγγλ. 46.500

Σύνολον : Λ. Αγγλ. 190.000

Συνεπώς, με πάσαν πάντοτε βεβαίως επιφύλαξιν, οι υφιστάμενοι κίνδυνοι ζημι-ών καλύπτονται, και η πραγματική τιμή της Μετοχής δύναται να υπολογισθή εις Δρ. 900 ως ανωτέρω, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι εκτίμησις του συνόλου Ενεργητικού της Τραπέζης και μετά τας τρεχούσας απεσβέσεις εκ των κερδών της Χρήσεως, θα πιστοποιήση τα ανωτέρω.

Επιβεβλημένον και δίκαιον κατά την κρίσιν μου είναι ασφαλώς να αναγνωρισθή υπέρ των Μετόχων της Τραπέζης ποσόν τι δια το good will της Τραπέζης, δι-καιολογούμενον ως εκ της εισφοράς των Καταθέσεων αυτής ανερχομένων εις Δρ. 600.000.000 περίπου, δια της παροχής των Καταστημάτων αυτής εν Αιγύπ-τω, εχόντων τελείαν οργάνωσιν και καλήν πελατείαν και απολαμβανόντων της εκτιμήσεως του κοινού, η χρησιμοποίησις των οποίων γινομένη σήμερον αμέ-σως υπό της Εθνικής Τραπέζης θα επιταχύνη και θα υποβοηθήσει την εν τη πλουσία ταύτη Χώρα εγκατάστασιν και δράσιν αυτής.

Θέτω υπό την κρίσιν υμών εάν δεν θα ήτο δίκαιον το good will τούτο να ετιμά-το μεταξύ Δρχ. 100 έως 200 κατά μετοχήν, και τούτο τοσούτο μάλλον καθ’ όσον συνάγω το συμφέρον και το κέρδος όπερ θα είχεν η Εθνική Τράπεζα εκ της απορροφήσεως της Τραπέζης της Ανατολής εκ των ακολούθων σκέψεων και των συναφών αριθμών. Ου μην αλλά δια παν τυχόν και μετά την εκτίμησιν απρόοπτον ή και εκ της εκτιμήσεως τυχόν προκύψον ποσόν αμφισβητουμένης απαιτήσεως, δύναται να σχηματισθή εν περιθώριον δια του περιορισμού του good will εις το ποσόν των Δρχ. 150 οπότε το άνω περιθώριον ανέρχεται εις Δρ. 14.000.000 ήτοι Λ. Αγγλ. 37.500 και εν ανάγκη να περιορισθή εις Δρχ. 100, οπότε το περιθώριον ανέρχεται εις Λ. Αγγλ. 75.000, και το ποσόν τούτον λαμ-βάνομεν υπ’ όψιν μας δια τους επομένους υπολογισμούς.

Η οικονομία η οποία θα επέλθη εις τα Έξοδα διαχειρίσεως της Τραπέζης πά-σης φύσεως εκ της συγχωνεύσεως των εν Ελλάδι Καταστημάτων θα ανέλθη εις το ποσόν των Δρ. 17-18.000.000 ετησίως. Εις το ποσόν τούτο έχει να προστεθή η απόδοσις της Τραπέζης, της οποίας ο μέσος όρος των 4 τελευταίων ετών εί-ναι περίπου Φρ. 11.450.000 ετησίως, μετά τας ετήσιας αποσβέσεις και κρατή-σεις και άτινα κέρδη υπολογίζω λόγω της κρίσεως και διότι πρέπει αυστηρώς να ληφθώσι ταύτα υπ’ όψιν εις Φρ. 10.000.000 έστω και 9.000.000 ήτοι 27 - 30.000.000 υπολογίζω όθεν εν ποσόν Δρ. 44 - 48.000.000 το οποίον θα είχε να εξυπηρετήση, εφ’ όσον η τιμή της Μετοχής ήθελε καθορισθή εις Δρ. 1.000, κε-φάλαιον Δρ. 280.000.000, ούτινος η απόδοσις θα ανήρχετο εις 17 ή 15%.

Ως προς την άμεσον ρευστότητα των διαθεσίμων της Τραπέζης, ταύτα θα ανή-ρχοντο εις Δρχ. 170.000.000, και συνεπώς υπολογιζομένων των υπό της Εθνι-κής Τραπέζης κατεχομένων μετοχών, θα απητείτο προς εξόφλησιν των υπο-λοίπων μετοχών καταβολή Δρ. 50.000.000 και ταύτα ευκόλως ρευστοποιούμενα εκ του παραδοθησομένου Ενεργητικού.

Θεωρώ ότι χρήσιμον είναι να αναφέρω σχετικά με το Προσωπικόν των εν Ελ-λάδι Καταστημάτων και την τυχόν αποζημίωσιν αυτού, όπως έχητε εν γενικαίς γραμμαίς μίαν αντίληψιν και τούτου.

Επί συνόλου Προσωπικού 417 το εν Ελλάδι τοιούτον ανέρχεται εις 263 υπαλ-λήλους. Βεβαίως συνηγορώ υπέρ προσλήψεως τουλάχιστον μέρους του Προ-σωπικού αποτελουμένου από υπαλλήλους έχοντας και αξίαν και δραστηριότητα. Αλλά εφ’ όσον ουδείς ήθελε προσληφθή υπολογίζω ότι η εκ του Νόμου αποζη-μίωσις εις ην θα εδικαιούτο το σύνολον των υπαλλήλων θα ήτο Δρ. 7.600.000, ποσόν όπερ και εντός ενός έτους δύναται να αποσβέσθη εκ της αποδόσεως την οποίαν θα είχεν η Εθνική Τράπεζα εκ της πραγματοποιήσεως του εξεταζομέ-νου σχεδίου υπολογισθείσης μεταξύ Δρ. 44 - 48.000.000 ετησίως.

Ως προς το Ταμείον Συντάξεων του οποίου τα κεφάλαια ανέρχονται εις Δρ. 36.000.000 (συσταθέντος μόνον προ δεκαετίας) τα βάρη τα οποία θα έχη εκ της επιστροφής των καταθέσεων των απολυθησομένων υπαλλήλων, εκ των ήδη χο-ρηγούμενων συντάξεων ανερχομένων εις Δρχ. 500.000 ετησίως και εκ της χο-ρηγήσεως τοιούτων εις τους απολυθησομένους υπαλλήλους και δικαιουμένους τοιαύτης, εκ προχείρου εξετάσεως του ζητήματος εις ην προέβην, ουδόλως θέ-λουσιν επιβαρύνει εις το μέλλον την Εθνικήν Τράπεζαν.

Ελπίζω, αγαπητέ Φίλε, ότι έδωκα υμίν όσον το δυνατόν σαφεστέραν εικόνα, αφ’ ενός με της θέσεως της Τραπέζης, ως αυτή εμφανίζεται εκ των Βιβλίων, Καταστάσεως και Εκτιμήσεων, και ήτις ασφαλώς θα έχη να εξελεγχθή και εξο-νυχισθή δεόντως, αφ’ ετέρου δε της σκοπιμότητος και του συμφέροντος των δύο Τραπεζών, της επί των άνω βάσεων δυνατής δικαίας και επωφελούς συγχω-νεύσεως υπό της Εθνικής Τραπέζης της υπ’ αυτής ιδρυθείσης Τραπέζης ημών.

Τερματίζων την παρούσαν μου, αγαπητέ Φίλε, δεν δύναμαι να αποκρύψω το άλγος το οποίον με συσφίγγει υποβάλλοντα την άνω πρότασιν, δι’ ης μέλλει να εκλείψη το Ίδρυμα εις το οποίον η εκλογή της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος και η μετέπειτα εμπιστοσύνη των Μετόχων μοι εμπιστεύθησαν προ ακριβώς ει-κοσιπενταετίας την ανωτέραν Διεύθυνσιν αυτού, και εις το οποίον επί το μακ-ρόν τούτο χρονικόν διάστημα είχον αφοσιωθή ολοψύχως και αποκλειστικώς. Αλλά θεωρώ ότι υπό τας σημερινάς περιστάσεις και υπό τας παρούσας συνθήκας εκτελώ εν επιβεβλημένον καθήκον προς τους Μετόχους της Τραπέζης, υποβά-λλων την εν λόγω πρότασιν προς τον Διοικητήν της Εθνικής Τραπέζης της Ελ-λάδος.

Διατελώ μετ’ αισθημάτων φιλίας και αφοσιώσεως.

Μ. Π. ΚΑΜΑΡΑΣ

banquedorient

Related Posts :